΄΄Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ ΣΤΟ ΓΑΜΟ΄΄ ( Πρωτοπρ.Ἀποστόλου Θεολόγου )

“ Το μυστήριον τούτο (του γάμου) μέγα εστίν” λέγει ο Απ.Πάυλος και μόνον η φράσις αυτή του μεγάλου αποστόλου των εθνών Παύλου δηλώνει το μεγαλείο αλλά και την σημασία που δίνει η Εκκλησία στην ένωση των δύο συζύγων με το μυστήριο του γάμου.

Σε κάποιο άλλο νεώτερο κείμενο σχετικό με τον γάμο διαβάζουμε:΄΄Ο Γάμος είναι μια διαρκής αλλά ωραία περιπέτεια  που βοηθάει να ανακαλύπτουμε τον αληθινό εαυτό μας, τον ψυχικό κόσμο του ή της συζύγου μας και να γνωρίσουμε τον θεό.΄΄

Τρία λοιπόν στοιχεία μας προσφέρει το κείμενο αυτό.1) Μέσα στον γάμο προσπαθούμε συνεχώς να ανακαλύπτουμε τον αληθινό εαυτό μας, 2) προσπαθούμε με αγαθή πρόθεση να ανιχνεύουμε τον ψυχικό κόσμο του ή της συζύγου και 3) αγωνιζόμαστε να προσεγγίζουμε τον Εσταυρωμένο Κύριό μας και γενικότερα τον άγιο τριαδίκο θεό.

Η γνώση όμως του θεού  είναι διανοητικό προϊόν; αφού ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μας διαβεβαιώνει ότι ΄΄Ο μη αγαπών ουκ έγνω τον θεό;΄΄ συνεπώς η γνώση του θεού είναι υπόθεσις καρδιακή, υπόθεσις αγάπης, αγάπης όχι συναισθηματικής αλλά αγάπης θυσιαστικής, σαν την αγάπη του Χριστού που σταυρώνεται εκείνος για να προσφέρει ζωή και πνευματική υγεία στον άνθρωπο. Θεωρώ όμως ότι και τα δύο πρώτα στοιχεία του κειμένου που προαναφέραμε προσεγγίζονται περισσότερο μ’αυτή την αγάπη την θυσιαστική παρά με μια καθαρή διανοητική προσπάθεια.

Αυτά δε τα τρία στοιχεία συναποτελούν το θέμα ΄΄Ο ρόλος των συζύγων στον γάμο΄΄ το οποίον μου ανετέθη να σας παρουσιάσω σήμερα.

1.   Η προσπάθεια των συζύγων να ανακαλύπτουν τον αληθινό εαυτό τους μέσα στον γάμο.

Ο άνθρωπος εκτός του γάμου είτε εκκλησιαστικού είτε μοναχικού δεν ολοκληρώνεται. Μέσα στον γάμο ο κατ’εικόνα θεού δημιουργημένος άνθρωπος ολοκληρώνεται με την αλληλοπεριχώρηση των συζύγων. Άλλωστε η ΄΄κατ’εικόνα θεού΄΄ δημιουργία των ανθρώπων, μας θυμίζει την διδασκαλία της αγίας μας εκκλησίας περί της περιχωρήσεως των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος σύμφωνα με την οποία έχουμε κατ’εικόνα δημιουργηθεί. Όπως λοιπόν με την περιχώρηση τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος ευρίσκονται σε απόλυτη ενότητα και κοινωνία έτσι και οι σύζυγοι όταν αλληλοπεριχωρούνται όχι μόνο ζουν με σχετική ενότητα και κοινωνία “ως εφικτόν ανθρώπων φύσει” όσο δηλαδή είναι δυνατόν στην ανθρώπινη φύση κατά τον άγιο Γρηγόριο τον θεολόγο΄ αλλά συνεχώς ανακαλύπτουν τον αληθινό εαυτό τους μέσα στο πνεύμα της αλληλοπροσφοράς και θυσίας. Εδώ κατανοείται το νόημα του χωρίου της πρώτης προς κορινθίους επιστολής του Απ.Πάυλου (Κεφ Ζ) “το σώμα της συζύγου δεν ανήκει στην σύζυγο αλλά στον σύζυγο και το σώμα του συζύγου ανήκει στην σύζυγο.”Αυτή είναι μια εικόνα αλληλοπεριχώρησης η οποία είναι απαύγασμα και αποτέλεσμα ασκήσεως μέσα στον γάμο.

  Ίσως να διερωτηθεί κάποιος μα υπάρχει άσκησΙς και μέσα στον γάμο; Δεν είναι η άσκηση κύριο γνώρισμα μόνον των μοναχών;           

    Σήμερα πολλοί ισχυρίζονται ότι η άσκησις είναι  ουτοπία για τις σύγχρονες συνθήκες ζωής και μάλιστα μέσα στον γάμο. Όμως προβάλει ένα ερώτημα. Υπάρχει γάμος χωρίς άσκηση; Αυτό που είναι σημαντικό είναι να δούμε τι εννοούμε όταν λέμε άσκηση; Η άσκηση στον γάμο είναι η ίδια η αλληλοπεριχώρησις. Η άσκησης αναφέρεται στην προσπάθεια κάθε συζύγου να ανακάλυψη τον αληθινό εαυτό του σε σχέση με τον σύζυγο του.

   Η άσκησις στον γάμο είναι συνώνυμη της ενδυνάμωσης. Π.χ. Ένας αθλητής ασκείται για να είναι πιο δυνατός. Ασκείται όχι στερούμενος την φύσιν του, αλλά προσπαθώντας να την αναπτύξει στις μεγαλύτερες δυνατότητές της. Η άσκησις στον γάμο αναφέρεται στην προσπάθεια κάθε συζύγου να γίνει η σχέσις τους συναγωνιστική και όχι ανταγωνιστική. Προσπάθεια να ξεπερασθεί η ατομικότητα του κάθε συζύγου και το στενό εγωιστικό του συμφέρον. Να πάψη πια ο καθένας να σκέπτεται ατομικά αλλά δυαδικά. Να μεταποιηθεί το εγώ του καθενός στο εμείς. Η άσκησις στον γάμο είναι να βρεις τον εαυτό σου, να συνάντησης και να γνωρίσεις τον ή την σύζυγό σου, και να ανακαλύψεις την αληθινή σχέση σου με τον ίδιο τον θεό. Η άσκησις στο γάμο κάνει το κάθε πρόσωπο να γίνεται περισσότερο σοφό, περισσότερο γνήσιο.

   Ο καθένας μας γεννιέται έχοντας πολλές ψευδείς φαντασιώσεις για τον εαυτό του. Στην σχέση μας με τους άλλους πραγματικά δοκιμάζεται ποιός είναι ο πραγματικός εαυτός μας. Η ασκητική του γάμου όμως απαιτεί διαρκή προσωπική δουλειά και γι’ αυτή την δουλειά χρειάζεται μια ολόκληρη ζωή. Αυτή δε η άσκηση μέσα στον γάμο έχει αποτέλεσμα την χαρά που οδηγεί στο να βλέπεις τον ή την σύζυγό σου και τα παιδιά σου αλλά και τους άλλους ανθρώπους ως πηγή χαράς.

    Η προσπάθεια, όπως λέγαμε προηγουμένως, να γνωρίσει ο άνθρωπος τον αληθινό εαυτό του, να συναντήσει τον άλλο σύζυγο και να συζήσει μαζί του με υπομονή, ανοχή, και κυρίως με την θυσιαστική αγάπη που πρώτος όχι μόνο μας εδίδαξε αλλά και έμπρακτα μας προσέφερε με την σταυρική του θυσία ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός,ώστε μέσα από την συζυγική αυτή σχέση να βρει τον θεό΄αναδεικνύει τους συζύγους αγωνιστάς και συναγωνιστάς ώστε να φθάσουν στην εν Χριστώ τελείωση να καταστεί το σπιτικό τους ¨κατ’οίκων εκκλησία¨ χώρος δηλ. αγώνος, χώρος ιερός, χώρος στον οποίο ο σύζυγος με την έννοια της ¨γενικής¨ Ιεροσύνης ιερουργεί το ευαγγέλιο και προετοιμάζει τον εαυτό του ,την σύζυγο και τα παιδιά, τα οποία τους εχάρισε ο θεός, με την σωστή και εμπνευσμένη διαπαιδαγώγηση με πολλή υπομονή, καρτερία, ανοχή, αλλά και λιπαρά προσευχή, να ολοκληρωθούν ως προσωπικότητες στην παρούσα ζωή, να εξαγιασθούν και να καταστούν πολίται της αιωνιότητος.