"Τὸ δέ ἐν τῇ καλή γῇ, οὗτοι εἰσιν οἵτινες ἐν καρδία καλῇ και αγαθῇ ἀκούσαντες τόν λόγον κατέχουσι και καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ".
Μια από τις πλέον ωραίες και διδακτικότερες παραβολές του ιερού Ευαγγελίου είναι και η σημερινή, η οποία μας εξηγεί το γιατί η αλήθεια, ο λόγος του Θεού, δεν καρποφορεί στις καρδιές μας, αλλά μένει άκαρπος, ενώ εμείς είμαστε εγκλωβισμένοι μέσα στις ηδονές της παρούσης ζωής και δεν βρίσκουμε καμμία άνεση, σαν να είμαστε παιδιά οργής και κατάρας.
Να λοιπον, το γιατί κατά το ιερόν Ευαγγέλιον. Διότι : άλλος σπόρος πέφτει στο δρόμον και καταπατείται ή το τρώγουν τα πετεινά του ουρανού, άλλος δε πέφτει στην πέτραν και ξηραίνεται "δια το μη εχειν ικμάδα" και άλλος πέφτει μέσα στα αγκάθια και δεν τον αφήνουν να καρποφορήσει. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η αιτία της μη καρποφορίας και της αυξήσεως, δεν είναι ο λόγος του Θεού, αλλά το έδαφος, η καρδιά του ανθρώπου, η οποία δεν είναι κατάλληλα προετοιμασμένη. Και γεννάται το ερώτημα, στο οποίο δίνει επαρκή απάντηση η φράση αυτή της παραβολής: "Τι απαιτείται για να είναι κανείς καλός χριστιανός;"
α) Πρώτα από όλα απαιτείται "καρδία καλή και αγαθή". Να υπάρχει καλή διάθεση χωρίς προκαταλήψεις και διεστραμμένες αντιλήψεις. Καρδιά που να μη καλύπτεται από την σκόνη της υπερηφάνειας και της ματαιότητας. Ο λόγος του Θεού για να καρποφορήσει χρειάζεται ο αγρός, η καλή γη, το κατάλληλο έδαφος για σπορά και καρποφορίαν, να μην είναι σκληρό όπως ο δρόμος, ούτε πετρώδες, ούτε ακανθώδες. Και η προσπάθεια της ψυχής αντίστοιχα πρέπει να αποβλέπει στο πώς θα απαλλαγεί από τους ογκολίθους των ελαττωμάτων που είναι καλά κρυμμένοι μέσα της, από τις αδυναμίες και τις κακίες και από τα αγκάθια "μεριμνών και πλούτου και ηδονών του βίου". Το ξεκαθάρισμα του ψυχικού εδάφους, το ξεκαθάρισμα από ιδέες και καταστάσεις αρνητικές είναι η πρώτη προϋπόθεση για να προκύψει και να καρποφορήσει κάποιος χριστιανικά.
β) Ποιοι προηγούνται εις την χριστιανικήν καλλιέργειαν και κατάρτησιν; Οι "ακούσαντες τόν λόγον". Αυτό δεν είπε ο Κύριός μας; "Μακάριοι οἱ ἀκούοντες τόν Λόγ ον τοῦ Θεοῦ..." (Λουκά ια' 28) και ο Απόστολος Παύλος "πῶς πιστεύσουσιν οἵ οὐκ ἤκουσαν;" (Ρωμ ι'14). Η σπορά προηγείται της βλαστήσεως και της καρποφορίας. και ο "σπόρος ἐστίν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ", ο οποίος ζητάει καρδιά καθαρή , γόνιμη , απαλή για να ριζοβολεί όταν πέφτει σε αυτή. Το ενδιαφέρον για τον λόγο του Θεού χαρακτηρίζει άνθρωπον καλοπροαίρετον. Όσοι προφασίζονται ότι "τα ξέρουν" - και το ακούμε συχνά αυτό - δείχνουν έλλειψη διαθέσεως , απροθυμία και αδιαφορία. Πώς να προκόψουν αυτόί κατά Χριστόν;
γ) Διότι το ζήτημα δεν είναι απλά και μόνο να ακούσουμε ή να αποκτήσουμε στοιχειώδεις γνώσεις του λόγου του Θεού. Αυτοί που θέλουν να προοδεύσουν, να προκόψουν στο δρομο του Θεού "κατέχουσι", δηλαδή οικειοποιούνται, κάνουν κτήμα τους και αφομοιώνουν σαν κεφάλαιο και στοιχείο της προσωπικότητάς τους τα Θεία λόγια και διδάγματα.
δ)Με αυτές τις προϋποθέσεις "καρποφορῶσιν ἐν ὑπομονῇ" οι πιστοί και ευλαβείς χριστιανοί. Δεν αρκούνται στην αρχική τους καλή διάθεση και δεν επαναπαύονται στην προθυμία που δείχνουν και ε΄χουν για να ακούσουν και να μελετήσουν τις Θείες αλήθειες, ούτε μένουν ικανοποιημένοι από το ότι τις έχουν κάμει κτήμα τους και τις έχουν συνειδητοποιήσει.
Όλα αυτά προαπαιτούνται προς ένα σκοπό. για να "καρποφορῶσιν ἐν ὑπομονῇ" καρπούς του πνεύματος (Γαλ Ε'22). Η καρποφορία για να είναι επιτυχής χρειάζεται συνεργασία στενής της Θείας χάριτος και της θελήσεώς μας. Με υπομονή και επιμονή , με συνεχή και αδιάλειπτον προσπάθεια και ως σπόρος να έχει την απαιτούμενη περιποίηση, να καλλιεργείται, να ποτίζεται με την αδιάλειπτον προσευχή, είναι ο τελικός στόχος του χριστιανού, ο οποίος θα τον οδηγήσει εις την τελειότητα και τη Βασιλεία των Ουρανών
του Πρωτ. Παναγιώτη Δ. Ρούβαλη
ΠΗΓΗ: www.pentapostagma.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου