.png "English"){kind=small}
«Ἐγγισάτω ἡ δέησίς μου ἐνώπιόν σου, Κύριε·
κατά τό λόγιον σου συνέτισόν με.»
Ψαλμ. 118 : 169
Λέει, λοιπόν:
» “Ντροπιασμένε ἄνθρωπε, ξόδεψες τή ζωή σου ἀνόητα, καί σοῦ ἀξίζει κάθε τιμωρία. Προφυλάξου τουλάχιστον αὐτή τήν ἡμέρα, τήν τελευταία ἀπό τίς ἡμέρες σου, πού τίς πέρασες μάταια, ἄδειες ἀπό καλά καί πλούσιες σέ κακά. Μή ρωτήσεις γιά τόν κόσμο καί τήν κατάστασή του μήτε γιά τούς μοναχούς καί τίς ὑποθέσεις τους ἤ ἀκόμα καί τό μέγεθος τῆς ἀσκητικῆς τους ἐργασίας· γιά τίποτε ἀπ᾿ αὐτά μή νοιαστεῖς. Βγῆκες ἀπό τόν κόσμο μέ μυστήριο καί θεωρήθηκες νεκρός γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ. Νά μή ζήσεις πιά, λοιπόν, γιά τόν κόσμο οὔτε γιά τά πράγματα τοῦ κόσμου, γιά νά βρεῖς ἀνάπαυση καί νά ζήσεις ἑνωμένος μέ τόν Χριστό.
» Γίνε ἕτοιμος νά δεχθεῖς ἀπ᾿ ὅλους κάθε ἐξευτελισμό, κάθε βρισιά, κάθε χλευασμό, κάθε κατηγορία. Καί ὅλα αὐτά νά τά δέχεσαι μέ χαρά, μέ τή σκέψη ὅτι πράγματικά τά ἀξίζεις. Σήκωσε μέ ὑπομονή καί κάθε πόνο, κάθε θλίψη,κάθε κίνδυνο πού προέρχεται ἀπό τούς δαίμονες, τῶν ὁποίων πρόθυμα ἔκανες τό θέλημα. Μέ γενναιότητα ἀντιμετώπισε, ἐπίσης, κάθε ἀνάγκη, κάθε δύσκολη περίσταση, κάθε πίκρα. Κάνε ὑπομονή, ἔχοντας πεποίθηση στόν Θεό, καί ὅταν στερεῖσαι τίς ἀναγκαῖες τροφές τοῦ σώματος, πού σέ λίγο θά μεταβληθοῦν σέ κοπριά.
»”Καί ὅλα τοῦτα νά τά δέχεσαι ἀγόγγυστα, μέ ἐλπίδα στόν Θεό, μήν περιμένοντας λύτρωση ἀπό ἀλλοῦ, μήν περιμένοντας παρηγοριά ἀπό ἄλλον. Ἀπόθεσε τίς ἔγνοιες σου στόν Κύριο καί κατάκρινε τόν ἑαυτό σου ὡς αἴτιο ὅλων τῶν πειρασμῶν σου. Ἀπό τίποτα νά μήν σκανδαλιστεῖς καί κανέναν ἀπ᾿ ὅσους σέ λυποῦν νά μήν κατηγορήσεις. Γιατί ἔφαγες ἀπό τούς καρπούς τοῦ ἀπαγορευμένου δένδρου καί ἀπέκτησες διάφορα πάθη. Δέξου, λοιπόν, μέ χαρά τίς πίκρες, γιά νά ταρακουνηθεῖς λίγο καί ὕστερα νά γλυκαθεῖς.
»”Ἀλίμονο σ᾿ ἐσένα καί στή βρωμερή δόξα σου! Ἄφησες τόν ἑαυτό σου, λές καί δέν εἶναι ἀξιοκατάκριτος, ἐνῶ εἶναι γεμάτος ἀπό κάθε ἁμαρτία, καί κατέκρινες ἄλλους μέ τά λόγια ἤ τούς λογισμούς. Σέ ἱκανοποιεῖ, ναί, σέ ἱκανοποιεῖ αὐτή ἡ τροφή, τροφή γιά γουρούνια, μέ τήν ὁποία τρέφεσαι ὥς τώρα. Τί σχέση ἔχεις ἐσύ μέ τούς ἀνθρώπους, βρωμιάρη; Δέν ντρέππεσαι νά συναναστρέφεσαι μ᾿ αὐτούς, ἀφοῦ ἔδειξες τόσο ἄλογη διαγωγή; Ἄν τά προσέξεις αὐτά καί τά κρατήσεις ὅλα, ἴσως νά σωθεῖς μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Διαφορετικά, θά καταλήξεις στόν σκοτεινό τόπο καί στά σκηνώματα τῶν δαιμόνων, τῶν ὁποίων τό θέλημα ἔκανες ἀσύστολα. Νά, σέ προειδοποίησα γιά ὅλα αὐτά. Ἄν ὁ Θεός ἐνεργήσει δίκαια καί σοῦ ἀνταποδώσει τίς προσβολές καί τίς μομφές, τίς ὁποῖες σκέφτηκες ἤ καί ξεστόμισες ἐναντίον Του μέχρι σήμερα, ὁ κόσμος ὅλος θά ἀσχοληθεῖ μ᾿ ἐσένα. Διορθώσου, λοιπόν, ἀπ᾿ αὐτή τή στιγμή καί σήκωσε ὑπομονετικά τίς πικρές ἀνταμοιβές πού σέ πλησιάζουν”.
«γενέσθω ἡ χείρ σου τοῦ σῶσαί με,
ὅτι τάς ἐντολάς σου ᾑρετισάμην.
ἐπεπόθησα τό σωτήριόν σου, Κύριε,
καί ὁ νόμος σου μελέτη μού ἐστι.»
Ψαλμ. 118 : 173 – 174
»Ὅλα αὐτά τά θύμιζε στόν ἑαυτό του ὁ ἀδελφός κάθε μέρα, ὥστε, ὅταν θά τόν ἔβρισκε πειρασμός ἤ θλίψη, νά μπορέσει νά κάνει ὑπομονή, εὐχαριστώντας τόν Θεό, κι ἔτσι νά ὠφεληθεῖ.
»Μακάρι νά ὑπομείνουμε κι ἐμεῖς τίς μελλοντικές μας θλίψεις, εὐχαριστώντας τόν φιλάνθρωπο Θεό, γιά νά ὠφεληθοῦμε μέ τή χάρη Του»8.
Ἡ αὐτομεμψία ἔχει μιά χαρακτηριστική, μυστική καί ἐξαιρετικά ὠφέλιμη ἰδιότητα: Ξαναφέρνει στή μνήμη μας καί τά ἁμαρτήματα ἐκεῖνα τά ὁποῖα εἴχαμε ἐντελῶς λησμονήσει ἤ στά ὁποῖα δέν εἴχαμε δώσει καμιά προσοχή.
Ὅσο ἀσκεῖται κανείς στήν αὐτομεμψία, τόσο ἀποκτᾶ τή συνήθεια νά κατηγορεῖ τόν ἑαυτό του. Καί ἐκεῖνος πού ἔκανε ὁριστικό του κτῆμα αὐτή τή συνήθεια, ὅταν βρεθεῖ ἀντιμέτωπος μέ ὁποιαδήποτε συμφορά, τή δέχεται ἀβίαστα σάν δίκαιη ἀνταμοιβή γιά τίς ἁμαρτίες του. Ἡ συνήθεια τῆς αὐτομεμψίας, βλέπετε, ἐνεργεῖ αὐτόματα μέσα του σέ κάθε κακό πού τόν βρίσκει.
«Ἡ αἰτία κάθε ταραχῆς», λέει ὁ ἀββάς Δωρόθεος, «ἄν καλοεξετάσουμε τήν ὑπόθεση, εἶναι ἡ ἔλλειψη, αὐτόμεμψίας. Γι᾿ αὐτό νιώθουμε τόση κατάθλιψη, γι᾿ αὐτό δέν βρίσκουμε ποτέ ἀνάπαυση. Ἔτσι, δέν εἶναι παράξενο τό ὅτι ἀκοῦμε ἀπ᾿ ὅλους τούς ἁγίους νά λένε: “Δέν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος ἐκτός ἀπ᾿ αὐτόν”9. Βλέπουμε, ἄλλωστε, ὅτι κανένας ἀπ᾿ ὅσους ἀκολούθησαν ἄλλο δρόμο δέν βρῆκε ἀνάπαυση. Καί περιμένουμε ἐμεῖς νά βροῦμε ἀνάπαυση ἤ νά κρατηθοῦμε στόν σωστό δρόμο, μή θέλοντας ποτέ νά κατηγοροῦμε τόν ἑαυτό μας; Πράγματι, ἀκόμα κι ἄν ὁ ἄνθρωπος πετύχει πολλά πνευματικά κατορθώματα, δέν πορευθεῖ ὅμως μέσα στόν δρόμο τῆς αὐτομεμψίας, ποτέ δέν θά πάψει νά στενοχωρεῖ καί νά στενοχωριέται καί νά χάνει ὅλους τούς κόπους του. Ἀπεναντίας, ποιά χαρά καί ποιάν ἀνάπαυση δέν ἔχει, ὅπου κι ἄν βρεθεῖ, ἐκεῖνος πού μέμφεται τόν ἑαυτό του, ὅπως ἀκριβῶς εἶπε καί ὁ ἀββάς Ποιμήν10; Γιατί, ὅ,τι κι ἄν τοῦ συμβεῖ, ζημιά ἤ ἀτίμωση ἤ ὁποιαδήποτε στενοχώρια, ποτέ δέν ταράζεται, θεωρώντας προκαταβολικά τόν ἑαυτό του ἄξιο κάθε κακοῦ. Ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀνάπαυση ἀπ᾿ αὐτήν;
»Ἀλλά μπορεῖ νά πεῖ κάποιος: “. Ἄν μέ στενοχωρεῖ ἕνας ἀδελφός κι ἐγώ, ψάχνοντας μέσα μου, βρίσκω ὅτι δέν τοῦ ἔδωσα καμιάν ἀφορμή, πῶς μπορῶ νά κατηγορήσω τόν ἑαυτό μου;”. Ἡ ἀλήθεια εἶναι πώς, ἄν ἐξετάσει κανείς τόν ἑαυτό του μέ φόβο Θεοῦ, ὁπωσδήποτε θά βρεῖ ὅτι ἔδωσε ἀφορμή εἴτε μέ πράξη εἴτε μέ λόγο εἴτε μέ κάποια κίνηση. Μά κι ἄν ἀκόμα βλέπει, ὅπως λέει, ὅτι ὁ ἴδιος δέν ἔδωσε καμίαν ἀπολύτως ἀφορμή στή συγκεκριμένη περίπτωση, ἴσως νά τόν στενοχώρησε κάποιαν ἄλλη φορά, εἴτε γιά τό ἴδιο θέμα εἴτε γιά κάποιο ἄλλο, ἤ ἴσως νά στενοχώρησε κάποιον ἄλλον ἀδελφό, καί ἔπρεπε νά ὑποφέρει γι᾿ αὐτό ἤ, ὅπως πολλές φορές συμβαίνει, καί γιά κάποιαν ἄλλη ἁμαρτία. Ἔτσι, ἄν κανείς, ὅπως εἶπα, ἐξετάσει τή συνείδησή του μέ ἀκρίβεια, θά βρεῖ ὁπωσδήποτε ὅτι εἶναι ἔνοχος»11.
Τί θαυμαστό! Ἐνῶ ἀρχίζουμε νά κατηγοροῦμε τόν ἑαυτό μας μηχανικά καί μέ τήν ἄσκηση βίας, φτάνουμε τελικά σέ τόσο πειστική καί τόσο δραστική αὐτομεμψία, πού μέ τή βοήθειά της ὑπομένουμε ὄχι μόνο τίς συνηθισμένες θλίψεις ἀλλά καί τίς μεγαλύτερες συμφορές. Οἱ δοκιμασίες δέν ἔχουν ἀντικειμενικό βάρος γι᾿ αὐτόν πού ἀγωνίζεται ἀποτελεσματικά· τίς αἰσθάνεται ὅλο καί ἐλαφρότερες, ἀνάλογα μέ τήν προκοπή του. Γιατί ὅσο προοδεύει ἡ ψυχή, τόσο παίρνει δύναμη καί μπορεῖ νά βαστάζει ὅσα τή βρίσκουν12. Ἡ δύναμη αὐτή εἶναι ἀκριβῶς ἡ ὑπομονή, πού ριζώνει βαθιά στήν καρδιά μέ τή βοήθεια τῆς ταπεινώσεως.
Συνεχίζεται...
hristospanagia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου