Από τους πλέον τιμημένους αγίους της Ορθοδοξίας ο άγιος Σπυρίδων, προστάτης των φτωχών, των ορφανών και των αδικημένων. Είχε τέτοια αγιότητα που του δόθηκε η χάρη άνωθεν να κάνει θαύματα.
Το μεγαλύτερο δίχως άλλο ήταν η ανάσταση της πεθαμένης κόρης του, που σηκώθηκε από το μνήμα για να μαρτυρήσει πού είχε φυλαγμένα τα χρήματα που της εμπιστεύθηκε κάποια γυναίκα – και πάλι ξανακοιμήθηκε…
Ζώντας ακόμα τιμήθηκε σαν άγιος και θαυματουργός. Και όχι μόνο στη γένετειρά του, την Κύπρο, τον τόπο όπου εποίμανε με αγάπη τους πιστούς, ή την Κέρκυρα, όπου αιώνες τώρα αναπαύεται το ιερό λείψανό του…
Ας δούμε λοιπόν πώς έχει καταγραφεί ο θαυματουργός άγιος Σπυρίδων στο διάβα των χρόνων μέσα από τις παραδόσεις του λαού μας.
«Ο άγιος Σπυρίδωνας πολλές φορές βγαίνει από την εκκλησιά του στην Κέρκυρα, που είναι το λείψανό του, και γυρίζει τη θάλασσα και τη στεριά, για να κάμει καλά και να βοηθήσει εκείνους που τον επικαλούνται. Γι’ αυτό χαλάει τα υποδήματά του και είναι αναγκασμένοι να του τ’ αλλάζουν κάθε τόσο». (Νικόλαος Πολίτης, Παραδόσεις)
«[…] Σε μια κερκυραϊκή παράδοση ο άγιος παριστάνεται να καταδιώκει την πανώλη. Από παρετυμολογία του ονόματός του πιστεύεται ότι θεραπεύει τα σπυριά και την ευλογιά. Γι’ αυτό και στη γιορτή του φέρνουν κόλλυβα στην εκκλησία. Ακόμη και τον πόνο των αυτιών θεραπεύει και είναι αξιοσημείωτες οι σχετικές θεραπευτικές συνήθειες. Έτσι στην Κίο: Όποιος πονούσε στ’ αυτί έταζε στον άγιο Σπυρίδωνα να του πάει γλυκό, να γίνει τ’ αυτί του καλά. »Άγιε Σπυρίδωνά μου, κάνε τ’ αυτί μου καλά, να σε φέρω ένα γλυκό». Όποιος είχε τέτοιο τάσιμο, τον εσπερινό τ’ αγίου Σπυρίδωνα έκανε λαλάγγια (τηγανίτες) ή χαλβά και τα πήγαινε στον άγιο Σπυρίδωνα’ ήτανε ένα »μάρμαρο» στο βουνό, στο εξωκλήσιν άγιον Γεώργιον, έβγαινε μέσα από το βουνό κι είχε μια τρύπα στη μέση. Το είχαν φραγμένο με τζάμια γύρω γύρω. Απάνω στο μάρμαρο ήτανε η εικόνα του αγίου Σπυρίδωνος και ένα καντήλι. Έπαιρνε ο παπάς τα λαλάγγια, τους έλεγε μια ευχή και τα μοίραζε στα παιδιά. Ύστερα πήγαινεν ο άρρωστος, άνοιγε τα τζάμια, έβανε τ’ αυτί του επάνω στην τρύπα και παρακαλούσε τον άγιο Σπυρίδωνα να του το γιάνει…». (Γ.Α. Μέγας, Ελληνικές γιορτές και έθιμα της λαϊκής λατρείας)
«[…] Ήτανε προστάτης των φτωχών, πατέρας των ορφανών, δάσκαλος των αμαρτωλών. Kαι είχε..