Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΕΝΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑ

Από το Γεροντικό

Ένας αδελφός έκανε συνεχώς αυτή την προσευχή στο Θεό:

- Κύριε, δεν έχω φόβο Θεού! Στείλε μου λοιπόν κεραυνό η καμιάν άλλη τιμωρία η αρρώστια η δαιμόνιο, μήπως κι έτσι έρθει σε φόβο η πωρωμένη μου ψυχή.

***

Άλλοτε πάλι παρακαλούσε κι έλεγε:

- Ξέρω πως έχω πολύ αμαρτήσει ενώπιόν Σου, Δέσποτα, και πως είναι αναρίθμητα τα σφάλματά μου. Γι᾿ αυτό και δεν τολμώ να Σού ζητήσω να με συγχωρέσεις. Αν όμως είναι δυνατόν, συγχώρεσέ με για την ευσπλαγχνία Σου. Αν πάλι είναι αδύνατον, τουλάχιστον τιμώρησέ με στη ζωή αυτή και μη με κολάσεις στην άλλη. Κι αν είναι και τούτο ακόμη αδύνατον, στείλε μου εδώ ένα μέρος της τιμωρίας και αλάφρωσέ μου εκεί την κόλαση.Άρχισε μόνο από τώρα να με τιμωρείς. Αλλά τιμώρησέ με σπλαγχνικά, όχι με την οργή Σου, Δέσποτα.

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΟΣΟΥΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΤΗ ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ

Εδώ και δεκαετίες έλεγε ο Γέροντας αυτά που συμβαίνουν σήμερα από τον εθνοπροδοτικό και ανελλήνιστο συρφετό των "προοδευτικών", που έχουν βαλθεί να ξεθεμελιώσουν τα πάντα:

- Γέροντα, συχνά λέτε ότι πάνε τα πάντα να διαλύσουν. Εννοείτε και την παιδεία;

- Ναι, δεν βλέπετε τι γίνεται; Σχολεία είναι αυτά; Γλώσσα είναι αυτή που διδάσκουν σήμερα στα παιδιά; Ποια είναι η ιστορία μας; Αλλά και στην Θεολογία τι γίνεται; Έχει ένας άθεος πτυχίο της Θεολογίας και τον αφήνουν να διδάσκη θρησκευτικά. Δεν εξετάζουν όμως· θρησκευτικά διδάσκει ή αθεΐα; «Δεν μπορούμε, λένε, να τον βγάλουμε». Αν ένας φιλόλογος πάη να διδάξη μαθηματικά, θα τον αφήσουν;

Όσοι πάρουν το χάραγμα ( 666 ), δεν θα βρουν στιγμή ησυχίας!

Γέροντας Αμβρόσιος της Μονής Δαδίου


Όσοι πάρουν το χάραγμα ( 666 ), δεν θα βρουν στιγμή ησυχίας!


Οι Έλληνες έχουμε ανάγκη σοβαρής κατηχήσεως. Που είστε κύριοι καθηγηταί; 10.000 καθηγηταί θεολόγοι έπρεπε να βγείτε πάνω στις πλατείες να κηρύξετε το Ευαγγέλιο, όχι να περιμένετε μέσα στα Γυμνάσια και μέσα στους άμβωνες...


Οι άμβωνες δεν φτιάνουν ανθρώπους!
Γιατί δυστυχώς, δεν λέγεται η αλήθεια, η οποία έπρεπε να λέγεται, μέσα στον Χριστιανικό Ναό. Κρύβεται η αλήθεια από εμάς όλους τους δασκάλους. Σας το λέω με πλήρη συνείδηση αυτό. Κρύβεται η αλήθεια, δεν διδάσκεται ο ελληνικός λαός όπως πρέπει. Αλλού τον προσανατολίζουμε και δεν του λέμε την αλήθεια, για να συνέλθει ο ελληνικός λαός και να συνέλθουμε κι εμείς. Γιατί είναι τυφλωμένα τα πνεύματά μας, η καρδιά μας είναι σκοτισμένη, δεν έχει Πνεύμα Θεού, για να μεταδώσει και στον πλησίον, να μεταδώσει εις τον συνάνθρωπο Πνεύμα Θεού. (σελ. 233)

Μην περιμένουμε, αδελφοί μου χριστιανοί, να έρθει ένας προφήτης Ηλίας για να μας σώσει.


Γιατί, αν έρθει εκείνη η εποχή, θα είναι πολύ τραγική για τον άνθρωπο, και πιο πολύ για εμάς τους χριστιανούς, όταν θα έρθει ο Προφήτης Ηλίας στη γη...

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Πάντα επίκαιρος ο Γέροντας (στη φωτογραφία αριστερά, με μοναχές της Μονής Σουρωτής σε ένα σπάνιο στιγμιότυπο), με λόγο απλό και κατανοητό που αποτελεί βάλσαμο στην ψυχή του σύγχρονου ανθρώπου:

    "Δυστυχώς, πολλές φορές οι πνευματικοί άνθρωποι θέλουν την αρετή, αλλά θέλουν και κάτι που να τρέφει την υπερηφάνεια τους, δηλαδή αναγνώριση, πρωτεία κ.τ.λ., κι έτσι μένουν με ένα κενό στην ψυχή τους, το κενό της κενοδοξίας; Δεν υπάρχει το πλήρωμα, το φτερούγισμα της καρδιάς. Και όσο μεγαλώνει η κενοδοξία τους, τόσο μεγαλώνει και το κενό μέσα τους και τόσο περισσότερο υποφέρουν.

ΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΗΜΕΡΑ;

Να έχεις Πίστη!!!Μπορώ να δω πολλά πράγματα από εδώ ψηλά τα οποία εσύ δεν μπορείς να δεις από εκεί που είσαι.

Να έχεις πίστη σε Μένα γιατί γνωρίζω τι κάνω. Εμπιστεύσου Με. Δε θα ήθελες να βλέπεις αυτά που βλέπουν τα μάτια Μου. Θα συνεχίσω να νοιάζομαι για σένα, να σε προστατεύω, να βλέπω τις ανάγκες σου.

Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να Μ’ εμπιστευτείς. Αν και τα καθήκοντα μου είναι πολύ μεγαλύτερα από τα δικά σου, φαίνεται σα να δυσκολεύεσαι πολύ να κάνεις το μέρος σου. Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να Μ’ εμπιστευτείς;

Στάρετς Λεωνίδας - Ἔγινα χειρότερος...

Μαθητής: Γιατί, πάτερ, ἐνῶ πέρασαν πέντε ὁλόκληρα χρόνια ἀπό τότε ποῦ ἦρθα στό μοναστήρι, πέντε χρόνια γεμάτα σκληρούς ἀγῶνες νά διορθώσω τόν ἑαυτό μου, τώρα ἀντιλαμβάνομαι ὅτι συμβαίνει τό ἄκρως ἀντίθετο; Ὅτι δηλαδή, ἔγινα χειρότερος• πράγμα πού τό μαρτυροῦν οἱ ἀπερίσκεπτες ἐνέργειές μου, ἡ παγωμένη καρδιά μου καί ἡ δειλία μου;

