– Γιατί πάτερ Επιφάνιε να απαγορεύεται αυτό και κείνο και το
άλλο, όταν πραγματοποιούνται από «ειλικρινή αγάπη», ερωτούσε ο νέος για
τα διάφορα σαρκικά παραπτώματα; Γιατί να μην επιτρέπονται οι «δεσμοί»
των νέων αγοριών και κοριτσιών;
…Η συζήτησις ήταν μακρά και κοπιώδης, διότι ο νέος δεν εδέχετο να
αντιληφθή την πραγματικότητα, ότι δηλ. ο Χριστός αναζητά καθαρότητα βίου
εις κάθε τομέα, προ πάντων δε εις τον σαρκικό.
Μας ξεκαθαρίζει με σαφήνεια ότι και το παραμικρό βλέμμα με σκοπό την επιθυμία της σαρκός αποτελεί μοιχεία μέσα εις την καρδία.
– Άκουσε παιδί μου, θεωρώ πιο τίμιο να αποδεχθής ότι δεν διαθέτης τη
δύναμη να απαλλαγής από αυτό το πάθος και να ζητήσης να σε ελεήση ο
Θεός, παρά να ισχυρίζεσαι ότι αυτό δεν είναι αμαρτία. Πρόσεχε, αυτό
αποτελεί τραγικό λάθος σου!
Μάλιστα , διαπράττεις κάτι πολύ χειρότερο από την αμαρτία της
πορνείας! Μετατρέπεις το πάθος σου σε κάτι καλό και το κάνεις σημαία.
Τροποποιείς το μεγάλο ατόπημα και προσπαθείς να το διαδώσεις και εις
τους άλλους.
Φρονώ πως δεν αμαρτάνεις πλέον από αδυναμία, αλλά από ιδεολογία. Αυτή
η κατάστασις παγιώνει την ασθένειά σου εις αθεράπευτο και θανατηφόρο
πνευματικό νόσημα.
Δυστυχώς τα πάθη δημιουργούν τη δική τους παράλογη και αθεράπευτη λογική.
Είναι εις όλους γνωστόν ότι η διαστροφή του Νόμου του Θεού
συντελείται με πολλούς τρόπους. Ένας από αυτούς είναι η αλλαγή του
ορισμού της λέξεως «αμαρτία».
α) «Αμαρτία», ισχυρίζονται με πονηρία, υπάρχει μόνον όταν διαπράττω κακό εις κάποιον.