.png "English"){kind=small}
«ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· εἰ θέλεις τέλειος εἶναι,
ὕπαγε πώλησόν σου τά ὑπάρχοντα καί
δός πτωχοῖς, καί ἕξεις θησαυρόν ἐν οὐρανῷ,
καί δεῦρο ἀκολούθει μοι.
Ματθ. ιθ΄: 21.
Ὁ δρόμος τῶν κρίσεων τοῦ Θεοῦ εἶναι γεμάτος θλίψεις, ὅπως βεβαιώνει ὁ ἀπόστολος: «Ὅποιον ἀγαπᾶ ὁ Κύριος τόν παιδεύει, καί μαστιγώνει καθένα πού παραδέχεται γιά παιδί του»20. Ἀλλά τά ἀποτελέσματα τῶν κρίσεων τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐπιθυμητά καί ἀνεκτίμητα.
«ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν,
ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ,
καί ἀκολουθείτω μοι.»
Μαρκ. η΄: 34.
Ἀπό τούς βίους πολλῶν ἁγίων διαπιστώνουμε ὅτι ὁ Θεός, γιά νά βοηθήσει τούς δούλους Του στόν καλό τους ἀγώνα, τούς στέλνει θλίψεις, μέ τίς ὁποῖες καθαρίζονται καί τελειώνονται. Μόνη της ἡ προσωπική ἄσκηση τοῦ ἀνθρώπου δέν εἶναι ἀρκετή γιά τήν πνευματική τελείωση, ὅπως παρατηρεῖ ὁ ὅσιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος. «Τό χρυσάφι πού ἔχει σκουριάσει σέ βάθος», γράφει, «δέν εἶναι δυνατό διαφορετικά νά καθαριστεῖ καί νά ξαναβρεῖ τή φυσική του λαμπρότητα, παρά μόνο ἄν ριχθεῖ στή φωτιά καί χτυπηθεῖ πολλές φορές μέ σφυριά. Ἔτσι καί ἡ ψυχή πού διαβρώθηκε ἀπό τή σκουριά τῆς ἁμαρτίας καί ἀχρηστεύθηκε σέ βάθος, δέν μπορεῖ διαφορετικά νά καθαριστεῖ καί νά ξαναβρεῖ τήν πρότερη ὀμορφιά της, παρά μόνο ἄν παλέψει μέ πολλούς πειρασμούς καί ρίχθεῖ στό καμίνι τῶν θλίψεων. Αὐτό φανερώνουν καί τά λόγια τοῦ Κυρίου μας: “Πούλησε τά ὑπάρχοντά σου καί δῶσε τά χρήματα στούς φτωχούς”21 “καί σήκωσε τόν σταυρό σου”22 “καί ἔλα νά μέ ἀκολουθήσεις”23. Ἐδῶ μέ τόν σταυρό ὑποδηλώνονται οἱ πειρασμοί καί οἱ θλίψεις. Τίποτα, λοιπόν, δέν θά κερδίσουν μόνο ἀπό τήν περιφρόνηση τῶν χρημάτων καί τῶν πραγμάτων τους ὄσοι τά ἐγκαταλείψουν καί ἀκολουθήσουν τόν μοναχικό βίο, ἄν δέν ὑπομείνουν ὥς τό τέλος τούς πειρασμούς, τίς θλίψεις καί τίς λύπες πού ὁ Θεός θά ἐπιτρέψει νά τούς βροῦν. Γιατί ὁ Χριστός δέν εἶπε “μέ τήν ἐγκατάλειψη τῶν πραγμάτων σας” ἀλλά “μέ τήν ὑπομονή σας θά σώσετε τίς ψυχές σας”24 .
«ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε
τάς ψυχάς ὑμῶν»
Λουκ. κα΄ : 19.
Εἶναι, βέβαια, φανερό πώς ἡ διανομή τῶν χρημάτων στούς φτωχούς καί ἡ ἀναχώρηση ἀπό τόν κόσμο εἶναι καλές καί ὠφέλιμες, ἀλλά δέν μποροῦν αὐτές ἀπό μόνες τους, χωρίς τήν ὑπομονή στούς πειρασμούς, νά κάνουν τόν ἄνθρωπο τέλειο, ὅπως τόν θέλει ὁ Θεός. Ὅποιος μοιράζει τά χρήματά του στούς φτωχούς καί φεύγει, ἀφήνοντας τόν κόσμο καί τά πράγματά του, μέ τήν ἐλπίδα τῆς θεϊκῆς ἀμοιβῆς, ἔχει πολύ ἱκανοποιημένη τή συνείδησή του καί καμιά φορά ἀπό κενοδοξία χάνει αὐτή τήν ἀμοιβή. Ὅποιος, ὅμως ἀφοῦ τά μοιράσει ὅλα στούς φτωχούς, ὑπομένει τίς θλίψεις μέ εὐγνωμοσύνη καί δείχνει ἐγκαρτέρηση στά δεινά, αὐτός αἰσθάνεται, βέβαια, ὅλη τους τήν πίκρα καί τήν ὀδύνη, ἀλλά καί τώρα ἔχει τόν λογισμό ἀσφαλή καί στό μέλλον θά ἔχει τήν ἀνταπόδοση μεγάλη. Κι αὐτό, γιατί μιμεῖται τά παθήματα τοῦ Χριστοῦ καί προσδοκᾶ μέ ὑπομονή τή βοήθειά Του στίς ἡμέρες τῶν πειρασμῶν καί τῶν θλίψεων. Σᾶς παρακαλῶ, λοιπόν, ἀδελφοί ἐν Χριστῷ ἀφοῦ ἀπαρνηθήκαμε τόν κόσμο καί τά ἐγκόσμια, ἄς φροντίσουμε, ὅπως μᾶς παραγγέλλει ὁ Κύριος καί Θεός καί Σωτήρας μας Ἰησοῦς Χριστός, νά μποῦμε ἀπό τή στενή πύλη25, πού εἶναι ἡ ἀπάρνηση καί ἀποφυγή τοῦ σαρκικοῦ μας φρονήματος καί θελήματος. Γιατί χωρίς νά νεκρώσουμε τή σάρκα καί τίς ἐπιθυμίες της καί τά θελήματά της, δέν εἶναι δυνατό νά πετύχουμε τήν ἄνεση καί τήν ἀπαλλαγή ἀπό τά κακά οὔτε τήν ἐλευθερία πού μᾶς δίνεται ἀπό τήν παρηγοριά τοῦ ἁγίου Πνεύματος»26.
«ἀγωνίζεσθε εἰσελεῖν διά τῆς στενῆς πύλης·
ὅτι πολλοί, λέγω ὑμίν, ζητήσουσιν εἰσελθεῖν
καί οὐκ ἰσχύσουσιν»
Βλ. Λουκ. ιγ΄: 24.
Γιατί, λοιπόν, ἐμεῖς δένἐπιθυμοῦμε νά ὑποφέρουμε θλίψεις, ἀφοῦ αὐτές τίς παραχωρεῖ ἡ θεία πρόνοια γιά τή σωτηρία τῶν ψυχῶν μας, σωτηρία στήν ὁποία ὁ ἴδιος ὁ Θεός μᾶς καλεῖ; Ἐπειδή σ᾿ ἐμᾶς κυριαρχοῦν ἡ ἡδυπάθεια καί ἡ κενοδοξία. Ἡ ἡδυπάθεια μᾶς ἀποτρέπει ἀπό κάθε σωματική καταπόνηση· καί ἡ κενοδοξία μᾶς ἀναγκάζει νά ὑπολογίζουμε τή γνώμη τῶν ἀνθρώπων. Αὐτά τά δύο πάθη συντρίβονται μέ τή ζωντανή πίστη. Ἡ ἀπιστία τά συντηρεῖ καί τά αὐξάνει. Κάποτε ὁ ἀββάς Δωρόθεος εἶπε στόν ὅσιο Ἰωάννη τόν Προφήτη: «Δειλιάζω μπροστά στήν ντροπή πού μοῦ φέρνουν οἱ προσβολές. Τί νά κάνω;». Καί ἐκεῖνος ἀποκρίθηκε: «Τό ὅτι δέν βαστᾶς νά σέ προσβάλουν εἶναι δεῖγμα ἀπιστίας. Ὁ Ἰησοῦς ἔγινε ἄνθρωπος καί σήκωσε τόσες προσβολές, τόση περιφρόνηση, ἀδελφέ! Μήπως ἐσύ εἶσαι ἀνώτερος ἀπό τόν Ἰησοῦ; Αὐτό εἶναι ἀπιστία καί δαιμονική πλάνη. Ὅποιος θέλει ν᾿ ἀποκτήσει ταπείνωση, ἀπό τή στιγμή πού λέει “θέλω”, ἄν δέν σηκώσει προσβολές καί περιφρονήσεις, δέν μπορεῖ νά τήν ἀποκτήσει. Νά, ἔμαθες αὐτό πού ζήτησες. Μήν περιφρονήσεις τά λόγια μου, γιατί θά εἰσπράξεις τήν περιφρόνηση τοῦ ἑαυτοῦ σου ὡς καρπό τῆς ἴδιας τῆς συμπεριφορᾶς σου. Ὅσο γιά τήν ντροπή, φέρνε στόν νοῦ σου τήν ντροπή πού θά αἰσθανθοῦν ὅλοι οἱ ἁμαρτωλοί ἄνθρωποι μπροστά στόν Κριτή Κύριο, καί τότε θά θεωρήσεις τήν πρόσκαιρη ντροπή μηδαμινή»27.
Συνέχεια...
hristospanagia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου