Ἐπιμέλεια: Ἠλιάδης Χριστόδουλος - φιλόλογος
Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης - "Λόγοι περὶ προσευχῆς"
Ἡ ψυχὴ ποὺ συγκινεῖται ἀκόμη ἀπὸ τὶς ὀμορφιὲς τοῦ ὑλικοῦ κόσμου, φανερώνει ὅτι ζεῖ ἀκόμη μέσα της ὁ μάταιος κόσμος, γι’ αὐτὸ ἕλκεται ἀπὸ τὴν πλάση καὶ ὄχι ἀπὸ τὸν Πλάστη, ἀπὸ τὸν πηλὸ καὶ ὄχι ἀπὸ τὸν Θεό. Δὲν ἔχει σημασία, ἐὰν ὁ πηλὸς αὐτὸς εἶναι καθαρὸς καὶ δὲν εἶναι λάσπη ἁμαρτίας, διότι ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ συγγενεύει καὶ μὲ τὸ πνεῦμα ἑνώνεται μὲ τὸν Θεό, διὰ τῆς προσευχῆς.
Ἡ προσευχή, μὲ τὴν ἔλλειψη τοῦ ὕπνου, τρέφει τὴν ψυχή, παράλληλα μὲ τὴν πνευματική της ἐγρήγορση, καὶ τὴν ἐξασφαλίζει, σὰν τὸ παιδάκι στὴν ἀγκαλιὰ τῆς μάνας. Ἐξυπνότερο φυσικὰ εἶναι τὸ μωρὸ ποὺ τρέχει μὲ λαχτάρα στὴν ἀγκαλιὰ τῆς μάνας του καὶ θηλάζει καὶ χορταίνει τὴν γλυκιά της ἀγάπη καὶ στοργὴ παρὰ ἐμεῖς οἱ μεγάλοι στὴν ἡλικία, ὅταν ἀποφεύγουμε τὴν ἕνωσή μας μὲ τὸν Θεό, διὰ τῆς προσευχῆς, τὴν ὁποία θεωροῦμε σὰν ἀγγαρεία πολλὲς φορές.
Δὲν ὑπάρχουν φυσικὰ μακαριότεροι ἄνθρωποι ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἐπίασαν ἐπαφὴ μὲ τὸν Οὐράνιο Σταθμὸ καὶ εἶναι δικτυωμένοι μὲ εὐλάβεια μὲ τὸν Θεό. Ὅπως δὲν ὑπάρχουν πιὸ....
δυστυχισμένοι ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἔκοψαν τὴν ἐπαφή τους μὲ τὸν Θεὸ καὶ γυρίζουν ζαλισμένοι τὸν κόσμο, καὶ τὰ κουμπιὰ τῶν σταθμῶν τοῦ κόσμου, γιὰ νὰ ξεχάσουν λίγο το πολύ τους ἄγχος τῆς ἐκτροχιασμένης ζωῆς τους.
Μακάριοι εἶναι ὅσοι ἔχουν στὴν καρδιὰ τοὺς ἄξονα τὸν Χριστὸ καὶ περιστρέφονται χαρούμενοι γύρω ἀπὸ τὸ Ἅγιο Ὄνομά Του, νοερῶς, ἀδιαλείπτως, μὲ τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησον μέ».
Ἡ νυκτερινὴ προσευχὴ βοηθάει πολὺ περισσότερο ἀπὸ τὴν προσευχὴ τῆς ἡμέρας, ὅπως καὶ ἡ νυκτερινὴ βροχὴ τὰ φυτὰ ἀπὸ τὴν βροχὴ τῆς ἡμέρας.
Πολὺ βοηθάει γιὰ τὴν καθαρὴ προσευχὴ ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸν κοσμικὸ θόρυβο καὶ ἀπὸ τοὺς πολλοὺς ἀκόμη ἀνθρώπους καί, ἐὰν εἶναι δυνατόν, νὰ εἶναι κανεὶς τελείως μόνος του. Ὅταν νιώθει κανεὶς μόνος του, ἡ ψυχὴ κινεῖται ἄνετα, καὶ ξεσπάει ἡ καρδιὰ στὸν Θεὸ μὲ εὐλάβεια, καὶ σκάει σιγὰ-σιγὰ τὸ σκληρό της τσόφλι, καὶ τὸ διώχνει καὶ μετὰ συγκινεῖται, ὄχι μόνον ὅταν σκέφτεται τὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ ὅταν τὸ Ὄνομά Του ἀκούσει ἢ τὸ δεῖ γραμμένο, σκιρτάει ἡ καρδιά, καὶ τὸ φιλάει μὲ πολλὴ εὐλάβεια. Τὸ ἴδιο γίνεται φυσικὰ καὶ μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἥ της Παναγίας, καὶ γλυκαίνεται ἐσωτερικὰ καὶ ἡ ψυχή.
Τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς, ὅταν ὁ νοῦς μᾶς φεύγει σὲ ἄσχημα πράγματα, ἡ ἔρχονται χωρὶς νὰ τὸ θέλουμε, νὰ μὴν χρησιμοποιοῦμε ἀντιρρητικὸ πόλεμο κατὰ τοῦ ἐχθροῦ, διότι, καὶ ὅλοι οἱ δικηγόροι ἐὰν μαζευτοῦν, μὲ ἕνα διαβολάκι δὲν τὰ βγάζουν πέρα μὲ συζήτηση, ἀλλὰ μόνο μὲ μία περιφρόνηση μπορεῖ νὰ τὰ διώξει κανείς, ὅπως καὶ τοὺς βλάσφημους λογισμούς. (Φυσικὰ ὁ ἐχθρὸς θὰ γαυγίζει γιὰ ἀρκετὸ διάστημα καὶ μετὰ θὰ φύγει). Δὲν θὰ πρέπει ὅμως νὰ στεναχωρεῖται ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὶς βλασφημίες τοῦ διαβόλου ἀλλὰ μόνο γιὰ τὶς ἀτομικές του ἁμαρτίες καὶ νὰ ἐλπίζει στὴν ἀπέραντη εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ, διότι, ὅπου λείπει ἡ ἐλπίδα στὸν Θεό, ὑπάρχει ἡ οὐρὰ τοῦ πονηροῦ.
Οἱ ἄρρωστοι σωματικά, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ ἀγωνιστοῦν, μποροῦν νὰ ἀγωνιστοῦν πνευματικὰ μὲ τὴν προσοχὴ καὶ τὴν ἀδιάλειπτη προσευχὴ γιὰ τὸ ξερίζωμα τῶν ψυχικῶν παθῶν καὶ νὰ σκέφτονται συνέχεια τὰ Ἅγια Πάθη τοῦ Κυρίου, γιὰ νὰ γλυκαίνοντα ἀπὸ αὐτὰ οἱ πόνοι τους, καὶ νὰ δοξάζουν τὸν Θεὸ μὲ ὑπομονή, γιὰ νὰ λάβουν τὸ στεφάνι τοῦ Μάρτυρος.
www.orthodoxia-ellhnismos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου