Τελικά ὁ διάβολος μέ τήν κακία του, χωρίς νά τό θέλη, κάνει καλό: χωρίζει τά πρόβατα ἀπό τά γίδια

- Ὁσίου Παϊσίου 

 

Στίς μέρες μας καί νά μήν θέλουν νά δεθοῦν οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι, θά τούς ἀναγκάση ὁ διάβολος νά δεθοῦν. Ὁ διάβολος μέ τήν πολλή του κακία κάνει τό μεγαλύτερο καλό σήμερα στόν κόσμο. Γιατί ἄς ποῦμε ἕνας πατέρας πού εἶναι πιστός καί θέλει λ.χ. νά κάνη φροντιστήριο στά παιδιά του, θά εἶναι ἀναγκασμένος νά βρῆ ἕναν καλό καί πιστό δάσκαλο γιά νά βάλη στό σπίτι του. Ἕνας δάσκαλος πάλι πού εἶναι πιστός καί θέλει νά κάνη φροντιστήριο σέ παιδιά, γιατί δέν διορίσθηκε ἀκόμη, θά ζητᾶ νά βρῆ μία οἰκογένεια καλή γιά νά νοιώθη ἀσφάλεια. Ἤ ἕνας τεχνίτης πού ζεῖ πνευματικά εἴτε ἐλαιοχρωματιστής εἶναι, εἴτε ἠλεκτρολόγος κ.λπ., θά ψάχνη νά βρῆ νά δουλέψη σέ μία καλή οἰκογένεια, ὥστε νά νοιώθη ἄνετα, γιατί σ᾿ ἕνα κοσμικό σπίτι θά βρίσκη τόν μπελά του.

Ἕνας χριστιανός νοικοκύρης πάλι, θά ψάχνη νά βάλη στό σπίτι του ἕναν καλό τεχνίτη πού νά εἶναι καί πιστός ἄνθρωπος. Ἔτσι θά ψάχνη καί ὁ ἕνας καί ὁ ἄλλος νά βρῆ ἕναν πνευματικό ἄνθρωπο γιά νά μπορῆ νά συνεργασθῆ. Σιγά–σιγά, λοιπόν, θά γνωρισθοῦν μεταξύ τους οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι ἀπό ὅλα τά ἐπαγγέλματα καί ἀπό ὅλες τίς...

Το σκοτάδι όταν το πολεμάς βαθαίνει....

 


Ας σταματήσουμε επιτέλους να ασχολούμαστε με τις αμαρτίες και τα λάθη μας, με το σκοτάδι που έχουμε μέσα μας. Ας πάψουμε όλο αυτό το ανακάτεμα των λογισμών γύρω από το πόσο χάλια είμαστε, γιατί με αυτόν τον τρόπο βαθαίνει το τραύμα. Δεν το καταλαβαίνουμε ότι όλη αυτή η εμμονική και αγχωτική ενασχόληση με τον εαυτό μας είναι εγωισμός; Όλο αυτό το βαβάλισμα του εαυτούλη μας μη και τσαλακωθεί το προφίλ μας και ραγίσει το αυτοείδωλο μας.  Γι’ αυτό επιτρέπει ο καλός Θεός δοκιμασίες, μήπως και σπάσει το σκληρό κέλυφος της ενάρετης ψευτιάς μας. Ας στραφούμε όπως έλεγε ο Άγιος Πορφύριος στο φως, στο Χριστό, και να μην ασχολούμαστε με το σκοτάδι. «Περιφρονήστε τα πάθη, μην ασχολείστε με το διάβολο. Στραφείτε στον Χριστό!... Βρίσκεστε στο σκοτάδι και θέλετε ν'απαλλαγείτε; Μην αγωνίζεστε να το διώξετε χτυπώντας το. Δεν πετυχαίνετε τίποτα. Θέλετε φως; Ανοίξτε μια τρυπίτσα, και θα έρθει μια ακτίνα του ήλιου, θα έρθει το φως. Αντί να διώχνετε τον εχθρό, να μην μπει μέσα σας, ανοίξτε τα χέρια στην αγκάλη του Χριστού. Αυτός είναι ο πιο τέλειος τρόπος: Να μην πολεμάτε απευθείας το κακό, αλλά ν'αγαπήσετε τον Χριστό, το φως Του, και το κακό θα υποχωρήσει….».... 

plibyos.blogspot.com

Ὁ Πνευματικὸς Νόμος στὶς Ἐνδοοικογενειακὲς Σχέσεις

Ἁγίου Χρυσοστόμου

Πολλοί ἔχουν πολέμους στήν οἰκία τους καί ἄλλος μέν πολεμᾶται ἀπό τήν γυναῖκα του, ἄλλος πολιορκεῖται ἀπό τό τέκνο του, ἄλλος ἀπό τόν ἀδελφό του καί ἄλλος ταπεινώνεται ἀπό τόν ὑπηρέτη του καί ὁ καθένας λυπᾶται καί δυσανασχετεῖ καί μάχεται καί πολεμᾶ καί πολεμᾶται καί κανείς δέν σκέπτεται ὅτι ἐάν δέν ἔσπειρε ἁμαρτίες δέν θά ἦταν δυνατόν νά φυτρώσουν στήν οἰκία του ἀγκάθια καί τριβόλια· ἐάν δέν ἔκρυβε σπινθῆρες ἁμαρτιῶν, δέν θά ἄναβε φωτιά στήν οἰκία του. Τό ὅτι βέβαια τά κακά πού μᾶς συμβαίνουν εἶναι καρποί τῶν ἁμαρτιῶν μας καί ὁ Θεός ὁρίζει συγγενεῖς δημίους ἐναντίον τοῦ ἁμαρτάνοντος, μάρτυς εἶναι ἡ θεία Γραφή ἀπό τήν ὁποία τίποτε δέν ὑπάρχει ἰσχυρότερον.

Σέ πολεμᾶ ἡ γυναῖκα σου; σέ ὑποδέχεται ὅταν εἰσέρχεσαι στήν οἰκία σου σάν θηρίο; ἀκονίζει τήν γλῶσσα της σάν μάχαιρα; Εἶναι μέν λυπηρό τό πρᾶγμα, διότι ὁ βοηθός σου ἔγινε ἀντίπαλος, ὅμως ἐρεύνησε τόν ἑαυτό σου, μήπως κατά τήν νεανική ἡλικία σου ἔβλαψες γυναῖκα καί τό τραῦμα πού προξένησες στήν γυναῖκα θεραπεύεται μέ γυναῖκα καί αὐτή χειρουργεῖ τήν ξένη σαπίλα. Καί ἄν ἀκόμη δέν τό γνωρίζη αὐτό αὐτή πού χειρουργεῖ, ἀλλά τό γνωρίζει ὁ ἰατρός Θεός. Διότι αὐτός χρησιμοποίησε αὐτήν ἐναντίον σου σάν σίδηρο· καί ὅπως ἀκριβῶς τό σίδηρο δέν γνωρίζει αὐτό πού κάνει, τήν δέ θεραπεία διά τοῦ σιδήρου τήν γνωρίζει ὁ ἰατρός, ἔτσι καί ἄν ἀκόμη δέν τό γνωρίζη ἡ γυναῖκα πού προξενεῖ τά πλήγματα καί ὁ ἄνδρας πού δέχεται τά πλήγματα δέν γνωρίζει τήν αἰτία τῶν πληγμάτων, ὅμως ὁ Θεός σάν ἰατρός γνωρίζει τό...

Ἡ ἁγία μάρτυς Τατιανὴ (12 Ιανουαρίου)

 

 

 

Ἡ ἁγία Τατιανὴ καταγόταν ἀπὸ τὴ Ρώμη καὶ ἔζησε ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ αὐτοκράτορος Ἀλεξάνδρου Σεβήρου (222-235μ.Χ.). Ἦταν γόνος πλούσιας καὶ ἀριστοκρατικῆς οἰκογένειας καὶ ὁ πατέρας της εἶχε διατελέσει τρεῖς φορὲς ὕπατος ποὺ ἦταν τὸ ἀνώτατο αἱρετὸ δημόσιο ἀξίωμα τῶν Ρωμαίων. Ἡ ἀρχοντικὴ καταγωγὴ καὶ ἡ εὐμάρεια τῆς οἰκογένειάς της ἐξασφάλισαν στὴν ἐνάρετη καὶ ὄμορφη Τατιανὴ τὴν ἀπαιτούμενη ἀγωγὴ καὶ παιδεία. Τὸ γεγονὸς μάλιστα αὐτὸ τὴν κατέστησε ἀξιοπρόσεκτη καὶ περιζήτητη μέσα στὴν κοινωνία τῆς Ρώμης. Παράλληλα ὅμως ἡ πλήρης ἀφοσίωσή της στὸν Κύριο ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ ὁ διαρκὴς πνευματικός της ἀγώνας σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὴν παρακίνησαν στὸ νὰ προσφέρει πλουσιοπάροχα...

Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ Ο ΚΟΙΝΟΒΙΑΡΧΗΣ: Ένας θεόπνευστος και φωτεινός ασκητής της Εκκλησίας († 11 Ιανουαρίου)

Μέσα στο πνευματικό στερέωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας έλαμψαν φωτεινές ασκητικές μορφές, που διακρίθηκαν για τη φιλόθεη βιοτή, την άκρα ασκητικότητα, τη θαυματουργική τους χάρη και το προορατικό τους χάρισμα. Ανάμεσα σ’ αυτές ξεχωριστή θέση στη συνείδηση των φιλαγίων και φιλομονάχων πιστών κατέχει ο Άγιος Θεοδόσιος ο Κοινοβιάρχης και Καθηγητής της Ερήμου, που έζησε και διέπρεψε στα χρόνια του Λέοντος του Μεγάλου (457-474) και του αυτοκράτορος Αναστασίου (491-518). 
Ο Άγιος Θεοδόσιος γεννήθηκε το 423 μ.Χ. στην κωμόπολη της Μωγαρισσού της Καππαδοκίας και οι θεοσεβείς γονείς του, Προαιρέσιος και Ευλογία, του καλλιέργησαν την πίστη και ευσέβεια στον Σωτήρα και Λυτρωτή Χριστό. Έτσι ο Θεοδόσιος κατέστη αιχμάλωτος της θεϊκής αγάπης και προτίμησε, παρακινούμενος από θείο έρωτα, να ακολουθήσει τον μοναχικό βίο και να απαρνηθεί την έγγαμη ζωή. Γι’ αυτό και εγκατέλειψε την πατρίδα του και μετέβη στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους. Στη συνέχεια έφτασε στην Αντιόχεια, όπου επισκέφθηκε τον Άγιο Συμεών τον Στυλίτη, ο οποίος του δίδαξε τις αρετές και τον πνευματικό αγώνα του μοναχικού βίου, διαβλέποντας ότι ο Θεοδόσιος θα εξελιχθεί σε φωτεινό πνευματικό γέροντα και θεόπνευστο ασκητή. Παράλληλα ο Άγιος διδάχθηκε πολλά και από τον θαυμαστό και ενάρετο ασκητή Λογγίνο. Έτσι έφτασε χάρη στην προσευχή και την άσκηση σε τέτοια πνευματική διαύγεια και ωριμότητα και σε τέτοιο ύψος αρετής και αγιότητος, ώστε επιτελούσε με τη χάρη του Θεού θαύματα και προέβλεπε μελλοντικά γεγονότα, όπως την καταστροφή, που υπέστη η Αντιόχεια από ισχυρό σεισμό. Επιπλέον ο Άγιος αξιώθηκε από τον Θεό να βλέπει κεκοιμημένο ασκητή να συμψάλλει μαζί με άλλους μοναχούς, ενώ με την προσευχή του κατάφερε...

Πότε μοιάζεις με τον Θεό; (Αγ. Γρηγόριος Νύσσης)

«Και δημιούργησε ο Θεός τον άνθρωπο· σύμφωνα με τη δική του εικόνα τον δημιούργησε». Μήπως όμως δεν πρόσεξες ότι ήταν ελλιπή κι όχι επαρκή τα αποδεικτικά στοιχεία, που παρουσιάσαμε; «Ας δημιουργήσουμε τον άνθρωπο σύμφωνα με τη δική μας εικόνα και κατά τη δι­κή μας ομοίωση». Η απόφαση είχε δύο στοιχεία «κατ’ εικόνα» και «καθ’ ομοίωση». Η δημιουργία όμως έχει ένα. Πώς εξηγείται αυτό; Μήπως αρχικά σκέφθηκε ο Θεός διαφορετικά, και εκ των υστέρων άλλαξε γνώμη; Μήπως κάποια μετάνοια ακολούθησε ευθύς μετά τη δημιουργία; Μήπως εκφράζεται η αδυναμία του Δημιουργού, που άλ­λα αποφασίζει πιο μπροστά, κι άλλα πραγματοποιεί με­ταγενέστερα; Ή μήπως κρύβεται κάποια πολυλογία σ’ αυτά τα λόγια; Γιατί αμέσως αυτό λέει· «Ας δημιουργή­σουμε τον άνθρωπο σύμφωνα με την εικόνα και την ο­μοίωση». Γιατί, αφού είπε «κατ’ εικόνα», δεν παρέλειψε να προσθέσει: και «καθ’ ομοίωση». Απ’ αυτές όποια ά­ποψη κι αν προτιμήσουμε, θα κατηγορήσουμε το γραφτό λόγο. Γιατί αν λέει το ίδιο πράγμα με δύο όρους, είναι πλεονασμός, το να επαναλαμβάνει δύο φορές τα ίδια. Αλλά το να λέμε ότι στην Αγία Γραφή υπάρχει λόγος περιττός, είναι φοβερή βλασφημία. Γιατί δεν περιέχει λόγια περιττά. Συνεπώς είναι αναγκαίο να δημιουργήθηκε ο άνθρωπος σύμφωνα με την εικόνα του Θεού και καθ’ ο­μοίωση.
Αλλά γιατί δεν λέει: Και δημιούργησε ο Θεός τον άν­θρωπο σύμφωνα με τη δική του εικόνα και κατά την ομοίωση; Αδυνατεί ο Δημιουργός; Είναι ασεβής ο λόγος. Μήπως μετανόησε Εκείνος που δίνει την προσταγή; Α­κόμη πιο βλάσφημο και να το σκεφθείς. Αλλά μήπως είπε, κι ύστερα μετέβαλε γνώμη; Όχι. Ούτε η Γραφή το λέ­ει, ούτε ο Δημιουργός αδυνατεί, ούτε η αρχική θέληση ματαιώθηκε. Και ποιός είναι ο λόγος της σιωπής;

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης

1. Σήμερα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑόρτασζει τήν μνήμη ἑνός μεγάλου ἁγίου πατέρα, τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Ἐπισκόπου Νύσσης. Πραγματικά εἶναι μεγάλος ὁ πατέρας αὐτός, μεγάλος καί γιά τήν ἁγία του ζωή καί γιά τήν θαυμαστή του θεολογία. Ἀφοῦ, νά φανταστεῖτε!, ἡ Ζ´ Οἰκουμενική Σύνοδος ἀργότερα, τό 787, τόν ὀνόμασε «πατέρα τῶν πατέρων»! Ἦταν ἀδελφός τοῦ Μεγάλου Βασιλείου ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης καί χαρακτηρίστηκε ὡς πρός τήν θεολογία «ὁ δεύτερος» μετά ἀπό αὐτόν! Διαφορετικά ὅμως ἀπό τόν Μέγα Βασίλειο ὁ ἅγιος Γρηγόριος δέν ἐφοίτησε σέ σχολές, ἀλλά ἀρκέστηκε στήν μαθητεία μέ δάσκαλο τόν ἀδελφό του καί στήν κατ᾽ ἰδίαν μελέτη. Ἀγαποῦσε πολύ τήν ἡσυχία καί τήν μελέτη ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης. Γι᾽ αὐτό καί συχνά κατέφευγε στόν Πόντο, στό ἡσυχαστήριο πού ἵδρυσε ὁ ἀδελφός του Βασίλειος παρά τόν Ἴριν ποταμό. Ἐκεῖ, ἡ ροή τοῦ ποταμοῦ, τά πολλά εὔοσμα λουλούδια καί τά ὠδικά πτηνά, μαζί μέ τήν ἡσυχία, κινοῦσαν τόν Γρηγόριο σέ θαυμασμό καί δοξολογία τοῦ Δημιουργοῦ, ἀλλά καί σέ θεολογική καί ἐπιστημονική ἔρευνα. Ὁ Γρηγόριος δέν μελετοῦσε μόνο τήν Ἁγία Γραφή, τήν ὁποία ἀγάπησε μέ πάθος, ἀλλά καί τήν φιλοσοφία, τήν ἔξω παιδεία καί παίδευση. Ἰδιαίτερα ἀγαποῦσε τόν Πλάτωνα, τόν ὁποῖο καί μελέτησε καλά ἐκεῖ στό ἐρημητήριο τοῦ Πόντου. Τήν φιλοσοφική του δέ παιδεία ὁ Γρηγόριος τήν χρησιμοποίησε ἀργότερα γιά τήν θεολογική καί ποιμαντική του προσφορά στήν Ἐκκλησία, ὅπως τό ἴδιο ἔκαναν καί ἄλλοι ἅγιοι πατέρες, πού εἶχαν μόρφωση ἀπό τήν ἔξωθεν...