«Χριστός Ανέστη» όλη η ζωή μας σε δυο λέξεις. Και θα είναι πάντα έτσι

 

Ένας περιοδεύων λυγμός είναι η Ανάσταση, ένας λυγμός που στις δώδεκα παρά κάτι -εκεί στο σκότος, πριν το «δεύτε λάβετε φώς»- ελευθερώνεται σε κλάμα βαθύ, σεβαστικό (γι’ αυτό και σιωπηλό) και ουσιαστικό.

Κλαις -επιτέλους- δάκρυα κρατημένα καιρό, μπουρίνι που σε παίδευε χειμώνα ολόκληρο, κλαις απελευθέρωση παλιών Μεγαλοβδόμαδων-απολύτρωση και στα βρεγμένα σου μάγουλα ανασταίνονται χρώματα κόκκινα, αυγών του εθίμου και μέσα σου -στη θέση του λυγμού- υψώνεται το «Χριστός Ανέστη» πιο δυνατά κι από κείνο του παπά και των ψαλτάδων.

Φώτα, θριαμβευτικά άμφια, άνθρωποι, δαφνόφυλλα, φιλιά, Παπαδιαμάντια παιδιά επιδεικνύοντα τα στολίδια των λαμπάδων τους και εντός σου το απερίγραπτο.
Στο τέμπλο η άρρητη χαρά των ταπεινών αγιογραφημένων και εκείνη η λάμψη του νικητή Χριστού.

«Χριστός Ανέστη» γαλήνιο χαμόγελο για την αναπαυμένη Παναγιά, με τους πρόσφατους καημούς του Υικού Σταυρού, κρυμμένους -πια- εκεί που κομποδένει τους πόνους των ανθρώπων.
«Χριστός Ανεστη» όλη η ζωή μας σε δυο λέξεις. Και θα είναι πάντα έτσι.
«Χριστός Ανέστη»

anazhthseis-elena.blogspot.com

Για­τί ανα­στή­θη­κε ο Χρι­στός

α) Για να φα­νε­ρώ­σει, ότι Εκεί­νος εί­ναι πραγ­μα­τι­κά η Ανά­στα­ση και η Ζωή

β) Για­τί ο θά­να­τος και ο Άδης δεν μπο­ρού­σαν να Τον κρα­τή­σουν, επει­δή ήταν Θεός

γ) Για­τί ως Παν­το­δύ­να­μος Θεός, είχε την εξου­σία να πε­θά­νει, αλλά και να πά­ρει τη ζωή Του πίσω

δ) Για να γί­νει ο Χρι­στός, η...

Γέροντα, γιατί η Παναγία άλλοτε µου δίνει αµέσως αυτό που της ζητώ και άλλοτε όχι;

 – Γέροντα, γιατί η Παναγία άλλοτε µου δίνει αµέσως αυτό που της ζητώ και άλλοτε όχι;

– Η Παναγία, όποτε έχουµε ανάγκη, απαντά αµέσως στην προσευχή µας∙ όποτε δεν έχουµε, µας αφήνει, για να αποκτήσουµε λίγη παλληκαριά.

Όταν ήµουν στην Μονή Φιλοθέου, µια φορά, αµέσως µετά την αγρυπνία της Παναγίας µε έστειλε ένας Προϊστάμενος να πάω ένα γράµµα στην Μονή Ιβήρων. Ύστερα έπρεπε να πάω κάτω στον αρσανά της µονής και να περιµένω ένα γεροντάκι που θα ερχόταν µε το καραβάκι, για να το συνοδεύσω στο µοναστήρι µας – απόσταση µιαµιση ώρα µε τα πόδια.

Ήµουν από νηστεία και από αγρυπνία.

«Όταν θελήσεις να κάνεις αρχή καλού έργου, πρώτα να ετοιμάσεις τον εαυτό σου για την αντιμετώπιση των πειρασμών, που πρόκειται να έρθουν»

 

Ὅταν θελήσεις νὰ κάνεις ἀρχὴ καλοῦ ἔργου, πρῶτα νὰ ἑτοιμάσεις τὸν ἑαυτό σου γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν πειρασμῶν, ποὺ πρόκειται νὰ ἔρθουν ἐναντίον σου.

Γιατὶ ὁ ἐχθρός, ὅταν δεῖ κάποιον ν᾿ ἀρχίζει μὲ θερμὴ πίστη μία θεάρεστη ζωή, συνηθίζει νὰ τοῦ ἐπιτίθεται μὲ διάφορους καὶ φοβεροὺς πειρασμούς, ὥστε νὰ δειλιάσει ἀπ᾿ αὐτοὺς ὁ ἄνθρωπος καὶ νὰ ἐγκαταλείψει τὴν καλή του πρόθεση.

Καὶ παραχωρεῖ ὁ Θεὸς νὰ πέσεις σὲ πειρασμοὺς γιὰ νὰ χτυπήσεις ἐπίμονα τὴ θύρα (τοῦ ἐλέους) Του καὶ γιὰ νὰ ριζώσει μέσα στὸ νοῦ σου, ἀπὸ τὸ φόβο τῶν θλίψεων, ἡ μνήμη Ἐκείνου, καὶ γιὰ νὰ Τὸν πλησιάσεις μὲ τὶς προσευχές, ὥστε ν᾿ ἁγιαστεῖ ἔτσι ἡ καρδιά σου ἀπὸ τὴν ἀκατάπαυστη ἐνθύμησή Του.

Καὶ ὅταν Τὸν ἐπικαλεῖσαι, θὰ σὲ ἀκούσει. Καὶ θὰ μάθεις ἔτσι, ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ σὲ λυτρώνει. Καὶ τότε θὰ νιώσεις τὴν παρουσία Ἐκείνου ποὺ σ᾿ ἔπλασε καὶ σὲ δυναμώνει καὶ σὲ προστατεύει.

Γιατὶ ἡ σκέπη καὶ ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ...

Η προσευχή πρέπει να συνοδεύεται από ταπείνωση

 

Ένας γέροντας, δέχονταν σφοδρό πόλεμο από τον διάβολο, παρότι προσευχόταν συνεχώς με το:

– Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με! Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με!…
”Καλά, το όνομα του Ιησού Χριστού, δεν διώχνει τον διάβολο…;” αναρωτήθηκε.
Κατάλαβε όμως, ότι η προσευχή πρέπει να συνοδεύεται από ταπείνωση. Προφανώς έλεγε την ευχή χωρίς ταπείνωση. Διότι ο εχθρός δεν είναι βλάκας. Γνωρίζει ποιά προσευχή γίνεται με ταπείνωση και ποιά όχι…

«Στα 44 μου χρόνια ο Θεός μού φανέρωσε αυτό που θα με κράταγε μέχρι τέλους τής ζωής μου σταθερό στη στενή και τεθλιμμένη οδό πού είχα επιλέξει…»

 

Στά 44 μου χρόνια ό Θεός μού φανέρωσε αυτό πού θά μέ κράταγε μέχρι τέλους τής ζωής μου σταθερό στή στενή καί τεθλιμμένη οδό πού είχα επιλέξει, τό τής «ἀτιμίας πόμα καθάρσιον» πού λέει καί ό Άγιος Ιωάννης ό Σιναϊτης.

Η πρωινή προσευχή πρέπει να προηγείται της εργασίας

 

Να έρχεσθε εδώ με μεγάλη προθυμία και να αναπέμπετε στο Θεό των όλων τις πρωινές σας προσευχές και εξομολογήσεις , να Τον ευχαριστήτε για τα αγαθά  που σας έχει χαρίσει και να Τον παρακαλήτε να λάβετε μεγάλη βοήθεια για να μπορέσετε κατόπιν να τα διατηρήστε, και έτσι μετά την αναχώρησί σας από εδώ να αρχίζετε ο καθένας  την εργασία σας με κάθε ευλάβεια.

Ο ένας ας πηγαίνη στην χειρωνακτική εργασία, ο άλλος στη στρατιωτική του υπηρεσία και ο άλλος στις πολιτικές του ασχολίες∙ ο καθένας με φόβο και αγωνία να αρχίζη την εργασία του και έτσι ας διανύη τον καιρό της ημέρας, σαν να οφείλη το εσπέρας να έρθη πάλι εδώ και να αποδώση λόγο στον Κύριο και να ζητήση συγνώμη για τα πταίσματά του.Διότι...