Ο Άγιος Απόστολος Ανδρέας και οι σημαίες Σκωτίας και Ηνωμένου Βασιλείου

Απόστολος Ανδρέας, του οποίου τη μνήμη τιμά η Ορθόδοξη Εκκλησία στις 30 Νοεμβρίου,  καταγόταν από την περιοχή της Γαλιλαίας. Ήταν ψαράς στη λίμνη Τιβεριάδα και ήταν ο πρώτος άνθρωπος τον οποίο ο Χριστός κάλεσε να γίνει μαθητής του, εξ ού και ονομάστηκε «Πρωτόκλητος».

 

Μετά το πολύχρονο αποστολικό του έργο, του οποίου σταθμός υπήρξε και η αρχαία πόλη του Βυζαντίου, όπου ίδρυσε και την πρώτη εκκλησία, μαρτύρησε στην Πάτρα σε μια περίοδο όπου ως τοπικός άρχοντας αναφέρεται κάποιος ονόματι Λέσβιος τον οποίο διαδέχθηκε ο Αιγεάτης,

πιθανολογείται ότι ήταν η εποχή του διωγμού του Νέρωνα, αλλά είναι δύσκολο να επιβεβαιωθεί.

 

Οι δήμιοι του μαρτυρίου του Αποστόλου Ανδρέα αποφάσισαν...

Βίος Αγίου Φιλουμένου (1913-1979), τιμάται 29 Νοεμβρίου

Ο Άγιος Φιλούμενος, κατά κόσμον Σοφοκλής Ορουντιώτης, ήταν γέννημα και θρέμμα της αγιοτόκου νήσου Κύπρου. Γεννήθηκε στις 15 του Οκτώβρη του έτους 1913 στην ενορία του Αγίου Σάββα στη Λευκωσία. Η καταγωγή του όμως ήταν από το χωριό της επισκοπής Μόρφου, Ορούντα. Γόνος ευλαβών γονέων –του Γεωργίου και της Μαγδαληνής Χασάπη- και «υποτακτικός» της ευλογημένης γιαγιάς του Αλεξάνδρας, ο Άγιος Φιλούμενος μυήθηκε από πολύ νωρίς σ’ ένα μοναχικό τυπικό ζωής.

Παιδιόθεν έμαθε να προσεύχεται, να νηστεύει, να εκκλησιάζεται και να μελετά την Αγία Γραφή και τα συναξάρια με τους βίους των Αγίων. Ιδιαίτερα του άρεσε να διαβάζει το βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου, του οποίου η βιοτή τόσο τον είχε θέλξει, ώστε άναψε μέσα του έντονη η επιθυμία να αναχωρήσει εκ του κόσμου για να ζήσει την κατά Θεό μοναχική ζωή.

Έτσι, το Καλοκαίρι του 1927 εγκατέλειψε, μαζί με τον αδελφό του Αλέξανδρο (τον μετέπειτα ιερομόναχο Ελπίδιο), το πατρικό του σπίτι και πήγε στο Σταυροβούνι όπου παρέμεινε για 5 χρόνια υποτασσόμενος «εν παντί» στον τότε ηγούμενο, μοναχό Βαρνάβα.

Το 1934 -Θεού τη νεύση- αναχώρησε, μαζί με τον αδελφό του, από τη Μονή  του Σταυροβουνιού και μετέβη στα Ιεροσόλυμα για να εγγραφεί στο Γυμνάσιο του εκεί Πατριαρχείου.Στον τρίτο χρόνο φοίτησής του στο Γυμνάσιο εκάρη μοναχός, από τον τότε Πατριάρχη Τιμόθεο Θέμελη και λίγους μήνες μετά χειροτονήθηκε διάκονος. Το 1943 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και έξι χρόνια αργότερα έλαβε και το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη.

Αποφοιτώντας από τη Σχολή του Πατριαρχείου ο Άγιος Φιλούμενος, παρέμεινε στα Ιεροσόλυμα όπου υπηρέτησε, ως μέλος της Αγιοταφικής αδελφότητας, για 45 συνεχή χρόνια. Σ’ αυτά τα χρόνια διορίστηκε ως ηγούμενος σε διάφορα προσκυνήματα –στην Τιβεριάδα, στην Ιόππη, στη Μονή του Αρχαγγέλου, στη Ραμάλλα, στον Αββά Θεοδόσιο, στον Προφήτη Ηλία, στο Φρέαρ του Ιακώβ- απ’ όπου διακόνησε με πολλή αγάπη και πόνο το εκάστοτε ποίμνιό του.

Ο κόσμος, και κυρίως οι απλοί άνθρωποι με τους οποίους συναναστρεφόταν καθημερινά, στηρίζοντάς τους πνευματικά και υλικά, τον αγαπούσαν και τον σέβονταν. Πολλοί μάλιστα τον ευλαβούνταν από τον καιρό που ήταν εν ζωή, αφού από πολύ νωρίς απέκτησε τη φήμη ενός εξαιρετικού ιερομονάχου και πνευματικού.

Η ζωή του ήταν...

Μεγάλη μέρα για την Ορθοδοξία – Άγιος της Εκκλησίας μας ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης

                          *Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που συνεδριάζει στο Φανάρι υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, αποφάσισε πριν από λίγο – σήμερα Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017 – την αγιοκατάταξη του Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη της Μονής Οσίου Δαυΐδ στην Εύβοια (1920-1991).

Λίγα λόγια για τον βίο του Αγίου Γέροντα από τον Μόρφου Νεόφυτο

Ο γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης, ο σύγχρονος γέροντας της Εύβοιας Εκτύπωση

Μόρφου Νεοφύτου*

Ο γέρο-Ιάκωβος εγεννήθη το 1920 στα ματωμένα χώματα της Μικράς Ασίας, εις το Λιβίσι της Μάκρης, απέναντι από τη γειτονική μας νήσο Ρόδο.

Ένεκεν αυτής της γειτονίας ένιωθε πάντοτε μια ιδιαίτερη αγάπη για την Κύπρο. Η μάνα του Θεοδώρα, όταν ήθελε να παρακαλέσει την Παναγία, εγύριζε κατά τα βουνά του Κύκκου και φώναζε: «Παναγία του Κύκκου μου. Φύλαγε τα παιδιά του κόσμου και τα δικά μου». Αυτή τη σχέση της μάνας του με την Παναγία του Κύκκου, με την Κύπρο, θα την κληρονομήσει ο γέροντας μαζί με όλη τη μικρασιατική παράδοση και θα τη μεταφέρει πρόσφυγας το 1922 στη βόρεια Εύβοια.

Όταν τα καράβια της προσφυγιάς έφτασαν το 1922 στον Πειραιά, με τους πονεμένους πρόσφυγες να παρηγορούνται με τη σκέψη ότι θα τους αγκάλιαζε η μητέρα Ελλάδα, τότε άκουσαν τους ανθρώπους του λιμανιού να βρίζουν τον Χριστό και την Παναγία: «Για τους δικούς μας ανθρώπους», έλεγε ο γέροντας, «ήταν πρωτάκουστα ακούσματα και όλοι φωνάξαμε, παρά να βρίζουν τον Χριστό και την Παναγία μας, καλύτερα πίσω στους Τούρκους». Οι κυνηγημένοι πρόσφυγες ήταν φορείς μιας άλλης παράδοσης, αυστηρής, καλογερικής. Και ο γέροντας ένιωθε πάντοτε ότι ήταν απόγονος αγίων ανδρών, αφού άκουε από τη μάνα του ότι καταγόταν από εφτά γενεές ιερέων. Ένας από αυτούς ήτο ασκητής στα Ιεροσόλυμα, την ίδια δε τη μάνα του Θεοδώρα τη χαρακτήριζε ως ασκήτρια. Είχε τόση αρετή η ευλογημένη αυτή γυναίκα, που προείδε τον θάνατό της πολλές μέρες πριν και τον ανακοίνωσε στα παιδιά της, για να τα προετοιμάσει.

Φώτισε Κύριε τις σκοτισμένες διάνοιες μας...

Φώτισε, Κύριε, τὶς σκοτισμένες διάνοιές μας. Ἐλευθέρωσέ τες ἀπὸ τὰ φιλόσαρκα φρονήματα. Γέμισε τὴν καρδιά μας μὲ τὴν πανευφρόσυνη λύπη σου. Γιατὶ μ᾿ αὐτὴ βρίσκουμε τὸν μυστικὸ δρόμο ποὺ μᾶς φέρνει σὲ Σένα, κι ὄχι μὲ τὶς ἀπατηλὲς σοφίες τοῦ κόσμου τούτου.
Ἡ λύπη τῆς διανοίας εἶναι θυμίαμα εὔοσμο, ποὺ ἀνεβαίνει πρὸς τὸν θρόνο σου. Αὐτὴ ἀνοίγει τὴν κλεισμένη πύλη, γιὰ νὰ μπεῖ ἡ ψυχή μας στὴ χώρα τῶν μυστηρίων Σου. Γιὰ τοῦτο εἶπες· «μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται. Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται».

φ. κόντογλου

Read more: iereasanatolikisekklisias.blogspot.com

Ο Ιερομόναχος Ειρηναίος μιλάει για τον Άγιο Παΐσιο - ''ΜΕ ΑΓΑΠΗ'' με την Ελίτα Μιχαηλίδου

                                       
Ο Ιερομόναχος Ειρηναίος μιλάει για τον Άγιο Παΐσιο.
''ΜΕ ΑΓΑΠΗ'' με την Ελίτα Μιχαηλίδου 28/03/2008
                                                     

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΝ ΟΨΕΙ

  www.exomologistetokirio.gr

H Aγία Αικατερίνη, η Παναγία και το δαχτυλίδι του Χριστού

Η Αγία Αικατερίνη γεννήθηκε στην Ελληνικώτατη και μεγάλη πόλη της Αιγύπτου, την Αλεξάνδρεια. Η οικογένεια της ήτανε από τις μεγαλύτερες και επισημότερες οικογένειες.

Είχε καταγωγή βασιλική. Ήταν απόγονος των Πτολεμαίων, των βασιλέων της Αιγύπτου. Ο δε πατέρας της λεγόταν Κώνστας και είχε διορισθή από εκείνους, που διοικούσαν την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία τοπάρχης στην Κύπρο. Κατόπιν όμως μετετέθη στην Αλεξάνδρεια.

Μόρφωσις καταπληκτική

Η Αικατερίνη ήτανε εξυπνότατη και είχε μεγάλη όρεξι, για σπουδή και γράμματα. Ως τα δεκαοκτώ χρόνια έμαθε τέλεια την Ελληνική και Ρωμαϊκή Παιδεία και Επιστήμη. Έμαθε τους μεγάλους ποιητές, τον Όμηρο και τον Βιργίλιο. Σπούδασε την Ιατρική και διάβασε τον Ιπποκράτη και τον Γαληνό, τους ιατρούς. Περισσότερο όμως ασχολήθηκε με την Φιλοσοφία. Τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα, τον Φιλιστίωνα και τους άλλους φιλοσόφους τους έπαιζε στα δάκτυλα. Ασχολήθηκε και με τους μεγάλους μάγους και αποκρυφιστάς, τον Διονύσιον και την Σίβυλλαν. Έμαθε την ρητορική τέχνη και είχε ευφράδεια καταπληκτική. Έμαθε επίσης πολλές γλώσσες. Τόση δε ήταν η εξυπνάδα της και η σοφία, που απέκτησε, ώστε έμειναν κατάπληκτοι όσοι την έβλεπαν και την άκουγαν.

Η οικογένεια της ήθελε να την παντρέψει αλλά η Αγία αρνιόταν να παντρευτεί γιατί ήθελε να ζήσει ζωή παρθενική. Ύστερα όμως από πολλές πιέσεις είπε στην οικογένειά της ότι...

Πώς είναι ο Θεός;

Ένας νέος πήγε σ ‘ έναν σοφό γέροντα και τον παρακάλεσε θερμά:-Με απασχολεί το ερώτημα: Υπάρχει Θεός; Ειπέ μου, σε παρακαλώ! Εσύ το πιστεύεις ότι υπάρχει Θεός;

Επέτρεψε στον Θεό να ονειρεύται μαζί σου....

Πριν πράξουμε το σωστό κάναμε δεκάδες λάθη. Πριν πούμε ευχαριστώ ξεχάσαμε πολλές φορές τους ευεργέτες μας. Πριν φωνάξουμε «δόξα σοι ο Θεός», χαθήκαμε σε δεκάδες οδυνηρά «γιατί», και πριν δοξολογήσουμε, βραχνιάσαμε στην γκρίνια. Γι αυτό, μην πετροβολάμε ως άχρηστο τον εαυτό μας. Είναι αυτός που μας χαρίζει τις όμορφες και άσχημες στιγμές. Μην θες πάντα να είναι στα καλύτερα του. Επέτρεψε του και το λάθος. Ξέρεις τι γλύκα έχει η συγχώρεση του εαυτού μας; Ρωτάς, θα με συγχωρέσει ο Θεός; Σε ρωτώ, εσύ συγχωρείς τον εαυτό σου; Μην κλέβεις το οξυγόνο της Χάρις του Θεού. Ασε να πάρεις και καμιά ανάσα. Παύσε να ζητάς πάντα το τέλειο σε όλα, το αψεγάδιαστο και ατσαλάκωτο. Η ειρήνη θα έρθει μέσα σου, όταν αποδεχθείς αυτό που είσαι και εκείνο που μπορείς να γίνεις. Και ξέρεις κάτι; ο Θεός κάνει όνειρα για μας, που εμείς τα μετατρέπουμε σε εφιάλτες. Εσύ μπορεί να μην πιστεύεις στο Θεό, αλλα Εκείνος πιστεύει πολύ σε εσένα. Επέτρεψε στον Θεό να μπορεί να ονειρεύεται μαζί σου….

plibyos.blogspot.gr

Πόσο άλλο να κάνω υπομονή;

Ἀνθρώπινο καὶ δικαιολογημένο ἀ­κούγεται τὸ παράπονο: Πόσο νὰ κάνω ἀκόμη ὑπομονή;… Ὅταν βιώνεις καθημερινὰ τὴν ἀβεβαιότητα γιὰ τὴν ἐπιβίωσή σου· ὅταν βλέπεις τὰ προβλήματα ὄχι μόνο νὰ μὴν ὁδηγοῦνται σὲ κάποια λύση, ἀλλὰ νὰ διογκώνονται· ὅταν εἶσαι ἀναγκασμένος νὰ συμβιώνεις ἢ νὰ συνεργάζεσαι μὲ ἀνθρώπους δύστροπους, ἄδικους, σκληρούς, φθονερούς· ὅταν δύσκολες ἀσθένειες ἢ καὶ αὐτὸς ὁ φοβερὸς θάνατος ἐπισκέπτον­ται ἀγαπημένα σου πρόσωπα· ὅταν κι ἐσὺ ὁ ἴδιος ἔρχεσαι ἀντιμέτωπος μὲ πειρασμοὺς καὶ θλίψεις χωρὶς νὰ διαφαίνεται κάποια διέξοδος… Ὁπωσδήποτε τότε δοκιμάζεται ἡ ὑπομονή σου. Κι εἶναι φυσικὸ νὰ ἀναρωτηθεῖς: Ἐπιτέλους, πόση ὑπομονὴ νὰ κάνω ἀκόμη;… Δὲν ἀντέχω! Πόσο ἄλλο ὑπομονή;;;…

Έρως έρωτι νικάται

Και λέει κανείς, γιατί άραγε σήμερα εμείς οι λιγότερο ασκητικοί χριστιανοί, μας πιάνει ένας τρόμος, όταν ακούμε για άσκηση; Και κάπως αισθανόμαστε άβολα. Γιατί μας έχει διαφύγει αδελφοί μου μια μεγάλη αλήθεια της πίστης μας…. Την συνοψίζει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, σε τρείς λέξεις: «ἔρως ἔρωτι νικᾶται». 

   
 Ένας έρωτας λέει, νικιέται από έναν άλλο, μεγαλύτερο έρωτα…

   Τι είναι εκείνο, που μας κρατάει δεμένους με τα πάθη μας; Τα έχουμε ερωτευτεί!

     Τα έχουμε αγαπήσει, μέσα στήν πτώση μας, μέσα στήν εμπάθεια μας, τα έχουμε σφιχταγγαλιάσει. Είμαστε ερωτευμένοι με τα πάθη μας, με την γαστριμαργία μας, με την πορνεία μας, με την υπερηφάνια μας, τον εγωισμό, την κενοδοξία μας και ολα αυτά…

Και πως θα μπορέσουμε να θεραπευτούμε απο αυτά; Μόνο με επιταγές νομικού τύπου; Δεν πρέπει να είσαι κοιλιόδουλος; Δεν πρέπει να είσαι γαστρίμαργος; Δεν πρέπει να είσαι πόρνος, δεν πρέπει να είσαι υπερήφανος;

     Καλά είναι και αυτά, αλλά εχω την αίσθηση οτι δεν είναι ικανά, να γεμίσουν τον άνθρωπο απο μια φιλότιμη διάθεση να πετάξει απο επάνω του αυτά τα πάθη…

    Έρχεται λοιπόν ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος και μας λέει,

«Τα είχα όλα μια φορά μα ήθελα παραπάνω…»

Σε άλλο ένα άρθρο θα ερμηνεύσουμε τη θεολογία του στίχου. Πραγματικά θαυμάζει κανείς το τι μπορούμε να λάβουμε μέσα από τα κοσμικά τραγούδια! Ο σημερινός στίχος, λοιπόν, έρχεται να μας μιλήσει για την πλεονεξία και την αχαριστία που μας καταβάλλουν πολλές φορές. Πλεονεξία και αχαριστία, δυο πάθη τόσο αλληλένδετα μεταξύ τους, με μητέρα τη φιλαυτία και τέκνα τόσα άλλα πάθη που τις ακολουθούν.

«Τα είχα όλα μια φόρα μα ήθελα παραπάνω…». Δυστυχώς με τίποτε δεν είμαστε ευχαριστημένοι, συνεχώς ζητάμε και ζητάμε δίχως να βάζουμε φραγμούς και δίχως να έχουμε διάκριση, αν αυτά που ζητάμε είναι όντως προς όφελος δικό μας ή βλάβη. Ζητάμε αυτό το κάτι παραπάνω που πότε δε φτάνει στην ολοκλήρωση του. Ξεχνάμε πως ό, τι μας δίνει ο Κύριος είναι προς όφελος της ψυχής μας, είτε αυτό είναι υλικό αγαθό, είτε πνευματικό. Τα πάντα τα επιτρέπει ο Θεός για την δική μας πρόοδο. Εμείς όμως αυτό δεν το καταλαβαίνουμε κι ενώ έχουμε αυτά τα οποία είναι απαραίτητα και αρκετά για τη ζωή μας και προπάντων τη σωτηρία μας, ζητάμε πράγματα τα οποία δεν ξέρουμε αν όντως μας ωφελήσουν. Η ψυχή μας δυστυχώς δεν χορταίνει από τα αγαθά και με κάθε τρόπο τα κυνηγά για να τα αποκτήσει.

Θα έλθει εκείνη η ώρα όμως που η ψύχη μας θα ακούσει αυτό...

Θαυμαστό γεγονός μετά την κοίμησή του γέροντα Ιάκωβου Τσαλίκη – Γέροντας Γαβριήλ

Ομιλία Καθηγουμένου Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ Ευβοίας, γέροντα Γαβριήλ, στην Θεολογική Ημερίδα προς τιμήν του Γέροντα Ιακώβου Τσαλίκη, που πραγματοποιήθηκε στον Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου Πανοράματος Θεσσαλονίκης στις 21 Νοεμβρίου 2016.

simeiakairwn.wordpress.com

Τα Εισόδια της Παναγίας μας και τα δικά μας εισόδια!

«Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ, τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις».

Η σημερινή Θεομητορική εορτή των Εισοδίων της Παναγίας μας διαθέτει αγαπητοί αδελφοί υπέροχα μηνύματα. Στην μεγάλη αυτή εορτή μπορεί να διακρίνει κανείς την διάθεση των γονέων της Παρθένου να οδηγήσουν τα βήματα της μονάκριβης κόρης τους στον Ναό του Θεού και στην συνέχεια την προθυμία της μικρής Μαριάμ να παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα σ΄ αυτόν τον ιερό και αγιασμένο χώρο.

Ο Ιωακείμ και η Άννα άνθρωποι δίκαιοι ενώπιον του Θεού και των ανθρώπων δεν είχαν αποκτήσει παιδί και έτσι η λύπη τους ήταν μεγάλη και μεγάλωνε ακόμη περισσότερο όταν έβλεπαν τα χρόνια να κυλούν, και τα μαλλιά τους να ασπρίζουν. Ήθελαν και αυτοί, λίγη χαρά να μπει στο σπιτικό τους και ακόμη περισσότερο να αποκτήσουν ένα αποκούμπι στα γεράματά τους. Η μοναδική προσευχή που έβγαινε μέσα από την καρδιά τους ήταν να κρατήσουν στα χέρια τους το Ουράνιο δώρο, το πολυπόθητο παιδί στο οποίο είχαν αφιερώσει όλα τα όνειρά τους. Και να!

Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου: Ἡ καλογερική τῆς Παναγίας

Αρχιμ. Πορφυρίου, Ηγουμένου Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Βέροιας

Αὐτὴν τὴν γιορτὴ στὸ Ἅγιο Ὅρος οἱ πατέρες μου τὴν ὀνομάζουν «ἡ καλογερική της Παναγίας». Ὁ ΓερὸΓελάσιος πολὺ τὴν ἀγαποῦσε καὶ ἔλεγε ὅτι ὁ παπαΘανάσης, ὁ Γέροντάς του, ὁ ἅγιος ἡγούμενος τῆς Γρηγορίου τὴν τιμοῦσε πάρα πολύ. Καὶ μία φορά, μία τέτοια ἡμέρα, ὁ γεροΓελάσιος, εἶδε τὸν Γέροντά μου νὰ συλλειτουργεῖ μὲ τὸν Ἅγιο Ἰάκωβο, τὸν Ἀδελφόθεο. Αὐτὸν ποὺ διέσωσε καὶ τὴν σχετικὴ παράδοση. Ἡ Παναγία εἰσέρχεται στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων. Οἱ γονεῖς της, οἱ παποῦδες μας ὁ Ἅγιος Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἁγία Ἄννα, ἐκπληρώνουν τὸ τάμα τους. Καὶ πολλὰ κοριτσάκια τῆς Ἱερουσαλὴμ κρατοῦν λαμπάδες ἀναμμένες καὶ ἕνα κόκκινο πανὶ τὸ ἀνοίγουν, σὰν τὸ νυφοπάνι ποὺ ἔβαζαν παλαιότερα στοὺς γάμους στὶς πλάτες τοῦ ζευγαριοῦ, κατὰ τὴν ὥρα τῆς τελέσεως τοῦ ἱεροῦ μυστηρίου τοῦ γάμου. Πόσοι συμβολισμοί;! Καὶ πόσους αἰῶνες περίμενε ὁ κόσμος αὐτὴν τὴν ὥρα; Νὰ εἰσέλθει ἡ ἀειπάρθενος σὲ τόπο ἠτοιμασμένο, ὅπου οἱ ἄνδρες ἀρχιερεῖς τρέμαν νὰ πλησιάσουν καὶ...

Τα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου

Πολλοί είναι οι υμνογράφοι  της Θεομητορικής αυτής εορτής, της οποίας το γεγονός  δεν καταγράφεται καθόλου  στην Καινή Διαθήκη. Το περιστατικό της εν τω Ναώ εισόδου της υπάρχει στα Απόκρυφα λεγόμενα ευαγγέλια, όπως συμβαίνει και με άλλες εορτές της Παναγίας, σε κείμενα δηλαδή που η Εκκλησία μας δεν τα θεώρησε έγκυρα, λόγω ενυπαρχουσών σ’ αυτά αιρέσεων ή και μυθοπλασιών. Μέσα σ’ αυτά όμως υπάρχουν και αληθινά 
γεγονότα, που η Εκκλησία μας δεν διστάζει να τα ανασύρει και να τα εορτάσει, διαβλέποντας όχι μόνον
την αλήθεια τους, αλλά και την ωφελιμότητά τους. Κι είναι τούτο ένα στοιχείο που φανερώνει την απόλυτη αυτοσυνειδησία της Εκκλησίας, ως «στύλου και εδραιώματος της αληθείας», αυτοσυνειδησίας τέτοιας
που της δίνει το δικαίωμα και την άνεση να επιλέγει ό,τι θεωρεί αληθινό και καλό, έστω κι αν τούτο προέρχεται από μη θεωρούμενα  κανονικά κείμενα. 

Ένα πρώτο στοιχείο που τονίζουν οι υμνογράφοι της εορτής είναι ότι τα ίδια τα Εισόδια της Θεοτόκου, όπως και τα γεγονότα πριν από αυτά, σαν την Γέννησή της, αλλά και τελικώς κάθε τι που σχετίζεται με την Παναγία, έχουν τον χαρακτήρα του παράδοξου και του ανερμήνευτου για τα ανθρώπινα δεδομένα. «Ω των υπέρ έννοιαν θαυμάτων σου, Πανάχραντε! Ξένη σου η γέννησις υπάρχει∙ ξένος ο τρόπος ο της αυξήσεως∙ ξένα και παράδοξα τα σα πάντα, Θεονύμφευτε, και βροτοίς ανερμήνευτα».   Αιτία γι’ αυτό είναι το γεγονός ότι...

Ο Άγιος Πλάτωνας,εορτάζει 18/11

Ο Άγιος Πλάτωνας, ο οποίος τιμάται στις 18 Νοεμβρίου, έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. Η καταγωγή του ήταν από την Άγκυρα της Γαλατίας της Μικράς Ασίας, και ήταν αδελφός του μάρτυρα Αντιόχου.

Ο Άγιος Πλάτωνας σε νεαρή ηλικία συνελήφθη από ειδωλολάτρες, διότι διακήρυττε την πίστη του στον Ιησού Χριστό και τον οδήγησαν μπροστά στον ηγεμόνα Αγριππίνο.

Ο Αγριππίνος βλέποντας την ωραιότητα του νέου και γνωρίζοντας ότι κατείχε περιουσία, προσπάθησε να τον ελκύσει με κολακείες. Όμως ο Άγιος Πλάτων αρνήθηκε και συνέχισε να διακηρύττει την πίστη του στον Έναν και μοναδικό Θεό. Αφού ο ηγεμόνας είδε ότι δεν κατάφερε να τον αλλαξοπιστήσει δελεάζοντάς τον, τον απείλησε με μαρτύρια. Παρ’ όλα ταύτα ο Άγιος Πλάτων παρέμεινε σταθερός στην πίστη του. Έτσι ο Αγριππίνας διέταξε να τον μαστιγώσουν ανελέητα και ύστερα να τον βασανίσουν με πυρωμένες ράβδους.

Ο Άγιος διατήρησε όλη του την πίστη και δεν έπαψε να ομολογεί τον Ιησού Χριστό, γι’ αυτό διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός του (306 μ.Χ.). Έτσι λοιπόν ο Άγιος μεγαλομάρτυρας Πλάτωνας παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο και τιμήθηκε με το αμάραντο στέφανο του μαρτυρίου.

Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων, Ζωοδ. Πηγής Πόρου και Φανερωμένης Σαλαμίνας.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός.
Δυὰς ἡ εὐκλεής, τῶν κλεινῶν Ἀθλοφόρων, ἐδόξασε λαμπρῶς, τὴν Ἁγίαν Τριάδα, ὁ Πλάτων ὁ ἔνδοξος, Ρωμανὸς τε ὁ ἔνθεος, ἐναθλήσαντες, καὶ τὸν ἐχθρὸν καθελόντες, ὅθεν πάντοτε, ὑπὲρ ἠμῶν δυσωπούσι, τὸν μόνον Φιλάνθρωπον.

pronews.gr

Τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως εμείς θα θέλαμε

Ήταν μια φορά σ’ ένα δάσος τρία δέντρα. Το καθένα από αυτά είχε για τον εαυτό του έναν οραματισμό μια προοπτική θα λέγαμε.

Το πρώτο επιθυμούσε να αξιωθεί να γίνει κάποια στιγμή ένα πολύτιμο μπαούλο ξυλόγλυπτο όμορφα σκαλισμένο, που μέσα του θα φυλάσσεται ένας πολύτιμος θησαυρός. Αυτό ήταν το όραμα του και η προοπτική του. Το δεύτερο δέντρο ήθελε να αξιωνόταν να γίνει στα χέρια ενός κάλου ναυπηγού ένα μεγάλο καράβι γερό σκαρί όμορφο, μεγαλόπρεπο που θα… μετέφερε βασιλιάδες και επίσημα πρόσωπα και που θα έκανε ταξίδια υψηλών προσώπων. Το τρίτο δέντρο έλεγε ότι το μόνο που θα ήθελε ήταν να είχε γίνει το πιο ψηλό και το πιο δυνατό δέντρο του δάσους έτσι ώστε οι άνθρωποι, που θα βλέπουν το ύψος του στην κορυφή του λόφου, να σκέπτονται τον Ουρανό και τον θεό. Όμως πέρασαν τα χρόνια. Και τα πράγματα εξελίχθηκαν κάπως αλλιώς.

« Ό,τι λάμπει δεν είναι Χριστός (αρετές και χαρίσματα στην ζωή και στην Εκκλησία)

plibyos.blogspot.gr

Τί ἦταν ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος;

Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου.

«ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΜΟΙ»
«Καὶ παράγων ὁ Ἰησοῦς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄνθρωπον καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, Ματθαῖον λεγόμενον, καὶ λέγει αὐτῶ· Ἀκολούθει μοί. καὶ ἀναστᾶς ἠκολούθησεν αὐτῶ» (Μάτθ. 9,9).
Ἐάν, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, ἐὰν κάποιος σᾶς πεῖ, ὅτι ἕνα κάρβουνο ἔγινε διαμάντι, ὅτι ἕνα σκουλήκι ἔγινε ἀετός, ὅτι ἕνας λύκος ἔγινε ἀρνί, θὰ τὸ πιστέψετε; Ἀσφαλῶς ὄχι. Διότι τὸ κάρβουνο, ὅπως βγαίνει ἀπὸ τὰ σπλάχνα τῆς γής, μένει κάρβουνο, τὸ σκουλήκι μένει σκουλήκι καὶ ὁ λύκος μένει λύκος. Δὲν ἀλλάζει ἡ φύση τους.
Ἀλλ’ αὐτὸ ποὺ δὲν παρατηρεῖται στὸν φυσικὸ κόσμο, γίνεται στὸν ἠθικὸ καὶ πνευματικὸ κόσμο, στὸν κόσμο τῆς θείας χάριτος. Σ’ αὐτὸ τὸν κόσμο γίνονται... ἠθικὲς μεταβολὲς ποὺ προκαλοῦν κατάπληξη. Τὸ βλέπουμε στὸ πρόσωπο τοῦ ἁγίου Ματθαίου τοῦ εὐαγγελιστοῦ, ποὺ τὴ μνήμη τοῦ γιορτάζει σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία.
Τί ἦταν ὁ Ματθαῖος προτοῦ νὰ γίνει μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ;

Καλό σαρανταήμερο!

Μπήκαμε πλέον στην σαρακοστή των Χριστουγέννων. 

Η χαρά μας είναι μεγάλη και βαθιά, διότι εγγίζει η μεγάλη εορτή των Θεοφανείων, της φανέρωσης του Θεού στον κόσμο μας με σάρκα και οστά. 

Όλη αυτή η πνευματική χαρά και οι εκφράσεις της μπορεί να μοιάζουν σκανδαλιστικές, γιατί παντού επικρατεί η θλίψη, η αβεβαιότητα, η κυνική απελπισία, η ανθρώπινη πραγματική δυστυχία. 

Και όμως!

Έχουμε δικαίωμα να πανηγυρίζουμε. Γιατί ορθοδόξως δεν συγχέουμε την ευδαιμονιστική ψεύτικη χαρά των εορτών με την μυστική αναφαίρετη και αυξανόμενη πνευματική χαρά πού μας δίνει ο Χριστός, όπως δεν την συγχύσαμε ποτέ όσοι ζούμε την Εκκλησία κατά μέτρον και χάριν συνειδητά. 

Δεν παραθεωρούμε τα βάσανα και τις οδύνες του κόσμου. Αντιθέτως αυτή η πασχαλινή χαρά των ορθοδόξων στηρίζει ακόμα την οικουμένη την τραγική και άχαρη. 

Αν λείψει η ΧΑΡΑ της ορθοδοξίας λείπει το άλας και το φως του κόσμου.

Αυτό το μήνυμα της θεοφάνειας και της λύτρωσης το μεταλαμπαδεύουμε όχι μόνο με ύμνους, νηστείες και δεήσεις, αλλά με αυτό το έμπρακτο δόσιμο της ελπίδας σε έναν απελπισμένο κόσμο.

Γιατί ευαγγελίζομαι ημίν χαράν μεγάλην ότι Χριστός ετέχθη, ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ, ος εστί Χριστός ο Κύριος.

Με αστέρα οδηγό την θεολόγο νηστεία, ας περάσουμε με ελπίδα την έρημο της πείνας και της δίψας για να βρούμε την Αιώνια Τροφή στην νοητή τράπεζα της Βηθλεέμ!

Καλό σαρανταήμερο! Καλή δύναμη!

Read more: iereasanatolikisekklisias.blogspot.com

Μείνε αυθεντικός...

Μην σε φοβίζουν οι αλλαγές και οι διαφορετικές φάσεις που περνάς στην ζωή σου. Προσπάθησε να είσαι ο εαυτός σου και όσο το δυνατόν αυθεντικός σε ότι κάνεις, σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεσαι. Στην χαρά, την θλίψη, στην αρετή και πτώση, στο γέλιο και το δάκρυ, εκεί που αισθάνεσαι τον Θεό να σου "μιλάει", εκεί που ραγίζεις από την "απουσία" Του. Να είσαι εσύ, ολόκληρος εκεί. Παρόν.

Νηστεία των Χριστουγέννων: Όχι όπως ο Ιερεύς και ο Λευίτης....

Στην παραβολή του καλού σαμαρείτη έχουμε δύο θρησκευτικούς ανθρώπους. Ο ιερέας είδε και προσπέρασε τον πληγωμένο γιατί πήγαινε να προσφέρει θυσία στον Ναό και όφειλε να είναι καθαρός από επαφή με αίματα και πληγές, σύμφωνα με τον Νόμο. Ο λευίτης προσπέρασε και αυτός γιατί ίσως σκέφτηκε πώς δεν ήταν δική του δουλειά η περίθαλψη ενός πληγωμένου, αλλά και επειδή ίσως φοβήθηκε μην είναι ακόμα εκεί κοντά οι ληστές και τον κακοποιήσουν κι αυτόν.

Σε δύο ημέρες από τώρα αρχίζει η νηστεία των Χριστουγέννων.Πολλοί κλεινόμαστε στο καβούκι μας για να μην μιανθούμε από τις αμαρτίες των άλλων και να διασφαλίσουμε την "νηπτική" μας ησυχία και να μείνουμε καθαροί από τον κόσμο και τους πειρασμούς του. Φοβόμαστε να ασχοληθούμε με τον 'αλλο ο οποίος είναι "σεσημασμένος" στην αμαρτία, να μην χαλάσει το καλό θρησκευτικό μας προφίλ προς τα έξω, ιδιαίτερα σε μέρες σαρακοστής, κατά τις οποίες μας έχουν βάλει στο μικροσκόπιο ως ανθρώπους της εκκλησίας "δικοί και ξένοι". Όταν έχουμε δηλ. ο ένας από τον άλλο απαιτήσεις καθαρότητας και ομολογίας πως ανήκουμε σε έναν ξεχωριστό κύκλο και μέσα σε αυτόν περιοριζόμαστε και όχι παραέξω και υπολογίζουμε την γνώμη των ομοίων μας . Φοβόμαστε μην χαλάσει η κατάνυξη μας και το ωραίο κλίμα των εορτών, όταν έρθουμε αντιμέτωποι με τις πληγές που ανοίγει το Κακό στον κόσμο.Ίσως συμπονέσουμε για την "κατάρα" του τον πονεμένο και τον φτωχό και ρίξουμε από μακρυά ψιχίο καλού λόγου και ελεημοσύνης, για να καθησυχάσουμε την συνείδηση μας και να πούμε πώς κάναμε έλεος.Όλα με τον νόμο και την τάξη των πραγμάτων, με τέτοιον ύπουλο τρόπο ορθά πού καταφέρνουμε να ζούμε απομονωμένοι στην δικαίωση μας και πάντα σωστοί και ξένοιαστοι.

Η νηστεία όμως...

Το θαύμα του Αγίου Μηνά που έκρινε την μάχη του Ελ Αλαμέιν

Άγιος Μηνάς «ὁ ἐν τῷ Κοτυαείῳ» ο Μεγαλομάρτυρας – Εορτάζει στις 11 Νοεμβρίου

~ Σε μια προσκυνηματική μου επίσκεψη στο Άγιον Όρος πριν περίπου δύο χρόνια και συγκεκριμένα στην Μονή της Μεγίστης Λαύρας, ένα απόγευμα αποφάσισα να μεταβώ με τα πόδια στην περιοχή της Βίγλας και να πάω στο κελλάκι του Αγίου Μηνά του θαυματουργού του άλλοτε προστάτη της Αστυνομίας Πόλεων, εκεί που διαμένει ο γνωστός π. Ιωσήφ, αυτός που κυματίζει την Ελληνική σημαία σε κάθε πέρασμα μαχητικού αεροσκάφους από την περιοχή. Ναι εκεί στο νοτιοανατολικότερο άκρο του Άθωνα.

Χτύπησα την πόρτα του κελιού και μου άνοιξε ο π. Ιωσήφ με τον οποίον γνωριζόμασταν και με πήγε ως είθισται να προσκυνήσω στο εκκλησάκι του Αγίου, εκεί και μάλιστα στο τρόπον τινά πρόναο είδα κάποιες αγιογραφίες του Αγίου Μηνά, η μία τον παρουσίαζε καβάλα όχι όπως συνήθως τον βλέπουμε σε άλογο αλλά σε καμήλα. Ναι σε καμήλα…

Σε αυτόν τον κόσμο όσοι αγαπάνε τρώνε "βρώμικο ψωμί".......

Και μόνο ένα στοιχείο ήταν ικανό να φανερώσει την αγιότητα του αγίου Νεκταρίου. Ότι ο κόσμος αυτός τον συκοφάντησε, τον αδίκησε, τον δίωξε, τον περιθωριοποίησε. Αυτό αρκεί. "Σ' αυτόν τον τόπο όσοι αγαπούνε, τρώνε βρώμικο ψωμί.." Και όταν ο κόσμος δεν σε αγαπά ή δεν σε τιμά, αναλαμβάνει ο Θεός.Όταν μικραίνει η αγκαλιά των αχαρίστων πλαταίνει του Θεού. Κι όταν η γλώσσα των κατηγόρων σου πικραίνει σπιλώντοντας και αμαυρώνοντας το όνομα σου, ο Θεός γλυκαίνει την καρδιά σου. Αργά η γρήγορα ο Θεός απαντάει στο κακό και σε "δοξάζει". 
Όσο ο κόσμος θα κυνηγάει τα παιδιά του Θεού, τόσο Εκείνος θα γεμίζει με αγίους τον ουρανό. Έτσι για να σπάει πλάκα με την «ηθική» και την «δικαιοσύνη» μας, με αυτά τα απίστευτα κωμικοτραγικά κριτήρια μας.....

plibyos.blogspot.gr

Να ξεκαθαρίζουμε το λόγο της προσέλευσής μας στην εξομολόγηση

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

Ο γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης έχει πει το εξής σημαντικό, τόσο για τους πνευματικούς όσο και για τον κόσμο που απευθύνεται στους πνευματικούς: «Πολλές φορές πηγαίνουμε στον πνευματικό, για να λύσουμε το πρόβλημά μας. Αυτό σημαίνει: Σε παρακαλώ μη μου μιλήσεις τώρα για τον Θεόν, μόνο βοήθησέ με να προσαρμοσθώ στη ζωή αυτή, να τακτοποιήσω τα θέματά μου, ώστε να μην υποφέρω, βοήθησε με, να συνδυάσω αυτό που θέλω, που σκέπτομαι ή που αγαπώ, με την δυσκολία που έχω.

Δεν πηγαίνουμε διότι μας ενδιαφέρει ο Θεός, παρ’ ότι εξομολογούμαστε, αλλά διότι μας ενδιαφέρει πώς να βρεθεί λύση».

Το «σημαντικό» βρίσκεται...

«Όπου επισκιάσει η χάρις σου Αρχάγγελε»

Ο μοναχικός βίος έχει χαρακτηρισθεί και ισάγγελος πολιτεία ως κατεξοχήν τρόπος που μιμείται και ακολουθεί την αγγελική ζωή. Ο μοναχός επιθυμεί διακαώς να γίνει ουρανοπολίτης, θεωρεί ότι είναι παρεπίδημος επί της γης και επιθυμεί διακαώς να γίνει «βραχύ τι παρ αγγέλους ηλαττωμένος» (Ψαλμός Η΄, 5). Θέλει να ζήσει εδώ ζωή αγγελική, να αναπληρώσει το εκπεσόν τάγμα των αγγέλων. Ο Μέγας Βασίλειος δε, ο διοργανωτής των κοινοβίων της Καππαδοκίας, στη «Β΄Επιστολή προς Γρηγορίω εταίρω» ερωτά «Τι ουν μακαριώτερον του την των αγγέλων πολιτείαν μιμείσθαι;».

Στους ασκητικούς Πατέρες αναφέρεται:   «Ζωή μοναχού κατά μίμησιν αγγέλου γινέσθω καταφλέγουσα αμαρτίαν. Ζωή γαρ μοναχού εστίν η των ματανοούντων ολοκάρπωσις. Ζωη μοναχού, χαρακτηριζέσθω τα μέλη αυτού νενεκρωμένα προς επιθυμίαν υπάρχοντα. Ζωή γαρ του αγίου Ιωάννου και βίου υπογραμμός σοι γέγονεν». (Αββάς Υπερέχιος)

Γι αυτό το λόγο οι μοναστικές αδελφότητες τιμούν ιδιαιτέρους τους Αγίους Αρχαγγέλους με νηστεία κάθε Δευτέρα, ημέρα αφιερωμένη στους Αρχαγγέλους στα πλαίσια του εβδομαδιαίου εορτολογικού κύκλου, αλλά και με αγρυπνία κατά την μνήμη της εορτής τους.

Το Δοξαστικό του Όρθρου «Όπου επισκιάσει η χάρις σου Αρχάγγελε» συμπυκνώνει το περιεχόμενο της εορτής.

www.pemptousia.gr

Το τελειότερο παράδειγμα ηγέτη: Ιωάννης Γ’ Βατάτζης, ο Άγιος Αυτοκράτορας († 4 Νοεμβρίου)

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Βατατζὴς ὁ ἐλεήμονας βασιλιὰς – Εορτάζει στις 4 Νοεμβρίου

~ Τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες πολίτες ακούμε συνέχεια για λιτότητα και οικονομική κρίση.

Οι πολιτικοί ταγοί του τόπου μας αναφέρουν συνέχεια ότι θα λάβουν μέτρα οικονομικής εξυγίανσης και ότι πρέπει να γίνουν περικοπές στα επιδόματα και στους μισθούς αυτών, που αμείβονται πλουσιοπάροχα. Κάποιοι άλλοι αναφέρουν ότι πρέπει να μειωθούν και οι δικές τους αποδοχές καθώς και άλλα οικονομικά προνόμια, που απολαμβάνουν οι πολιτικοί αλλά και διάφοροι γενικοί διευθυντές υπουργείων και ΔΕΚΟ. Επίσης, ακούμε συνέχεια για την περιβόητη ανακατανομή πλούτου σε όλους τους πολίτες, όπως και για την αξιοκρατική τους τοποθέτηση σε καίριες κυβερνητικές αλλά και δημόσιας διοίκησης θέσεις.

Το ερώτημα που τίθεται είναι,

Ἡ παγγνωσία τοῦ Θεοῦ

Μιλώντας γιά τά ἰδιώματα τοῦ Θεοῦ, ἀδελφοί μου χριστιανοί, θά σᾶς μιλήσω σήμερα γιά τήν παγγνωσία τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά ποιοί εἴμαστε ἐμεῖς γιά νά μιλᾶμε γιά τίς ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ; Τόν Θεό τόν γνωρίζουμε ἀνάλογα μέ τήν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς μας. Ὅσο πιό πολύ ἅγιοι γινόμαστε, τόσο πιό πολύ γνωρίζουμε καί γευόμαστε τόν Θεό μας. Ἀλλά καί ἄν δέν εἴμαστε ἅγιοι, ὅμως καταφεύγουμε στούς ἁγίους, στήν θεόπνευστη Ἁγία Γραφή πρῶτα καί στά συγγράμματα τῶν ἁγίων Πατέρων ἔπειτα, καί ἀπ᾽ αὐτούς παίρνουμε αὐτά πού σᾶς δίνουμε. Καί ἀπό τά ἱερά μας, λοιπόν, βιβλία σᾶς λέγω ὅτι παγγνωσία τοῦ Θεοῦ εἶναι «τό νά ἠξεύρει ὁ Θεός καί νά γνωρίζῃ ὅλους τούς λογισμούς καί τά κρύφια τῆς καρδίας τοῦ καθενός ἀνθρώπου καί ἀγγέλου, ὄχι μόνο κατά τό παρόν, μά καί πρό τῆς κτίσεως τοῦ κόσμου».  Παγγνωσία τοῦ Θεοῦ σημαίνει ὅτι ὁ Θεός γνωρίζει τά πάντα. Γνωρίζει αὐτά πού ἀναφέρονται στόν ἑαυτό Του, τόν ἄκτιστο Θεό, καί αὐτά πού ἀναφέρονται στά κτίσματα, τούς ἀγγέλους, τόν ἄνθρωπο καί τόν σύμπαντα κόσμο. Γνωρίζει δέ τά πάντα τελείως καί ἀμέσως. Δηλαδή τά γνωρίζει ὄχι ὅπως....

Περὶ Αὐτεξουσίου

«Κανένας δὲν εἶναι αἴτιος τῆς ἀπωλείας, παρὰ τὸ θέλημα τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Θεὸς εἶναι αἴτιος τῆς σωτηρίας, ὁ ὁποῖος μας χάρισε τὴ ζωὴ καὶ τὴν μακαριότητα, τὴ γνώση καὶ τὴ δύναμη, τὸν ἴδιο τὸν Ἑαυτό Του. Ἀλλὰ οὔτε καὶ ὁ διάβολος μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει μὲ τὴν βία τὸν ἄνθρωπο στὴν ἀπώλεια, παρὰ μόνο βάζει στὸ νοῦ ἐνθύμηση τοῦ κακοῦ. Ἐμεῖς ὅμως, θεληματικά, καὶ μὲ τὴ γνώμη μας προτιμοῦμε νὰ κάνουμε τὸ κακὸ καὶ δὲν μᾶς βιάζει ὁ ὑπεράγαθος Θεός, γιὰ νὰ μὴν παρακούσουμε παρὰ τὴ βία καὶ ἔχουμε βαρύτερη τιμωρία. Οὔτε καὶ τὸ αὐτεξούσιό μας ἀφαιρεῖ, τὸ ὁποῖο καλῶς μας ἐχάρισε. Ὥστε στὸ χέρι τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ σωτηρία ἢ ἡ ἀπώλειά του».

ΟΣΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ

www.iak.gr