ΒΟΗΘΗΜΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΥ

Ἕνα ἁπλὸ βοήθημα γιὰ ἐκείνους ποὺ ἑτοιμάζονται νὰ προσέλθουν στὸ σωστικὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως.

Ἡ Ἐξομολόγηση εἶναι τόσο ἀναγκαία γιὰ κάθε χριστιανό, ὅσο καὶ τὸ Βάπτισμα. Γιατί τὸ Βάπτισμα μᾶς καθαρίζει ἀπὸ τὶς προηγούμενες ἁμαρτίες μας, ἐνῶ ἡ Ἐξομολόγηση ἀπὸ ὅσες διαπράττουμε μετὰ τὸ Βάπτισμα. Χωρὶς τὸ Βάπτισμα δὲν μποροῦμε να κοινωνήσουμε τὰ ἄχραντα Μυστήρια τοῦ Κυρίου. Δὲν μποροῦμε ἐπίσης νὰ κοινωνήσουμε, ἂν δὲν ἐξομολογηθοῦμε τὶς ἁμαρτίες μας, ἀφοῦ αὐτὲς σὰν ἕνα τεῖχος μᾶς χωρίζουν ἀπὸ τὸν Θεό.

Ἡ ἁμαρτία εἶναι ἀρρώστια τῆς ψυχῆς, ποὺ ἂν μείνει ἀθεράπευτη, ὁδηγεῖ στὸν πνευματικὸ θάνατο, στὸν αἰώνιο, δηλαδή, χωρισμὸ τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸν Θεό. Τί κάνουμε ὅταν ἀσθενεῖ τὸ σῶμα μας; Ἐπισκεπτόμαστε χωρὶς καθυστέρηση τὸ γιατρό, στὸν ὁποῖο ἀποκαλύπτουμε τὶς πληγές μας καὶ περιγράφουμε μὲ ἀκρίβεια ὅλα τὰ συμπτώματά μας. Ἐκεῖνος τότε μᾶς χορηγεῖ τὰ κατάλληλα φάρμακα καὶ τὶς ἰατρικὲς ὁδηγίες ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθήσουμε γιὰ νὰ θεραπευθοῦμε.

Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει ὅταν ἀσθενεῖ ἡ ψυχή μας καὶ ποθοῦμε νὰ ἀνακτήσουμε τὴν πνευματική μας ὑγεία. Προσερχόμαστε στὴν Ἐκκλησία ποὺ εἶναι ἕνα πνευματικὸ θεραπευτήριο. Ἐκεῖ ἀναζητοῦμε τὸν πνευματικό, στὸν ὁποῖο δίχως ντροπὴ ὁμολογοῦμε ὅλες τὶς ἁμαρτίες ποὺ τραυμάτισαν τὴν ψυχή μας. Στὴ συνέχεια ἐκεῖνος θὰ μᾶς διαβάσει τὴ συγχωρητικὴ εὐχὴ καὶ θά μᾶς ἀπευθύνει τὶς ἁρμόζουσες συμβουλὲς γιὰ τὴν εὐόδωση τῆς πνευματικῆς μας πορείας. Μ' αὐτὸν τὸν τρόπο ὁ φιλάνθρωπος Χριστός, ὁ Ὁποῖος εἶναι παρὼν σὲ ὅλη τη διάρκεια τῆς Ἐξομολογήσεως, μᾶς χορηγεῖ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν καὶ μᾶς ὑποδεικνύει τὸ δρόμο ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθήσουμε γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ὁριστικὰ ἀπὸ τὴν ἀρρώστια τῆς ἁμαρτίας.

Πρῶτο βῆμα γιὰ τὴν ἐξομολόγησή μας εἶναι ἡ συναίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Εἶναι ἕνα δῶρο τοῦ Θεοῦ ποὺ χαρίζεται σὲ ὅσους τὸ ζητοῦν μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὸ ἐπιδιώκουν μὲ τὴ γενναία καὶ τίμια βυθοσκόπηση τοῦ ἑαυτοῦ τους.

Στὸ δύσκολο ἐγχείρημα τῆς αὐτοκριτικῆς θέλουν νὰ σὲ βοηθήσουν τὰ παρακάτω ἐρωτήματα, τὰ ὁποῖα ἀφοροῦν στὶς σχέσεις μας: α)
μὲ τὸν Θεό, β) μὲ τὸν πλησίον καὶ γ) μὲ τὸν ἑαυτό μας.

§
Α'. Ἐσὺ καὶ ὁ Θεὸς - Βοήθημα Ἐξομολογουμένου

§ Β'. Ἐσὺ καὶ ὁ συνάνθρωπος - Βοήθημα Ἐξομολογουμένου

§ Γ'. Ἐσὺ καὶ ὁ ἑαυτός σου -Βοήθημα Ἐξομολογουμένου

§ Α'. Ἐσὺ καὶ ὁ Θεὸς

§ Πιστεύεις ὁλόψυχα στὸν Τριαδικὸ θεό, τὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸ καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, καὶ στὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας;

§ Ἐμπιστεύεσαι ἀκλόνητα τὸν ἑαυτό σου στὴν πατρικὴ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἢ μήπως στὶς δυσάρεστες περιστάσεις ὀλιγοπιστεῖς, γογγύζεις καὶ ἀπελπίζεσαι;

§ Ὁμολογεῖς μὲ παρρησία τὴν πίστη σου, ὅταν οἱ περιστάσεις τὸ ἀπαιτοῦν ἢ μήπως ντρέπεσαι νὰ κάνεις ἀκόμα καὶ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ ὅταν λ.χ. περνᾶς ἔξω ἀπὸ κάποιον ναό;

§ Μήπως ἀσχολήθηκες ποτὲ μὲ τὸν ἀποκρυφισμό, (μάγους, μέντιουμ, ἀστρολόγους, ὑπνωτιστές, πνευματιστές, χαρτορίχτρες, καφετζοῦδες κ.ἅ.) ἢ ἀναμίχθηκες σὲ παραθρησκευτικὲς ὁμάδες (σχολὲς γιόγκα καὶ διαλογισμοῦ, γνωστικὲς ἢ θεοσοφικὲς σχολές, Βουδισμό, Ἰνδουισμὸ κ.ἅ.);

§ Μήπως πιστεύεις στὴν τύχη καὶ στὰ ὄνειρα ἢ ἀσχολεῖσαι μὲ τὸ ξεμάτιασμα καὶ δίνεις σημασία στὶς διάφορες προλήψεις καὶ δεισιδαιμονίες (π.χ. «τὸ 13 εἶναι γρουσούζικος ἀριθμός», «τὸ πέταλο φέρνει γούρι» κ.λπ.);

§ Προσεύχεσαι τακτικὰ καὶ προσεκτικὰ στὸ σπίτι σου (πρωί, βράδυ, πρὶν καὶ μετὰ τὰ γεύματα) ἢ στὴν Ἐκκλησία (κάθε Κυριακὴ καὶ τὶς μεγάλες γιορτές), εὐγνωμονώντας πρωτίστως τὸν Θεὸ γιὰ τὶς ποικίλες, φανερὲς καὶ ἀφανεῖς εὐεργεσίες Του;

§ Μελετᾶς καθημερινὰ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἄλλα ψυχωφελῆ βιβλία;

§ Νηστεύεις, ἂν δὲν ὑπάρχουν σοβαροὶ λόγοι ὑγείας, τὴν Τετάρτη καὶ τὴν Παρασκευὴ καὶ τὶς ἄλλες περιόδους τῶν Νηστειῶν;

§ Προσέρχεσαι τακτικὰ στὸ Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας, ὑστέρα ἀπὸ τὴν κατάλληλη προετοιμασία καὶ τὴν ἔγκριση τοῦ πνευματικοῦ σου;

§ Μήπως βλαστημᾶς τὸ ὄνομα τοῦ Χρίστου, τῆς Παναγίας ἢ τῶν Ἁγίων μας;

§ Μήπως ὁρκίζεσαι χωρὶς λόγο ἢ ἀθέτησες τυχὸν ὅρκο ἢ ὑπόσχεσή σου στὸν Θεό;



Β'. Ἐσὺ καὶ ὁ συνάνθρωπος

§ Δείχνεις ἔμπρακτα τὴν ἀγάπη σου στὸν πλησίον, ἰδιαίτερα σὲ ὅσους ὑποφέρουν ἢ ἔχουν ἀνάγκη (ἀσθενεῖς, πτωχούς, φυλακισμένους, ἄνεργους, ὀρφανά, ἡλικιωμένους κ.ἅ.);

§ Συγχωρεῖς ὅσους σὲ ἔβλαψαν ἢ μήπως κρατᾶς μέσα σου ἔχθρα καὶ ἀντιπάθεια; Εἶσαι πρόθυμος νὰ ζητήσεις «συγγνώμην» ἀπὸ τὸν πλησίον γιὰ τυχὸν σφάλματά σου;

§ Μήπως θεληματικὰ ἢ ἀθέλητα διέπραξες φόνο ἢ μὲ τὴ συμπεριφορά σου βοήθησες στὴν ἐκτέλεση μίας τέτοιας πράξεως;

§ Μήπως ἔχεις τὸ ἐλάττωμα

§ - Νὰ λὲς ψέματα;- Νὰ κατακρίνεις;- Νὰ συκοφαντεῖς;- Νὰ κολακεύεις;- Νὰ καταριέσαι;- Νὰ ὀργίζεσαι καὶ νὰ βρίζεις;- Νὰ εἰρωνεύεσαι καὶ νὰ χλευάζεις;- Νὰ διαπληκτίζεσαι καὶ νὰ χειροδικεῖς;- Νὰ «στέλνεις» τοὺς ἄλλους «στὸ διάβολο»;- Νὰ εἶσαι περίεργος;

§ Μήπως φθονεῖς τὴν εὐτυχία ἢ ζηλεύεις τὰ ἀγαθὰ τοῦ πλησίον σου; Ἢ μήπως, πάλι, χαίρεσαι στὶς συμφορές του;

§ Μήπως εἶσαι καχύποπτος καὶ δίνεις πίστη στὶς ὑπόνοιές σου γιὰ τοὺς ἄλλους;

§ Μήπως κλέβεις ἢ συνεργάστηκες ποτὲ σὲ κλοπὴ ἢ δέχτηκες ἐν γνώσει σου κλεμμένα πράγματα;

§ Δείχνεις εὐγνωμοσύνη στοὺς εὐεργέτες σου ἢ μήπως ἀνταποδίδεις ἀχαριστία γιὰ τὸ καλὸ ποὺ σοῦ ἔκαναν;

§ Μήπως μὲ τοὺς λόγους καὶ τὴ συμπεριφορά σου σκανδαλίζεις τὸν πλησίον σου ἢ τὸν ἐξωθεῖς στὴν ἁμαρτία;

§ Μήπως ἀσχολεῖσαι μὲ τὴν προσωπική, οἰκογενειακὴ ἢ ἐπαγγελματικὴ ζωὴ τῶν ἄλλων καὶ ἐπεμβαίνεις ἀδιάκριτα, προκαλώντας διάφορα προβλήματα;

§ Μήπως διακινεῖς ναρκωτικὲς οὐσίες ἢ μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο ὁδήγησες ἄλλους στὴ χρήση τους;

§ Μήπως συνηθίζεις νὰ διαδίδεις πληροφορίες ἢ μυστικὰ τῶν ἄλλων, δημιουργώντας ἔτσι διαμάχες στὶς σχέσεις τῶν συνανθρώπων σου;

§ Στὸ ἐπάγγελμα

§ Μήπως ἡ συνείδησή σου σὲ ἐλέγχει γιὰ ἀπάτη, νοθεία, αἰσχροκέρδεια, κατάχρηση, τοκογλυφία, δωροδοκία, ἀπόκρυψη ἐμπορευμάτων κ.λπ.;

§ Μήπως στὶς συναλλαγές σου σὲ διακρίνει ἀνειλικρίνεια, ἀνεντιμότητα ἢ δολιότητα;

§ Μήπως κακομεταχειρίζεσαι, ἐκμεταλλεύεσαι ἢ ἀδικεῖς τοὺς ἐργάτες, ὑπαλλήλους ἢ ὑφισταμένους σου;

§ Στὴν οἰκογένεια

§ Δείχνεις σεβασμό, ἀγάπη καὶ τιμὴ πρὸς τοὺς γονεῖς σου ἢ μήπως συμπεριφέρεσαι μὲ αὐθάδεια, σκληρότητα καὶ περιφρόνηση; Ἰδιαίτερα, τοὺς συμπαραστέκεσαι στὰ γηρατειά τους;

§ Ἡ συμπεριφορά σου στὸ σπίτι διαπνέεται ἀπὸ πνεῦμα θυσίας, ἀγάπης, καλοσύνης, ἀλληλοκατανόησης, ὑποχωρητικότητας καὶ ὑπομονῆς; Μήπως μὲ τὴν ἐριστικότητα, τὸ πεῖσμα ἢ τὶς παράλογες καὶ ἐγωιστικὲς ἀπαιτήσεις σου διαταράσσεις τὴν οἰκογενειακὴ γαλήνη καὶ ἀτμόσφαιρα;

§ Ὡς σύζυγοι:

§ Ἀποδέχεστε τὴ συζυγία ὡς εὐλογία Θεοῦ καὶ ἀγωνίζεστε καθημερινὰ γιὰ τὴν τελείωση καὶ ὁλοκλήρωση τῆς μεταξύ σας ἀγάπης, ὥστε νὰ μὴ διασπᾶται αὐτὴ ἀπὸ καμιὰ ἄλλη γήϊνη ἀγάπη (πρὸς τοὺς γονεῖς, τὰ παιδιά, τοὺς συγγενεῖς, τὸ ἐπάγγελμα κ.α.);

§ Τιμᾶτε καὶ ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τοὺς γονεῖς καὶ συγγενεῖς τοῦ ἄλλου;

§ Διαφυλάσσετε τὴν ἀμοιβαία πίστη καὶ ἀφοσίωση;

§ Μήπως ἀποφεύγετε μὲ διάφορα μέσα τὴν τεκνογονία;

§ Μήπως κάνατε ἔκτρωση ἢ γίνατε ἠθικοὶ αὐτουργοὶ στὴ διάπραξη ἑνὸς τέτοιου ἐγκλήματος;

§ Μήπως διατηρούσατε προγαμιαῖες σχέσεις;

§ Ὡς γονεῖς:

§ Προσεύχεστε θερμὰ γιὰ τὴν προκοπὴ τῶν παιδιῶν σας;

§ Ἢ ζωή σας ἀποτελεῖ καλὸ παράδειγμα γιὰ τὰ παιδιά σας;

§ Μήπως ἐνδιαφέρεστε μόνο γιὰ τὴν κατὰ κόσμο πρόοδό τους; Δείχνετε ἰδιαίτερη φροντίδα γιὰ τὴ χριστιανικὴ ἀγωγή τους, ἀφιερώνοντας γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ τὸν ἀνάλογο χρόνο, ἄλλοτε συμβουλεύοντας καὶ συζητώντας μαζί τους, ἄλλοτε ἐμπνέοντος μὲ τὴ συνέπεια τῆς χριστιανικῆς σας ζωῆς καὶ ἄλλοτε παρακολουθώντας διακριτικὰ τὰ ἀναγνώσματά τους, τοὺς τρόπους ψυχαγωγίας τους καὶ τὶς παρέες τους;

§ Μήπως κάνετε διακρίσεις μεταξὺ τῶν παιδιῶν σας ἢ δὲν ὑπήρξατε δίκαιοι στὶς γονικές σας παροχές;

§ Μήπως ἐπεμβαίνετε ἄκαιρα, πιεστικὰ καὶ ἀδικαιολόγητα στὶς ἀποφάσεις τῶν παιδιῶν σας ἢ στὶς οἰκογένειές τους, ὑπονομεύοντας ἔτσι τὶς προσπάθειές τους ἢ τοὺς οἰκογενειακούς τους δεσμούς;

§ Γ'. Ἐσὺ καὶ ὁ ἑαυτός σου

§ Μήπως εἶσαι προσκολλημένος στὶς βιοτικὲς φροντίδες καὶ τὰ ἐγκόσμια ἀγαθὰ καὶ ἀδιαφορεῖς γιὰ τὴν καλλιέργεια τῆς ἀθάνατης ψυχῆς σου καὶ τὴν ἕνωσή σου μὲ τὸν Θεό;

§ Μήπως διακατέχεσαι ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια, πού εἶναι ἡ ἀρχὴ καὶ ἡ γεννήτρια ὅλων τῶν κακῶν; Αὐτὸ θὰ τὸ διαπιστώσεις:

§ -ἂν ἐπιδιώκεις τὴ δόξα, τὶς τιμές, τοὺς ἐπαίνους, τὰ πρωτεῖα καὶ τὴν προβολή,-ἂν καυχιέσαι καὶ μιλᾶς μὲ ἐγκώμια γιὰ τὶς προσωπικές σου ἱκανότητες, τὴν καλή σου οἰκογένεια καὶ τὶς ἐπαγγελματικές σου ἐπιτυχίες,-ἂν προσπαθεῖς νὰ γίνεσαι ἄρεστος στοὺς ἀνθρώπους,-ἂν δείχνεις μεγάλη ἐμπιστοσύνη στὸν ἑαυτὸ σου καὶ ἐπιμένεις μὲ πεῖσμα στὴν προσωπική σου κρίση,-ἂν δὲν δέχεσαι τὶς συμβουλὲς τῶν ἄλλων ἢ ἀντιδρᾶς στὶς ὑποδείξεις τῶν τυχὸν σφαλμάτων σου,-ἂν ἐπιδιώκεις πάντοτε καὶ σὲ ὅλα τὴν ἰκανοποίηση τοῦ ἑαυτοῦ σου ἢ ζητᾶς ἀπαιτητικὰ νὰ ἐξυπηρετεῖσαι ἀπὸ τοὺς ἄλλους.

§ Μήπως μιλᾶς ἄκαιρα, διακόπτοντας ἢ προσβάλλοντας μὲ λόγια ταπεινωτικὰ τοὺς συνομιλητές σου;

§ Μήπως εἶσαι φιλάργυρος ἢ πλεονέκτης;

§ Μήπως ζεῖς μὲ πολυτέλεια καὶ σπατάλη ἢ ξοδεύεις τὰ χρήματά σου σὲ τυχερὰ παιχνίδια, χαρτοπαιξία κ.α.;

§ Μήπως ντύνεσαι καὶ καλλωπίζεσαι μὲ τρόπο προκλητικὸ ἢ μήπως ἡ ἐνδυμασία σου εἶναι ἀνάρμοστη γιὰ τὸ δικό σου φύλο;

§ Μήπως εἶσαι λαίμαργος ἢ γαστρίμαργος;

§ Μήπως λὲς πολλὰ λόγια, περιττὰ καὶ ἀνώφελα ἢ μήπως αἰσχρολογεῖς;

§ Δείχνεις τὸν ἀπαιτούμενο σεβασμὸ στὸ σῶμα σου, ποὺ εἶναι; ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἢ μήπως ἔπεσες σὲ διάφορα σαρκικὰ ἁμαρτήματα (αὐνανισμό, πορνεία, μοιχεία, ἀρσενοκοιτία κ.ἅ.);

§ Μήπως ἐκθέτεις τὸν ἑαυτό σου σὲ διάφορους σαρκικούς πειρασμοὺς (ἄσεμνα θεάματα καὶ διασκεδάσεις, ἀνήθικα περιοδικὰ καὶ βιβλία, πορνογραφήματα, προκλητικὴ μουσικὴ καὶ τραγούδια κ.λ.π.);

§ Ὅταν προσβάλλουν τὸ νοῦ σου αἰσχροὶ λογισμοὶ καὶ φαντασίες τοὺς διώχνεις ἀμέσως ἢ μήπως τοὺς ἀποδέχεσαι καὶ τοὺς καλλιεργεῖς;

§ Μήπως καταστρέφεις τὴν ὑγεία σου, ποὺ εἶναι δωρό του Θεοῦ, μὲ τὴ μέθη, τὸ κάπνισμα ἢ τὴ χρήση ναρκωτικῶν οὐσιῶν;

§ Μήπως σκέφτηκες ποτὲ νὰ αὐτοκτονήσεις;

§ Μήπως διακατέχεσαι ἀπὸ ὀκνηρία, ἀμέλεια ἢ ἀνευθυνότητα;

§ Μήπως σπαταλᾶς ἄσκοπα τὸ χρόνο σου μπροστὰ στὴν τηλεόραση ἢ περιπλανώμενος στὸ διαδίκτυο;

§ Καὶ τώρα, μετὰ τὸν ἔλεγχο τοῦ ἑαυτοῦ σου, τρέξε, ἀδελφέ μου, χωρὶς ἀναβολὴ στὸν πνευματικό. Ἐξομολογήσου τὶς ἁμαρτίες σου α) χωρὶς νὰ κρύψεις καμία, β) μὲ εἰλικρίνεια καὶ συντομία καὶ γ) δίχως νὰ ἀναφέρεις τυχὸν ἀρετές σου ἢ ξένα ἁμαρτήματα. Νὰ εἶσαι σίγουρος πώς, μαζὶ μὲ τὴν ἄφεση, ὁ Θεὸς θὰ σοῦ προσφέρει πλούσια τὴ χάρη Του, γιὰ τὸ ξεκίνημα μίας νέας ζωῆς.




Ἱερὰ Μονὴ Παρακλήτου


Νέες ομιλίες π.Αποστόλου Θεολόγου προστέθηκαν.

TRANSLATOR

English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified

Θεία Λειτουργία π.Αποστόλου Θεολόγου Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας Πατησίων

Τρίτη 19 Ιουλίου 2016

Όσο είναι μικρά τα παιδιά, να μπουν στη ζωή της Εκκλησίας…


Όσο είναι μικρά τα παιδιά, να μπουν στη ζωή της Εκκλησίας…  
Πριν από μερικά χρόνια, πριν η τηλεόραση μπει τόσο καθοριστικά στη ζωή μας, στο Παρίσι χάθηκε ένα μικρό κοριτσάκι. Η αστυνομία το βρήκε, όμως το παιδί είχε υποστεί τόσο ισχυρό σοκ, ώστε ήταν αδύνατο να δώσει οποιαδήποτε πληροφορία. Ούτε ονόματα, ούτε διεύθυνση, ούτε τηλέφωνο, ούτε το όνομά του δε θυμόταν. Απ’ το σοκ είχε απενεργοποιηθεί τελείως η μνήμη. Γιατροί και αστυνόμοι βρέθηκαν προς στιγμή σε αδιέξοδο.
Τότε ο εισαγγελέας πήρε το παιδί και του ζήτησε να του τραγουδήσει ένα τραγούδι. Το παιδί του τραγούδησε το τραγουδάκι που του λέγε η μητέρα του, όταν το έβαζε για ύπνο.
Οι αρχές το μαγνητοφώνησαν και το έδωσαν στο ραδιόφωνο.
Μέσα σε λίγες ώρες βρέθηκαν οι γονείς.

Αυτό το αληθινό γεγονός επιβεβαιώνει ότι το μυαλό του ανθρώπου, όσο δυνατό κι αν είναι, όσες γνώσεις κι αν του αποθηκεύσουμε, έρχεται ώρα που δε μπορεί να βοηθήσει. Απενεργοποιείται.
Εκείνη που ποτέ δεν ξεχνάει και τα πάντα σώζει είναι η καρδιά.
Σ’ αυτήν απευθυνόμαστε. Γιατί οι γνώσεις μπορεί να ξεχαστούν, οι εμπειρίες όμως ποτέ. Ποτέ δεν πάει χαμένο εκείνο που εμπιστευόμαστε στα παιδιά και εκείνο που τούς δίνουμε απ’ την καρδιά μας. Όσο πολύτιμο κι αν είναι, τα παιδιά δε θα το χάσουν. Μπορεί να χάσουν τα βιβλία τους και τις ζωγραφιές τους, μπορεί να χάσουν τη μπάλα ή τα γάντια τους, μπορεί και τα ίδια να χαθούν σε ολοσκότεινες νύχτες, όμως εκείνο που θα τούς δώσουμε απ την ψυχή μας δε θα το χάσουν τα παιδιά… Κάποια μέρα θα γυρίσουν στη φωλιά που τα ζέστανε…

Γι’ αυτό γιατροί, παιδαγωγοί, ψυχολόγοι, άγιοι μας φωνάζουν:
 
Όσο είναι μικρά τα παιδιά… να μπουν στη ζωή της Εκκλησίας… Να μας δουν να ανάβουμε το καντήλι, να θυμιάζουμε τα εικονίσματα, να προσευχόμαστε, να ζυμώνουμε πρόσφορα, να κοινωνάμε, να συγχωριόμαστε, να σεβόμαστε τον εαυτό μας σα Ναό του Αγίου Πνεύματος…
Τότε που νομίζουμε ότι δεν καταλαβαίνουν… Τότε που ο,τι βγαίνει απ’ την καρδιά μας, στην καρδιά τους μπαίνει…

Όμως, αφού αγάπη δίνουμε, γιατί λίγα χρόνια μετά εισπράττουμε τόση αντίδραση, τόσο θυμό, τόσα ξενύχτια, τόση παραίτηση, τόσες εφήμερες σχέσεις, τόσο δύσκολες καταστάσεις, τόσο δισεπίλυτα προβλήματα…; Γιατί τις νύχτες τόσα παιδιά έξω απ’ τα σπίτια τους; Γιατί τις μέρες τόσο βαριεστημένα παιδιά έξω απ’ τα σχολεία; Γιατί τις Κυριακές και τις γιορτές τόσα παιδιά μακριά από την Εκκλησία… με την αδιαφορία στο πρόσωπο, με την απελπισία στην ψυχή, με τον καφέ η με τη σύριγγα στο χέρι; Κι ενώ στα χέρια μας κρατούσαμε ένα παιδικό πρόσωπο, όμορφο και καθαρό σαν πρώτο χιόνι, ύστερα από λίγα χρόνια, γιατί έχομε απέναντί μας έναν έφηβο σαν άγρια θάλασσα, ανίκανο να χαρεί, ανίκανο να συνεννοηθεί, ανίκανο να ελπίσει, ανίκανο να αγαπήσει;
Αφού αγάπη δίνουμε, γιατί οι ηλικίες που παραστρατούν διαρκώς μικραίνουν;

Ρωτάς: Γιατί, παιδί μου πίνεις, γιατί καπνίζεις, γιατί παίρνεις ναρκωτικά και απαντούν: πέστε μου εσείς γιατί να μην πίνω, γιατί να μην καπνίζω, γιατί να μην παίρνω ναρκωτικά; Γιατί να μην πεθάνω; Πέστε μου εσείς γιατί να ζήσω;

Ρωτάς, τα έχεις όλα και σπίτι, φαγητό, σχολείο, γλώσσες, φροντιστήρια, εκδρομές, διασκέδαση, χρήματα… Τι σου λείπει; και παίρνεις την απάντηση: δεν μου φτάνουν… έχω ψυχή και η ψυχή μου πεινάει, διψάει, κλαίει… ρωτάει: ποιός με έφερε, που πηγαίνω, πόσο αξίζω…;

Που κάναμε λάθος; Τι δεν κάναμε καλά;
Ποιός από μας θα τολμήσει να πάρει την ευθύνη πάνω του; Ποιός θα τολμήσει να δει τα λάθη, για να διορθώσει τα λάθη;
Είναι αλήθεια… όλοι για το καλό τους πασχίζουμε… για την πιο ορθόδοξη αγωγή. Όμως αγωγή σημαίνει σε οδηγώ κάπου.

Εμείς ξέρουμε που θέλουμε να οδηγήσουμε τα παιδιά μας; Που θέλουμε να φτάσουν, τι θέλουμε να γίνουν;
Όταν τα αδικούνε, θα αδικούν; Όταν τα χτυπάνε, θα ανταποδίδουν;
Θα ρυθμίζονται από τα κέρδη ή από τις εντολές του Θεού;

Όταν αγοράζουμε μια συσκευή, μας δίδονται πάντα και οδηγίες.
Και ξέρουμε καλά πως, αν δεν σεβαστούμε τις οδηγίες, θα καταστρέψουμε τη συσκευή. Όπως γίνεται με τα πράγματα, έτσι γίνεται και με τον άνθρωπο, στην Κιβωτό της Εκκλησίας, ο Δημιουργός Θεός μας εξηγεί τι είναι ο άνθρωπος… ποια είναι τα όριά του… πως πρέπει να τον προσεγγίσουμε, ώστε να μην τον πληγώσουμε, να μην τον αχρηστέψουμε. Στην Κιβωτό της Εκκλησίας, ο Δημιουργός Θεός μας εξηγεί τι είναι ο άνθρωπος, και πως γίνεται μακάριος.

- Γέροντα, πως θα σώσουμε τα παιδιά μας; ρώτησαν κάποτε τον Γέροντα Πορφύριο.
—Να μοιάσετε του Θεού… Να γίνετε άγιοι και τα παιδιά σας θα βρουν το δρόμο τους… Ο Θεός για χάρη μας έγινε άνθρωπος και μεις για χάρη τους ας γίνουμε άγιοι…

- Και πως γίνεσαι άγιος; τον ρωτούσαν. Και κείνος απαντούσε: με τη Χάρη…

- Και πως έρχεται η Χάρη;
- Με την ταπείνωση και την προσευχή.
 
Στης ταπεινής αγάπης τα άγια χώματα, εκεί αναπαύεται ο Θεός. Στους ταπεινούς και προσευχόμενους ανθρώπους.
Εκεί που υπάρχει περηφάνια, δεν υπάρχει ο Θεός, και τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα και πολύ βαριά τα προβλήματα.

Ο γέροντας Παΐσιος αναφέρει το εξής περιστατικό: 
Τον επισκέφτηκε κάποτε ένα νέο παιδί, με σοβαρό πρόβλημα υγείας, και απαρηγόρητο του μιλούσε ασταμάτητα, άλλοτε σωστά και άλλοτε ασυνάρτητα. Επί οκτώ ώρες, έλεγε ο γέροντας, δεν πήγα το πόδι μου από δω εκεί, για να μη νομίσει ότι με κουράζει. Στο τέλος του είπε —να ξέρεις ότι, όταν θα πηγαίνεις στο γιατρό για θεραπείες, θα είμαι πάντα δίπλα σου.
Μετά από μήνες, πήγε πάλι το παιδί στο Γέροντα, μαζί με τον πατέρα του.
Ο πατέρας, διευθυντής Τραπέζης, παρακάλεσε το Γέροντα να πει στο παιδί να μην τον επισκέπτεται στο χώρο εργασίας, γιατί τον εκθέτει. Και έδωσε κι ένα γράμμα από τη μητέρα, που κι εκείνη παρακαλούσε να πείσει ο Γέροντας το γιο τους να μην εμφανίζεται στις δεξιώσεις και τους ντροπιάζει. Τότε το παιδί, μπροστά στο Γέροντα, είπε στον πατέρα.
- Επιτέλους, δε μπορείτε να ταπεινωθείτε; Δε μπορείτε να δεχθείτε ότι ο Θεός σας έδωσε ένα άρρωστο παιδί και να σηκώστε με υπομονή το σταυρό σας;
Κι έλεγε θλιμμένα ο Γέροντας: πέστε μου εσείς ποιός είναι ο άρρωστος…

Τα παιδιά, ακόμα κι όταν είναι αγριεμένα, ακόμα κι όταν είναι άρρωστα, βλέπουν και πίσω από τον τοίχο, γιατί με την καρδιά βλέπουν. Έχουν καταπληκτικά λέιζερ και ξέρουν πότε νοιαζόμαστε για κείνα και πότε για τον εαυτό μας, για τον εγωισμό μας… και ανάλογα με αυτά που τούς δίνουμε η αγιάζουν η ξεπαγιάζουν… Ανάλογα με το πόσο ταπεινοί είμαστε η δεν είμαστε…

Για όλους μας υπάρχουν άλυτα προβλήματα που μας κρατάνε άγρυπνους… Προβλήματα που πρέπει να τα παραδώσουμε στο Θεό, και να Τον αφήσουμε να κάνει το έργο Του, χωρίς να παρεμβαίνουμε, παρά μόνο με προσευχή…

- Γέροντα, το παιδί μας φεύγει το βράδυ και γυρίζει το πρωί… όλη νύχτα έξω…
 - Αυτή την περίοδο να σιωπάτε, έλεγε ο π. Πορφύριος.
Σιωπώσα παραίνεση… Μην τα προκαλείτε με λόγια. Αντί να μιλάτε σ’ αυτά, πέστε τα στην Παναγία… Γονατίστε και σπείρετε προσευχή…
Κάποια μέρα η προσευχή αυτή θα καρπίσει…


Ελεγε ένας ώριμος άνθρωπος στον πατέρα Παΐσιο:
« Οταν ήμουν νέος είχα απογοητευθεί απ’ όλα… απ’ τα σχολεία, απ’ τα πτυχία, από τα χρήματα, απ’ τη ζωη της νύχτας, απ’ την πολιτική, από την Εκκλησία… Ενας λόγος με κράτησε στη ζωη και δεν έβαλα τέρμα. Η μάνα μου. σήκωνε αμίλητη το βάρος μου… Έφευγα στις 11 από το σπίτι και την άφηνα γονατιστή… Γυριζα στις 5 το πρωι και την έβρισκα πάλι γονατιστή».

Καμιά αγάπη και καμιά δύναμη δεν είναι μεγαλύτερη από την προσευχή! Καμιά δύναμη δεν είναι ισχυρότερη απ την αγάπη που μεταλλάσσεται σε προσευχή! Προσεύχεσαι εδώ, και σώζεις το καράβι στον ωκεανό… Προσεύχεσαι εδώ, και σώζεις το παιδί σου από το στόμα των λύκων… Προσεύχεσαι εδώ, και σώζεις τα παιδιά του κόσμου που δεν έχουν μάνα να προσευχηθεί γι’ αυτά, και τα τρώει η νύχτα και η αμαρτία της…

Προσευχή… Υπομονή… Κλειστό στόμα…
Η προσευχή της αγίας Εμμέλειας γέννησε τον Μεγα Βασίλειο και την αγία Μακρίνα. Η προσευχή της αγίας Νοννας γέννησε τον άγιο Γρηγόριο το Θεολόγο. Η προσευχή της αγίας Ανθούσας γέννησε τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Η προσευχή της αγίας Ευβούλης γέννησε τον άγιο Παντελεήμονα. Η προσευχή της αγίας Ανθίας γέννησε τον άγιο Ελευθέριο. Η αγία Θεοδότη, με ειδωλολάτρη σύζυγο, ανέδειξε τα δυο παιδιά της ιατρούς ανάργυρους… τούς αγίους Αναργύρους Κοσμά και Δαμιανό. Η αγία Μόνικα 14 χρόνια έκλαιγε και προσευχόταν για το παιδί της… Πήγε στη Ρωμη για σπουδές, αμάρτησε, ασώτεψε, απόχτησε κι ένα εξώγαμο παιδί, και τελικά η προσευχή της τον γύρισε πίσω, τον οδήγησε στη μετάνοια. Μπήκε στην Εκκλησία και αναδείχτηκε άγιος! Ο άγιος Αυγουστίνος, ο υιός των δακρύων…

Βλέπουμε τι προγόνους έχουμε! Βλέπουμε τι πνεύμα οφείλουμε να διατηρήσουμε και να παραδώσουμε, αν θέλουμε να σώσουμε τα παιδιά μας… αν θέλουμε να ζήσει ο κόσμος;… 
Υπομονή… 
Ας μείνει η αγκαλιά μας ανοιχτή… Ο άσωτος από ανοιχτή αγκαλιά έφυγε, γι αυτό στην ανοιχτή αγκαλιά ξαναγύρισε.
Υπομονή!

Ομολογεί ένας ονομαστός αγιορείτης μοναχός: Είμασταν 6 παιδιά. Η μάνα μας, Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή, δεν έτρωγε λάδι. Μαγείρευε λαδερό για μας και αρτίσιμο για τον πατέρα που δεν πίστευε και δεν ήθελε να νηστεύει. Τη θυμόμαστε να προσεύχεται και να σιωπά. Ο πατέρας μας τελικά έγινε καλύτερος από τη μάνα μας, όμως μετά από 40 χρόνια… Μετά από 40 χρόνια εξαντλητικής υπομονής της μάνας μας.

Ελεγε μια χήρα μάνα που με πολλές θυσίες μεγάλωσε τα παιδιά της: Ένα βράδυ, αγριεμένο το παιδί της άρχισε να τη χτυπάει αλύπητα, κι όταν της χτύπησε το κεφάλι στον τοίχο κι ένιωσε ότι χάνεται, το μόνο που της βγήκε ήταν να το αγκαλιάσει… Όταν άνοιξε τα χέρια της πάνω του, το παιδί της συγκλονίστηκε, αναλύθηκε σε κλάματα και η ζωη του άλλαξε.
Σημερα ζει τη Μυστηριακή ζωη της Εκκλησίας.

Όποιος έχει να κάνει με παιδιά, δε μπορεί να είναι άκαμπτος και σκληρός… Πρέπει να χαμηλώνει τούς τόνους και να καταφεύγει στον Θεό, που όλα τα βλέπει και όλα τα’ ακούει και όλα τα μπορεί…

- Γεροντα, πως θα σώσουμε τα παιδιά μας;
- Βλέπετε τον Χριστό, όταν βλέπετε τα παιδιά σας; έλεγε κι έκλαιγε ο π. Πορφύριος… Αγαπήστε τον Χριστό… Γινετε άγιοι…
Η εποχή μας, η δύσκολη όπως όλες οι εποχές, δεν έχει ανάγκη από γονείς, έχει ανάγκη από αγίους γονείς… Δεν έχει ανάγκη από δασκάλους, έχει ανάγκη από αγίους δασκάλους…


-  Τι κάνεις, πατέρα, ρωτούσαν ένα γεροντάκι με δώδεκα παιδιά και πολλά εγγόνια, και απαντούσε. Μετανίζω για σας, παιδιά μου… μετανοώ για σας. Ετσι σώζονται τα παιδιά. Οταν τα λόγια του Χριστού, πιάνουν τόπο επάνω μας… Οταν μας βλέπουν να αλλάζουμε, να μετανοούμε, να παίρνουμε την ευθύνη επάνω μας… να νιώθουμε πως και για τις αμαρτίες τους εμείς φταίμε… Σαν τον άγιο Νεκτάριο που τιμωρούσε τον εαυτό του, όταν αμάρταναν οι μαθητές του.
- Ετσι σώζονται τα παιδιά… όταν ξεχνάμε τον εαυτό μας… Οταν μοιραζόμαστε το ψωμί μας, τα έσοδά μας, το σπίτι μας, μ αυτούς που δεν έχουν.

Ελεγε μια μάνα που ασταμάτητα αγαθοεργεί, «το πήρα από τη μάνα μου. Ημασταν επτά παιδιά. Καθόμασταν να φάμε και μόνο η μάνα μας δεν είχε πιάτο μπροστά της. Οταν τελειώναμε όλοι, με ένα κομμάτι ψωμί σκούπιζε τα πιάτα μας κι έτρωγε. Το δικό της πιάτο το έδινε πάντα στούς φτωχούς».
Ετσι σώζονται τα παιδιά… όταν μας βλέπουν να μην απελπιζόμαστε… να πατάμε σε Βράχο… να έχουμε την ελπίδα μας όλη στην αγαθή πρόνοια του Ζώντος Θεού, του Αγαπόντος Θεού, του Ελεούντος Θεού που ασταμάτητα ελεεί τον κόσμο.

Υπάρχει μια πίστη κληρονομική που περνάει απ τον δάσκαλο στο μαθητή, απο τον πατέρα στο γιο, απο τη μάνα στο παιδί, απο τη γιαγιά στα εγγόνια. Η βεβαία πίστη στη βεβαία αγάπη του Θεού… Στην αγάπη του Θεού που δεν τελειώνει… που δέχεται τον έσχατο καθάπερ και τον πρώτο… που και τον πρώτο ελεεί και τον ύστερο θεραπεύει…
Υπάρχει μια πίστη κληρονομική. Η βεβαία πίστη ότι ο Θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ, του Ιακώβ… είναι και δικός μας Θεός… είναι και δικός μας Πατέρας… και χθες και σήμερα και αύριο…
Υπάρχει μια πίστη κληρονομική. Η βεβαία πίστη ότι ο Θεός δεν είναι σαν κι εμάς. Είναι απείρως Πράος και Ελεήμων και Ταπεινός και μας δέχεται, λέει ο άγιος Σιλουανός, άνευ ουδεμιάς επιτιμήσεως.
Υπάρχει μια πίστη κληρονομική. Αυτή την πίστη πρέπει να κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας… Αυτά είναι τα πλούτη μας, οι μετοχές μας, οι σημαντικές καταθέσεις μας, η ανυπολόγιστης αξίας περιουσία μας. Η βεβαία πίστη ότι της αγάπης του Θεού ουκ έστι τέλος! Πελαγος χωρίς όρια και χωρίς πυθμένα!

Ας βιαστούμε…
Ας βιαστούμε να τα προικοδοτήσουμε…
Η λογική λέε, πέρασε ο καιρός… πρόλαβε ο κόσμος και τα λέρωσε, τα τραυμάτισε, τα φαγε… Είναι αργά… είναι πιο αργά από ό,τι νομίζουμε…
Η πίστη λέει για τον Θεο δεν είναι τίποτα αδύνατο! Για τον Θεό δεν είναι ποτέ αργά! Του Θεού οι χρυσές ευκαιρίες δεν τελειώνουν ποτέ, όποιος θέλει, όποτε θέλει μπορεί να γίνει άγιος…

Αν γίνετε άγιοι, λέει ο π. Πορφύριος, θα σώσετε τα παιδιά σας.

Από το περιοδικό η Δράσις μας
Τεύχη Μαίου & Ιουνίου 2007 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...