π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
«Όποιος πέρασε από πειρασμό, εκείνος θα μπορέσει να βοηθήσει και τον πειραζόμενο». Ο λόγος αυτός του Γέροντα Σωφρόνιου του Essex παραπέμπει στην ανάγκη να συναντήσουμε άνθρωπο που έχει πνευματική πείρα, ώστε να τον εμπιστευτούμε και να τον συμβουλευτούμε.
Η εποχή μας, που χαρακτηρίζεται από τις πολλές γνώσεις και πληροφορίες, κινδυνεύει από πληθωρισμό λόγων, ανούσιων, επιφανειακών, χωρίς αντίκρισμα. Κι όμως κανένας λόγος δεν μπορεί να έχει τη βαρύτητα που προέρχεται από πείρα. Αν ό,τι λέγεται στηρίζεται στην εμπειρία, τότε είναι αλήθεια και επιδρά στους ακούοντες.
Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ έλεγε: «Το να διδάσκεις τους άλλους είναι τόσο εύκολο, όσο το να ρίχνεις πέτρες από ένα καμπαναριό. Το να εφαρμόζεις όμως όσα διδάσκεις, αυτό είναι σαν να ανεβάζεις τις πέτρες εκεί πάνω. Τόσο διαφέρει η διδασκαλία από την εφαρμογή».
Την ώρα της όποιας δοκιμασίας μας, ψυχικής ή σωματικής, δεν θα θέλαμε να έχουμε κοντά μας ανθρώπους που διδάσκουν θεωρίες. Γιατί οι θεωρίες είναι «έπεα πτερώεντα», λόγια του αέρα. Κι εμείς χρειαζόμαστε να μιλήσει η πείρα ανθρώπων που δοκιμάστηκαν όπως ή παρόμοια με μας. Έτσι μας ανοίγουν ένα φως που φωτίζει λίγο το μεγάλο σκοτάδι που βρισκόμαστε και μπορούμε τότε να ελπίζουμε, να αναπνέουμε, να ζήσουμε.
Τελικά οι δοκιμασίες που περνούμε δεν ωφελούν μόνο εμάς, αν τις υπομένουμε, αλλά και άλλους που ο Θεός θα φέρει στη ζωή μας. Κοινωνώντας μαζί τους την εμπειρία μας, συνεχίζουμε την παράδοση της παράδοσής μας, που θέλει τη συμπόρευση να βγαίνει μέσα από την πείρα της ζωής. Κι ακόμα, μοιραζόμενοι αυτή την πείρα με τους λιγότερο άπειρους, βιώνουμε εν μέρει το «δράμα του Αδάμ», την τραγικότητα της ύπαρξής μας, τον πόνο της ανθρωπότητας.
Ο κάθε χριστιανός, κληρικός και λαϊκός, καλείται να ζήσει τη ζωή του Κυρίου του κυρίως με το να συμπάσχει με τον ανθρώπινο πόνο, την ανθρώπινη πτώση, κατά το μέτρο της δύναμής του και της πνευματικής του αντοχής. Γιατί με αυτό τον τρόπο υπερβαίνει τη φιλαυτία του, τη συνεχή ενασχόληση με τον εαυτό του, και καταλήγει στην ανάσταση που ζωογονεί και καταργεί το θάνατο.
Οι όποιοι πειρασμοί - δοκιμασίες στη ζωή μας δεν είναι χωρίς λόγο. Αν τους δούμε λίγο από μακριά, ανεπηρέαστοι από την επίδρασή τους, θα διακρίνουμε την ωφέλεια που κρύβουν για μας και για τους άλλους. Οι Απόστολοι, οι Μάρτυρες, οι Όσιοι κι όλοι όσοι θέλησαν ν’ ακολουθήσουν με συνέπεια την «οδό του Κυρίου», πέρασαν πειρασμό στοιχούντες στη ζωή του Χριστού, που πιστεύουν ως Θεάνθρωπο, ο οποίος σήκωσε το σταυρό «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας».
Έτσι ο κάθε χριστιανός που δοκιμάζεται, στην πραγματικότητα ακολουθεί τον ίδιο δρόμο με το Χριστό και τους αγίους Του, αποκτώντας την πείρα εκείνων. Τότε μπορεί να γίνει σημείο που δείχνει την ομορφιά του Σταυρού, τη νίκη και τη δύναμή Του, που προέρχεται από το Σταυρό και την Ανάσταση του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου