Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

 

Την ημέρα αυτή που φωτίζει η δόξα των δύο Κορυφαίων, η Εκκλησία συνδέει με την μνήμη τους τους άλλους πανευφήμους Αποστόλους του Κυρίου που συγκροτούν χορεία νέων αστέρων στο πνευματικό στερέωμά της. Θεμέλια και στύλοι της Εκκλησίας, είναι επίσης οι άγγελοι στους οποίους έχει ανατεθεί η φύλαξη των δώδεκα φυλών που ανοίγουν την είσοδο στην ουράνια Ιερουσαλήμ (Απ. 21, 9).

Δώδεκα ήσαν οι γιοι του Ιακώβ, που αποτελούν την καταβολή του λαού του Ισραήλ. Δώδεκα ήσαν επίσης οι μαθητές που διάλεξε ο Κύριος, τους οποίους κατέστησε μάρτυρες της διδασκαλίας και των θαυμάτων Του και που απέστειλε να κηρύξουν την Βασιλεία του Θεού δίνοντάς τους την εξουσία να εκβάλλουν δαιμόνια και να θεραπεύουν κάθε ασθένεια (Ματθ. 10) και οι οποίοι στάλθηκαν από Αυτόν, μετά την Ανάληψη, σε όλο τον κόσμο να αναγγείλουν το Ευαγγέλιο σε όλη την κτίση (Μάρκ. 16, 14) και να βαπτίζουν τους πάντες στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος (Ματθ. 28, 19).

Όπως ο Υιός απεστάλη από τον Πατέρα στον κόσμο αυτό για την Σωτηρία μας,

Η μεγαλύτερη πλάνη είναι ότι μπορούμε να υπάρξουμε χωρίς τον Θεό

 

Η μεγαλύτερη πλάνη μας, που πρέπει να την πολεμούμε σε όλη την επίγειο ζωή μας αδιάκοπα, μέρα και νύκτα, είναι η ιδέα ότι μπορούμε να υπάρξουμε χωρίς τον Θεό. Πρέπει λοιπόν...

Η πρόνοια του Θεού

 

Την πορεία της ζωής του ανθρώπου επηρεάζουν τρεις σπουδαίοι παράγοντες. Ο πρώτος παράγων είναι η πρόνοια του Θεού. Ο Θεός προνοεί ειδικά για κάθε άνθρωπο και καταστρώνει ειδικό σχέδιο για τη σωτηρία του, το οποίο είναι για κάθε άνθρωπο ξεχωριστό.

Έτσι του δίνει προσωπικά χαρίσματα και δυνατότητες τα οποία αν αξιοποιήσει ο άνθρωπος μπορεί να γίνει άγιος.

Μάλιστα ο Θεός προνοεί το καλύτερο, το τελειότερο, το αγιότερο. Όμως, δεν του επιβάλει την αγιότητα, του δίνει τα χαρίσματα, τις δυνατότητες και τον καλεί να συνεργαστεί ελεύθερα μαζί Του για να γίνει αυτό πραγματικότητα. Η επιλογή είναι του ανθρώπου, ο Θεός σέβεται απόλυτα την ελεύθερη βούλησή του.

Ο δεύτερος παράγοντας είναι...

" Άφησε τα πάντα στα χέρια του Θεού και θα δεις τον Θεό στα πάντα"

 

Λόγοι Σοφίας από τον Γέροντα  που είπε πριν χρόνους ¨ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ δεν θα βγάλει ψεύτες τους αγίους του¨

 1) "Ο Υιός και Λόγος του Θεού ο μόνος Αναμάρτητος εάν είχε κατέλθει εκ των ουρανών χωρίς πρωτίστως να ενδυθεί την Θεοϋφαντον στολήν της Άκρας Ταπεινώσεως  , η γη θα είχε καταφλεγεί . 

Μην καταπιάνεστε με αυτό το θηρίο τον εγωισμό διότι θα συντρίψει τα οστά σας . Μεγάλο θηρίο , πολυκέφαλο ." 

2) "Η αιωνιότητα είναι φρικιαστική χωρίς Θεάνθρωπο , γιατί και ο άνθρωπος είναι φοβερός χωρίς τον Θεάνθρωπο . 

Καθετί το ανθρώπινο...

Λίγη πίστη, περισσότερη στεναχώρια

 

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Όσο λιγότερη πίστη έχουμε, τόσο περισσότερη είναι η στεναχώρια μας. Μια από τις σπουδαιότερες ωφέλειες της πίστης είναι η απελευθέρωση του ανθρώπου από τις πολλές στεναχώριες.

Όσο το παιδί γνωρίζει πώς υπάρχει ο πατέρας,

ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ: Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

              

Η σερβική Ορθοδοξία έχει να επιδείξει μια σειρά μεγάλων αγίων, οι οποίοι λάμπρυναν την Εκκλησία του Αγίου Σάββα. Ένας από αυτούς υπήρξε ο νεοφανής άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, μια όντως μεγάλη ασκητική και πατερική μορφή του περασμένου αιώνα.

Γεννήθηκε την ημέρα του Ευαγγελισμού στα 1894, στην πόλη Βράνιε της νοτίου Σερβίας. Οι ευσεβείς γονείς του Σπυρίδων και Αναστασία του έδωσαν το όνομα Ευάγγελος. Καταγόταν από ιερατική οικογένεια και το επώνυμό του Πόποβιτς σημαίνει Παπαδόπουλος. Μεγάλωσε με ευσέβεια είχε την τύχη να δει να θεραπεύεται θαυματουργικά η μητέρα του στη Μονή Πτσίνσκι από τον άγιο Πρόχορο. Από μικρός συνήθιζε  να μελετά το Ευαγγέλιο και άλλα εκκλησιαστικά βιβλία. Ιδιαίτερα τον σαγήνευε η ανάγνωση συναξαρίων και πατερικών συγγραμμάτων. Θεωρούσε τους Πατέρες της Εκκλησίας ως τους αληθινούς σοφούς.

Το 1905 ο μικρός Ευάγγελος γράφηκε στην Εκκλησιαστική Σχολή του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι, έχοντας ως δάσκαλό του τον φωτισμένο άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς. Το 1914, μόλις τέλειωσε τη σχολή, ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Κατατάχτηκε στο στρατό και υπηρέτησε ως νοσοκόμος. Ακολούθησε την τύχη του σερβικού στρατού και βρέθηκε εξόριστος στην Κέρκυρα. Καθ’ οδόν ένοιωσε την κλήση να γίνει μοναχός. Η κουρά του έγινε την 1^η Ιανουαρίου  του 1916 στην Σκόδρα, από τον Μητροπολίτη Βελιγραδίου Δημήτριο, δίνοντάς του το όνομα Ιουστίνος.

Κατόπιν έφυγε από την Κέρκυρα, με τη βοήθεια του Μητροπολίτη Δημητρίου, για την Αγία Πετρούπολη για θεολογικές σπουδές. Όμως λόγω των πολιτικών εξελίξεων,

Ο Θεός είναι αγάπη. Και όποιος δεν την έχει ματαιοπονεί, έστω και αν είναι χριστιανός και λέει ότι αγωνίζεται εν Χριστό.

 

Όταν το 257 μ.Χ. δόθηκε διαταγή διωγμού κατά των χριστιανών, έπιασαν πολλούς επισκόπους και ιερείς, με σκοπό να τους βασανίσουν για να αρνηθούν τον Χριστό.

Ο Νικηφόρος, χριστιανός ευσεβέστατος, είδε μεταξύ αυτών των ιερέων και έναν, ονομαζόμενο Σαπρίκιο. Αυτός έτρεφε μεγάλο μίσος κατά του Νικηφόρου, πιστεύοντας ίσως στα λόγια κάποιου συκοφάντη. Χωρίς να χάσει στιγμή ο Νικηφόρος τρέχει ανάμεσα στους δημίους, πέφτει στα πόδια του και παρακαλεί να τον συγχωρήσει,

Χορεύοντας . . .προς τη Βασιλεία των Ουρανών!

 

Είναι όμορφος χορός η ζωή, αλλά ξεχνάμε ότι τον χορό τον σέρνει ο Χριστός. Εκείνος δίνει το σύνθημα, τα βήματα, τον παλμό.

Εμείς ακολουθούμε μέχρι να ολοκληρώσουμε όλο το τραγούδι την ύπαρξης. Να το χορέψουμε με τα δικά Του βήματα εκείνος είναι μπροστά , εκείνος γνωρίζει. Εμείς ακολουθούμε τα βήματα του. Στο «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν» σηκώνω το χέρι και μπαίνω στο χορό. Σηκώνω τα χέρια τον κοιτάω και μπαίνω με θυσία στην δική του γραμμή. Όπως έκανε και εκείνος την ημέρα των Χριστουγέννων. Ήρθε ως εραστής γιατί με ερωτεύτηκε πήρε ΕΜΕΝΑ για να με σώσει από την τραγικότητα του θανάτου.
Μου έδωσε...

Μπορούμε να γίνουμε άγιοι σήμερα;

 

Ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου

Πολλές φορές ἀκοῦμε τούς χριστιανούς νά λένε: «Ἄν ζούσαμε κι’ ἐμεῖς στήν ἐποχή τῶν Ἀποστόλων καί ἀξιωνόμασταν νά δοῦμε τό Χριστό, ὅπως Τόν εἶδαν ἐκεῖνοι, θά γινόμασταν ἅγιοι, ὅπως ἔγιναν κι’ αὐτοί».

Ὅσοι σκέφτονται ἔτσι, ξεχνοῦν ὅτι Ἐκεῖνος πού μιλοῦσε στόν καιρό τῶν ἀποστόλων, μιλάει καί τώρα. Ἴσως ὅμως καί πάλι νά πεῖ κάποιος: «Μά δέν εἶναι τό ἴδιο πράγμα νά δεῖ κανείς τό Χριστό μέ τά μάτια του, ὅπως Τόν εἶδαν οἱ ἀπόστολοι, καί ν’ ἀκούει μόνο τά λόγια Του ἀπό ἄλλους ἤ νά τά διαβάζει στή Γραφή, ὅπως ἐμεῖς σήμερα».

Κι’ ἐγώ ἀπαντῶ, ὅτι δέν εἶναι ὁπωσδήποτε τό ἴδιο τό τότε καί τό τώρα. Ἀλλά τό τωρινό εἶναι πολύ μεγαλύτερο ἀπό ἐκεῖνο πού ἔζησαν οἱ Ἀπόστολοι, κι’ εὐκολότερα μᾶς φέρνει στήν πίστη! Μήν παραξενεύεστε. Μόνο ἀκοῦστε με…

Τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος

Μεγάλα είναι και ξεπερνούν την ανθρώπινη λογική τα χαρίσματα που μάς δώρισε σήμερα ο φιλάνθρωπος Θεός. Γι’ αυτό ας χαρούμε όλοι μαζί και σκιρτώντας από αγαλλίαση ας ανυμνήσουμε τον Κύριό μας. Γιατί η σημερινή ημέρα είναι για μάς εορτή και πανηγύρι.Όπως δηλαδή διαδέχονται η μια την άλλη οι εποχές και οι κινήσεις του ήλιου, έτσι ακριβώς και στην Εκκλησία η μία εορτή διαδέχεται την άλλη και με τον τρόπο αυτό απ’ τη μια πηγαίνουμε στην άλλη. Πριν από λίγο καιρό εορτάσαμε τον σταυρό, το πάθος και την Ανάσταση, και ύστερα από αυτά την Ανάληψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στους ουρανούς. Σήμερα φθάσαμε στην κορυφή των αγαθών, σ’ αυτήν την κορωνίδα των εορτών, βρισκόμαστε πια στην πραγματοποίηση των επαγγελιών του Κυρίου. «Γιατί αν φύγω –λέει- θα σάς στείλω άλλον Παράκλητο, και δεν θα σάς αφήσω ορφανούς». (Ιωάν. 16,6). Βλέπετε το πατρικό Του ενδιαφέρον; Βλέπετε την ανέκφραστη φιλανθρωπία Του; Πριν λίγες ημέρες ανελήφθη στον ουρανό, κάθισε στον βασιλικό θρόνο, στα δεξιά του Πατρός, και σήμερα μάς στέλνει ως δώρο τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και μ’ αυτόν τον τρόπο μάς χορηγεί άπειρα ουράνια αγαθά. Γιατί, πες μου, ποιο από τα αγαθά που συμβάλλουν στη σωτηρία μας δεν μάς δόθηκε από το Άγιο Πνεύμα;

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: Στο μυστήριο της Εκκλησίας και ένα «Κύριε ελέησον» είναι άγιο μυστήριο!

 

Oλόκληρος η Εκκλησία του Θεού είναι ένα μυστήριον, το «μυστήριον του Χριστού».

Διά τούτο τα πάντα εις την Εκκλησίαν είναι μυστήρια Θεού, ιερά και άγια. Τα πάντα πηγάζουν από το μυστήριον του σαρκωθέντος Θεού Λόγου, διά του Οποίου τα πάντα εκτίσθησαν (Ιω. 1, 3. Κολ. 1.16. Εβρ. 2,10), και διά τούτο τα πάντα είναι άγια και «έλλογα (logosna), εκτός βεβαίως της αμαρτίας, η οποία αποτελεί μίαν παρά φύσιν κατάστασιν, ως προϊόν της καταχρήσεως της φυσικής ελευθερίας των λογικών όντων.

Η κατάχρησις της ελευθερίας γίνεται όταν αυτή χρησιμοποιείται εναντίον του Θεού και της υπ’ Αυτού δοθείσης τάξεως εις την φύσιν, όπως το έκαναν ο διάβολος και ο άνθρωπος. Ο διάβολος έχει δύο δυνάμεις, την αμαρτίαν και τον θάνατον (εφ’ όσον η αποτελεσθείσα αμαρτία γεννά θάνατον), και δι’ αυτών κατακτά και κυριαρχεί των ανθρώπων.

Το βασίλειον της αμαρτίας και του θανάτου είναι κόλασις δι’ ένα Θεοειδές ον όπως είναι ο άνθρωπος. Διά τούτο ο Θεός Λόγος γίνεται άνθρωπος, διά να απελευθερώση τους ανθρώπους από την διά της αμαρτίας και του θανάτου κυριαρχίαν του διαβόλου, και ως εκ τούτου από τον Άδην, το βασίλειον τούτο του διαβόλου.

Ο Θεός Λόγος το πραγματοποιεί ως Θεάνθρωπος δι’ όλης της Θεανθρωπίνης ενσάρκου Οικονομίας Του, διά της οποίας ίδρυσε εν Εαυτώ και δι’ Εαυτού την Εκκλησίαν.

Εις την Εκκλησίαν Του ο Χριστός...