Αγία Αναστασία η Ρωμαία: «Εγώ ξύλινους και πέτρινους θεούς δε θα προσκυνήσω ποτέ!» († 29 Οκτωβρίου)

 

*Η Αγία Αναστασία η Ρωμαία είναι μία εκ των τριών προστατών της Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους. Δύο από τα μεγαλύτερα τεμάχια του ιερού και χαριτόβρυτου λειψάνου της Αγίας ενδόξου οσιοπαρθενομάρτυρος Αναστασίας της Ρωμαίας φυλάσσονται στην Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους. Τα θαύματα της Αγίας πάρα πολλά και γι’αυτό οι μοναχοί της Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου την αποκαλούν «Γιατρό της Μονής». Εμείς επικαλούμαστε απλά την χάρη της και ζητάμε τις πρεσβείες της προς τον Θεό. «Την οσιόαθλον και καλλιπάρθενον, Ρώμης το βλάστημα, και μέγα καύχημα, της αναστάσεως Χριστού, αξίως την επώνυμον, δεύτε ευφημήσωμεν, Αναστασίαν την πάνσεμνον, βρύει γαρ ιάσεων, ακεσώδυνα φάρμακα, τοις των λειψάνων αυτής την θήκην, προσπτυσσομένοις μετά πίστεως».

Σήμερα 29 Οκτωβρίου είναι η γιορτή της αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας. Θα θέλαμε να γράψουμε δυό λόγια για την σχετικά άγνωστή αυτή Aγία της εκκλησίας μας, και είμαι σίγουρος, ότι θα μπεί και στην δικιά σας καρδιά, όταν μάθετε τι ζήτησε από Τον Κύριο, τελειώνοντας την ζωή της.

Ότι διαβάσετε, είναι παρμένα από το συναξάρι της Αγίας που εκδίδει η Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Ορους, το οποίο ήδη μετράει πέντε εκδόσεις, από το1992.

Πρίν μπούμε στον βίο της, σας μεταφέρω μερικά λόγια του ηγουμένου π. Γεωργίου (Καψάνη) ο οποίος προλογίζει το συναξάρι.

«…η Αγία Αναστασία κατά την μοναχική της ζωή και κατά την διάρκεια του φρικτού μαρτυρίου της μαρτυρίου της παρεκλήθη, δηλαδή παρηγορήθηκε και ενδυναμώθηκε, από τον «Πατέρα των οικτιρμών και Θεόν πάσης παρακλήσεως» Με αυτήν την θεία παράκληση παρηγορεί σήμερα τις πονεμένες ψυχές, είτε με τις θεραπείες της που ενεργεί είτε με την πνευματική ενίσχυση που προσφέρει..»

Ο Βίος της

Η Αγία γεννήθηκε στην Ρώμη, και σε ηλικία είκοσι ετών εγκατέλειψε τον κόσμο για να ντυθεί το μοναχικό ράσο, κάνοντας υπακοή στην γερόντισσα Σοφία. Η νεαρή μοναχή αντιμετώπισε επιτυχώς τις πανουργίες του Διαβόλου ό οποίος της κήρυξε μεγάλο σαρκικό πόλεμο. Το επόμενο όμως στάδιο των δοκιμασιών της, ήταν τα απάνθρωπα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλονταν οι χριστιανοί επί εποχής Διοκλητιανού.

Η Αγία λοιπόν κατηγορήθηκε ως Χριστιανή, και κατά την πάγια τακτική της εποχής,

Αη Δημητράκη μου ….μικρό καλοκαιράκι μου

 

Νώντας Σκοπετέας

Η ψυχή μου πάντα γιόρταζε τέτοια μέρα …στο γαλήνεμα του Αγίου Δημητρίου ..θες γιατί είχαμε στο σπίτι γιορτή και λουλούδια ευωδιαστά στο μεγάλο τραπέζι ,θες γιατί η ενορία μας πανηγύριζε τον μυροβλήτη Άγιο καβαλάρη και όλοι οι δρόμοι γύρω της πλημμύριζαν με φωνές και αμέτρητες γνώριμες μορφές που πηγαινοέρχονταν από το μεσημέρι της παραμονής καταλήγοντας πάντα με ένα κερί μπροστά στην μεγάλη εικόνα …

Τα παιχνίδια των δραχμών που πάντα θα θυμάμαι την χαρά μας μόλις τα παίρναμε στα χέρια μας ή το φτηνό πορτοφόλι που κάθε χρόνο αγοράζαμε να κάνουμε δώρο στον πατέρα ,ναι ένα χρόνο πάντα τον άντεχε …

Και έπειτα η λιτανεία στους μεγάλους δρόμους…λίγο πριν η φωνή του Στανίτσα να ψάλει το Σήμερον συγκαλεῖται ἡμᾶς, τοῦ Ἀθλοφόρου ἡ παγκόσμιος πανήγυρις….και τα μάτια να βουρκώνουν σε εκείνο το αποκορύφωμα στο …Δημήτριε και οι ψυχές να σταυροκοπιούνται ολοένα …

Και εμείς παιδιά χωρίς να καταλαβαίνουμε πολλά , στα πόδια του εκεί στο δεξιό ψαλτήρι να αντικρύζουμε το μαρτύριο του Αγίου ακριβώς απέναντί μας , την ομολογία του μπροστά στον Μαξιμιανό ,την εμψύχωση του Νέστορα , τον λογχισμό του , το μύρο να τρέχει απ τις πληγές …

Στην ψυχή μου όσο ζω τέτοια μέρα πάντα θα καλοκαιριάζει και τον Άγιο που τόσο πολύ αγαπώ έτσι θα τον φωνάζω σαν μικρό παιδί αθώο και πάναγνο που όλα του επιτρέπονται μες στην αγαθοσύνη του : Άη Δημητράκη μου …μικρό καλοκαιράκι μου ….

Απόγευμα παραμονής Αγίου Δημητρίου στην Λογγοβάρδα 197… .ο γέροντας με μια παραπονεμένη όψη όπως ποτέ δεν τον είδε κανείς ..όλοι μπορούν όμως να καταλάβουν τον λόγο …από μέρες το συζητάνε ..τούτος ο Οκτώβρης στο τελείωμά του είναι μανιασμένος και η θάλασσα άγρια στα μέρη της Παροναξίας …

Η Αλυσίδα των Αρετών - Μακάριος ο Αιγύπτιος

  

Πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι οἱ ἀρετὲς εἶναι δεμένες μεταξύ τους ἀποτελώντας μιὰ ἱερή ἁλυσίδα. Ἔτσι ἡ προσευχὴ ξεκινάει ἀπό τὴν ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη ἀπὸ τὴ χαρά. Ἡ χαρὰ ἀπὸ τὴν πραότητα. Ἡ πραότητα ἀπὸ τὴν ταπεινοφροσύνη. Ἡ ταπεινοφροσύνη ἀπὸ τὴ διακονία. Ἡ διακονία ἀπὸ τὴν ἐλπίδα. Ἡ ἐλπίδα ἀπὸ τὴν πίστη. Ἡ πίστη ἀπὸ τὴν ὑπακοή. Ἡ ὑπακοὴ ἀπὸ τὴν ἁπλότητα. Ἐπίσης καὶ οἱ κακίες εἶναι ἁλυσίδα μεταξύ τους: Τὸ μῖσος ἀπὸ τὸ θυμό. Ὁ θυμός ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια. Ἡ ὑπερηφάνεια ἀπὸ τὴν κενοδοξία. Ἡ κενοδοξία ἀπὸ τὴν ἀπιστία. Ἡ ἀπιστία ἀπὸ τὴ σκληροκαρδία. Ἡ σκληροκαρδία ἀπὸ τὴν ἀμέλεια. Ἡ ἀμέλεια ἀπὸ τὴ χαύνωση. Ἡ χαύνωση ἀπὸ τὴν ὀλιγωρία. Ἡ ὀλιγωρία ἀπὸ τὴν ἀκηδία (=ἀφροντισιά). Ἡ ἀκηδία ἀπὸ τὴν ἀνυπομονησία. Καὶ τέλος ἡ ἀνυπομονησία ἀπὸ τὴ φιληδονία.

 Ὁ,τιδήποτε καλὸ κάνει ὁ ἄνθρωπος;

Πώς διδάχτηκα να προσεύχομαι αδιάκοπα

 

Μητροπολίτη Αντωνίου του Σουρόζ

Κάποιος ασκητής συναντά στα βουνά κάποιον άλλον ασκητή κι αρχίζουν μια συζήτηση στη διάρκεια της οποίας ο επισκέπτης εντυπωσιασμένος από το επίπεδο προσευχής του συνομιλητή του, τον ρωτά:

«Γέροντα, ποιος σε δίδαξε να προσεύχεσαι αδιάκοπα;»

Κι εκείνος, που είχε καταλάβει ότι ο επισκέπτης του ήταν άνθρωπος με βαθιά πνευματική πείρα, του απαντά:

«Δε θα το έλεγα αυτό στον καθένα, αλλά σε σένα θα το πω, πως αληθινά ήταν οι δαίμονες που με δίδαξαν».

Ο επισκέπτης του λέει:

«Νομίζω πως σε καταλαβαίνω, γέροντα, αλλά θα μπορούσες να μου εξηγήσεις λεπτομερέστερα με ποιο τρόπο σε δίδαξαν, για να σε καταλάβω καλύτερα;»

Και τότε ο άλλος του διηγείται την εξής ιστορία:

Αναζητώντας το φως μέσα στο σκοτάδι των καιρών

 

Είναι σημαντικό για τις μέρες μας να μπορούμε να μην επηρεαζόμαστε από εκείνους με τους οποίους σχετιζόμαστε, γιατί διαφορετικά κινδυνεύουμε να χάσουμε και πίστη και προσευχή.

Η πραγματική προσευχή βέβαια δεν έρχεται αμέσως.

Οσία Παρασκευή η Νέα η Επιβατινή – Το θαύμα με το άφθαρτο σώμα της Οσίας Παρασκευής

 

Σήμερα η εκκλησία μας τιμά την Οσία Παρασκευή τη νέα, την Επιβατινή. Η 14η Οκτωβρίου είναι η ημέρα που τιμάται η μνήμη της Πολιούχου της Καλλικράτειας της Ανατολικής Θράκης και της Νέας Καλλικράτειας Χαλκιδικής.

Η Οσία Παρασκευή γεννήθηκε στους Επιβάτες (κοντά στην Σηλυβρία)  της Ανατολικής Θράκης τέλος του 10ου ή αρχές του 11ου αιώνα. Έχασε τον πατέρα της σε μικρή ηλικία. Αδερφός της ήταν ο μετέπειτα Άγιος Ευθύμιος, επίσκοπος Μαδύτου. Μεγάλωσε με τη μητέρα της, φροντίζοντας να της ενισχύσει την πνευματική της πρόοδο κοντά στον Θεό.

Από μικρή έκανε αγαθοεργίες και, όταν μεγάλωσε, έφυγε από το πατρικό της σπίτι και πήγε στην Κωνσταντινούπολη, για να προσκυνήσει τα Ιερά λείψανα των Αγίων.

Σε ηλικία 15 ετών άφησε το πατρικό της σπίτι και ταξίδεψε στη Μικρά Ασία, έμεινε για πέντε χρόνια στην Ηράκλεια του Πόντου, όπου για πέντε χρόνια είχε αναλάβει την περιποίηση του Ιερού Ναού της Παναγίας. Είχε, όμως, μεγάλη επιθυμία να επισκεφθεί τους Αγίους τόπους. Η ευκαιρία της δόθηκε, η συγκίνηση ήταν μεγάλη!

Φτάνοντας, προσκύνησε και ...

«Με το μέτρο που μετράς τον άλλο άνθρωπο θα μετρήσει ο Θεός και σένα»

 

Με το μέτρο που μετράς τον άλλο άνθρωπο θα μετρήσει ο Θεός και σένα.

Η αισθητή και η πνευματική θέαση των πνευμάτων

 

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

Η αισθητή θέαση των πνευμάτων προξενεί πάντοτε μεγαλύτερη ή μικρότερη βλάβη στους ανθρώπους που δεν έχουν πνευματική όραση.

Εδώ, στη γη, τον τόπο εξορίας των πεσμένων αγγέλων και ανθρώπων, οι αληθινές εικόνες είναι ανάμικτες με τις ψεύτικες, το καλό είναι ανάμικτο με το κακό. Στον τόπο τούτο ήρθε ο Θεάνθρωπος για να σώσει τους ανθρώπους.

Πριν από την ενανθρώπηση του Θεού Λόγου, οι άγιοι άγγελοι κατέβαιναν στη γη και επισκέπτονταν τους ανθρώπους ως υπάρξεις που είχαν πέσει, αλλά είχαν λάβει την υπόσχεση της σωτηρίας. Μετά την ενανθρώπηση του Θεού Λόγου, κατεβαίνουν για να βοηθήσουν τους ανθρώπους που αγωνίζονται για τη σωτηρία τους.

Στη γη, όμως, υπάρχουν και άνθρωποι που παραμένουν θεληματικά στην κατάσταση της πτώσεως, καθώς και οι πεσμένοι άγγελοι, που εχθρεύονται τον Θεό. Οι πρώτοι, αγαπώντας την αμαρτία, χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να τραβήξουν κι άλλους σ’ αυτήν· και οι δεύτεροι, όμως, επιδιώκοντας την απώλεια όλων των ανθρώπων, κάνουν το ίδιο με θερμότερο, μάλιστα, ζήλο και με ασύγκριτα μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.

Η βλάβη των ανθρώπων συνίσταται στην ανάμειξη του καλού και του κακού μέσα τους. Η βλάβη των δαιμόνων συνίσταται στην τέλεια απουσία του καλού από τη φύση τους και στην πλήρη κυριαρχία του κακού σ’ αυτήν.

Μαθήματα χαράς....

 

 Δεν ξέρω εάν οι άνθρωποι που είναι γύρω μας, θέλουν την ευτυχία μας, επιθυμούν να μας βλέπουν χαρούμενος, αλλά γνωρίζω κάποιον που το θέλει πάρα πολύ, κι αυτός είναι ο Θεός. 

Παρόλο που αρκετοί στο όνομα του, φόβισαν και απείλησαν τους ανθρώπους, τους γέμισαν ενοχές και φόβους, ο ίδιος ο Θεός επιθυμεί να μας βλέπει χαρούμενος και ευτυχισμένους και μας το φωνάζει μέσα από τον Λόγο Του, «Να χαίρεστε πάντοτε με την χαρά που δίνει η κοινωνία με τον Κύριο. Θα το πω και πάλι: να χαίρεστε… Για τίποτε να μην σαν πιάνει άγχος, αλλά σε κάθε περίσταση τα αιτήματα σας να τα απευθύνετε στο Θεό με προσευχή και δέηση, που θα συνοδεύονται από ευχαριστία...» Φιλιππησίους 4: 4, 6. 

Δυστυχώς εδώ και αρκετά χρόνια πέρασε η αντίληψη ότι όσο πιο βλοσυρός και θλιμμένος φαίνεσαι τόσο περισσότερο άνθρωπος του Θεού είσαι. Αυτό όμως είναι ένα τεράστιο ψέμα. Εάν γνωρίσατε ή ίδιοι ή ρωτήσετε ανθρώπους που γνώρισαν τους συγχρόνους Αγίους μας, π.χ Παίσιο, Πορφύριο, Ιάκωβο κ.α θα διαπιστώσετε...

Πόσοι χριστιανοί λένε ότι πιστεύουν στον Θεό, χωρίς πραγματικά να πιστεύουν!

 

Αγίου Ιωάννη της Κροστάνδης

Πόσοι χριστιανοί λένε ότι πιστεύουν στον Θεό, χωρίς πραγματικά να πιστεύουν! Πόσα στόματα μένουν σιωπηλά, όταν είναι ανάγκη να υπερασπισθούν τη δόξα του Θεού και των Αγίων του ενώπιον των «υἱων τοῦ αἰῶνος τούτου», που τη βλασφημούν!

Πολλοί λένε ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά όταν έρχεται ο πειρασμός,

Σαν να μη μας φτάνει ο Θεός !

 

π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)

Τι ψάχνουμε, τι κυνηγούμε, τι θέλουμε οι άνθρωποι; Πω πω! Τώρα, αν ήταν δυνατόν, ας πούμε, να πάρουμε τον καθένα με τη σειρά και με ειδικό μηχάνημα να ερευνήσουμε τα βάθη της καρδιάς του, τι δεν θα βρούμε εκεί μέσα!

Δεν εννοώ ότι θα βρούμε αμαρτίες και λογισμούς και τέτοια. Αυτά τα αφήνω κατά μέρος. Τα τακτοποιεί ο Θεός. Αλλά εννοώ αυτό το ανικανοποίητο. Κάτι γυρεύει κανείς, κάτι ψάχνει. Σαν δηλαδή να μην του φτάνει ο Θεός, σαν να μην του φτάνει η αποκάλυψη του Θεού, η χάρη του Θεού. Σαν να μην του φτάνει ότι μπορεί να πάει να κοινωνήσει, να πάρει το Σώμα και το Αίμα τού Χριστού. Σαν να μην του φτάνει αυτό και ζητάει…

Περπατά ο Θεός δίπλα μας μέσα από τις μορφές απλών και χαριτωμένων ανθρώπων…

 

π.Ιωάννης Παπαδημητρίου

 -«Παππούλη…..συγνώμη…»

-«Τι συνέβη κυρά Βασιλική;»

-«Να….. μου κάηκε το πρόσφορο γύρω- γύρω….πολύ λυπάμαι…..Μήπως έφταιξα σε τίποτα;»

-«Μην ανησυχείς βρε ευλογημένη ψυχή,συμβαίνει….. μη φορτώνεσαι τύψεις….αρκετά φουρτουνιασμένη είναι ζωή σου…..»

-«Καλά παππούλη….κάντε ότι σας φωτίσει ο Θεός…..»

Άνοιξα τη άσπρη πετσέτα και το προσφοράκι ήταν όντως αρπαγμένο,καμένο όπως άλλωστε και η ψυχούλα της από την πύρα των πειρασμών…..