Βάσει ποιου νόμου θα κριθούν όλες οι φυλές της γης;

 

[Ερώτηση στον ρουμάνο Γέροντα Κλεόπα]: Βάσει ποιου νόμου θα κριθούν όλες οι φυλές της γης;

– Ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης λέγει ότι βάσει τεσσάρων νόμων θα κριθούν οι άνθρωποι κατά το φοβερό εκείνο δικαστήριο.

α) Όσοι έζησαν από του Αδάμ μέχρι της παραδόσεως του νόμου στο όρος Σινά, θα κριθούν από το Χριστό με βάση το νόμο της συνειδήσεως, που δόθηκε στον άνθρωπο από τη γέννησή του, και ονομάζεται ηθικός νόμος της φύσεως.

Με τη βοήθεια της συνειδήσεως, που είναι η φωνή του Θεού στον άνθρωπο, καθένας γνωρίζει ποιο είναι καλό και ποιο είναι κακό.

Με το νόμο αυτό κυβερνήθηκε ο κόσμος μέχρι του Μωυσέως.

β) Ο δεύτερος νόμος

Γερόντισσα Γαλακτία: «Έζησα το μαρτύριο του πρωτομάρτυρος αγίου Στεφάνου! Τον αγαπώ πολύ..»

 

Η Γερόντισσα απευθυνόμενη στις φροντίστριες της, την επομένη της εορτής της ανακομιδης των Τιμίων Λειψάνων του πρωτομαρτυρος αγίου Στεφάνου.

Γερόντισσα: “Έζησα το μαρτύριο του πρωτομαρτυρος αγίου Στεφάνου! Τον αγαπώ πολύ. Τον προσκυνώ και του φωνάζω:” Στεφανιο μου, Στεφάνακι μου… Δώσε μου λίγη από την αγάπη σου στον Χριστό “. Φορούσε γαλάζιο ανοιχτό χιτώνα σαν αντερι δικό σας. Οι πέτρες βροχή… Γεμάτος πληγές. Θηρία οι κακούργοι. Όλα τα δαιμόνια είχαν μπει μέσα τους. Κοίταζε ατάραχος τον ουρανό. Ο Σαούλ κρατούσε τα ρούχα των φονιάδων. Αλλά κρατούσε και άλλα… είχε τα πόδια του σ’ ένα βράχο. Είδα και το μαρτύριο των αγίων Δέκα (των εν Γορτυνη 23 Δεκεμβρίου). Πέρασαν με χαρά από το σπαθί. Παλληκάρι ο πρώτος αλλά πιο παλληκάρι ο τελευταίος που έζησε τον αποκεφαλισμό όλων των άλλων και δεν δίστασε “.Η Οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης, σελ. 128, εκδ. Θεομόρφου.

*****

Κάθε πρωὶ ἔπρεπε νὰ περιμένω τη Γερόντισσα Γαλακτία νὰ περάσει μὲ πολὺ εὐλάβεια

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης: Η μετάνοιά μας χαρά των αγγέλων

 

Την αγάπη του Θεού ν’ αναπολούμε συνέχεια, να τη ζούμε την αγάπη του Θεού, και αυτή η αγάπη του Θεού θα μας δώσει κουράγιο στη ζωή, να την αντιμετωπίζουμε με ευκολία.

Όταν νοιώθει ένας άνθρωπος ότι ένας μεγάλος άρχοντας τον αγαπά, όταν νοιώθει ότι τον προστατεύει, ότι τον βοηθά, ότι έχει ανά πάσα στιγμή την υποστήριξή του, περπατά στο δρόμο με άνεση και ασφάλεια. Και καλλωπίζεται και ομορφαίνει, ότι ο άρχοντας είναι δικός του. Εάν έτσι σκέφτεται ένας άνθρωπος για έναν άνθρωπο μεγάλο, πόσο πρέπει εμείς οι Χριστιανοί, όταν πιστεύουμε απόλυτα, ακράδαντα και αμετάκλητα, ότι ο Χριστός μας είναι ο Θεός μας, είναι Αυτός που σταυρώθηκε, αυτός που είναι ο Μεσίτης μεταξύ του Θεού και ανθρώπων. Να δώσουμε εξ ολοκλήρου στον Χριστό μας την καρδιά μας. Είναι ο Θεάνθρωπος. Αυτός που μας αγάπησε με τέλεια αγάπη. Κανένας δεν μας αγαπά όπως ο Χριστός.

Απόδειξη ότι μας αγαπά ο Χριστός είναι ότι,

«Μέσα στα απρόοπτα κρύβεται ο Θεός»

 

Τις προάλλες αισθανόμουν μια κακοκεφιά. Με είδε ένας φίλος και με ρώτησε. «Δεν είσαι καλά;». «Μια χαρά είμαι», του απάντησα, «απλά τώρα που μιλάμε δεν αισθάνομαι καλά. Αλλά σε λίγο θα περάσει, δόξα τω Θεώ…».

«Και τι θα κάνεις τώρα;» με ρώτησε. «Τίποτα…δεν χρειάζεται να κάνω κάτι, όπως ο ουρανός δεν κάνει κάτι όταν έχει συννεφιά. Απλά τα σύννεφα μετα από κάποια ώρα φεύγουν μόνα τους…».

Θυμάμαι έναν μοναχό που έλεγε διαρκώς και σε ότι κι εάν του συνέβαινε «δόξα σοι ο Θεός..». Μια ημέρα δεν ήταν καλά. Τον ρώτησε ένας αδελφός της μονής που τον είδαν ότι ήταν κάπως, «πάτερ μου τι κάνεις σήμερα; Δόξα τω Θεώ χάλια..», απάντησε και πήγε παρακάτω στο διακόνημα του.

Αυτή η χαριτωμένη απάντηση του μοναχού, κρύβει όλη την ουσία της πνευματικής ζωής. 

"ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΙΟΣ Ο ΟΣΙΟΣ ΔΑΝΙΗΛ Ο ΣΤΥΛΙΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΕΠΙΚΑΛΕΙΣΤΕ" μας είπε ασκητής

 "ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΙΟΣ 

Ο ΟΣΙΟΣ ΔΑΝΙΗΛ Ο ΣΤΥΛΙΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΕΠΙΚΑΛΕΙΣΤΕ" μας είπε ασκητής 

Ένα χρόνο μάλιστα ο χειμώνας ήταν φοβερός. Οι άνεμοι δυνατοί και τα χιόνια σφοδρότατα. Ο ουρανοπολίτης Δανιήλ υπέμενε όλη εκείνη την κακοκαιρία ολόγυμνος και άστεγος. Γιατί και το δερμάτινο κουκούλιο που είχε, το πήραν οι άνεμοι και το έριξαν στα φαράγγια. Όλη τη νύχτα δεχόταν στη σάρκα του το χαλάζι και το φοβερό κρύο. Το πρωί πλήθυνε η βροχή και μετά το χιόνι, ώστε οι μαθητές του δεν μπορούσαν να βγουν έξω για τρεις μέρες. Την τρίτη μέρα σταμάτησε λίγο η κακοκαιρία και έβαλαν τη σκάλα οι μαθητές του στη κολώνα για να ανεβούν. Αλλά, όταν έφτασαν στην κορυφή, είδαν τον Όσιο παγωμένο και κρυσταλλωμένο. Όλο το κορμί του ήταν απονεκρωμένο και ασάλευτο, σαν να ήταν κρύσταλλο ή πάγος. Ζέσταναν τότε νερό και τον ράντισαν. Σε λίγη ώρα συνήλθε ο Όσιος και τους λέγει: «Γιατί με ενοχλήσατε ενώ κοιμόμουν γλυκύτατα; Επικαλέστηκα τον Κύριο σε βοήθεια και αποκοιμήθηκα».

Μνήμη Αγίου 11 Δεκεμβρίου 

konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com

Άγιος Πορφύριος: «Θα διαβάζεις μια σελίδα από την Καινή Διαθήκη κάθε μέρα»

 Ρώτησε μία κυρία τον Άγιο Πορφύριο:

-Γέροντα, είναι εύκολο να αγιάσεις;

-Ου, λέει, πάρα πολύ εύκολο!

-Και τι να κάνω; λέει

Οι ένδεκα από τους δώδεκα, είχαν θάνατο μαρτυρικό. Έδωσαν τη ζωή τους για την πίστη τους, υπέγραψαν το κήρυγμά τους με το αίμα τους

Συγκινητικό είναι ότι οι ένδεκα, από τους δώδεκα, είχαν θάνατο μαρτυρικό.

Έδωσαν τη ζωή τους για την πίστη τους, υπέγραψαν το κήρυγμά τους με το αίμα τους.
Σύμφωνα με τον Συναξαριστή του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, οι Δώδεκα Απόστολοι ολοκλήρωσαν την αποστολή τους ως εξής:

Πως βρίσκουμε την «καρδιά» μας

 

Γέροντας Ζαχαρίας του Έσσεξ

Ο Γέροντας Ζαχαρίας του Έσσεξ γράφει: «Βασικός παράγοντας για την καλλιέργεια της καρδιάς και την άσκηση της προσευχής είναι η προσοχή.

Με την προσοχή συγκεντρώνεται ο όλος άνθρωπος στην προσπάθεια να σταθεί στην παρουσία του Θεού και να εκπληρώσει τις εντολές Του. Η προσπάθεια αυτή στην ασκητική παράδοση ονομάζεται νήψη ή τήρηση του νου. Η νήψη είναι απαραίτητη στην προσευχή για την εκπλήρωση της πρώτης και μεγάλης εντολής, της αγάπης προς τον Θεό.Ο Θεός είναι ζηλωτής και επιθυμεί ολόκληρη την καρδιά του ανθρώπου. Γι’ αυτό και ο χριστιανός από την αρχή της ημέρας ρυθμίζει τη στάση του ενώπιον του Θεού. Τοποθετεί τον νου στην καρδιά του και διατηρεί τα νοήματα και τις αισθήσεις του στην παρουσία τού Κυρίου.

Οι «σκληροί λόγοι» των αγίων Γραφών προκαλούν στην καρδιά προφητικό «συσσεισμό». Όπως κατά την ήμερα της Πεντηκοστής έπνευσε πρώτα η βίαιη πνοή και ύστερα ξεχύθηκε το Άγιο Πνεύμα «επί πάσαν σάρκα», έτσι και τώρα ο πνευματικός συσσεισμός κάνει να αναφανεί η καινή καρδιά• όχι η λίθινη, αλλά η ευαίσθητη που είναι ικανή να προσλάβει το χάρισμα της Πεντηκοστής. Η καρδιά αυτή είναι τόσο πολύτιμη ενώπιον του Κυρίου, ώστε κάθε κραυγή ή επίκληση της συγκεντρώνει όλη την προσοχή Του και ελκύει τη χάρη Του.  Η προσευχή, όπως έχει διαμορφωθεί στην ορθόδοξη παράδοση ως μονολόγιστη επίκληση του Ονόματος του Κυρίου, συντελεί προς τον σκοπό αυτό: «Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με».

..Γι’ αυτό ο πόνος είναι τόσο πολύτιμος στην άσκηση της ευχής, και η παρουσία του είναι ένδειξη ότι ο ασκητής δεν είναι μακριά από την αληθινή και άγια οδό της αγάπης προς τον Θεό.  Την αγάπη αυτή εκφράζει ο άνθρωπος με την προσευχή του…

Η Ορθοδοξία είναι η πίστη που αναγνωρίζεται από τον τρόπο που τη ζούμε

 Μην μιλάτε στους ανθρώπους για τον Κύριο, αν δεν θέλουν να ακούσουν γι’ Αυτόν. Ζήστε όπως ο Κύριος και οι ίδιοι θα σας ρωτήσουν για να μάθουν…

Η Ορθοδοξία είναι η πίστη που αναγνωρίζεται από τον τρόπο που τη ζούμε, το πως ενεργούμε και το πως φερόμαστε. Η Ορθοδοξία είναι τρόπος ζωής.

Όλοι μας κοιτούν. Όλα τα μάτια είναι στραμμένα στην Εκκλησία, και η Εκκλησία είναι η δύναμη του Υιού του Θεού. Δεν έχουμε δικαίωμα να την ταπεινώνουμε με τις αυθαίρετες πράξεις μας.

Ό,τι κι αν κάνεις, να ξέρεις ότι σε παρακολουθούν τα μάτια των μαρτύρων. Ας είναι κι αυτοί μπροστά στα δικά μας μάτια για να μην ατιμάσουμε το χριστιανικό μας όνομα, αυτούς και ολόκληρη την Εκκλησία. Όποτε θέλετε να πάτε σε ένα μπαρ,

Καλή και ευλογημένη Σαρακοστή!!!

 

Ἡ νη­στεί­α τῶν Χρι­στου­γέν­νων εἶ­ναι ἡ δεύ­τε­ρη μα­κρά πε­ρί­ο­δος νη­στεί­ας με­τά τήν Με­γά­λη Τεσ­σα­ρα­κο­στή, δέν ἔ­χει ὅ­μως τήν αὐ­στη­ρό­τη­τα αὐ­τῆς. Ὁ λα­ός τήν ὀ­νο­μά­ζει καί «σα­ραν­τά­με­ρο».

Ἀρ­χί­ζει στίς 15 Νο­εμ­βρί­ου καί λή­γει στίς 24 Δε­κεμ­βρί­ου. Κα­τά τήν διά­ρκειά της τε­λεῖ­ται κα­θη­με­ρι­νά ἡ Θεί­α Λει­τουρ­γί­α, τό γνω­στό «σα­ραν­τα­λεί­τουρ­γο».

Σέ ὅ­λη τή διά­ρκεια τῶν 40 ἡ­με­ρῶν δέν κα­τα­λύ­ον­ται κρέ­ας, γα­λα­κτε­ρά καί αὐ­γά. Κα­τα­λύ­ε­ται τό ψά­ρι -ἐ­κτός Τε­τάρ­της καί Πα­ρα­σκευ­ῆς- μέ­χρι 17 Δε­κεμ­βρί­ου. Τήν τε­λευ­ταί­α ἑ­βδο­μά­δα, πού εἶ­ναι ἡ ἀρ­χαι­ό­τε­ρη νη­στεί­α, 18 ἕ­ως 24 Δε­κεμ­βρί­ου, ἔ­χου­με μό­νο κα­τά­λυ­ση οἴ­νου καί ἐ­λαί­ου, ἐ­κτός Τε­τάρ­της καί Πα­ρα­σκευ­ῆς, πού κά­νου­με ἄ­λα­δο.

Ἡ νη­στεί­α ἐκ­φρά­ζει...

Έμαθα νά τά βλέπω σάν τά καρφιά τοῦ σταυροῦ μου (Αγ.Νεκτάριος)

 

«Στὰ σαράντα τέσσερά μου χρόνια ὁ Θεὸς μοῦ φανέρωσε αὐτό, ποὺ θὰ μὲ κράταγε μέχρι τέλους τῆς ζωῆς μου σταθερὸ στὴ στενὴ καὶ τεθλιμμένη ὁδό, ποὺ εἶχα ἐπιλέξει:

Τὸ τῆς «ἀτιμίας πόμα καθάρσιον» ποὺ λέει καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης.
Ἀπὸ τότε μέχρι τὴν τελευταία μου ἀναπνοή,

Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης: Από εσένα εξαρτάται η σωτηρία

 

Αυτοέλεγχος – Ζήλος

Μην αφήνεις τον εαυτό σου ανεπίσκοπο κάθε ώρα. Κάθε ώρα να εποπτεύεις, να εξετάζεις, να ελέγχεις τον εαυτό σου. Είσαι εντάξει αυτή την ώρα;

Εσύ ως μοναχός εάν είσαι βιαστής, εάν είσαι αγωνιστής, θα κάνεις έλεγχο στον εαυτό σου, όλη την ημέρα, πώς πέρασα;

Ένας ασθενής δεν τον παρακολουθάει μόνο ο γιατρός. Και ο ίδιος ο ασθενής παρακολουθάει τον εαυτό του, αν με εκείνα τα φάρμακα που του έδωσε ο γιατρός πηγαίνει στο καλύτερο. Όχι ο γέροντας έναν-έναν θα παρακολουθήσει, κι εσύ ο ίδιος θα παρακολουθήσεις τον εαυτό σου.

Ερώτησα πολλές φορές και τον γέρο Ιωσήφ πόσο έφτασε σε αυτήν την κατάσταση. Λέει: » Να σου πω. Εβάθυνα τόσο πολύ στο «γνώθι σαυτόν». Τι είσαι εσύ; Τίποτες, ούτε ένα σκουλίκι δεν είσαι. Τίποτε. Ήρθε η χάρις, σε σήκωσε, έγινες άγγελος. Έφυγε η χάρις εγύρισες εν αυτώ «. Ναι, αλλά δεν μου λες, πώς μπορούμε να προσελκύσουμε τη χάρη;

Η πρόφασις: Όχι τα λόγια αλλά τα έργα σώζουν

 

Ίσως όμως κάποιος από τους πιο ράθυμους και από αυτούς που δεν θέλουν να προσεύχωνται με θέρμη και ζήλο, θα μπορούσε να ισχυρισθή ότι ο Θεός είπε αυτά τα λόγια ,δηλαδή∙ “Δεν θα εισέλθη στη βασιλεία εκείνος που με αποκαλεί Κύριε, Κύριε, αλλά εκείνος που εφαρμόζει το θέλημα του Ουράνιου Πατέρα μου” ( Ματθ. 7,21 ),

Εάν όμως εγώ έκρινα σωστό ότι για τη σωτηρία μας θα ήταν αρκετή μόνον η προσευχή, εύλογα θα μπορούσε κάποιος να χρησιμοποιήση τα παραπάνω λόγια∙ επειδή όμως πιστεύω ότι η προσευχή είναι το κεφάλαιο των αγαθών και το θεμέλιο και η ρίζα της πνευματικής ζωής, κανείς ας μη χρησιμοποιήση τα λόγια εκείνα ως πρόφασι της ραθυμίας.

Διότι ούτε η σωφροσύνη μόνη της μπορεί να σώση χωρίς τις άλλες αρετές, ούτε η φροντίδα των φτωχών, ούτε η καλωσύνη μόνη της, ούτε κάτι άλλο από τα εξαίρετα , αλλά πρέπει όλα τα συνυπάρχουν στις ψυχές μας∙ η προσευχή όμως αποτελεί την ρίζα και το θεμέλιο όλων των αρετών.

Και όπως ακριβώς τα κάτω μέρη του πλοίου και τα θεμέλια της οικίας πρέπει...

Όταν οι καρδιές μας συγκεντρώνονται στον Χριστό.

 Ένας νεαρός είπε στον ιερέα:

– Πάτερ, εγώ δεν θα ξαναέλθω στην εκκλησία.

Ο ιερέας τον ρώτησε ποιος είναι ο λόγος.

Ο νεαρός του απάντησε:

Σήκωσε, αδελφέ μου, σήκωσε τους νοητούς οφθαλμούς της καρδιάς σου προς τον Θεό και ικέτευσέ Τον να την φλογίσει με τη θεία αγάπη Του.

 Ταύτισε το θέλημά σου με το θέλημα του Κυρίου. Σαν άλλος Βαρτίμαιος φώναξε κι εσύ πάλι και πάλι: “Υιε Δαβίδ Ιησού, ελέησόν με!” (Μάρκος 10. 47).

Και όσο οι δαίμονες, με τα τεχνάσματα και τις παγίδες τους,

Κάθε πράξη πού ἀναφέρεται στόν Θεό ἀποτελεῖ προσευχή

Κάθε ἀναφορά τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς στόν Θεό εἷναι πραγματική προσευχή. Ἄν, καθώς ἑργάζεστε, θυμάστε τόν Θεό, αὐτό ἀποτελεῖ προσευχή.

Ὁ Μέγας Βασίλειος στό ἐρώτημα, “Πῶς οἱ ἀπόστολοι μποροῦσαν νά προσεύχονται ἀδιάλειπτα;”, δίνει τήν ἀπάντηση:

Ο Άγιος Λογγίνος

 

Σήμερα, η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Λογγίνου του Εκατοντάρχου και των δύο στρατιωτών που μαρτύρησαν μαζί του, τη μνήμη του Οσίου Μαλού, που έζησε ασκητικά και κοιμήθηκε ειρηνικά και των μαρτύρων Λεοντίου, Δομετίου, Τερεντίου και Δομνίνου, που τελειώθηκαν μαρτυρικά, λαμβάνοντας το στεφάνι της αγιότητας.

Ο Λογγίνος καταγόταν από την Καππαδοκία και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Τιβέριου. Ήταν ο επικεφαλής του στρατιωτικού σώματος στο οποίο είχε ανατεθεί από τον Πιλάτο η σταύρωση του Χριστού, καθώς επίσης η σφράγιση και η φύλαξη του Ζωοδόχου τάφου του Κυρίου. Βλέποντας τα πανίερα συμβάντα κατά την ώρα της σταύρωσης, πίστεψε στο Χριστό και αναφώνησε τη γνωστή από το Ευαγγέλιο ομολογία: «αληθώς Θεού Υιός ην Ούτος» (Ματθ. 27, 54).

Εγκατέλειψε αμέσως την αποστολή του. Απώλεσε το αξίωμα και τα πλούτη που απολάμβανε. Κατέφυγε στην πατρίδα του μαζί με δύο στρατιώτες. Αφιερώθηκαν στη διδασκαλία της εν Χριστώ σωτηρίας κηρύσσοντας το θαύμα της Αναστάσεως του Θεανθρώπου.  Αυτή η πράξη και κατ’ επέκταση η εκκλησιαστική δράση του Εκατόνταρχου, καταγγέλθηκε στον Πιλάτο. Τότε εκείνος, ενημέρωσε τον Τιβέριο για τη λιποταξία του Λογγίνου και των δύο στρατιωτών.

Ακολούθως, με εντολή του αυτοκράτορα,

Γι’ αυτό θλιβόμαστε και μας πιάνει κατάθλιψη!

 

Πολλές φορές πηγαίνουμε στον πνευματικό, για να λύσουμε το πρόβλημά μας.

Αυτό σημαίνει: «Σε παρακαλώ, μην μου μιλήσεις τώρα για τον Θεό, μην με ενώσεις με τον Θεό, μόνο βοήθησέ με να προσαρμοσθώ στη ζωή αυτή, να τακτοποιήσω τα θέματά μου, ώστε να μην υποφέρω. Βοήθησέ με να συνδυάσω αυτό που θέλω και σκέπτομαι με τη δυσκολία, τη δοκιμασία που έχω».

Παραδείγματος χάριν, έχασα τη δουλειά μου, πηγαίνω στον πνευματικό. Δεν πηγαίνω γιατί με ενδιαφέρει ο Θεός, αλλά πώς θα λυθεί το πρόβλημά μου, γυρεύω λύση, δουλειά, όχι τον Θεό. Μπορεί να πω και μερικές αμαρτίες μου εκεί, αλλά αυτό που με καίει είναι να βρω δουλειά, όχι τον Θεό. Θέλω τον Θεό για να μου βρει πάλι δουλειά. Δεν θέλω τον Θεό, θέλω κάτι από τον Θεό. Γίνεται ουσιαστικά το αίτημα μου ο θεός μου και ο Θεός γίνεται ένα μέσον για να πραγματοποιηθεί το αίτημά μου, η λύση που ζητώ. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν θέλω τον Θεό, αλλά την πραγματοποίηση του αιτήματός μου. Και αν είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου θα διαπιστώσω ότι πάντα προσμένω κάτι από τον Θεό και γι’ αυτό πηγαίνω στην Εκκλησία, στον πνευματικό. Αυτό όμως δείχνει ότι δεν αγαπώ τον Θεό, δείχνει την κοσμικότητα της ζωής μου, δείχνει τα αδιαπραγμάτευτα «θέλω» που κυριαρχούν στην καρδιά μου.

Γι’ αυτό...

ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ

 

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου Καθηγητού

Η ορθόδοξη θεολογία μας δεν είναι θεωρητικό σχήμα και δεν υπάρχει για να ικανοποιεί τη διάνοιά μας, αλλά είναι βίωμα, τρόπος ζωής, μέθεξη της Θεότητας και κατά χάριν θέωση. Αυτή είναι και η ειδοποιός διαφορά της με τη δυτική και γενικά τη θεολογία των αιρετικών, η οποία ικανοποιεί διανοητικά σχήματα, δίνει την ψευδαίσθηση της δήθεν πληρότητας της αλήθειας και γι’ αυτό οδηγεί από κακοδοξία σε κακοδοξία και από αίρεση σε αίρεση. Αντίθετα η προσέγγιση της θεολογίας της Εκκλησίας μας ως εκκλησιαστικό βίωμα, ως κατά φύσιν τρόπο υπάρξεως, δε διδάσκει απλά την αλήθεια, αλλά την μεταποιεί σε μεταμόρφωση των πιστών, μέχρι του σημείου να έχουν θεοπτία, ζωντανή αίσθηση των ακτίστων ενεργειών του Θεού στην καθημερινή τους ζωή. Το γεγονός αυτό το βίωσαν οι άγιοι της Εκκλησίας μας.

Ένας από αυτούς που αξιώθηκε να δει το άκτιστο φως του Θεού με τα σωματικά του μάτια, είναι και ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος,

Να συναντάμε ανθρώπους του Θεού για να παίρνουμε δύναμη

 

Προχθές βρέθηκα μ’ έναν ιερομόναχο, έμπειρο κι ασπρισμένο. Πήγα κατά τις οκτώ το απόγευμα κι έφυγα στις δώδεκα μα αισθανόμουν σα να έκατσα μαζί του ελάχιστα.

Οι άνθρωποι που ‘χουν ζήσει στα μοναστήρια προκαλούν μιαν απίστευτη οικειότητα. Έτυχε να πάω κάποτε στο μοναστήρι των Αγ. Σεργίου και Βάκχου στη λιβανέζικη έρημο. Σ’ ένα άλλο ταξίδι στο μοναστήρι του Αγ. Ιωάννη του Θεριστή στη Κάτω Ιταλία. Κάποιες φορές στο Άγιο Όρος, στην Αγίου Παύλου και στη Νέα Σκήτη. Το συναίσθημα κοινό.

Οι μοναχοί μοιάζουν μεταξύ τους. Δεν είναι ούτε το ρούχο, ούτε τα μούσια, ούτε τα μαλλιά. Έχει να κάνει σε σχέση με τον τρόπο και το βλέμμα. Όταν σε τρώει το άγχος, το βλέμμα σου δείχνει τρομαγμένο. Ας κοιτάξουμε τα πρόσωπα των άλλων στη στάση του λεωφορείου… Οι μοναχοί δεν έχουν μέριμνα γιατί μαθαίνουν να εμπιστεύονται. Κι αυτό λάμπει στα πρόσωπά τους. Η εμπιστοσύνη άλλωστε κρύβει μέσα της την πίστη.

Ξέρω έναν γέροντα που ζει με τους δυο υποτακτικούς του.

Από που λοιπόν προέρχεται ο πόλεμος του διαβόλου εναντίον μας;

 

Μακάρι να μην είχε γίνει ο διάβολος και να έμεινε σταθερός στην τάξη των αγγέλων, στην οποία τον έταξε ο αρχάγγελος. Επειδή όμως έγινε αποστάτης, εχθρός και του Θεού και των ανθρώπων, που πλάστηκαν <<κατ εικόνα Θεού>>, γι’ αυτό ιδιαίτερα είναι μισάνθρωπος, επειδή είναι και θεομάχος. Μας μισεί επειδή ανήκουμε στον Κύριο, μας μισεί και επειδή είμαστε ομοιώματα του Θεού.

Ο Θεός λοιπόν...

«Αν στο βάθος πράγματι θέλεις να γνωρίσεις την αλήθεια, θα βρει τρόπο να σου τη γνωρίσει ο Θεός»

 

π. Συμεών Κραγιόπουλος

Ο Θεός, ο Κύριός μας, θα κάνει στον καθένα μας ό,τι χρειάζεται να κάνει. Ως Θεός γνωρίζει, εάν έχουμε διάθεση να γνωρίσουμε την αλήθεια.

Εάν λοιπόν μένεις στην άγνοια, δεν μένεις, επειδή τάχα δεν έκανε σ’ εσένα ο Κύριος την εμφάνισή του, όπως στον απόστολο Παύλο, για να σε στριμώξει κλπ. Αν μένεις στην άγνοια, μένεις, όχι γιατί ήλθαν έτσι τα πράγματα ή κάποιος σε παραμέλησε, αλλά γιατί τελικά δεν έχεις διάθεση βαθύτερα να γνωρίσεις το θέλημα του Θεού. Μπορεί να έχεις ζήλο και να κάνεις διάφορα πράγματα, αλλά δεν έχουν καμιά αξία, γιατί δεν είναι κατ’ επίγνωσιν ο ζήλος σου.

Εμείς όλοι που είμαστε τώρα εδώ θα φύγουμε εντελώς-εντελώς αλλιώτικοι – σαν μια πρώτη αρχή βέβαια και θα έχει συνέχεια το πράγμα – εάν αυτή την ώρα σταθούμε ειλικρινά και τίμια ενώπιον του Θεού. Διότι ευτυχώς τα μυαλά μας τα έχουμε, και μπορούμε να καταλάβουμε αυτά τα πράγματα, μπορούμε να πιστέψουμε και μπορούμε επίσης να υποχρεώσουμε τον εαυτό μας να πάρει τη σωστή στάση, να τοποθετηθεί σωστά και να επιθυμήσει σωστά. Ο Θεός το περιμένει αυτό και αμέσως θα έλθει να βοηθήσει, εάν έχεις την τόλμη να πεις μυστικά από μέσα σου:

Αββάς Ισαάκ ο Σύρος: Η σωστή αντιμετώπιση των θλίψεων

 

Όπως πλησιάζουν τα βλέφαρα το ένα το άλλο, έτσι και οι πειρασμοί είναι κοντά στους ανθρώπους.

Και αυτό το οικονόμησε ο Θεός να είναι έτσι, με σοφία, για να έχουμε ωφέλεια. για να κρούεις δηλ. επίμονα, εξαιτίας των θλίψεων, τη θύρα του ελέους του Θεού και για να μπει μέσα στο νου σου, με το φόβο των θλιβερών πραγμάτων, ο σπό­ρος της μνήμης του Θεού, ώστε να πας κοντά του με τις δεήσεις, και να αγιασθεί η καρδιά σου με τη συνεχή ενθύμησή του. Και ενώ εσύ θα τον παρακαλείς, αυτός θα σε ακούσει…

* Ο πορευόμενος στο δρόμο του Θεού πρέπει να τον ευχαριστεί για όλες τις θλίψεις που τον βρί­σκουν, και να κατηγορεί και να ατιμάζει τον αμελή εαυτό του, και να ξέρει ότι ο Κύριος, που τον αγαπά και τον φροντίζει, δε θα του παραχωρούσε τα λυπηρά, για να ξυπνήσει το νου του, αν δεν έδειχνε κάποια αμέλεια. Ακόμη μπορεί να επέτρεψε ο Θεός κάποια θλίψη, διότι ο άνθρωπος έχει υπερηφανευθεί, οπότε ας το καταλάβει και ας μην ταραχθεί κι ας βρίσκει την αιτία στον εαυτό του, ώστε το κακό να μη γίνει διπλό, δηλ. να υποφέρει και να μη θέλει να θεραπευθεί. Στο Θεό που είναι η πηγή της δικαιοσύνης, δεν υπάρχει αδικία. Αυτό να μην περάσει από το νου μας.

* Μην αποφεύγεις τις θλίψεις, διότι...

ΑΓΙΑ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΑΚΥΛΙΝΑ: Η ΠΑΝΕΦΗΜΗ ΝΥΜΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού  

      Μια κατηγορία Νεομαρτύρων είναι και τα νεαρά κορίτσια, τα οποία, παρά το άωρο της ηλικίας τους, ομολόγησαν την σώζουσα πίστη τους στο Χριστό, βασανίστηκαν και έχασαν τη ζωή τους, από την μανία των αλλόθρησκων και βαρβάρων τυράννων τούρκων. Μια από αυτές υπήρξε η αγία ένδοξος Νεομάρτυς Ακυλίνα από τη Θεσσαλονίκη. Μια πραγματικά πανέφημη νύμφη του Χριστού. Ένα εύοσμο άνθος του χριστιανικού λειμώνα.   

   Γεννήθηκε στο χωριό Ζαγκλιβέρι της Θεσσαλονίκης, στην επαρχία Λαγκαδά, το 1745, όπου σώζεται ως τα σήμερα, το ερειπωμένο σπίτι της. Ο πατέρας της ονομαζόταν Γεώργιος, ενώ της μητέρας της αγνοούμε το όνομα. Ήταν χριστιανοί και ζούσαν μια συνηθισμένη αγροτική ζωή. Η Κόρη τους Ακυλίνα ζούσε μαζί τους και είχε ριζώσει στην παιδική ψυχή της την πίστη στο Χριστό. Είχε δε ασυνήθιστη σωματική ομορφιά. 

     Όταν η Ακυλίνα ήταν 19 χρονών συνέβη ένα τραγικό γεγονός.

Η Μετάσταση του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου (26 Σεπτεμβρίου)

 

Ἀπόστολε Χριστῷ τῷ Θεῷ ἠγαπηπημένε, ἐπιτάχυνον, ῥῦσαι λαὸν ἀναπολόγητον, δέχεταί σε προσπίπτοντα, ὁ ἐπιπεσόντα τῷ στήθει καταδεξάμενος· ὃν ἱκέτευε, Θεολόγε, καὶ ἐπίμονον νέφος ἐθνῶν διασκεδάσαι, αἰτούμενος ἡμῖν εἰρήνην, καὶ τὸ μέγα ἔλεος.

Τη Μετάσταση του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου τιμά η Εκκλησία μας κάθε χρόνο στις 26 Σεπτεμβρίου.

Αρκετοί είχαν την άποψη ότι ο Ιωάννης δεν πέθανε, αλλά μετατέθηκε στην άλλη ζωή, όπως ο Ενώχ και ο Ηλίας.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, σε ηλικία 105 ετών, άφησε ειρηνικά την τελευταία του πνοή στην Έφεσσο. Κατά την παράδοση, προγνώρισε τον θάνατό του.

Η παράδοση λέει ότι,

Όση ώρα είναι αναμμένα τα καντήλια, αυτά φωνάζουν ελέησον, ελέησον, ελέησον…

 

Γέροντας Ἐφραὶμ Σκήτης Ἁγίου Ἀνδρέα

Ὅση ὥρα εἷναι ἀναμμένα τὰ καντήλια, αὐτὰ φωνάζουν ἐλέησον, ἐλέησον, ἐλέησον… γιὰ τὸν ἄνθρωπο, ποὺ ἄναψε τὸ καντήλι, πρὸς τὸν Θεό.

Αὐτὸ τὸ ξέρει ὁ διάβολος γι΄αὐτὸ...

Ώρα για πνευματική «ανασυγκρότηση» και «επανεκκίνηση»!

 Αγαπητοί Αναγνώστες, δεν χρειάζεται κανείς να έχει πολλές γνώσεις στη πληροφορική, αρκεί να είναι  απλός χρήστης ηλεκτρονικών υπολογιστών, για να διαπιστώσει ότι ο υπολογιστής πολλές φορές «βαραίνει», «κολάει» και «κρασάρει» από την πολύ χρήση και τα δεδομένα!

Όταν συμβαίνει αυτό, τότε ο Υπολογιστής  χρειάζεται «ανασυγκρότηση» και πολλές φορές «επανεκκίνηση» για να αποκτήσει και πάλι την «φυσιολογική» λειτουργία και να καθαριστεί η μνήμη από τα πολλά «προσωρινά» δεδομένα ! Το ίδιο περίπου ισχύει και στο κινητό μας τηλέφωνο, όταν τρέχουμε ταυτόχρονα πολλές εφαρμογές. Κάπως έτσι όμως ισχύει και στη πνευματική μας ζωή του ανθρώπου! Τι και πως, αυτά θα αναπτύξουμε στις παρακάτω γραμμές! Ας ξεκινήσουμε…!

   Είναι γεγονός ότι ο σύγχρονος δυτικός άνθρωπος, ιδιαίτερα αυτός που κατοικεί σε αστικές περιοχές, με ρυθμούς απίστευτους και σχεδόν απάνθρωπους, με τις πληροφορίες μέσω των Μ.Μ.Ε. και του διαδικτύου να μας «βομβαρδίζουν» στην κυριολεξία κάθε λεπτό και δευτερόλεπτο ακόμη και αν κατοικούμε στην επαρχία και σε επαρχιακό περιβάλλον, έχουν κάνει την ζωή μας εξαιρετικά αγχώδη , σε τέτοιο σημείο που διαταράσσεται εύκολα η ψυχική και σωματική υγεία με επιπτώσεις στον ύπνο, στις αντοχές και την συναισθηματική και πνευματική ισορροπία του ανθρώπου. Ο άνθρωπος σε επαγγελματικό, οικογενειακό και προσωπικό επίπεδο, πραγματικά φτάνει στα όρια του με αποτέλεσμα μαζικά και η κοινωνία να έχει θέματα.

   Μέσα σε αυτό το εκρηκτικό κλίμα ο άνθρωπος...

Η ιστορία του Τιμίου Σταυρού μετά την Σταύρωση

 

Η Αγία Ελένη βρίσκει τον Σταυρό του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο οποίος παρέμενε εκεί θαμμένος είτε από τους πρώτους Χριστιανούς για να προστατευτεί απ’ τους ειδωλολάτρες, είτε από τους Ιουδαίους ώστε να ξεχαστεί το όνομα του Ιησού.

Πλήθη πιστών άρχισαν να συρρέουν για να αγγίξουν το Τίμιο Ξύλο. Επειδή, όμως, συνέβησαν πολλά δυστυχήματα από τον συνωστισμό, ύψωσαν τον Τίμιο Σταυρό μέσα στον ναό σε μέρος υψηλό. Στις 14 Σεπτεμβρίου 335, ο Πατριάρχης Μακάριος ύψωσε τον Τίμιο Σταυρό στον Γολγοθά. Ύστερα, τον τοποθέτησε στον ναό της Αναστάσεως. Ο Τίμιος Σταυρός είχε 4,50 μέτρα ύψος και 2,40 μέτρα πλάτος.

Το 613 μ.Χ. οι Πέρσες κυρίεψαν την Παλαιστίνη, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τα ιερά προσκυνήματα. Μάλιστα, πήραν ως λάφυρο τον Τίμιο Σταυρό. Αφού τον μετέφεραν στη χώρα τους, θεώρησαν τον Σταυρό μαγικό, εξαιτίας κάποιων θαυμάτων που έγιναν.

Η δεύτερη ύψωση του Τιμίου Σταυρού έγινε...

Άγιος Παΐσιος: Τα ταγκαλάκια και η δύναμη του Τιμίου Σταυρού

 

– Γέροντα, μου λέει ο λογισμός ότι ο διάβολος, ιδίως στις μέρες μας, έχει πολλή δύναμη.

Ο διάβολος έχει κακία και μίσος, όχι δύναμη. Η αγάπη του Θεού είναι παντοδύναμη. Ο σατανάς προσπαθεί να φανή παντοδύναμος, αλλά δεν τα καταφέρνει. Φαίνεται δυνατός, αλλά είναι τελείως αδύναμος. Πολλά καταστρεπτικά σχέδιά του χαλούν, πριν καν αρχίσουν να πραγματοποιούνται. Θα άφηνε ποτέ ένας πολύ καλός πατέρας μερικά αλητάκια να χτυπούν τα παιδιά του;

– Γέροντα, φοβάμαι τα ταγκαλάκια.

– Τι να φοβηθής; Τα ταγκαλάκια δεν έχουν καμμιά δύναμη. Ο Χριστός είναι παντοδύναμος. Ο πειρασμός είναι σάπιος. Σταυρό δεν φοράς; Τα όπλα του διαβόλου είναι αδύναμα. Ο Χριστός μας μας έχει οπλίσει με τον Σταυρό Του. Μόνον όταν αφήνουμε τα όπλα τα πνευματικά, τότε ο εχθρός έχει δύναμη. Ένα μικρό σταυρουδάκι έδειξε ένας ορθόδοξος ιερέας σε έναν μάγο και έκανε να τρέμη ο δαίμονας που είχε επικαλεσθή με τις μαγείες του.

– Γιατί φοβάται τόσο πολύ τον Σταυρό;

«Το Γενέσιον της Θεοτόκου», η παρηγοριά της ανθρωπότητας (8 Σεπτεμβρίου)

 

Ἡ γέννησίς σου Θεοτόκε, χαρὰν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οικουμένῃ, ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ λύσας τὴν κατάραν, ἔδωκε τὴν εὐλογίαν, καὶ καταργήσας τὸν θάνατον, ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον.

Σήμερα εορτάζομε το Γενέσιο της Κυρίας μας Θεοτόκου.

Οι Άγιοι Πατέρες ούτε με τη φυσική ικανότητα, που διέθεταν, αλλά ούτε και με την επίδραση ολοκλήρου της χάριτος, που ενοικούσε στη ψυχή τους, μπόρεσαν να την τιμήσουν, όπως της άξιζε, γιατί σ’ αυτή την Κόρη περικλείεται ένα μεγάλο μυστήριο. Ένα μόνο χαρακτηριστικό θα αναφέρω στην αγάπη σας, διότι, εάν επιχειρήσω περισσότερο, μάλλον θα μειώσω την αρετή της.

Μια ακτίνα ηλίου, που επιδρά σ’ ένα σημείο, το γεμίζει φως. Μια ακτίνα χάριτος επιδρούσε στις ψυχές των εκάστοτε σεσωσμένων, είτε Προφητών, είτε Αποστόλων, είτε Μαρτύρων, είτε Οσίων, είτε Ομολογητών, είτε γενικά δεδικαιωμένων ανθρώπων, φίλων του Θεού, ηγιασμένων και τους ολοκλήρωνε, για να γίνουν κληρονόμοι της επαγγελίας, να μπουν στο γνόφο της θεώσεως, να γίνουν κατά χάρη θεοί. Σ’ αυτήν την Κόρη δεν επέδρασε μόνο μία ακτίνα της χάριτος, αλλά κατοίκησε όλο το πλήρωμα της Θεότητος σωματικώς. Ναι, κατοίκησε μέσα της όλο το πλήρωμα της Θεότητος σωματικώς μόνιμα και όχι περιστασιακά, και την μετέβαλε μαζί με την τελειότητα της ανθρώπινης φύσεως, που είχε στο χαρακτήρα της, που ούτε γεννήθηκε, ούτε θα γεννηθεί, αλλά ούτε δημιουργήθηκε τελειότερο πλάσμα. Οι Πατέρες λέγουν ότι, εάν βάλουμε κοντά στο Θεό όλα τα κτίσματα, ορατά και αόρατα, υλικά και άυλα, ανθρώπινα και αγγελικά, και μόνο την Παναγία, αυτή θα προτιμήσει. Δεν δημιουργήθηκε ούτε θα δημιουργηθεί τελειότερο πλάσμα απ’ αυτήν. Μετά απ’ αυτήν την τελειότητα, που περιείχε η αγιότατη ψυχή της, κληρονόμησε και τη θέωση, διότι κατοίκησε μέσα της το πλήρωμα της Θεότητος σωματικώς. Κι αυτό γιατί; Για να αποδειχθεί η αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο.

Αυτή, λοιπόν, η Κόρη είχε τη δύναμη με την ολοκλήρωση της προσωπικότητας της, σαν πανίσχυρος μαγνήτης, να...