Πρωτ. Γεωργίου Δορμπαράκη
Δεν θα ᾽θελα να είχα το χαμόγελο
- ληστή
μπρος στην αποκτημένη του τη λεία,
- ανθρώπου λάγνου
μπρος στ᾽ αντικείμενο του πόθου,
- ή υπερήφανου
μπρος σ᾽ ένα χειροκρότημα του κόσμου.
Θα ᾽θελα να ᾽χα το χαμόγελο
μικρού παιδιού
που ᾽ναι το βλέμμα του
της φύσης χρώμα και ανασασμός,
και πιο πολύ θα ήθελα
απλού ανθρώπου
το πηγαίο το χαμόγελο
με βλέμμα σταλακτίτη τ᾽ ουρανού,
φως και ελπίδα του Χριστού
σε κάθ᾽ αποσταμένο.
Πώς θα᾽ θελα να είχα, Θε μου,
του άγιου το χαμόγελο!
- ληστή
μπρος στην αποκτημένη του τη λεία,
- ανθρώπου λάγνου
μπρος στ᾽ αντικείμενο του πόθου,
- ή υπερήφανου
μπρος σ᾽ ένα χειροκρότημα του κόσμου.
Θα ᾽θελα να ᾽χα το χαμόγελο
μικρού παιδιού
που ᾽ναι το βλέμμα του
της φύσης χρώμα και ανασασμός,
και πιο πολύ θα ήθελα
απλού ανθρώπου
το πηγαίο το χαμόγελο
με βλέμμα σταλακτίτη τ᾽ ουρανού,
φως και ελπίδα του Χριστού
σε κάθ᾽ αποσταμένο.
Πώς θα᾽ θελα να είχα, Θε μου,
του άγιου το χαμόγελο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου