Οι ένδεκα από τους δώδεκα, είχαν θάνατο μαρτυρικό. Έδωσαν τη ζωή τους για την πίστη τους, υπέγραψαν το κήρυγμά τους με το αίμα τους

Συγκινητικό είναι ότι οι ένδεκα, από τους δώδεκα, είχαν θάνατο μαρτυρικό.

Έδωσαν τη ζωή τους για την πίστη τους, υπέγραψαν το κήρυγμά τους με το αίμα τους.
Σύμφωνα με τον Συναξαριστή του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, οι Δώδεκα Απόστολοι ολοκλήρωσαν την αποστολή τους ως εξής:

Πως βρίσκουμε την «καρδιά» μας

 

Γέροντας Ζαχαρίας του Έσσεξ

Ο Γέροντας Ζαχαρίας του Έσσεξ γράφει: «Βασικός παράγοντας για την καλλιέργεια της καρδιάς και την άσκηση της προσευχής είναι η προσοχή.

Με την προσοχή συγκεντρώνεται ο όλος άνθρωπος στην προσπάθεια να σταθεί στην παρουσία του Θεού και να εκπληρώσει τις εντολές Του. Η προσπάθεια αυτή στην ασκητική παράδοση ονομάζεται νήψη ή τήρηση του νου. Η νήψη είναι απαραίτητη στην προσευχή για την εκπλήρωση της πρώτης και μεγάλης εντολής, της αγάπης προς τον Θεό.Ο Θεός είναι ζηλωτής και επιθυμεί ολόκληρη την καρδιά του ανθρώπου. Γι’ αυτό και ο χριστιανός από την αρχή της ημέρας ρυθμίζει τη στάση του ενώπιον του Θεού. Τοποθετεί τον νου στην καρδιά του και διατηρεί τα νοήματα και τις αισθήσεις του στην παρουσία τού Κυρίου.

Οι «σκληροί λόγοι» των αγίων Γραφών προκαλούν στην καρδιά προφητικό «συσσεισμό». Όπως κατά την ήμερα της Πεντηκοστής έπνευσε πρώτα η βίαιη πνοή και ύστερα ξεχύθηκε το Άγιο Πνεύμα «επί πάσαν σάρκα», έτσι και τώρα ο πνευματικός συσσεισμός κάνει να αναφανεί η καινή καρδιά• όχι η λίθινη, αλλά η ευαίσθητη που είναι ικανή να προσλάβει το χάρισμα της Πεντηκοστής. Η καρδιά αυτή είναι τόσο πολύτιμη ενώπιον του Κυρίου, ώστε κάθε κραυγή ή επίκληση της συγκεντρώνει όλη την προσοχή Του και ελκύει τη χάρη Του.  Η προσευχή, όπως έχει διαμορφωθεί στην ορθόδοξη παράδοση ως μονολόγιστη επίκληση του Ονόματος του Κυρίου, συντελεί προς τον σκοπό αυτό: «Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με».

..Γι’ αυτό ο πόνος είναι τόσο πολύτιμος στην άσκηση της ευχής, και η παρουσία του είναι ένδειξη ότι ο ασκητής δεν είναι μακριά από την αληθινή και άγια οδό της αγάπης προς τον Θεό.  Την αγάπη αυτή εκφράζει ο άνθρωπος με την προσευχή του…

Η Ορθοδοξία είναι η πίστη που αναγνωρίζεται από τον τρόπο που τη ζούμε

 Μην μιλάτε στους ανθρώπους για τον Κύριο, αν δεν θέλουν να ακούσουν γι’ Αυτόν. Ζήστε όπως ο Κύριος και οι ίδιοι θα σας ρωτήσουν για να μάθουν…

Η Ορθοδοξία είναι η πίστη που αναγνωρίζεται από τον τρόπο που τη ζούμε, το πως ενεργούμε και το πως φερόμαστε. Η Ορθοδοξία είναι τρόπος ζωής.

Όλοι μας κοιτούν. Όλα τα μάτια είναι στραμμένα στην Εκκλησία, και η Εκκλησία είναι η δύναμη του Υιού του Θεού. Δεν έχουμε δικαίωμα να την ταπεινώνουμε με τις αυθαίρετες πράξεις μας.

Ό,τι κι αν κάνεις, να ξέρεις ότι σε παρακολουθούν τα μάτια των μαρτύρων. Ας είναι κι αυτοί μπροστά στα δικά μας μάτια για να μην ατιμάσουμε το χριστιανικό μας όνομα, αυτούς και ολόκληρη την Εκκλησία. Όποτε θέλετε να πάτε σε ένα μπαρ,

Καλή και ευλογημένη Σαρακοστή!!!

 

Ἡ νη­στεί­α τῶν Χρι­στου­γέν­νων εἶ­ναι ἡ δεύ­τε­ρη μα­κρά πε­ρί­ο­δος νη­στεί­ας με­τά τήν Με­γά­λη Τεσ­σα­ρα­κο­στή, δέν ἔ­χει ὅ­μως τήν αὐ­στη­ρό­τη­τα αὐ­τῆς. Ὁ λα­ός τήν ὀ­νο­μά­ζει καί «σα­ραν­τά­με­ρο».

Ἀρ­χί­ζει στίς 15 Νο­εμ­βρί­ου καί λή­γει στίς 24 Δε­κεμ­βρί­ου. Κα­τά τήν διά­ρκειά της τε­λεῖ­ται κα­θη­με­ρι­νά ἡ Θεί­α Λει­τουρ­γί­α, τό γνω­στό «σα­ραν­τα­λεί­τουρ­γο».

Σέ ὅ­λη τή διά­ρκεια τῶν 40 ἡ­με­ρῶν δέν κα­τα­λύ­ον­ται κρέ­ας, γα­λα­κτε­ρά καί αὐ­γά. Κα­τα­λύ­ε­ται τό ψά­ρι -ἐ­κτός Τε­τάρ­της καί Πα­ρα­σκευ­ῆς- μέ­χρι 17 Δε­κεμ­βρί­ου. Τήν τε­λευ­ταί­α ἑ­βδο­μά­δα, πού εἶ­ναι ἡ ἀρ­χαι­ό­τε­ρη νη­στεί­α, 18 ἕ­ως 24 Δε­κεμ­βρί­ου, ἔ­χου­με μό­νο κα­τά­λυ­ση οἴ­νου καί ἐ­λαί­ου, ἐ­κτός Τε­τάρ­της καί Πα­ρα­σκευ­ῆς, πού κά­νου­με ἄ­λα­δο.

Ἡ νη­στεί­α ἐκ­φρά­ζει...

Έμαθα νά τά βλέπω σάν τά καρφιά τοῦ σταυροῦ μου (Αγ.Νεκτάριος)

 

«Στὰ σαράντα τέσσερά μου χρόνια ὁ Θεὸς μοῦ φανέρωσε αὐτό, ποὺ θὰ μὲ κράταγε μέχρι τέλους τῆς ζωῆς μου σταθερὸ στὴ στενὴ καὶ τεθλιμμένη ὁδό, ποὺ εἶχα ἐπιλέξει:

Τὸ τῆς «ἀτιμίας πόμα καθάρσιον» ποὺ λέει καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης.
Ἀπὸ τότε μέχρι τὴν τελευταία μου ἀναπνοή,

Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης: Από εσένα εξαρτάται η σωτηρία

 

Αυτοέλεγχος – Ζήλος

Μην αφήνεις τον εαυτό σου ανεπίσκοπο κάθε ώρα. Κάθε ώρα να εποπτεύεις, να εξετάζεις, να ελέγχεις τον εαυτό σου. Είσαι εντάξει αυτή την ώρα;

Εσύ ως μοναχός εάν είσαι βιαστής, εάν είσαι αγωνιστής, θα κάνεις έλεγχο στον εαυτό σου, όλη την ημέρα, πώς πέρασα;

Ένας ασθενής δεν τον παρακολουθάει μόνο ο γιατρός. Και ο ίδιος ο ασθενής παρακολουθάει τον εαυτό του, αν με εκείνα τα φάρμακα που του έδωσε ο γιατρός πηγαίνει στο καλύτερο. Όχι ο γέροντας έναν-έναν θα παρακολουθήσει, κι εσύ ο ίδιος θα παρακολουθήσεις τον εαυτό σου.

Ερώτησα πολλές φορές και τον γέρο Ιωσήφ πόσο έφτασε σε αυτήν την κατάσταση. Λέει: » Να σου πω. Εβάθυνα τόσο πολύ στο «γνώθι σαυτόν». Τι είσαι εσύ; Τίποτες, ούτε ένα σκουλίκι δεν είσαι. Τίποτε. Ήρθε η χάρις, σε σήκωσε, έγινες άγγελος. Έφυγε η χάρις εγύρισες εν αυτώ «. Ναι, αλλά δεν μου λες, πώς μπορούμε να προσελκύσουμε τη χάρη;

Η πρόφασις: Όχι τα λόγια αλλά τα έργα σώζουν

 

Ίσως όμως κάποιος από τους πιο ράθυμους και από αυτούς που δεν θέλουν να προσεύχωνται με θέρμη και ζήλο, θα μπορούσε να ισχυρισθή ότι ο Θεός είπε αυτά τα λόγια ,δηλαδή∙ “Δεν θα εισέλθη στη βασιλεία εκείνος που με αποκαλεί Κύριε, Κύριε, αλλά εκείνος που εφαρμόζει το θέλημα του Ουράνιου Πατέρα μου” ( Ματθ. 7,21 ),

Εάν όμως εγώ έκρινα σωστό ότι για τη σωτηρία μας θα ήταν αρκετή μόνον η προσευχή, εύλογα θα μπορούσε κάποιος να χρησιμοποιήση τα παραπάνω λόγια∙ επειδή όμως πιστεύω ότι η προσευχή είναι το κεφάλαιο των αγαθών και το θεμέλιο και η ρίζα της πνευματικής ζωής, κανείς ας μη χρησιμοποιήση τα λόγια εκείνα ως πρόφασι της ραθυμίας.

Διότι ούτε η σωφροσύνη μόνη της μπορεί να σώση χωρίς τις άλλες αρετές, ούτε η φροντίδα των φτωχών, ούτε η καλωσύνη μόνη της, ούτε κάτι άλλο από τα εξαίρετα , αλλά πρέπει όλα τα συνυπάρχουν στις ψυχές μας∙ η προσευχή όμως αποτελεί την ρίζα και το θεμέλιο όλων των αρετών.

Και όπως ακριβώς τα κάτω μέρη του πλοίου και τα θεμέλια της οικίας πρέπει...

Όταν οι καρδιές μας συγκεντρώνονται στον Χριστό.

 Ένας νεαρός είπε στον ιερέα:

– Πάτερ, εγώ δεν θα ξαναέλθω στην εκκλησία.

Ο ιερέας τον ρώτησε ποιος είναι ο λόγος.

Ο νεαρός του απάντησε: