Βάσει ποιου νόμου θα κριθούν όλες οι φυλές της γης;

 

[Ερώτηση στον ρουμάνο Γέροντα Κλεόπα]: Βάσει ποιου νόμου θα κριθούν όλες οι φυλές της γης;

– Ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης λέγει ότι βάσει τεσσάρων νόμων θα κριθούν οι άνθρωποι κατά το φοβερό εκείνο δικαστήριο.

α) Όσοι έζησαν από του Αδάμ μέχρι της παραδόσεως του νόμου στο όρος Σινά, θα κριθούν από το Χριστό με βάση το νόμο της συνειδήσεως, που δόθηκε στον άνθρωπο από τη γέννησή του, και ονομάζεται ηθικός νόμος της φύσεως.

Με τη βοήθεια της συνειδήσεως, που είναι η φωνή του Θεού στον άνθρωπο, καθένας γνωρίζει ποιο είναι καλό και ποιο είναι κακό.

Με το νόμο αυτό κυβερνήθηκε ο κόσμος μέχρι του Μωυσέως.

β) Ο δεύτερος νόμος

Γερόντισσα Γαλακτία: «Έζησα το μαρτύριο του πρωτομάρτυρος αγίου Στεφάνου! Τον αγαπώ πολύ..»

 

Η Γερόντισσα απευθυνόμενη στις φροντίστριες της, την επομένη της εορτής της ανακομιδης των Τιμίων Λειψάνων του πρωτομαρτυρος αγίου Στεφάνου.

Γερόντισσα: “Έζησα το μαρτύριο του πρωτομαρτυρος αγίου Στεφάνου! Τον αγαπώ πολύ. Τον προσκυνώ και του φωνάζω:” Στεφανιο μου, Στεφάνακι μου… Δώσε μου λίγη από την αγάπη σου στον Χριστό “. Φορούσε γαλάζιο ανοιχτό χιτώνα σαν αντερι δικό σας. Οι πέτρες βροχή… Γεμάτος πληγές. Θηρία οι κακούργοι. Όλα τα δαιμόνια είχαν μπει μέσα τους. Κοίταζε ατάραχος τον ουρανό. Ο Σαούλ κρατούσε τα ρούχα των φονιάδων. Αλλά κρατούσε και άλλα… είχε τα πόδια του σ’ ένα βράχο. Είδα και το μαρτύριο των αγίων Δέκα (των εν Γορτυνη 23 Δεκεμβρίου). Πέρασαν με χαρά από το σπαθί. Παλληκάρι ο πρώτος αλλά πιο παλληκάρι ο τελευταίος που έζησε τον αποκεφαλισμό όλων των άλλων και δεν δίστασε “.Η Οσία Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης, σελ. 128, εκδ. Θεομόρφου.

*****

Κάθε πρωὶ ἔπρεπε νὰ περιμένω τη Γερόντισσα Γαλακτία νὰ περάσει μὲ πολὺ εὐλάβεια

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης: Η μετάνοιά μας χαρά των αγγέλων

 

Την αγάπη του Θεού ν’ αναπολούμε συνέχεια, να τη ζούμε την αγάπη του Θεού, και αυτή η αγάπη του Θεού θα μας δώσει κουράγιο στη ζωή, να την αντιμετωπίζουμε με ευκολία.

Όταν νοιώθει ένας άνθρωπος ότι ένας μεγάλος άρχοντας τον αγαπά, όταν νοιώθει ότι τον προστατεύει, ότι τον βοηθά, ότι έχει ανά πάσα στιγμή την υποστήριξή του, περπατά στο δρόμο με άνεση και ασφάλεια. Και καλλωπίζεται και ομορφαίνει, ότι ο άρχοντας είναι δικός του. Εάν έτσι σκέφτεται ένας άνθρωπος για έναν άνθρωπο μεγάλο, πόσο πρέπει εμείς οι Χριστιανοί, όταν πιστεύουμε απόλυτα, ακράδαντα και αμετάκλητα, ότι ο Χριστός μας είναι ο Θεός μας, είναι Αυτός που σταυρώθηκε, αυτός που είναι ο Μεσίτης μεταξύ του Θεού και ανθρώπων. Να δώσουμε εξ ολοκλήρου στον Χριστό μας την καρδιά μας. Είναι ο Θεάνθρωπος. Αυτός που μας αγάπησε με τέλεια αγάπη. Κανένας δεν μας αγαπά όπως ο Χριστός.

Απόδειξη ότι μας αγαπά ο Χριστός είναι ότι,

«Μέσα στα απρόοπτα κρύβεται ο Θεός»

 

Τις προάλλες αισθανόμουν μια κακοκεφιά. Με είδε ένας φίλος και με ρώτησε. «Δεν είσαι καλά;». «Μια χαρά είμαι», του απάντησα, «απλά τώρα που μιλάμε δεν αισθάνομαι καλά. Αλλά σε λίγο θα περάσει, δόξα τω Θεώ…».

«Και τι θα κάνεις τώρα;» με ρώτησε. «Τίποτα…δεν χρειάζεται να κάνω κάτι, όπως ο ουρανός δεν κάνει κάτι όταν έχει συννεφιά. Απλά τα σύννεφα μετα από κάποια ώρα φεύγουν μόνα τους…».

Θυμάμαι έναν μοναχό που έλεγε διαρκώς και σε ότι κι εάν του συνέβαινε «δόξα σοι ο Θεός..». Μια ημέρα δεν ήταν καλά. Τον ρώτησε ένας αδελφός της μονής που τον είδαν ότι ήταν κάπως, «πάτερ μου τι κάνεις σήμερα; Δόξα τω Θεώ χάλια..», απάντησε και πήγε παρακάτω στο διακόνημα του.

Αυτή η χαριτωμένη απάντηση του μοναχού, κρύβει όλη την ουσία της πνευματικής ζωής. 

"ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΙΟΣ Ο ΟΣΙΟΣ ΔΑΝΙΗΛ Ο ΣΤΥΛΙΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΕΠΙΚΑΛΕΙΣΤΕ" μας είπε ασκητής

 "ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΓΙΟΣ 

Ο ΟΣΙΟΣ ΔΑΝΙΗΛ Ο ΣΤΥΛΙΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΕΠΙΚΑΛΕΙΣΤΕ" μας είπε ασκητής 

Ένα χρόνο μάλιστα ο χειμώνας ήταν φοβερός. Οι άνεμοι δυνατοί και τα χιόνια σφοδρότατα. Ο ουρανοπολίτης Δανιήλ υπέμενε όλη εκείνη την κακοκαιρία ολόγυμνος και άστεγος. Γιατί και το δερμάτινο κουκούλιο που είχε, το πήραν οι άνεμοι και το έριξαν στα φαράγγια. Όλη τη νύχτα δεχόταν στη σάρκα του το χαλάζι και το φοβερό κρύο. Το πρωί πλήθυνε η βροχή και μετά το χιόνι, ώστε οι μαθητές του δεν μπορούσαν να βγουν έξω για τρεις μέρες. Την τρίτη μέρα σταμάτησε λίγο η κακοκαιρία και έβαλαν τη σκάλα οι μαθητές του στη κολώνα για να ανεβούν. Αλλά, όταν έφτασαν στην κορυφή, είδαν τον Όσιο παγωμένο και κρυσταλλωμένο. Όλο το κορμί του ήταν απονεκρωμένο και ασάλευτο, σαν να ήταν κρύσταλλο ή πάγος. Ζέσταναν τότε νερό και τον ράντισαν. Σε λίγη ώρα συνήλθε ο Όσιος και τους λέγει: «Γιατί με ενοχλήσατε ενώ κοιμόμουν γλυκύτατα; Επικαλέστηκα τον Κύριο σε βοήθεια και αποκοιμήθηκα».

Μνήμη Αγίου 11 Δεκεμβρίου 

konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com

Άγιος Πορφύριος: «Θα διαβάζεις μια σελίδα από την Καινή Διαθήκη κάθε μέρα»

 Ρώτησε μία κυρία τον Άγιο Πορφύριο:

-Γέροντα, είναι εύκολο να αγιάσεις;

-Ου, λέει, πάρα πολύ εύκολο!

-Και τι να κάνω; λέει