Με τις δοκιμασίες γινόμεθα δόκιμοι

Εξηγώντας μας πόσο αναγκαίες είναι οι θλίψεις για τον αθλητή του Χριστού ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει:
«Οι δοκιμασίες είναι ωφέλιμες σε όλους ανεξαιρέτως. Αν ήσαν ωφέλιμες σε ένα Παύλο, ας σιωπήση από μόνο του το κάθε στόμα, που λέει, πως δεν ωφελούν! Γιατί διαφορετικά, θα το κάνη να σιωπήση ο ίδιος ο Θεός! Γιατί, όποιος ειπή πως οι δοκιμασίες δεν είναι ωφέλιμες, αυτόματα γίνεται υπόδικος ενώπιον του Θεού^[92].
Οι αγωνιστές δοκιμάζονται, για να αυξήσουν τον πνευματικό τους πλούτο.
Οι χλιαροί, για να αναγκαστούν να προφυλάξουν τον εαυτό τους από εκείνα που τους βλάπτουν.
Οι κοιμισμένοι, για να ξυπνήσουν.
Οι απομακρυσμένοι, για να ξαναπλησιάσουν τον Θεό.
Και οι φίλοι του Θεού, για να μπορέσουν να μπουν με παρρησία στον Παράδεισο, αφού θα έχουν τόσα υπομείνει για τον Θεό.
Ο αδιαπαιδαγώγητος υιός δεν μπορεί να εκτιμήση τον πλούτο του σπιτιού του πατέρα του• ότι είναι γι’ αυτόν μια βοήθεια στην ζωή του. Και γι’ αυτό ο Θεός πρώτα δοκιμάζει τον άνθρωπο και τον ξελαμπικάρει, και μετά του δίνει χαρίσματα.
Ας έχη δόξα ο Κύριός μας, που την γλυκύτητα της υγείας μας την χαρίζει ποτίζοντάς μας με φάρμακα πικρά (δηλ. φαρμάκια).
Υπάρχει άνθρωπος, που δεν κουράζεται την ώρα που κάνει γυμναστική;
Υπάρχει άνθρωπος, που να μη του είναι κακή η ώρα, που πίνει το δηλητήριο κάποιας δοκιμασίας;
Όμως, αν δεν προηγηθούν αυτά, μπορεί ο άνθρωπος να αποκτήση γερή κράση;
Αλλά και η δύναμη να υπομένωμε, δεν είναι δική μας. Που θα την εύρισκε το χωματένιο σκεύος, που είναι φτιαγμένο με λάσπη, την δύναμη να αντέξη στην ροή του νερού, χωρίς να διαλυθή, αν δεν το είχε ψήσει και δεν το είχε κάνει στερεό το πυρ το θεϊκό;
Ιδού το συμπέρασμα: Αν δείξωμε στον Θεό υποταγή• αν αντιμετωπίζωμε τις δοκιμασίες μας με υπομονή και καρτερία • αν Τον παρακαλούμε με ταπείνωση και αδιάλειπτη την επιθυμία να μας δώση πρώτα την βασιλεία Του, τότε θα αξιωθούμε να τα λάβωμε όλα, όσα Του ζητούμε• εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών. Αμήν»^[93]

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ

Είπε ο Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης

«Δικαιούσαι τόση χάρι, όσο μέγεθος πειρασμού μπορείς να βαστάσεις με ευχαριστία».

 «Χριστέ μου, τα κουλούρια σου είναι πολύ νόστιμα, αλλά τα πουλάς πολύ ακριβά», εννοώντας την απόκτηση της χάριτος.

«Ανάλογα με την πίστη και την ευλάβεια που έχεις σε κάποιον, ωφελείσαι και παίρνεις χάρι».

«Ο λόγος πού βγαίνει από την Χάρι και την πείρα, έχει δύναμη».

«Οι προσευχές ποτέ δεν πάνε χαμένες, αν και στην αρχή φαίνεται ότι δεν πιάνουν, ότι δεν μας ακούει ο Θεός».

«Θέλεις να αποκτήσεις κατάσταση πνευματική; Βίασε τον εαυτό σου πρώτα στην υπακοή, υστέρα στην ευχή και σε όλα».

«Από την υπομονή στις θλίψεις διακρίνονται όσοι αγαπούν τον Θεό».

«Όταν ο Θεός θελήσει να βοηθήσει μία ψυχή βασανισμένη, δεν την απαλλάσσει από τις θλίψεις, αλλά της χαρίζει υπομονή».

«Όλοι οι Άγιοι στην θλίψη εδοκιμάσθηκαν και όχι στην χαρά. Και ο Χριστός στους μακαρισμούς την θλίψη εμακάρισε και όχι την χαρά».

«Να ευχώμεθα ο Θεός να μας δίνη υπομονή και όχι να μας πάρει τα βάσανα, γιατί αυτά μας πηγαίνουν στον Παράδεισο».

«Ο άνθρωπος δοκιμάζεται με τα βάσανα, με την θλίψη, με την ασθένεια, με τις κακουχίες. Εκεί θα πάρεις τον μισθό σου. Ξάπλα, κοιμώμενος δεν παίρνεις μισθό».

Μακάριος ο Αιγύπτιος - Mελέτημα 17

1. Παίρνει σῶμα ἀνθρώπινο ὁ ἀσώματος Κύριος ἀπὸ ἄπειρη ἀγαθότητα καὶ μικραίνει -μπορεῖ νὰ πεῖ κανεὶς- τὸν ἑαυτό Του ὁ μέγας καὶ ὑπερούσιος, γιά νὰ μπορέσει νὰ ἐνωθεῖ μὲ τὶς ψυχὲς τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Ἀγγέλων, ὥστε να μπορέσουν καὶ αὐτὲς νὰ γίνουν μέτοχοι τῆς ἀθάνατης ζωῆς τῆς Θεότητάς Του. Καὶ ὅπως ἡ ψυχὴ πῆρε καὶ φόρεσε τὰ μέλη τοῦ σώματος, μάτια, αὐτιὰ κ.λ.π., κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ ἡ ἀγαθότητα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ παίρνει σῶμα κι' ἑνώνεται μὲ τὶς πιστὲς καὶ ἀγαπητὲς σ' Αὐτὸν ψυχὲς καὶ γίνεται ἕνα Πνεῦμα μ' αὐτές, κατὰ τὸν Θεῖο Παῦλο. Ἔτσι γίνεται ψυχὴ στὴν ψυχή, ὑπόσταση στὴν ὑπόσταση, ὥστε μιὰ τέτοια ψυχὴ νὰ ζήσει καὶ νὰ ὑπάρξει μέσα στήν Θεὸτητά Του, νὰ φτάσει στὴν ἀθάνατη ζωὴ καὶ ν' ἀπολαύσει ἄφθαρτη ἡδονὴ καὶ ἀνέκφραστη δόξα!...

Μακάριος ο Αιγύπτιος

1. Τὸ ἔργο τῆς προσευχῆς, ὅταν γίνεται ὅπως πρέπει, εἶναι άνώτερο ἀπὸ κάθε ἀρετὴ καὶ ἐντολή. Μαρτυρεῖ γι' αὐτὸ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος• «Μάρθα, Μάρθα, μεριμνᾶς καὶ ἀγωνιᾶς γιὰ τόσα πολλά, ἐνῶ ἕνα μόνο χρειάζεται (=ἡ συνομιλία μὲ τὸν Θεὸ). Ἡ Μαρία ἔκανε τὴν καλὴ ἐκλογή, ποὺ δὲν θὰ τῆς ἀφαιρεθεῖ ποτέ». Αὐτὸ τὸ εἶπε γιὰ νὰ προτάξει τὸ μεγαλύτερο ἀπὸ τὸ μικρότερο. Τὸ ἴδιο καὶ oἱ Ἀπόστολοι, ἐνῶ στὴν ἀρχὴ ὑπηρετοῦσαν στὰ Τραπέζια τῶν πιστῶν, κατόπιν προέκριναν ν' ἀφιερωθοῦν στὴν προσευχὴ καὶ τὸ κήρυγμα τοῦ Θείου Λόγου.

Σὲ τί βρίσκεται ἡ χριστιανικὴ τελειότητα. Γιὰ νὰ τὴν ἀποκτήσῃ κάποιος, πρέπει νὰ πολεμᾷ. Τὰ τέσσερα ἀναγκαῖα σ᾿ αὐτὸν τὸν πόλεμο. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)

Τὸ μεγαλύτερο καὶ τελειότερο κατόρθωμα, ποὺ μπορεῖ νὰ πῇ ἢ νὰ συλλογισθῇ ὁ ἄνθρωπος, εἶναι τὸ νὰ πλησίαση κάπως στὸ Θεὸ καὶ νὰ ἑνωθεῖ μὲ αὐτόν.
Λοιπόν, ἐὰν ἐσύ, ἀγαπητέ μου ἐν Χριστῷ ἀναγνώστη, ἐπιθυμεῖς νὰ φθάσης σὲ αὐτὴν τὴν κορυφή, πρῶτα πρέπει νὰ γνωρίσῃς, ἀπὸ τί ἀποτελεῖται ἡ πνευματικὴ ζωὴ καὶ ἡ χριστιανικὴ τελειότητα ⁽¹⁾. Γιατὶ, εἶναι πολλοί, ποὺ λένε, πὼς αὐτὴ ἡ ζωὴ καὶ ἡ τελειότητα βρίσκεται στὶς νηστεῖες, στὶς ἀγρυπνίες, στὶς γονυκλισίες, στὶς χαμαικοιτίες καὶ σὲ ἄλλες παρόμοιες σκληραγωγίες τοῦ σώματος. Ἄλλοι πάλι λένε πὼς βρίσκεται στὶς πολλὲς προσευχὲς καὶ στὶς μεγάλες ἀκολουθίες. Καὶ ἄλλοι πολλοὶ νομίζουν, ὅτι ἡ τελειότητα βρίσκεται ὁλόκληρη στὴ νοερὰ προσευχή ⁽²⁾, στὴ μοναξιὰ καὶ στὴν ἀναχώρησι, στὴ σιωπὴ καὶ στὴν ἐκπαίδευσι μὲ τὸν κανόνα· δηλαδή, τὸ νὰ βαδίζουν μὲ τὸν κανόνα καὶ τὸ μέτρο, καὶ οὔτε νὰ φτάνουν σὲ ὑπερβολές, οὔτε σὲ ἐλλείψεις. Οἱ ἀρετὲς ὅμως αὐτές, μόνες τους, δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ ζητᾶμε ὡς χριστιανικὴ τελειότητα, ἀλλὰ εἶναι ἄλλοτε μέσα καὶ ὄργανα, γιὰ νὰ ἀπολαύσῃ κάποιος τὴν χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἄλλοτε πάλι εἶναι καρπὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών

 

Απόσπασμα από τα Ασκητικά του Οσίου Πατρός ημών Ισαάκ του Σύρου

Παραβίασον λοιπόν σεαυτόν να μιμηθής την ταπείνωσιν του Χριστού, ίνα εξαφθή έτι περισσότερον το θείον πυρ εις την καρδίαν σου, το οποίον ετέθη υπ' Αυτού εις αυτήν·
διά του οποίου πυρός εκριζούνται εξ' αυτής όλαι αι κοσμικαί ταραχαί, αίτινες φονεύουσι τον νέον κατά Χριστόν άνθρωπον, και μολύνουσι τας ψυχικάς αγίας αυλάς του Κυρίου του Αγίου και Δυνατού·
διό εγώ δύναμαι να είπω μετά θάρρους συμφώνως με τον άγιον απόστολον Παύλον, ότι είμεθα ναός του Θεού ζώντος.
Ας αγιάσωμεν λοιπόν και καθαρίσωμεν τον ναόν τούτον, καθόσον ο Ίδιος είναι καθαρός και άγιος, ίνα επιθυμήση να κατοικήση έν αυτώ·
ας στολήσωμεν αυτόν δι' όλων τών καλών και εναρέτων πράξεων·
ας θυμιάσωμεν αυτόν διά του θυμιάματος της καθαράς και καρδιακής προσευχής προς ανάπαυσιν του ιδίου θείου θελήματος, την οποίαν προσευχήν αδύνατον είναι ν' αποκτήση τις διά της συναναστροφής των κοσμικών συνεχών ταραχών, και ούτω θέλει επισκιάσει εις την ψυχήν σου η νεφέλη της δόξης του Θεού, και το φως της μεγαλωσύνης Αυτού θέλει διαλάμψει εντός της καρδίας σου·

Ο δρόμος της σωτηρίας

Μαθητής: Ποιος είναι ο ευκολότερος δρόμος, πού οδηγεί στην σωτηρία;
Γέρων: Φαντάσου, ότι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, βαδίζει επάνω στην γη. Με όλη του την ευαγγελική απλότητα. Περπατώντας και σύ μαζί Του, γίνεσαι καλύτερος από ό,τι είσαι τώρα; Μαθητής: (Αφού σκέφθηκα για μια στιγμή, απάντησα):

- Υποθέτω, πώς θα έμενα ο ίδιος, όπως και πριν! Χωρίς καμία ιδιαίτερη χάρη από τον Θεό. Πολλοί είχαν ακολουθήσει τον Χριστό. Και έπειτα εξέπεσαν!

Γέρων: Και ποιο είναι εκείνο, πού ελκύει την χάρη του Θεού περισσότερο από κάθε τι άλλο;

Μαθητής: Δεν γνωρίζω, πάτερ.

Γέρων: Αν προσπαθείς να έχεις την απλότητα των Αποστόλων, δεν κρύβεις τα ανθρώπινα ελαττώματά σου, και δεν προσποιείσαι τον πολυευλαβη, τότε τον βρήκες τον δρόμο.

Μα παρ’ ότι είναι εύκολος, πολλοί δεν τον βρίσκουν! Ο δρόμος αυτός είναι η συντομότερη οδός προς την σωτηρία. Και ελκύει την χάρη του Θεού στον άνθρωπο. Η απλότητα και η ειλικρίνεια, είναι οι πιο ευάρεστες στον Κύριο αρετές. Εάν μή στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μή εισέλθητε εις την Βασιλείαν των Ουρανών (Ματθ. 18,3).
agioritikovima.gr

Προσευχή

Τὸ κύριο ἔργο τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ προσευχή. Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε γιὰ νὰ ὑμνεῖ τὸ Θεό. Αὐτὸ εἶναι τὸ ἔργο ποὺ τοῦ ἁρμόζει. Αὐτὸ μόνο ἐξηγεῖ τὴν πνευματική του ὑπόσταση. Αὐτὸ μόνο δικαιώνει τὴν ἐξέχουσα θέση του μέσα στὴ δημιουργία. Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε γιὰ νὰ λατρεύει τὸ Θεὸ καὶ νὰ μετέχει στὴ θεία Του ἀγαθότητα καὶ μακαριότητα.
Ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι, λαχταράει γιὰ τὸ Θεὸ καὶ τρέχει μὲ πόθο νὰ ἀνυψωθεῖ πρὸς Αὐτόν. Μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν ὑμνῳδία εὐφραίνεται. Τὸ πνεῦμα του ἀγάλλεται καὶ ἡ καρδιὰ του σκιρτάει. Ὅσο περισσότερο προσεύχεται, τόσο ἡ ψυχή του ἀπογυμνώνεται ἀπὸ τὶς κοσμικὲς ἐπιθυμίες καὶ γεμίζει ἀπὸ τὰ οὐράνια ἀγαθά. Καὶ ὅσο ἀποχωρίζεται τὰ γήϊνα καὶ τὶς ἡδονὲς τοῦ βίου, τόσο περισσότερο ἀπολαμβάνει τὴν οὐράνια εὐφροσύνη. Ἡ δοκιμὴ καὶ ἡ πείρα μᾶς ἐπιβεβαιώνουν τὴν ἀλήθεια αὐτή.

Ἡ νοητὴ προσφορά, δηλαδὴ πῶς πρέπει κανεὶς νὰ προσφέρῃ νοερὰ τὸν ἑαυτό του καὶ κάθε του ἔργο στὸν Θεό

Γιὰ νὰ εἶναι ἡ προσφορὰ τοῦ ἑαυτοῦ σου τέλεια καὶ ἀξιαγάπητη στὸν Θεό, ἀπὸ ὅλες τὶς πλευρές, χρειάζεται δυὸ πράγματα: τὸ ἕνα εἶναι νὰ ἑνώσῃς τὴν δική σου προσφορὰ μὲ τὶς προσφορὲς ποὺ ἔκανε ὁ Χριστὸς πρὸς τὸν Πατέρα του. Τὸ ἄλλο εἶναι νὰ εἶναι ἡ θέλησίς σου καὶ ἡ καρδιά σου ξεκολημμένη ἀπὸ τὴν ἀγάπη κάθε κτιστοῦ πράγματος. Γιὰ τὸ ἕνα γνώριζε ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ζωντας στὴν κοιλάδα αὐτὴ τοῦ κλαυθμῶνος, ὄχι μόνο τὸν ἑαυτό του καὶ τὰ ἔργα του, ἀλλὰ καὶ μᾶς μαζὶ μὲ τὰ ἔργα μας πρόσφερε στὸν οὐράνιο Πατέρα του· ὥστε οἱ δικές μας προσφορές, γιὰ νὰ εἶναι θεάρεστες, πρέπει νὰ γίνωνται μὲ τὴν ἕνωσι καὶ μὲ τὴν ἐλπίδα τῶν προσφορῶν τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ ἀπόδοσις χαρίτων καὶ εὐχαριστίας

Ἐπειδὴ ὅλο τὸ καλὸ ποὺ κάνουμε προέρχεται ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ γίνεται γιὰ τὸν Θεό, γι᾿ αὐτὸ εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ τὸν εὐχαριστοῦμε γιὰ κάθε καλή μας ἄσκησι, γιὰ κάθε νίκη καὶ γιὰ ὅλες τὶς εὐεργεσίες ποὺ δεχθήκαμε ἀπὸ τὸ σπλαχνικό του χέρι, τόσο τὶς φανερὲς ὅσο καὶ τὶς κρυπτές, τόσο τὶς κοινές, ὅσο καὶ τὶς ἰδιαίτερες, ὅπως ἀναφέρεται: «Νὰ εὐχαριστῆτε τὸν Θεὸ γιὰ τὸ κάθε τί, διότι αὐτὸ εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ὅπως ἀποκαλύφθηκε σὲ μᾶς διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ» ^{(Α´ Θεσ. 5,18)}. Ἐπειδὴ σύμφωνα μὲ τὸν Ἱερὸ Χρυσόστομο «ἡ καλύτερη φύλαξι τῆς εὐεργεσίας εἶναι ἡ μνήμη τῆς εὐεργεσίας καὶ ἡ παντοτινὴ εὐχαριστία» ⁽¹⁾.
Καὶ γιὰ νὰ τὸ κάνουμε αὐτὸ μὲ τὸν τρόπο ποὺ πρέπει, πρέπει νὰ σκεφθοῦμε τὸ σκοπὸ ἀπὸ τὸν ὁποῖο κινεῖται ὁ Θεὸς γιὰ νὰ μᾶς μεταδώσῃ τὶς εὐεργεσίες του.
Καὶ ἐπειδὴ ὁ Θεὸς σὲ κάθε εὐεργεσία κατὰ πρῶτο καὶ κύριο σκοπὸ ἐννοεῖ τὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑποταγὴ στὸ θέλημά του, γιὰ τὸν λόγο αὐτὸν ἐσὺ σκέψου ὅτι:

Ἡ θέωσις, ὡς σκοπὸς τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου

Τὸ θέμα τοῦ προορισμοῦ τῆς ζωῆς μας εἶναι πολὺ σοβαρό, διότι ἀφορᾶ τὸ σπουδαιότερο ζήτημα γιὰ τὸν ἄνθρωπο: Γιὰ ποιὸ σκοπὸ εὑρισκόμαστε πάνω στὴν γῆ. Ἂν ὁ ἄνθρωπος τοποθετηθεῖ σωστὰ στὸ θέμα αὐτό, ἂν εὕρη τὸν πραγματικό του προορισμό, τότε μπορεῖ νὰ τοποθετηθεῖ σωστὰ καὶ στὰ ἐπὶ μέρους καὶ καθημερινὰ ζητήματα τῆς ζωῆς του, ὅπως εἶναι οἱ σχέσεις του μὲ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, οἱ σπουδές του, τὸ ἐπάγγελμα, ὁ γάμος, ἡ ἀπόκτησις καὶ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν. Ἂν ὅμως δὲν τοποθετηθεῖ σωστὰ σ᾿ αὐτὸ τὸ βασικὸ θέμα, τότε θὰ ἀποτύχει καὶ στοὺς ἐπὶ μέρους σκοποὺς τῆς ζωῆς. Διότι τί νόημα μποροῦν νὰ ἔχουν οἱ ἐπὶ μέρους σκοποί, ὅταν στὸ σύνολό της ἡ ἀνθρώπινη ζωὴ δὲν ἔχει νόημα;
Ἤδη ἀπὸ τὸ πρῶτο κεφάλαιο τῆς Ἁγίας Γραφῆς δηλώνεται ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας, ὅταν ὁ ἱερὸς συγγραφεὺς μᾶς λέγει, ὅτι ὁ Θεὸς ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο «κατ᾿ εἰκόνα καὶ καθ᾿ ὁμοίωσίν» Του. Διαπιστώνουμε ἔτσι τὴν μεγάλη ἀγάπη ποὺ ἔχει ὁ ἐν Τριάδι Θεὸς γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Δὲν τὸν θέλει ἁπλῶς ἕνα ὃν μὲ κάποια χαρίσματα, κάποια προσόντα, κάποια ἀνωτερότητα ἀπὸ τὴν ὑπόλοιπη κτίση, ἀλλὰ τὸν θέλει Θεὸ κατὰ Χάριν.