Εάν ζητήσεις κάτι απ´ τον Θεό κ σου το δώσει, να του πεις ένα ευχαριστώ, εάν δεν σου το δώσει, να του πεις Χίλια...

 

Εάν ζητήσεις κάτι απ´ τον Θεό κ σου το δώσει, να του πεις ένα ευχαριστώ, εάν δεν σου το δώσει, να του πεις Χίλια… Γιατί σε φύλαξε από κάτι…

”Και η σάρκα επιθυμεί αντίθετα με το πνεύμα, και το πνεύμα αντίθετα με την σάρκα…”

 

Δεν είναι δυνατόν να πιάσεις φιλία με το φίδι και να το βάλεις μέσα στον κόρφο σου ούτε είναι δυνατόν να χαϊδεύεις και να περιποιείσαι το σώμα σου με κάθε τρόπο και να το αγαπάς, εκτός απ’ όσο του είναι αναγκαίο και του χρειάζεται, και συγχρόνως να φροντίζεις για την ουράνια αρετή…

Γιατί, εκ φύσεως το φίδι δαγκώνει, ενώ το σώμα μολύνει με την ηδονή εκείνον που το περιποιείται.

Σε ό,τι φταίει το σώμα,

Πώς θα πολεμήσουμε το άγχος;

 

Μην έχετε άγχος και μην αρχίσετε να λέτε <<τι θα φάμε;>> ή <<τι θα πιούμε;>> ή <<τι θα φορέσουμε;>> επειδή για όλα αυτά αγωνιούν οι άπιστοι μόνο (Ματθ. 6,31-32).

Να ζητάτε πρώτα απ’ όλα τη βασιλεία του Θεού και την επικράτηση του θελήματος Του, και όλ’ αυτά θα σας δοθούν από το Θεό σαν χάρισμα χωρίς να τα ζητάτε(Μαθ. 6,33).
Τούτο σας λέω, αδελφοί,

Η πιο ωραία Ανάσταση είναι της ψυχής μας!

 

Σκυφτός, ανόρεχτος, πικραμένος ο Χαρίλαος γυρίζει στο σπίτι του. Είναι περασμένα μεσάνυχτα. Μόλις τώρα η παρέα του τελείωσε το γλέντι της. Απόψε μάλιστα παρά λίγο και να έρθουν στα χέρια. Κάτι είπε ο Αντώνης, που έθιξε το Χαρίλαο. Άναψε. Τινάχτηκε. Θα γινόταν μεγάλη φασαρία, αν δεν μεσολαβούσαν οι άλλοι.

Τώρα βαρύς και κουρασμένος σέρνει τα βήματά του.
Ξαφνικά, στη στροφή του δρόμου, βλέπει φαναράκια, λαμπάδες, κόσμο. Χαρούμενες φωνές παιδιών αντηχούν στη γειτονιά. «Χριστός Ανέστη», θεία! «Αληθώς Ανέστη», καλό μου παιδί! Ο Χαρίλαος σαν να ξύπνησε από ύπνο.
-Τι; Πως; «Χριστός Ανέστη;» Αλήθεια· απόψε Ανάσταση… Λαμπρή! Όλος ο κόσμος χαίρεται. Εγώ μονάχα τριγυρνώ στους δρόμους έρημος και μοναχός!…

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ!! Ο Παπα-Σάββας Αχιλλέως για τα Πάθη και την Σταύρωση του Θεανθρώπου Χριστού!

 

www.youtube.com

«Ώσπερ πελεκάν τετρωμένος την πλευράν σου…» – Ο θρύλος του πελεκάνου και ο Χριστός

 

Μέσα στους άφθαστους υμνολογικούς θρήνους της Εκκλησίας μας, οι οποίοι συγκινούν κάθε καρδιά, ξεχωρίζει το αλληγορικόν εγκώμιον του Επιταφίου, το όποιον ψάλλει:

«’Ώσπερ πελεκάν την πλευράν Σου τετρωμένος, Λόγε, σούς θανόντας παίδας εζώωσας, επιστάξας ζωτικούς αυτοίς κρουνούς».

Ο πελεκάν είναι από τα πλέον φιλόστοργα πτηνά. Κτίζει την φωλιά του σε υψηλούς βράχους και εκεί γεννά και εκκολάπτει τους νεοσσούς του. Τρέχει παντού για να εξοικονόμηση την τροφήν των. Αλλά ακριβώς την ώραν που απουσιάζει ο πελεκάν, πλησιάζουν οι διάφοροι όφεις οι οποίοι έχουν αφυπνισθή από την χειμερινήν νάρκην και σύρονται πειναλέοι μέχρι τις φωλεές των πελεκάνων και ροφούν το αίμα των μικρών… Επιστρέφων ο πελεκάν ευρίσκει αυτά εις απελπιστικήν κατάστασιν και σχεδόν ετοιμοθάνατα. Δι’ αυτό, λέγεται, ότι με το ράμφος του σχίζει το στέρνον του και κύπτων επάνω από τα μικρά του αφήνει να στάξη το ζεστό του αίμα μέσα στα μισάνοικτα στόματα των μικρών του, τα όποια τότε ανασταίνονται.

Το αίμα του πελεκάνου ως ΑΡΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΔΟΤΟΝ ΦΑΡΜΑΚΟΝ επιδρά και εξουδετερώνει το φαρμάκι των φιδιών…

Η παραβολή των Δέκα Παρθένων – Το τροπάριο της Κασσιανής

 

Κατά την Μεγάλη Τρίτη η Εκκλησία επιτελεί την ανάμνηση της περί των δέκα παρθένων γνωστής παραβολής του Κυρίου.

Η Εκκλησία καλεί τους πιστούς να είναι έτοιμοι για να υποδεχθούν, κρατούντες τις λαμπάδες των αρετών, τον ουράνιον Νυμφίο, τον Κύριον Ιησού, ο Οποίος θα έλθει αιφνίδια, είτε ειδικά κατά τη στιγμή του θανάτου, είτε γενικά κατά τη Δευτέρα Παρουσία. Επίσης καλεί το ποίμνιο, φέρουσα ενώπιό του και τη παραβολή των ταλάντων, να καλλιεργήσουν οι πιστοί και να αυξήσουν τα χαρίσματα που έδωσε ο Θεός. Ο Κύριός, ο Ιησούς Χριστός, όταν ανέβαινε στα Ιεροσόλυμα και πλησίαζε προς το εκούσιο Πάθος, έλεγε στους μαθητές Του ορισμένες παραβολές για να τους προετοιμάσει. Μερικές, μάλιστα, τις έλεγε για να καυτηριάσει και να χτυπήσει του Γραμματείς και τους Φαρισαίους. Μια από αυτές,

Η ευλάβεια αυτή θα σε εμπνεύσει να δείχνεις σεβασμό και στην καθημερινότητά σου

Ο τρόπος που στέκεται κάποιος στην εκκλησία είναι μιά αντανάκλαση της ζωής του ολόκληρης. Όπως ζει ο άνθρωπος, έτσι συμπεριφέρεται και στην εκκλησία.
Η εκκλησία επηρεάζει...

Τέσσερις καταστάσεις που σκοτίζουν την ψυχή

 

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Ο άνθρωπος για να έχει πνευματική ζωή, να έχει το φως στη ζωή του, πρέπει να έχει τελεία επικοινωνία με το περιβάλλον του.

Από τη στιγμή που δεν έχει αυτή την απλή, την φυσική, την άνετη εγκατάλειψη και παράδοση του εαυτού του στον άλλον, και επομένως την βίωση του άλλου ως οικείου μέλους, δεν μπορεί να έχει Θεόν.

Γι’ αυτό σκοτίζεται η ψυχή, όταν κλονίζεται η σχέση της με τον Θεό.

Πώς όμως κλονίζεται; 

Η Θεία Κοινωνία και η ώρα του θανάτου

 

Ένας ιερεύς ο πάπα-Θεόδωρος κλήθηκε για να κοινωνήσει δύο χριστιανούς ετοιμοθάνατους. Έναν πλούσιο, σκληρό και φιλάργυρο και μία ενάρετη χήρα, που μεγάλωσε μόνη της, με τιμιότητα και

σωφροσύνη, σκληρό αγώνα και φτώχεια πολλή, εκείνα τα χρόνια, οκτώ παιδιά!

Ο πάπα-Θεόδωρος πήρε μαζί τον διάκονο του, τον πατέρα Λαυρέντιο. Μπροστά ο διάκονος και ο ιερεύς με το άγιο Ποτήριο, ασκεπής και με τον Αέρα στους ώμους, (όπως εσυνηθίζετο τότε), πήγαν πρώτα
στο σπίτι του πλούσιου, αλλά αυτός ούτε καν ήθελε να ακούσει για Θεία Κοινωνία! Μόνο φώναζε: νεωκόρος, στο πλάι.

-Δεν είμαι εγώ για θάνατο!

Γύρω μας ο κόσμος καταρρέει, επικρατεί μια δαιμονική τρέλα… Μας μένει η πίστη στον Θεό που γεννά ελπίδα για καλύτερες ημέρες…

 

Γύρω μας ο κόσμος καταρρέει, επικρατεί μια δαιμονική τρέλα, έχουμε ως άνθρωποι εξορίσει την σύνεση, την σωφροσύνη, την συγχώρεση.

Το μόνο που μας απομένει μέσα σε αυτόν τον όλεθρο είναι ίσως κάποιος άνθρωπος που μας αγαπά και μας νοιάζεται· μια αγκαλιά για να ειρηνεύσουμε, ένας λόγος παρηγοριάς, μια συντροφικότητα που επουλώνει πληγές και προστατεύει στις δοκιμασίες.

Μας μένει η πίστη στον Θεό που γεννά ελπίδα για καλύτερες ημέρες, για ημέρες που όντως έχουνε φως, που δεν είναι ντυμένες με την μαυρίλα του εγωισμού και της οργής, του μίσους και της εμπάθειας, της ιδιοτέλειας και του φανατισμού.

Εύκολα να πει κάποιος ότι τα χειρότερα έρχονται.

Μα το θέμα δεν είναι να προφητεύσουμε το προφανές, να κηρύξουμε απαισιοδοξία, να σπείρουμε απελπισία.

Το θέμα είναι...