Η ελπίδα γεννάται από την γεύσι και την εμπειρία των δώρων του Κυρίου

 

Ο εύελπις μοναχός είναι σφάκτης της ακηδίας, την οποία κατανικά με την μάχαιρα της ελπίδος. Η ελπίς γεννάται από...

Είναι οι λογισμοί που πολλές φορές δεν σε αφήνουν να πάρεις ανάσα…

 

Είναι οι λογισμοί που πολλές φορές δεν σε αφήνουν να πάρεις ανάσα. Είσαι μια χαρά, ήρεμος , αναπαυμένος και ξαφνικά από το πουθενά, έρχεται ένας λογισμός και σε αναστατώνει. Και ξαφνικά έρχεται κι άλλος και άλλος και γίνεσαι σπηλιά από ληστρικούς λογισμούς.

Αδιέξοδο… Τι να κάνω. Πως να το αντιμετωπίσω;

τώρα που ζούμε μέσα στα γεγονότα που μας προείπε...

 " Δεν αφήνουμε το Θεό νοικοκύρη να μας κυβερνάει• γι’ αυτό ταλαιπωρούμαστε" ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΦΕΡΟΥΜΕ- ΜΟΝΟ ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΠΙΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΡΗΣΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΥΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ

ΛΟΓΟΙ του 

«Βρέ παιδιά, έχετε λίγη εµπιστοσύνη στον Χριστό! Όλα όσα παραχωρεί και µας βρίσκουν, για το καλό µας το κάνει!»

 Όλοι οι μεγάλοι έχουν τα δικά τους σχέδια. Θέλουν δε θέλουν όμως, προωθούν το σχέδιο του Θεού. 

 Όλο το κακό σήμερα προέρχεται από την απιστία. 

 Μεγάλο πράγμα η πίστη! Βλέπετε, και ο Απόστολος Πέτρος με την πίστη βάδισε πάνω στα κύματα. Μόλις όμως μπήκε η λογική, άρχισε να βουλιάζη … Με την προσευχή δυναμώνει η πίστη. 

 Να παρακαλούμε τον Χριστό να μας προσθέση πίστη και να μας την αυξήση. Στον Χριστό τί είπαν οι Απόστολοι; «Πρόσθες ημίν πίστιν» δεν είπαν; Όταν λές «πρόσθες», σημαίνει ότι εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου στον Θεό.  

 Δεν είναι τίποτε δύσκολο για τον Θεό ούτε για έναν Άγιο. Το εμπόδιο σ’ εμάς τους ανθρώπους είναι...

Ένωσε την ψυχή σου με τον Θεό δια της Πίστεως και θα είσαι ικανός να κατορθώνεις το κάθε τι.

 

Δυνατοί, αόρατοι εχθροί σου επιτίθενται; Θα τους νικήσεις!
Είναι άλλοι εχθροί, ορατοί και εξωτερικοί; Θα τους εξουδετερώσεις και αυτούς!
Κινούνται εναντίον σου τα πάθη; Θα τα καταπατήσης!
Σε πιέζουν οι θλίψεις;

«Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω» (Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης)

 

Ο Σταυρός δεν λείπει. Γιατί; Γιατί εφ’ όσον κι ο αρχηγός μας ανέβηκε στο Σταυρό, κι εμείς θ’ ανεβούμε, να πούμε. Αλλά απ’ τη μια πλευρά είναι γλυκύς και ελαφρός, απ’ την άλλη μεριά είναι πικρός και βαρύς.

Κατά την προαίρεσή μας. Αν πάρεις με αγάπη τον Σταυρό του Χριστού, είναι πολύ ελαφρός, είναι σφουγγάρι, φελλός. Αν το πάρεις, δηλαδή, απ΄την άλλη πλευρά, τότες είναι βαρύς και ασήκωτος.

Γι’ αυτό, και μένα η πείρα αυτό με δίδαξε. Το θέλημα του Θεού να γίνει. Ήταν απ’ το Θεό έτσι. Και ειρηνεύεις, να πούμε. Αν πεις μα γιατί ετούτο, εκείνο, δεν ειρηνεύεις, δεν ειρηνεύεις. Δεν ήταν το θέλημα του Θεού να φύγω την Κυριακή, ήταν τη Δευτέρα· δεν ήθελε ο Θεός την Τρίτη, ήθελε να φύγω την Τετάρτη· ε, ο Θεός έτσι τά ‘φερε. Αν τα πάρεις απ’ την άλλη πλευρά με την κρίση τη δική σου, θα σφάλεις και μισθόν δεν έχεις. Μισθόν δεν έχεις!

Εσύ να αρματωθείς στην υπομονή. Ο δρόμος ο του Σταυρού αυτός είναι.

Θα κάνεις υπομονή στα δικά σου τα πάθη, θα κάνεις και στα δικά μου. Έτσι θα γίνεις άγιος.

Γι’ αυτό καλά είναι οι θλίψεις, καλά είναι τα βάσανα, καλά είναι οι στενοχώριες, ξέρει ο Θεός γιατί τις δίνει. Γιατί έτσι περισσότερο πλησιάζουμε στον Θεό, με τις θλίψεις, με τα βάσανα. «Κύριε, εν θλίψει εμνήσθημέν Σου», λέει (Ησ. 26,16). Με τις θλίψεις πλησιάζουμε. Ο Θεός μας αφαιρεί τις θλίψεις; «Ο φεύγων πειρασμόν επωφελή, φεύγει ζωήν αιώνιον», λέει. Έτσι είναι.

Γι’ αυτό ο άνθρωπος να μην απελπίζεται, να μην έρχεται σε απόγνωση για τη μια αποτυχία. Διότι δεν γνωρίζεις ποιο είναι το θέλημα του Θεού. Όταν το γνωρίσεις το θέλημα του Θεού, κάνεις υπομονή, αλλά το θέλημα του Θεού δεν είναι πάντοτε γλυκό, είναι και πικρό, είναι και πικρό! «Το ποτήριον, ου μη πίω αυτό;» λέει. «Δεν θα το πιω το ποτήρι, Πέτρο;» λέει. «Θα το πιω το ποτήρι», και τον ονόμασε και σατανά, «ύπαγε οπίσω μου, σατανά, το ποτήριον ο δέδωκε ο Πατήρ, ου μη πίω αυτό;» (Ιω. 18,11). Έτσι είναι. Ναι, αλλά διά μέσου του Σταυρού ήρθε η Ανάστασις. «Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω»· διά μέσου του Σταυρού.

Και ο άγιος Χρυσόστομος επαινεί τον Ιώβ όχι στον πρότερό του βίο, που ήταν ελεήμων. οικτίρμων, που ήταν φιλόξενος, που ήταν της προσευχής άνθρωπος, όχι. Την υπομονή που έκανε στη μεγάλη δοκιμασία που του παρεχώρησε ο Θεός, στον πειρασμό, στην ασθένειά του. Η ασθένεια αυτή έκζεμα ήταν, όλο το σώμα του τό ‘ξυνε κι έβγαζε ιχώρα, πύον έβγαζε. Εκεί επαινεί περισσότερο ο άγιος Χρυσόστομος τον Ιώβ. Αλλά «την υπομονήν Ιώβ ηκούσατε» (Ιακ. 5,11).

Εγώ σας έχω πει ότι κάποτε με πλησίασε μια Γερόντισσα εκεί και λέει:

Στις χαρές απολαμβάνουμε, στις δυσκολίες μαθαίνουμε

 

Η ζωή είναι μία αδιάλλειπτη εναλλαγή εμπειριών. Ο κύκλος γυρνάει και μέσα στην κίνηση του ανακατεύονται καλές και κακές στιγμές, όμορφες και άσχημες εμπειρίες, συναισθήματα χαράς και λύπης. Οι περισσότεροι άνθρωποι θα έλεγαν πως η ζωή τους θα ήταν καλύτερη εάν δεν υπήρχαν οι δυσκολίες, πως μακάρι να είχαν έναν μαγικό τρόπο να γυρνούσαν στο παρελθόν και να διόρθωναν τα άσχημα γεγονότα ώστε αυτά να μην συνέβαιναν ξανά- ή ακόμα καλύτερα, να υπήρχε ένα μαγικό ραβδί και να εξαφανιζόταν η θλίψη, η δυστυχία, ο πόνος που βίωσαν. Να είχαν μόνο χαμόγελο και όμορφα πράγματα στη ζωή και την καθημερινότητα τους. Έτσι θα ήταν πραγματικά ευτυχισμένοι.

Σίγουρα κανείς δεν θέλει να πονά και να υποφέρει, τουλάχιστον σε συνειδητό επίπεδο.Κανείς δεν επιλέγει συνειδητά «σήμερα είναι μία καλή μέρα για να υποφέρω!».Όλοι οι άνθρωποι θέλουν τη χαρά και την αποφυγή του πόνου-γιατί ο πόνος φέρνει μαζί του και αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις. Φέρνει απογοήτευση, θυμό για τα όσα συμβαίνουν, αμφιβολία για τις αξίες μας, την αίσθηση πως η ζωή μας διαφεύγει, δεν την ζούμε όσο υποφέρουμε. Ο εσωτερικός πόνος είναι ένα «σκοτεινό μέρος» που δεν υπάρχει χαρά και ελπίδα. Είναι όμως πραγματικά έτσι;

«Γιατί να συμβαίνει σε εμένα αυτό;»

Συνέντευξη Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεοφύτου στὸ ρωσικὸ κανάλι «Спаси и Сохрани» (03.02.2023)

 

www.youtube.com

Η φροντίδα του άλλου

 π. Δημητρίου Μπόκου

~ Όταν ο Θεός έβγαλε τον λαό του από τη δουλεία της Αιγύπτου, μεσολάβησαν 40 ολόκληρα χρόνια πορείας και περιπλάνησης (λόγω της ανυπακοής τους) στην έρημο, μέχρι να φτάσουν στη γη της Επαγγελίας.

Όλα αυτά τα χρόνια ένα τεράστιο πλήθος ανθρώπων (κάπου δύο εκατομμύρια λαός!) τρεφόταν απ’ ευθείας απ’ το χέρι του Θεού. Κάθε μέρα έβρεχε το «μάννα», μια σκόνη σαν χιόνι, απ’ την οποία έφτιαχναν το «ψωμί» τους. Σε ειδικές περιπτώσεις τους έστειλε σύννεφα από ορτύκια για να φάνε κρέας και πήγασε ποταμούς από άνυδρους βράχους για να πιουν. Όλα αυτά όμως κόπηκαν, όταν οι Εβραίοι έφτασαν σε κατοικημένες περιοχές, απ’ όπου μπορούσαν να προμηθεύονται τα απαραίτητα.

Έδειξε με τον τρόπο αυτόν ο Θεός, ότι φροντίζει άμεσα για τις ανάγκες του ανθρώπου, όταν εκείνος δεν έχει καμμιά δυνατότητα να εξασφαλίσει από μόνος του τα προς το ζην. Όταν όμως ο άνθρωπος διαβιώνει σε ανθρώπινη κοινωνία, η ευθύνη αυτή βαραίνει τα μέλη της κοινωνίας αυτής. Γι’ αυτό και μας συνιστά ο Θεός, εμείς, με τις δικές μας δυνάμεις, να φροντίζουμε για τα αναγκαία. Με την εργασία και τη δική μας φροντίδα πρέπει να εξασφαλίζουμε τον επιούσιο. Δεν τον ρίχνει ο Θεός από τον ουρανό. Εκείνος θα φροντίσει μόνο για όσα δεν φτάνει ανθρώπου χέρι να κάνει.

Με την ίδια λογική εμπιστεύεται σε μας και τους φτωχούς συνανθρώπους μας. Εφ’ όσον κάποιοι έχουμε φαγητό και ρούχα, πρέπει να τα μοιραστούμε με όσους δεν έχουν.

Ο Θεός τους φέρνει στην πόρτα μας, όσο βλέπει ότι όλο και κάτι έχουμε εμείς. Όταν σε μας δεν απομένει απολύτως τίποτε, τότε αναλαμβάνει δράση ο Θεός.

Εδώ μπαίνει η δική μας μεγάλη ευθύνη.

Άκουσε τι λένε εκείνοι που αξιωθήκανε να έχουν την τέλεια αγάπη:

 «Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού;

Γέροντας Παρθένιος Ιερά Μονή Αγίου Παύλου Αγίου Όρους

 

exomologistetokirio.gr

Γέροντας Παρθένιος "Καλή Σαρακοστή"

 

www.youtube.com

Αν αγρυπνούμε, η Χάρη του Αγίου Πνεύματος μας κάνει ναούς του Θεού, με αποτέλεσμα να υπάρχει από παντού για εμάς ευκολία…

 Οπουδήποτε κι’ αν βρίσκεσαι, έχεις μαζί σου το θυσιαστήριο,…όντας συ ο ίδιος και ιερέας και θυσιαστήριο και το προς θυσίαν θύμα.

Γιατί, όπου κι’ αν βρίσκεσαι, μπορείς να στήσεις το βωμό, δείχνοντας μόνον άγρυπνη προαίρεση, και δεν σε εμποδίζει καθόλου ο τόπος, ούτε ο καιρός, αλλά κι’ αν δεν κλίνεις τα γόνατα, κι’ αν δεν υψώσεις τα χέρια σου στον ουρανό, δείξεις όμως μόνον θερμή ψυχή και διάνοια, ολοκλήρωσες την προσευχή σου.

Είναι δυνατόν...