ΕΙΠΑΜΕ, αγαπητοί μου, ότι η Ορθοδοξία μας είνε η αρχαιότερη από όλους.
2. Άλλα είνε και η πληρέστερη απ’ όλες τις λεγόμενες εκκλησίες, η μόνη πλήρης Εκκλησία. Έχει όλα τα στοιχεία που απαρτίζουν το γνήσιο του Χριστιανισμού. Δεν της λείπει τίποτε. Ό,τι έχουν οι άλλοι, το ‘χουμε κ’ εμείς, και μάλιστα καθαρώτερο και αγνότερο, γιατί είνε από την πηγή. Το Ευαγγέλιο π.χ. έχουν εκείνοι, το Ευαγγέλιο κ’ εμείς. Μήπως γράφει περισσότερα το δικό τους, που δεν τα γράφει το δικό μας; Τα ίδια «γράμματα» έχουμε. Και όχι μόνο δε μας λείπει τίποτε, αλλ’ επί πλέον εμείς έχουμε κ εκείνα που αυτοί δεν έχουν. Αυτοί τα έχασαν, είνε φτωχότεροι. Έχασαν πολλά, κι άφησαν ν’ ανακατευτή με το χρυσάφι σκουριά. Η Ορθοδοξία είνε χρυσάφι καθαρό, θησαυρός ακέραιος. Δεν του λείπει τίποτε απ’ ό,τι παρέδωσαν οι πρώτοι Χριστιανοί. Θα φέρω μερικά παραδείγματα.
• Εμείς έχουμε τις εικόνες, αυτοί δεν έχουν. Κι όταν τους ρωτάς γιατί δεν έχετε, σου απαντούν, Δε γινόμαστε ειδωλολάτρες, δεν προσκυνάμε είδωλα, μόνο το Θεό προσκυνάμε… Επ’ αυτού έχουμε να τους πούμε τα εξής.
Κάνετε λάθος. Οι ορθόδοξοι δεν λατρεύουμε τις εικόνες. Οι εικόνες είνε τα βιβλία του λαού. Εκείνος που δεν ξέρει γράμματα, ή ξέρει μεν αλλά λησμονεί, βλέπει την εικόνα και διδάσκεται. Άλλωστε ένα πρόσωπο που αγαπούμε θέλουμε να το βλέπουμε, κι αν είνε μακριά ή πέθανε, του κάνουμε μια φωτογραφία, την κορνιζώνουμε, την κρεμάμε στο γραφείο ή στο σπίτι, και χαιρόμαστε να το βλέπουμε. Εάν λοιπόν στολίζουμε σπίτια και γραφεία με εικόνες, πολύ περισσότερο τους ναούς. Στους προτεστάντες, που σαν νέοι εικονομάχοι αποστρέφονται τις εικόνες, λέμε. Ξεκρεμάστε σεις από τα σπίτια σας τις εικόνες των γονέων σας, και τότε κ’ εμείς θα ξεκρεμάσουμε από την εκκλησία μας τις ιερές εικόνες. Οι εικόνες στόλιζαν πάντα και θα στολίζουν τους ναούς της Ορθοδοξίας. Δεν τις λατρεύουμε, τους αποδίδουμε τιμητική προσκύνησι. Ασπαζόμεθα όχι τα ξύλα και τα χρώματα αλλά τα ιερά πρόσωπα που εικονίζουν, αν ζούσαν ανάμεσά μας, θα πέφταμε στα πόδια τους και θα τα φιλούσαμε.Όπως εκείνος που αγαπά ασπάζεται τη φωτογραφία του αγαπημένου συγγενούς του, έτσι κ’ εμείς φιλούμε τις εικόνες του Χριστού και των αγίων.
• Έχουμε λοιπόν εικόνες, και γι’ αυτό η Ορθόδοξος Εκκλησία είνε πληρέστερη από τη δική τους «εκκλησία», που είνε γυμνή. Έχουμε επίσης επτά μυστήρια, που έχουν ιδρυθή από το Χριστό και τους αποστόλους. Είνε οι επτά κολώνες, στις οποίες στηρίζεται το οικοδόμημα του Χριστιανισμού. Η πρώτη είνε το βάπτισμα. Η δευτέρατο χρίσμα ή άγιο μύρο. Η τρίτη η θεία κοινωνία. Η τετάρτη η μετάνοια και εξομολόγησις. Η πέμπτη ο γάμος.Η έκτη η ιερωσύνη. Και η εβδόμη το ευχέλαιο. Οι προτεστάντες τελούν μόνο ένα βάπτισμα και μια κοινωνία, αλλ’ όχι όπως τα τελούσε η πρώτη Εκκλησία. Άλλα μυστήρια δεν αναγνωρίζουν. Εξομολόγησι δεν έχουν. Πού εξομολογούνται; Ιερωσύνη δεν έχουν. Που είνε οι αρχιερείς και οι ιερείς τους; Δεν μας χρειάζονται, λένε. Ναι, αλλά την εποχή των αποστόλων υπήρχαν επίσκοποι και ιερείς και διάκονοι. Επίσκοποι δεν ήταν ο Τίτος και ο Τιμόθεος, στους οποίους γράφει ο Παύλος; Πρεσβύτεροι δεν ήταν εκείνοι που κάλεσε ο Παύλος στη Μίλητο και τους έδωσε τις τελευταίες του συμβουλές; Για τους ιερείς και τους επισκόπους είπε ο Χριστός, «Λάβετε Πνεύμα Άγιον· αν τινών αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς» (Ίω. 20,22). Αυτοί είνε οι αντιπρόσωποί του επί της γης. Έχουν λάβει ειδική χάρι να διδάσκουν, να λειτουργούν και να κυβερνούν τις ψυχές. Είνε άγγελοι Κυρίου παντοκράτορος. Γι’ αυτό ένας άγιος είπε. Αν δω στο δρόμο ένα παπά και έναν άγγελο, θα προσκυνήσω πρώτα τον παπά και μετά τον άγγελο, διότι ο άγγελος δεν έχει την εξουσία να συγχωρή αμαρτίες, ενώ ο παπάς την έχει.
• Στην Ορθόδοξο Εκκλησία έχουμε ακόμη ύμνους, που οι προτεστάντες δεν έχουν. Αυτοί έχουν μερικά τραγουδάκια, που ψάλλουν όλοι μαζί, αλλ’ αυτά δεν συγκρίνονται με την ποίησι της υμνολογίας μας (τροπάρια, απολυτίκια και άλλους ύμνους). Καμμιά θρησκεία δεν έχει τους ύμνους της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Είνε μοναδικοί. Πού άλλου μπορεί ν’ ακούση κανείς το «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται», ή το «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου», ή το «Τη υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια», ή το «Δεύτε πάντα τα έθνη, γνώτε του φρικτού μυστηρίου την δύναμιν», ή τα Εγκώμια του Επιταφίου «Η ζωή εν τάφω» και «Αι γενεαί πάσαι», ή το «Άξιον εστί» ή το «Των αγίων Πατέρων ο χορός»; Τέτοιους ύμνους έχει μόνο η Εκκλησία μας, είνε μοναδικά κειμήλια που την στολίζουν. Αυτά δεν μπορεί κανείς από τους ξένους σοφούς και επιστήμονες να τα δημιουργήση. Ούτε εικόνες, ούτε μυστήρια, ούτε εκκλησιαστικούς ύμνους έχει η λατρεία των προτεσταντών, η αίθουσά τους μοιάζει μάλλον με σχολείο.
3. Είδαμε ότι η Ορθοδοξία είνε η αρχική και η πλήρης Εκκλησία. Είνε, ακόμη, η πιο ένδοξη. Ποιος ρήτορας ή συγγραφέας ή ποιητής θα μπορέση να περιγράψη τη δόξα της; Δικές της είνε οι επτά Οικουμενικές Σύνοδοι. Νίκαια, Κωνσταντινούπολις, Έφεσος είνε πόλεις της Ανατολής, στις οποίες συγκροτήθηκαν οι Σύνοδοι αυτές και καθώρισαν με τον φωτισμό του αγίου Πνεύματος δόγματα και κανόνες, τι να πιστεύουμε και πώς να ζούμε. Σ’ αυτήν ανήκουν οι μάρτυρες. Τα χώματά της είνε βαμμένα με το αίμα εκατομμυρίων μαρτύρων. Οι άγιοί της τιμώνται σε κάθε τόπο, ο άγιος Δημήτριος στη Θεσσαλονίκη, ο άγιος Σπυρίδων στην Κύπρο, ο άγιος Πολύκαρπος στη Σμύρνη, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στην Κωνσταντινούπολη ο άγιος Βασίλειος στην Καισάρεια… Ο κατάλογος των αγίων της είνε ατελείωτος. Η Ορθοδοξία είνε η Εκκλησία των ηρώων και των μαρτύρων. Αυτή πάλεψε εναντίον τυράννων και αυτοκρατόρων. Αυτή νίκησε τους αιρετικούς, παλαιοτέρους και νεωτέρους. Αυτή αγωνίστηκε περισσότερο από κάθε άλλον στο έργο του ευαγγελισμού, για να διαδοθή και επικρατήση το Ευαγγέλιο. Είνε δοξασμένη και ζηλευτή η Ορθόδοξος Ανατολική Εκκλησία, το αναγνωρίζουν και οι εχθροί της.
Αλλά για μας τους Έλληνες η Ορθόδοξος Εκκλησία έχει κ’ ένα άλλο ιδιαίτερο θέλγητρο, που μας συγκινεί και μας κάνει να την αγαπούμε και γι’ αυτό. Όπως παραδέχονται όλοι οι ιστορικοί, αυτή έσωσε την Ελληνική φυλή. Χωρίς Ορθοδοξία Ελληνικό γένος δεν θα υπήρχε σήμερα. Αυτή σαν γλυκειά μάνα παρηγορούσε τους Έλληνες 400 ολόκληρα χρόνια μέσ’ στο μαύρο σκοτάδι της δουλείας των Τούρκων. Αυτή ίδρυσε τα κρυφά σχολειά, όπου σεβάσμιοι ρασοφόροι δίδασκαν τα σκλαβόπουλα «γράμματα – σπουδάγματα, του Θεού τα πράματα». Αυτή διέθετε τα μοναστήρια της ως άσυλα των καταδιωκομένων. Αυτή έσωσε κείμενα, γλώσσα, ιστορία, μνημεία, ήθη και έθιμα, όλα τα τιμαλφή μας. Γι’ αυτό (ονομάστηκε κιβωτός του γένους. Όπως η κιβωτός του παλαιού κόσμου έσωσε το Νώε και την οικογένειά του απ’ τον κατακλυσμό, έτσι η Εκκλησία μας, η νέα κιβωτός, σώζει την Ελλάδα απ’ τον αφανισμό. Γι’ αυτό ένας ποιητής μας, ο Κρυστάλλης, έγραψε, «Θρησκεία! γλυκειά μάνα», συ χύνεις «βαθειά μας, στην ψυχή, γλυκές χρυσές ελπίδες!».
Αυτή, αγαπητοί μου, είνε η Ορθοδοξία μας. Αρχαία, αφού άρχισε την ημέρα της Πεντηκοστής και συνεχίζει. Πλήρης, δεν της λείπει τίποτε. Δεν μπορείς να πής. Φεύγω, γιατί βρήκα κάπου άλλου κάτι που αυτή δεν έχει. Προσφέρει όλα όσα απαιτούνται για την σωτηρία μας. Και ένδοξη όσο καμμιά άλλη θρησκεία. Αυτήν κληρονόμησε η πατρίδα μας. Το σπουδαιότερο που μας άφησαν οι πατέρες μας δεν είνε τα χωράφια, τα σπίτια, τα χρήματα, είνε η Ορθόδοξος πίστις. Αυτή είνε ο θησαυρός ο ανεκτίμητος. Κράτα λοιπόν καλά το θησαυρό αυτόν. «Κράτει ο έχεις, ίνα μηδείς λάβει τον στέφανόν σου» (Άπ. 3,11). Κλείσε τ’ αυτιά σου στους εχθρούς. Μείνε πιστός στην Εκκλησία που βαπτίσθηκες, προτίμησε θάνατο μάλλον παρά να χάσης την Ορθόδοξο ομολογία. Λέγε σ’ ανθρώπους και δαίμονες. Ορθόδοξος γεννήθηκα -Ορθόδοξος θα πεθάνω. Έχω ρίξει την άγκυρά μου εδώ και κανένα κύμα δεν με παρασύρει από το λιμάνι της Ορθοδοξίας. Όσο για τους άλλους που είνε έξω από τη μάνδρα της Ορθοδοξίας, εμείς δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε, και αυτοί, και όλοι οι άλλοι που βρίσκονται μακριά, να επιστρέψουν στους κόλπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
2. Άλλα είνε και η πληρέστερη απ’ όλες τις λεγόμενες εκκλησίες, η μόνη πλήρης Εκκλησία. Έχει όλα τα στοιχεία που απαρτίζουν το γνήσιο του Χριστιανισμού. Δεν της λείπει τίποτε. Ό,τι έχουν οι άλλοι, το ‘χουμε κ’ εμείς, και μάλιστα καθαρώτερο και αγνότερο, γιατί είνε από την πηγή. Το Ευαγγέλιο π.χ. έχουν εκείνοι, το Ευαγγέλιο κ’ εμείς. Μήπως γράφει περισσότερα το δικό τους, που δεν τα γράφει το δικό μας; Τα ίδια «γράμματα» έχουμε. Και όχι μόνο δε μας λείπει τίποτε, αλλ’ επί πλέον εμείς έχουμε κ εκείνα που αυτοί δεν έχουν. Αυτοί τα έχασαν, είνε φτωχότεροι. Έχασαν πολλά, κι άφησαν ν’ ανακατευτή με το χρυσάφι σκουριά. Η Ορθοδοξία είνε χρυσάφι καθαρό, θησαυρός ακέραιος. Δεν του λείπει τίποτε απ’ ό,τι παρέδωσαν οι πρώτοι Χριστιανοί. Θα φέρω μερικά παραδείγματα.
• Εμείς έχουμε τις εικόνες, αυτοί δεν έχουν. Κι όταν τους ρωτάς γιατί δεν έχετε, σου απαντούν, Δε γινόμαστε ειδωλολάτρες, δεν προσκυνάμε είδωλα, μόνο το Θεό προσκυνάμε… Επ’ αυτού έχουμε να τους πούμε τα εξής.
Κάνετε λάθος. Οι ορθόδοξοι δεν λατρεύουμε τις εικόνες. Οι εικόνες είνε τα βιβλία του λαού. Εκείνος που δεν ξέρει γράμματα, ή ξέρει μεν αλλά λησμονεί, βλέπει την εικόνα και διδάσκεται. Άλλωστε ένα πρόσωπο που αγαπούμε θέλουμε να το βλέπουμε, κι αν είνε μακριά ή πέθανε, του κάνουμε μια φωτογραφία, την κορνιζώνουμε, την κρεμάμε στο γραφείο ή στο σπίτι, και χαιρόμαστε να το βλέπουμε. Εάν λοιπόν στολίζουμε σπίτια και γραφεία με εικόνες, πολύ περισσότερο τους ναούς. Στους προτεστάντες, που σαν νέοι εικονομάχοι αποστρέφονται τις εικόνες, λέμε. Ξεκρεμάστε σεις από τα σπίτια σας τις εικόνες των γονέων σας, και τότε κ’ εμείς θα ξεκρεμάσουμε από την εκκλησία μας τις ιερές εικόνες. Οι εικόνες στόλιζαν πάντα και θα στολίζουν τους ναούς της Ορθοδοξίας. Δεν τις λατρεύουμε, τους αποδίδουμε τιμητική προσκύνησι. Ασπαζόμεθα όχι τα ξύλα και τα χρώματα αλλά τα ιερά πρόσωπα που εικονίζουν, αν ζούσαν ανάμεσά μας, θα πέφταμε στα πόδια τους και θα τα φιλούσαμε.Όπως εκείνος που αγαπά ασπάζεται τη φωτογραφία του αγαπημένου συγγενούς του, έτσι κ’ εμείς φιλούμε τις εικόνες του Χριστού και των αγίων.
• Έχουμε λοιπόν εικόνες, και γι’ αυτό η Ορθόδοξος Εκκλησία είνε πληρέστερη από τη δική τους «εκκλησία», που είνε γυμνή. Έχουμε επίσης επτά μυστήρια, που έχουν ιδρυθή από το Χριστό και τους αποστόλους. Είνε οι επτά κολώνες, στις οποίες στηρίζεται το οικοδόμημα του Χριστιανισμού. Η πρώτη είνε το βάπτισμα. Η δευτέρατο χρίσμα ή άγιο μύρο. Η τρίτη η θεία κοινωνία. Η τετάρτη η μετάνοια και εξομολόγησις. Η πέμπτη ο γάμος.Η έκτη η ιερωσύνη. Και η εβδόμη το ευχέλαιο. Οι προτεστάντες τελούν μόνο ένα βάπτισμα και μια κοινωνία, αλλ’ όχι όπως τα τελούσε η πρώτη Εκκλησία. Άλλα μυστήρια δεν αναγνωρίζουν. Εξομολόγησι δεν έχουν. Πού εξομολογούνται; Ιερωσύνη δεν έχουν. Που είνε οι αρχιερείς και οι ιερείς τους; Δεν μας χρειάζονται, λένε. Ναι, αλλά την εποχή των αποστόλων υπήρχαν επίσκοποι και ιερείς και διάκονοι. Επίσκοποι δεν ήταν ο Τίτος και ο Τιμόθεος, στους οποίους γράφει ο Παύλος; Πρεσβύτεροι δεν ήταν εκείνοι που κάλεσε ο Παύλος στη Μίλητο και τους έδωσε τις τελευταίες του συμβουλές; Για τους ιερείς και τους επισκόπους είπε ο Χριστός, «Λάβετε Πνεύμα Άγιον· αν τινών αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς» (Ίω. 20,22). Αυτοί είνε οι αντιπρόσωποί του επί της γης. Έχουν λάβει ειδική χάρι να διδάσκουν, να λειτουργούν και να κυβερνούν τις ψυχές. Είνε άγγελοι Κυρίου παντοκράτορος. Γι’ αυτό ένας άγιος είπε. Αν δω στο δρόμο ένα παπά και έναν άγγελο, θα προσκυνήσω πρώτα τον παπά και μετά τον άγγελο, διότι ο άγγελος δεν έχει την εξουσία να συγχωρή αμαρτίες, ενώ ο παπάς την έχει.
• Στην Ορθόδοξο Εκκλησία έχουμε ακόμη ύμνους, που οι προτεστάντες δεν έχουν. Αυτοί έχουν μερικά τραγουδάκια, που ψάλλουν όλοι μαζί, αλλ’ αυτά δεν συγκρίνονται με την ποίησι της υμνολογίας μας (τροπάρια, απολυτίκια και άλλους ύμνους). Καμμιά θρησκεία δεν έχει τους ύμνους της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Είνε μοναδικοί. Πού άλλου μπορεί ν’ ακούση κανείς το «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται», ή το «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου», ή το «Τη υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια», ή το «Δεύτε πάντα τα έθνη, γνώτε του φρικτού μυστηρίου την δύναμιν», ή τα Εγκώμια του Επιταφίου «Η ζωή εν τάφω» και «Αι γενεαί πάσαι», ή το «Άξιον εστί» ή το «Των αγίων Πατέρων ο χορός»; Τέτοιους ύμνους έχει μόνο η Εκκλησία μας, είνε μοναδικά κειμήλια που την στολίζουν. Αυτά δεν μπορεί κανείς από τους ξένους σοφούς και επιστήμονες να τα δημιουργήση. Ούτε εικόνες, ούτε μυστήρια, ούτε εκκλησιαστικούς ύμνους έχει η λατρεία των προτεσταντών, η αίθουσά τους μοιάζει μάλλον με σχολείο.
3. Είδαμε ότι η Ορθοδοξία είνε η αρχική και η πλήρης Εκκλησία. Είνε, ακόμη, η πιο ένδοξη. Ποιος ρήτορας ή συγγραφέας ή ποιητής θα μπορέση να περιγράψη τη δόξα της; Δικές της είνε οι επτά Οικουμενικές Σύνοδοι. Νίκαια, Κωνσταντινούπολις, Έφεσος είνε πόλεις της Ανατολής, στις οποίες συγκροτήθηκαν οι Σύνοδοι αυτές και καθώρισαν με τον φωτισμό του αγίου Πνεύματος δόγματα και κανόνες, τι να πιστεύουμε και πώς να ζούμε. Σ’ αυτήν ανήκουν οι μάρτυρες. Τα χώματά της είνε βαμμένα με το αίμα εκατομμυρίων μαρτύρων. Οι άγιοί της τιμώνται σε κάθε τόπο, ο άγιος Δημήτριος στη Θεσσαλονίκη, ο άγιος Σπυρίδων στην Κύπρο, ο άγιος Πολύκαρπος στη Σμύρνη, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στην Κωνσταντινούπολη ο άγιος Βασίλειος στην Καισάρεια… Ο κατάλογος των αγίων της είνε ατελείωτος. Η Ορθοδοξία είνε η Εκκλησία των ηρώων και των μαρτύρων. Αυτή πάλεψε εναντίον τυράννων και αυτοκρατόρων. Αυτή νίκησε τους αιρετικούς, παλαιοτέρους και νεωτέρους. Αυτή αγωνίστηκε περισσότερο από κάθε άλλον στο έργο του ευαγγελισμού, για να διαδοθή και επικρατήση το Ευαγγέλιο. Είνε δοξασμένη και ζηλευτή η Ορθόδοξος Ανατολική Εκκλησία, το αναγνωρίζουν και οι εχθροί της.
Αλλά για μας τους Έλληνες η Ορθόδοξος Εκκλησία έχει κ’ ένα άλλο ιδιαίτερο θέλγητρο, που μας συγκινεί και μας κάνει να την αγαπούμε και γι’ αυτό. Όπως παραδέχονται όλοι οι ιστορικοί, αυτή έσωσε την Ελληνική φυλή. Χωρίς Ορθοδοξία Ελληνικό γένος δεν θα υπήρχε σήμερα. Αυτή σαν γλυκειά μάνα παρηγορούσε τους Έλληνες 400 ολόκληρα χρόνια μέσ’ στο μαύρο σκοτάδι της δουλείας των Τούρκων. Αυτή ίδρυσε τα κρυφά σχολειά, όπου σεβάσμιοι ρασοφόροι δίδασκαν τα σκλαβόπουλα «γράμματα – σπουδάγματα, του Θεού τα πράματα». Αυτή διέθετε τα μοναστήρια της ως άσυλα των καταδιωκομένων. Αυτή έσωσε κείμενα, γλώσσα, ιστορία, μνημεία, ήθη και έθιμα, όλα τα τιμαλφή μας. Γι’ αυτό (ονομάστηκε κιβωτός του γένους. Όπως η κιβωτός του παλαιού κόσμου έσωσε το Νώε και την οικογένειά του απ’ τον κατακλυσμό, έτσι η Εκκλησία μας, η νέα κιβωτός, σώζει την Ελλάδα απ’ τον αφανισμό. Γι’ αυτό ένας ποιητής μας, ο Κρυστάλλης, έγραψε, «Θρησκεία! γλυκειά μάνα», συ χύνεις «βαθειά μας, στην ψυχή, γλυκές χρυσές ελπίδες!».
Αυτή, αγαπητοί μου, είνε η Ορθοδοξία μας. Αρχαία, αφού άρχισε την ημέρα της Πεντηκοστής και συνεχίζει. Πλήρης, δεν της λείπει τίποτε. Δεν μπορείς να πής. Φεύγω, γιατί βρήκα κάπου άλλου κάτι που αυτή δεν έχει. Προσφέρει όλα όσα απαιτούνται για την σωτηρία μας. Και ένδοξη όσο καμμιά άλλη θρησκεία. Αυτήν κληρονόμησε η πατρίδα μας. Το σπουδαιότερο που μας άφησαν οι πατέρες μας δεν είνε τα χωράφια, τα σπίτια, τα χρήματα, είνε η Ορθόδοξος πίστις. Αυτή είνε ο θησαυρός ο ανεκτίμητος. Κράτα λοιπόν καλά το θησαυρό αυτόν. «Κράτει ο έχεις, ίνα μηδείς λάβει τον στέφανόν σου» (Άπ. 3,11). Κλείσε τ’ αυτιά σου στους εχθρούς. Μείνε πιστός στην Εκκλησία που βαπτίσθηκες, προτίμησε θάνατο μάλλον παρά να χάσης την Ορθόδοξο ομολογία. Λέγε σ’ ανθρώπους και δαίμονες. Ορθόδοξος γεννήθηκα -Ορθόδοξος θα πεθάνω. Έχω ρίξει την άγκυρά μου εδώ και κανένα κύμα δεν με παρασύρει από το λιμάνι της Ορθοδοξίας. Όσο για τους άλλους που είνε έξω από τη μάνδρα της Ορθοδοξίας, εμείς δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε, και αυτοί, και όλοι οι άλλοι που βρίσκονται μακριά, να επιστρέψουν στους κόλπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Είθε ο Κύριος να ευδοκήση ώστε να παύσουν αιρέσεις και σχίσματα, να ενωθούν όλοι στην Ορθοδοξία, να γίνη ο κόσμος «μία ποίμνη εις ποιμήν» (Ίω. 10,16), προς δόξαν του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος, αμήν.
Β’ μέρος ομιλίας που έγινε στον Ι. ναό Άγ. Γεωργίου Ν. Μυλοτόπου – Γιαννιτσών την 5-4-1942. Δακτυλογραφημένη καταγραφή της εποχής. Διαίρεσις και σύντμησις 21-2-2010.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου