Ὁ Ἅγιος Τρύφων γεννήθηκε στὴ Λάμψακο τῆς Φρυγίας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς καὶ ἐξασκοῦσε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ χηνοβοσκοῦ. Ἀπὸ πολὺ νωρὶς ξεκίνησε νὰ μελετᾶ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ποθεῖ τὰ θεία καὶ οὐράνια ἀγαθά. Ἔτσι ὁ Θεὸς τὸν προίκισε μὲ θεία χαρίσματα καὶ τοῦ ἔδωσε τὴ δύναμη νὰ θεραπεύει διάφορες ἀσθένειες, καὶ μάλιστα νὰ καταπολεμᾶ καὶ νὰ νικᾶ καὶ τὰ ἴδια ἀκόμη τὰ δαιμόνια. Αὐτὸ ἀποδεικνύεται περίτρανα ἀπὸ τὸ θαῦμα ποὺ ἐπιτέλεσε μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ στὴν κόρη τοῦ εἰδωλολάτρη αὐτοκράτορος Γορδιανοῦ (238-244 μ.Χ.), ἡ ὁποία βασανιζόταν ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν δαίμονα. Γι' αὐτὸ τὸν λόγο ὁ Ἅγιος Τρύφων συγκαταλέγεται στὴ χορεία τῶν εἴκοσι Ἁγίων Ἀναργύρων καὶ ἀποκαλεῖται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μᾶς ἰαματικός. Μάλιστα μετὰ τὸ θαῦμα ἐμφανίστηκε ὁ δαίμονας μὲ τὴ μορφὴ μαύρου σκύλου καὶ παραδέχθηκε τὶς πονηρές του πράξεις. Τὸ θαῦμα ποὺ ἐπιτέλεσε ὁ Ἅγιος Τρύφων ἔγινε ἡ ἀφορμὴ γιὰ νὰ πιστέψουν πολλοὶ εἰδωλολάτρες στὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ νὰ ἐγκαταλείψουν τὴ λατρεία τῶν εἰδώλων. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ αὐτοκράτορος Γορδιανοῦ, τὴν ἐξουσία κατέλαβε ὁ Δέκιος (249-251 μ.Χ.), ἄνθρωπος σκληρός, ἀπάνθρωπος καὶ ἄπιστος, ποὺ προσπάθησε μὲ κάθε τρόπο νὰ καταδιώξει καὶ νὰ ἐξοντώσει τοὺς χριστιανούς. Τίποτα ὅμως δὲν θὰ μποροῦσε νὰ σταματήσει τὸν Ἅγιο Τρύφωνα στὴ διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ἔντονη δραστηριότητά του ἐνόχλησε τοὺς εἰδωλολάτρες καὶ τὸν ἔπαρχο τῆς Ἀνατολῆς Ἀκυλίνο, ποὺ ἡ ἕδρα τοῦ ἦταν στὴν Νίκαια, καὶ ὁ ὁποῖος διέταξε τὴ σύλληψή του.
Ὁ Τρύφων παραδίδεται μόνος του στὸν ἔπαρχο καὶ.....ὁμολογεῖ μὲ παρρησία τὴν πίστη του στὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ τὴ διάθεσή του νὰ μαρτυρήσει γι' Αὐτόν. Τότε ὁ ἅγιος ὑποβάλλεται σὲ....
βασανιστήρια. Τὸν κρεμοῦν πάνω σε ξύλο καὶ τὸν χτυποῦν μὲ σπαθιά. Προσπαθοῦν νὰ τὸν φοβίσουν καὶ μὲ δελεαστικὲς προτάσεις νὰ τὸν ἀναγκάσουν νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη του καὶ νὰ προσφέρει θυσία στὰ εἴδωλα. Ὁ ἅγιος ὅμως μένει σταθερὸς καὶ ἀκλόνητος καὶ συνεχίζει καὶ μέσα ἀπὸ τὰ μαρτύρια νὰ κηρύττει σταυρωθέντα καὶ ἀναστάντα Χριστὸ ὡς τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεό. Βλέποντας οἱ εἰδωλολάτρες τὴν ἐμμονή του στὴν πίστη του στὸν Χριστὸ καὶ τὴν ἄρνησή του νὰ ἀσπασθεῖ τὴ λατρεία τῶν εἰδώλων, τὸν ὑποβάλλουν σὲ νέα βασανιστήρια. Τὸν σέρνουν δεμένο, τὸν φυλακίζουν, τὸν καρφώνουν στὰ πόδια, τὸν δέρνουν μὲ ραβδιὰ καὶ τὸν κατακαίγουν μὲ λαμπάδες. Ὁ ἅγιος ἐξακολουθεῖ νὰ μένει σταθερὸς καὶ ἀκλόνητος, ἀφοῦ ὁ Θεὸς δὲν τὸν ἐγκατέλειψε. Γι’ αὐτὸ καὶ ἔστειλε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ἕνα λαμπερὸ φωτοστέφανο ποὺ στάθηκε πάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι τοῦ μάρτυρος. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἔκανε πολλοὺς εἰδωλολάτρες νὰ φοβηθοῦν καὶ νὰ ὁμολογήσουν πίστη στὸν ἕνα καὶ ἀληθινὸ Θεό. Τότε ὁ ἔπαρχος Ἀκυλίνος ἔδωσε ἐντολὴ νὰ τὸν ἀποκεφαλίσουν, ἀλλὰ πρὶν προλάβουν νὰ προβοῦν σὲ μία τέτοια ἐνέργεια, ὁ ἅγιος, ἀφοῦ προσευχήθηκε, παρέδωσε τὸ πνεῦμα του. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ὑπολογίζεται ὅτι ἔλαβε χώρα στὴ Νίκαια τὸ 250 μ.Χ. Εὐσεβεῖς χριστιανοὶ τῆς περιοχῆς τύλιξαν τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου μέσα σὲ καθαρὸ σεντόνι καὶ ἐνῶ σκόπευαν νὰ τὸ ἐνταφιάσουν στὴ Νίκαια, ὁ ἅγιος παρουσιάστηκε σὲ ὅραμα καὶ ζήτησε νὰ τὸν μεταφέρουν καὶ νὰ τὸν ἐνταφιάσουν στὴν πατρίδα τοῦ τὴ Λάμψακο, ὅπως καὶ ἔγινε.
Σὲ πολλὰ μοναστήρια τῆς πατρίδος μᾶς φυλάσσονται τεμάχια ἀπὸ τὰ ἱερὰ λείψανα τοῦ Ἁγίου, τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν πηγὴ ἰαμάτων γιὰ ὅσους προστρέχουν μὲ πίστη καὶ εὐλάβεια. Ὁ Ἅγιος Τρύφων εἶναι ἰδιαίτερα λαοφιλὴς στὸν ἀγροτικὸ πληθυσμό, ἀφοῦ θεωρεῖται ὁ προστάτης ἅγιος των ἀμπελουργῶν καὶ τῶν γεωργῶν. Ἄλλωστε ἡ ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου τὸν Φεβρουάριο συμπίπτει μὲ τὴν περίοδο κατὰ τὴν ὁποία ἀρχίζει ἡ σημαντικότερη ἀμπελουργικὴ φροντίδα ποὺ εἶναι τὸ κλάδεμα. Γι' αὐτὸ τὸν λόγο οἱ ἀμπελουργοὶ δὲν ἐργάζονται τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς του καὶ ραντίζουν τὰ ἀμπέλια τους μὲ τὸν ἁγιασμὸ ποὺ τελεῖται στοὺς ναούς, ἐνῶ στὸ Εὐχολόγιο τοῦ Δημητριέφσκυ ὑπάρχει καὶ ἡ «εὐχὴ τοῦ Ἁγίου Τρύφωνος εἰς ἄμπελον».
Απολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τρυφὴν τὴν ἀκήρατον, ἰχνηλατῶν ἐκ παιδός, βασάνους ὑπήνεγκας, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ ἤθλησας ἄριστα ὅθεν τὴν τῶν θαυμάτων, κομισάμενος χάριν, λύτρωσαι πάσης βλάβης, καὶ παντοίας ἀνάγκης, Τρύφων Μεγαλομάρτυς, τοὺς σὲ μακαρίζοντας.
www.orthodoxia-ellhnismos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου