.png "English"){kind=small}
(Ἰωάν. 3.13-17)
«Οὕτως γάρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ δέδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον».
Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς ὑπενθυμίζει, ἀδελφοί μου, μέ τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τόν λόγο τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ. Τόσο πολύ ἀγάπησε, γράφει ὁ εὐαγγελιστής τῆς ἀγάπης, ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης, ὁ Θεός τόν κόσμο, ὥστε ἀποφάσισε νά προσφέρει τόν μονογενῆ Υἱό του ὡς θυσία, προκειμένου κάθε ἕνας πού πιστεύει σ’ αὐτόν νά μήν χάνεται ἀλλά ἔχει τήν αἰώνια ζωή.
Ἀγάπη, πίστη, σταυρός καί αἰώνια ζωή εἶναι οἱ ἔννοιες......καί οἱ πραγματικότητες πού συμπλέκονται στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή καί συνθέτουν τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.
Ἀρχή καί θεμέλιο τοῦ σχεδίου εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο, μία ἀγάπη ὄχι τυχαία, ὄχι θεωρητική, ἀλλά βαθύτατη καί οὐσιαστική, μία ἀγάπη πού δέν ἐκφράζεται ἁπλῶς μέ ἔργα ἀλλά μέ τή θυσία τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.
Ἐφόσον ὁ ἄνθρωπος δέν ἀξιοποίησε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος κατασκεύασε πρός χάριν του τή γῆ καί τόν ἐγκατέστησε ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς δημιουργίας του τόν παράδεισο τῆς Ἐδέμ, καί ἐξέπεσε τοῦ παραδείσου χάνοντας ἔτσι τήν εὐκαιρία νά ζήσει ἐπί τῆς γῆς μία ἐντελῶς διαφορετική ζωή ἀπό αὐτή πού ἔζησε καί ζεῖ στή συνέχεια, ὁ Θεός τοῦ προσφέρει καί πάλι τήν ἀγάπη του στήν ἀπόλυτη ἔκφρασή της, τοῦ προσφέρει τόν ἴδιο τόν ἑαυτό του, καθώς ἡ ἀγάπη δέν εἶναι ἁπλῶς ἰδιότης τοῦ Θεοῦ ἀλλά συστατικό στοιχεῖο τῆς φύσεώς του, διότι «ὁ Θεός», ὅπως μᾶς βεβαιώνει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης, «ἀγάπη ἐστι».
Προσφέρει, λοιπόν, ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο τήν ἀγάπη στή θυσιαστική ἔκφρασή της, διδάσκοντάς τον ἔτσι ποιά εἶναι τά ὅρια τῆς ἀγάπης στά ὁποῖα πρέπει νά κατατείνει καί ὁ ἴδιος.
Ἡ ἀγάπη ὅμως πού προσφέρει ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο μέ τή σταυρική θυσία τοῦ Υἱοῦ του δέν προσεγγίζεται μέ τόν νοῦ καί μέ τή λογική τοῦ ἀνθρώπου, γιατί εἶναι ἀγάπη ὑπέρ νοῦν καί ἔννοιαν, ἀγάπη πού ξεπερνᾶ τίς δυνατότητες τῆς λογικῆς μας.
Γιατί ποιός ἀπό ἐμᾶς θά θυσίαζε τόν μονογενῆ υἱό του γιά χάρη κάποιου πού εἶχε παρακούσει τίς ἐντολές του καί εἶχε συμπεριφερθεῖ μέ ὑπεροψία καί ἀγνωμοσύνη ἀπέναντί του; Ἤ ποιός μπορεῖ νά συλλάβει μέ τόν νοῦ καί τή λογική του ὅτι ὁ Χριστός ὄχι μόνο ἔγινε ἄνθρωπος γιά χάρη μας ἀλλά καί θυσιάστηκε γιά τή σωτηρία μας; Ἡ ἀγάπη αὐτή τοῦ Θεοῦ προσεγγίζεται μόνο μέ τήν πίστη, ἡ ὁποία κάνει τόν ἄνθρωπο δεκτικό αὐτῆς ἀγάπης καί τῶν ἀποτελεσμάτων της.
Ὁ Θεός ἐκφράζει μέ αὐτό τόν τρόπο τήν ἀγάπη του πρός τόν ἄνθρωπο, γιατί θέλει μέ αὐτή τήν ἀγάπη νά νικήσει τίς συνέπειες τῆς πτώσεώς του πού τόν ὁδήγησαν στόν θάνατο, γιατί θέλει μέ τή σταυρική θυσία τοῦ Υἱοῦ του, πού εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἀγάπης καί τῆς ὑπακοῆς, νά νικήσει τίς συνέπειες τῆς ἀνυπακοῆς καί νά προσφέρει καί πάλι στόν ἄνθρωπο τή δυνατότητα τῆς αἰωνίου ζωῆς.
Ὅμως, ἀδελφοί μου, ἡ πίστη δέν εἶναι μόνο προϋπόθεση γιά τήν κατανόηση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί προϋπόθεση γιά τή μέθεξη τῆς αἰωνίου ζωῆς. Γιατί ἡ αἰώνιος ζωή εἶναι ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ, ὅπως μᾶς διδάσκει καί πάλι ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης λέγοντας· «αὕτη ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσίν σε τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν καί ὅν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν», καί ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ κατακτᾶται ὄχι μέ τή λογική ἤ τή μελέτη ἀλλά μέ τήν πίστη, ἡ ὁποία κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο εἶναι «ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων», ἄρα ὁ μόνος τρόπος τῆς προσεγγίσεως τοῦ μυστηρίου τοῦ Θεοῦ.
Ἄν ὁ Θεός προσεγγίζει τόν ἄνθρωπο μέ τήν ἀγάπη, ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νά προσεγγίσει τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μέ τήν πίστη, ἀλλά καλεῖται ταυτόχρονα νά προσεγγίσει τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἀγάπη στόν Θεό καί στόν συνάνθρωπό του, μία ἀγάπη θυσιαστική, ὅπως εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός αὐτόν.
Αὐτή τήν ἀγάπη ζητᾶ ὁ Θεός ἀπό τόν ἄνθρωπο πού τόν καλεῖ νά τήν ἐκφράσει μέ τόν θυσιαστικό τρόπο τῆς ἀποδοχῆς τοῦ προσωπικοῦ του σταυροῦ του, ὅπως θά τόν ἀκούσουμε νά μᾶς καλεῖ κατά τήν ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ· μᾶς τήν ζητᾶ γιά τόν συνάνθρωπό μας καί ὁρίζει αὐτή τήν ἀγάπη ὡς τήν προϋπόθεση τῆς σωτηρίας μας, ὡς τήν προϋπόθεση, δηλαδή, τῆς συμμετοχῆς μας στήν αἰώνιο ζωή.
Ἀδελφοί μου, ἄν στήν ἁπλή ἀγάπη τῶν συνανθρώπων μας ἀνταποδίδουμε τήν ἀγάπη μας, στή μεγάλη καί θυσιαστική ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἔχουμε ἀναμφίβολα χρέος νά ἀνταποδίδουμε μία ἀκόμη μεγαλύτερη ἀγάπη. Γι’ αὐτό ἄς ἀποφασίσουμε νά ἀνταποδώσουμε στόν Θεό, πού τόσο ἀγάπησε τόν κόσμο, ὥστε νά θυσιάσει γιά χάρη μας τόν Υἱό του, «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται», τήν εἰλικρινῆ καί ἔμπρακτη ἀγάπη μας. Καί ἄς ἐκφράσουμε τήν ἀγάπη αὐτή μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν του, διότι, ὅπως βεβαιώνει καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, αὐτός πού τηρεῖ τίς ἐντολές του εἶναι αὐτός πού τόν ἀγαπᾶ, καί αὐτός πού τόν ἀγαπᾶ ζεῖ μέσα στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, βρίσκεται κοντά στόν Θεό καί ζεῖ τήν αἰώνιο ζωή διαπαντός.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
imverias.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου