Εδώ και μία εβδομάδα στη ζωή της Εκκλησίας μας, ευλογημένοι μας Χριστιανοί, κυριαρχεί το μοναδικό, ανυπέρβλητο και σωτήριο γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού! Τα πάντα λαμπροφορούν προκειμένου να τιμήσουν την μεγάλη αυτή εορτή. Οι
λειτουργικοί ύμνοι αντηχούν την δόξα του Αναστημένου Χριστού. Τα
ιερατικά άμφια αποτυπώνουν με τα λαμπρά χρώματά τους τη χαρά που υπάρχει
στην ψυχή μας. Η ανθρωπότητα απολαμβάνει το δώρο της ζωής μέσα από την
Ανάσταση του Κυρίου! Θα περίμενε κανείς ότι αυτό το συγκλονιστικό
γεγονός θα είχε διαλύσει κάθε ίχνος αμφιβολίας και απιστίας από τις
καρδιές των ανθρώπων. Κι όμως όπως φαίνεται και από την σημερινή
Ευαγγελική περικοπή, οι άνθρωποι δεν έπαψαν στιγμή να απιστούν και να
αμφιβάλλουν, ακόμα και εκείνοι που έζησαν ιστορικά το γεγονός της
Αναστάσεως. Η διήγηση σήμερα του Ευαγγελίου Κυριακή του Αντίπασχα ή του
Θωμά όπως λέγεται είναι χαρακτηριστική.
Οι μαθητές, μετά τα φοβερά γεγονότα της σύλληψης, καταδίκης και σταύρωσης
του Διδασκάλου τους, φοβούμενοι την οργή των Ιουδαίων είχαν κρυφτεί όλοι
μαζί σε ένα σπίτι. Εκεί τους επισκέπτεται ο Αναστημένος Χριστός για να
χαρίσει καταρχήν στις ταραγμένες τους καρδιές την ειρήνη λέγοντάς τους
«ειρήνη υμίν», κατόπιν να τους βεβαιώσει ότι είναι Αυτός ο ίδιος
δείχνοντας τους τα σημάδια από το πάθος στα χέρια τα πόδια και την
πλευρά Του, αλλά και έπειτα να τους ενισχύσει με την χάρη του Αγίου
Πνεύματος φυσώντας στα πρόσωπά τους και λέγοντάς «Λάβετε πνεύμα άγιον».
Ο Απόστολος Θωμάς όμως δεν ήταν μαζί τους στην συνάντηση αυτή. Όταν οι
υπόλοιποι μαθητές του λένε με ενθουσιασμό «εωράκαμεν τον Κύριον» ο
απογοητευμένος και κλονισμένος κατά την πίστη του Θωμάς αδυνατεί να
δεχτεί αυτή την αλήθεια. Ζητούσε αποδείξεις χειροπιαστές για να πιστέψει
ότι αυτό που άκουγε ήταν γεγονός. Ήθελε να αγγίξει με τα αισθητά του
χέρια, αυτό που δεν μπορούσε αοράτως να κατανοήσει με την καρδιά του.
Ήθελε να αισθανθεί το αποτύπωμα από της πληγές του Χριστού. Με λίγα
λόγια ήθελε να δει για να πιστέψει. Και ο Χριστός του κάνει το χατίρι.
Και μετά από οχτώ ημέρες όταν και ο Θωμάς ήταν μαζί με τους υπόλοιπους
μαθητές, τους ξαναεπισκέπτεται. Τους δίνει και πάλι την ειρήνη και καλεί
τον Θωμά να κάνει πράξη την επιθυμία του. «Φέρε τον δάκτυλόν σου ώδε»!
Τότε ο Θωμάς, συγκλονισμένος από την παρουσία του Χριστού αλλά και
συντετριμμένος από την πικρή γεύση της απιστίας του αναφωνεί «ο Κύριός
μου και ο Θεός μου» και ομολογεί την αδιαμφισβήτητη και αδιαπραγμάτευτη
πλέον πίστη του στον Αναστημένο Κύριο.
Αδελφοί μου θα μπορούσαμε να πούμε ότι στην σημερινή ευαγγελική περικοπή ο
Θωμάς αντιπροσωπεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ανθρωπότητας που ζητά να δει
για να πιστέψει. Μέσα σε αυτό κομμάτι πολλές φορές ανήκουμε και εμείς
που είμαστε κατ΄όνομα τουλάχιστον Χριστιανοί και ζούμε κοντά στην
εκκλησία. Πολλές φορές και ειδικά τις στιγμές τις δοκιμασίας, η πίστη
μας κλονίζεται και θέλουμε να δούμε για να πιστέψουμε. Και μπορεί ο
Θωμάς στα μάτια τα δικά μας να είναι ο ευτυχής που είδε, αλλά οι
πραγματικά μακάριοι κατά τον λόγο του Χριστού μας είναι «οι μη ιδόντες
και πιστεύσαντες».
Η πίστη δεν είναι κάτι που αναλύεται στα μικροσκόπια ούτε κάτι που μπορεί
να το περιορίσει η φτωχή λογική μας. Εμείς μπορεί να μην είδαμε ποτέ
τον Χριστό μας ζωντανό στη γη, να μην ακούσαμε με τα αυτιά μας τη φωνή
του, να μην αγγίξαμε με τα χέρια μας το Θεανθρώπινο σώμα του. Είμαστε
όμως εκείνοι που ζούμε και απολαμβάνουμε τα δώρα και τις ευλογίες της
παρουσίας Του. Τι σημασία έχει αν δεν απολαύσαμε τον Χριστό με τις
αισθήσεις μας; Εκείνοι που το έκαναν ήταν και εκείνοι που τον σταύρωσαν.
Εμείς απολαμβάνουμε την παρουσία Του στην ψυχή μας, αισθανόμαστε τη
χαρά της Αναστάσεως στην καρδιά μας και εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στα
χέρια Του. Εξάλλου πίστη δεν σημαίνει τίποτα άλλο από εμπιστοσύνη. Και
πιστός στον Θεό δεν είναι εκείνος που τον αποδέχεται αλλά εκείνος που
τον εμπιστεύεται.
Αν θέλουμε λοιπόν να δούμε για να πιστέψουμε, πρέπει πρώτα να ζήσουμε
κοντά στο Θεό. Γιατί η πίστη είναι κυρίως βίωμα. Όταν ζήσουμε κοντά στο
Θεό και βιώσουμε το μεγαλείο της παρουσίας Του, τότε θα ανοίξουν και τα
πνευματικά μας μάτια και θα δούμε όλα εκείνα που είδαν οι μάρτυρες της
πίστεώς μας και δεν δίστασαν να δώσουν το αίμα τους για τον Χριστό, όλα
εκείνα που είδαν οι Άγιοι της πίστεώς μας και αφιέρωσαν όλο τους το
είναι στον Κύριο, όλα εκείνα που έχει ετοιμάσει για εμάς ο Χριστός για
να μας οδηγήσει και πάλι στην Βασιλεία Του. Ας μιμηθούμε λοιπόν τον Θωμά
όχι στην απιστία του αλλά στην ομολογία του και ας αναφωνήσουμε και εμείς με όλη τη δύναμη της καρδιά μας προς τον Αναστημένο Χριστό «ο
Κύριός μου και ο Θεός μου»! Αμήν
αρχιμ. Θεόφιλος Λεμοντζής
imverias.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου