Ο ΔΥΣΚΟΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, ΕΙΝΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Γράφει ο Αρχιμ. Κύριλλος

Ποιος θέλει να γίνει πλούσιος; Μπορεί ο Χριστός να μας κάνει πλούσιους; Μπορούμε εμείς να διακρίνουμε ποια είναι τα πλούτη που ο Χριστός υπόσχεται στους πιστούς χριστιανούς; ‘‘Να είναι φωτισμένα τα μάτια της καρδιάς σας  για να διακρίνετε ποια είναι η ελπίδα που προσφέρει η πρόσκλησή Του και τι πλούτο δόξας προσφέρει η κληρονομιά που έδωσε στους πιστούς του» (Εφες 1,18). Μερικά από τα πλούσια που μας υπόσχεται ο Θεός είναι η αγάπη, η χαρά, η δύναμη της πίστης στον Χριστό, η ειρήνη Του, η συγχώρηση των αμαρτιών μας, η αιώνια ζωή. Όλα αυτά δεν έχουν σχέση με τα υλικά πλούτη, με τα χρήματα, είναι όμως απείρως πολυτιμότερα από τους θησαυρούς του κόσμου. Οι υποσχέσεις του Θεού που τις βλέπουμε να πραγματοποιούνται στην ζωή μας όταν την ζούμε με συνέπεια και χριστιανικά αποτελούν πολύτιμους και αιώνιους θησαυρούς που όλα τα χρήματα του κόσμου δεν μπορούν να αγοράσουν. Ας ευχαριστήσουμε τον Κύριο για τα πνευματικά αγαθά που μας χαρίζει, για τις πλούσιες δωρεές Του και για την αγάπη Του.

Ο δρόμος του σταυρού είναι δρόμος αυταπάρνησης και θυσίας. Ο Χριστός θεληματικά οδηγείται στον  Σταυρό. Ο δρόμος του σταυρού είναι επιλογή του καθενός. Ο Χριστός ζητάει από εμάς να απαρνηθούμε τον εαυτό μας καθημερινώς, να νεκρώνουμε τις αμαρτωλές μας επιθυμίες και να Τον ακολουθήσουμε στον δρόμο του Σταυρού. Ο Χριστός πέθανε για χάρη μας, αφήνοντας σε μας το παράδειγμα να ακολουθήσουμε βαδίζοντας  στα ίχνη Του (Β’ Πέτρ. 2,21). Μοιάζει ο δρόμος του Χριστού με ένα στενό μονοπάτι που όμως αποτελεί την μόνη διέξοδο.

Στην διαδρομή της ζωής μας συνεχώς βαδίζουμε από μία κατάσταση σε μία άλλη, από μία ηλικία σε μία άλλη, από μία δοκιμασία σε μία άλλη. Συχνά έρχονται καταστάσεις οδυνηρές που μας πληγώνουν και μας αφήνουν τραύματα και πληγές. Σε αυτό μοιάζουμε με τον διαβάτη της παραβολής του καλού Σαμαρείτη που καθώς κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ έπεσε στα χέρια ληστών που τον λήστευσαν, τον χτύπησαν και τον παράτησαν στην μέση του δρόμου, πληγωμένο και απογυμνωμένο. Και εμείς πολλές φορές αισθανόμαστε να έχουμε πέσει θύματα της αμαρτίας και της κακίας των ανθρώπων που μας πληγώνουν, μας απελπίζουν, μας τραυματίζουν. Τότε , στα αδιέξοδα της ζωής μας έρχεται ο Χριστός ως άλλος καλός Σαμαρείτης να σκύψει με ενδιαφέρον πάνω μας, να δέσει τις πληγές της ψυχής μας και να περιποιηθεί με στοργή τα τραύματα που μας έχει προξενήσει η αμαρτία.

«Εγώ όμως σας λέω να μην αντιστέκεστε στον κακόβουλο, αλλά όποιος σε χτυπήσει στο δεξί μάγουλο, στρέψε του και το άλλο» (Ματθ. 5,39). Με τα λόγια αυτά ο Χριστός μας διδάσκει έμπρακτη ταπεινοφροσύνη και πραότητα. Στις προσβολές ο χριστιανός οφείλει να μην ανταποδίδει, αλλά να το βλέπει ως μία ευκαιρία που του δίνεται για ομολογία πίστεως, να δείξει σε αυτόν που τον προσέβαλε την γλυκύτητα και πραότητα του Χριστού. Με την συμπεριφορά μας δείχνουμε στους άλλους πως είμαστε πραγματικά παιδιά του Θεού, μιμητές της ζωής του Κυρίου. Στην ζωή δεν θα μας φέρονται οι άλλοι πάντοτε με δίκαιο ή ευγενικό τρόπο. Εμείς προς όλους να είμαστε δίκαιοι και να επιδιώκουμε την δικαιοσύνη του Θεού που είναι ανώτερη από την ανθρώπινη δικαιοσύνη. Ας παρακαλέσουμε θερμά τον Γλυκύ Ιησού να μας χαρίζει ήρεμη και γαλήνια συμπεριφορά προς όλους.

Κάποιος χριστιανός συζητούσε με έναν άπιστο και του έλεγε να πιστεύσει στον Χριστό, να μετανοήσει για να γλυτώσει την κόλαση, και μία ζωή μετά θάνατον στο σκοτάδι μακριά από τον Χριστό. Ο άπιστος τότε απάντησε ειρωνικά πως δεν τον ένοιαζε γιατί στην κόλαση θα είχε μεγάλη παρέα, δεν θα ένοιωθε μοναξιά. Πόσο ανόητος είναι ο ασεβής και άπιστος άνθρωπος όταν παίρνει αψήφιστα τα θέματα της ψυχής του. Ο λόγος του Θεού είναι σαφής: «Και ο διάβολος που τους πλανούσε ρίφθηκε στην λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού…εκεί θα βασανίζονται μέρα και νύχτα στους αιώνες των αιώνων»(Αποκ. 20,10). Ο άνθρωπος στην κόλαση δεν θα είναι μόνος του, αλλά θα υποφέρει για τις δικές του προσωπικές αμαρτίες, τόσο που δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με τους άλλους. Ας μην απορρίπτουμε την πρόσκληση του Θεού που μας καλεί να πιστεύσουμε στον Χριστό και να σωθούμε από την αιώνια κόλαση. Όσο λοιπόν υπάρχει καιρός και δυνατότητα ας μετανοήσουμε, ας εξομολογηθούμε για να συγχωρηθούν οι αμαρτίες μας, να αποκαταστήσουμε ειρήνη με τον Θεό και να είμαστε έτοιμοι όταν φύγουμε από την επίγεια ζωή να βρεθούμε μπροστά στον Κύριο.

Κάποιος πιστός χριστιανός μιλούσε σε έναν άρρωστο για την σωτηρία που προσφέρει ο Χριστός, εκείνος όμως ένοιωθε πως δεν είχε κάτι να προσφέρει με την σειρά του στον Χριστό. Μην κάνουμε και εμείς το ίδιο λάθος σκεπτόμενοι πως είμαστε ανάξιοι και ταπεινοί μπροστά στον Κύριο και δεν έχουμε τίποτε να Του δώσουμε. Ο Χριστός προσφέρει την χάρη Του και την σωτηρία σε όποιον Τον ακολουθήσει. Και για την μεγάλη αυτή δωρεά από μας ο Χριστός ζητάει μετάνοια και πίστη, να αναγνωρίσουμε την αμαρτία μας και με μετάνοια και ταπείνωση να ζητήσουμε το έλεος και την συγχώρησή Του. Ο Χριστός είναι παρών και μας περιμένει να κάνουμε την αρχή, να Τον πλησιάσουμε εμείς και να Του επιτρέψουμε να ενεργήσει στην ζωή μας.

Μία ομάδα ορειβατών  επιχειρούσε μία δύσκολη και κοπιαστική αναρρίχηση. Η κορυφή ήταν ακόμη μακριά και οι ίδιοι είχαν εξαντληθεί. Βρήκαν μία προεξοχή του βράχου και εκεί πάτησαν με ανακούφιση, ξεκουράστηκαν και πήραν δυνάμεις για να συνεχίσουν την πορεία τους μέχρι την κορυφή. Και η δική μας ζωή μοιάζει με την κοπιώδη προσπάθεια των ορειβατών. Στις ανηφόρες και τις δυσκολίες που έχει η καθημερινότητά μας κάπου θα συναντήσουμε και εμείς ένα σημείο για αν ξεκουραστούμε στην πορεία μας μέσα στην ζωή. Ο Κύριος μας περιμένει, μας ξεκουράζει από το βαρύ φορτίο, μας δίνει νέες δυνάμεις για να συνεχίσουμε ανανεωμένοι.

Πολλές φορές έχουμε εμπιστευθεί ανθρώπους να μας βοηθήσουν σε δύσκολες στιγμές, από συγγενείς να μας συμπονέσουν, από ανθρώπους εξουσίας να μας λύσουν προβλήματα. Τι απογοήτευση όμως νοιώσαμε όταν δεν μας άκουσαν, δεν μας πρόσεξαν, δεν ενδιαφέρθηκαν για τις ανάγκες μας, έδειξαν αδιαφορία. Οι άνθρωποι τις περισσότερες φορές μας απογοητεύουν. Υπόσχονται ασφάλεια, ειρήνη, ζωή χωρίς στερήσεις και στενοχώριες, ιδίως στα ημέρες που ζούμε μέσα σε γενική αναταραχή, παγκόσμια ανασφάλεια, τρομοκρατία, πολέμους. Την λύση για όλα αυτά δεν την έχει ο άνθρωπος ούτε μπορούν να την προσφέρουν τα διάφορα συστήματα που εφαρμόζει. Την δύναμη έχει μόνον ο Θεός να την δώσει, την λύση θα την βρούμε μόνον σε Εκείνον. Γι’ αυτό είναι μακάριος εκείνος που ελπίζει στον ζωντανό Θεό που συγχωρεί αμαρτίες, δίνει ζωή, ακούει προσευχές και δίνει λύση στα προβλήματά μας, διαλύει τις ανησυχίες μας και γαληνεύει την ψυχή μας. Ο άνθρωπος χωρίς τον Θεό ζει μέσα στην αβεβαιότητα και την ταραχή. Μην προσπαθούμε να βρούμε την ειρήνη μακριά από τον Θεό, δεν θα το πετύχουμε. Ας στρέψουμε το βλέμμα μας σε Αυτόν, που είναι ο μόνος που μπορεί να μας βοηθήσει. Μόνον αν στραφούμε στον Κύριο και του πούμε με προσευχή τα αιτήματά μας, Αυτός με τον δικό Του τρόπο και στην κατάλληλη ώρα θα δώσει την λύση στις ανάγκες μας. Γι’ αυτό ο Χριστός πέθανε πάνω στον Σταυρό. Ας πιστέψουμε σε Αυτόν, ας μετανοήσουμε και ας απλώσουμε το χέρι μας να πάρουμε την δωρεά της σωτηρίας που μας προσφέρει. «Κύριε των Δυνάμεων, μακάριοι οι άνθρωποι που ελπίζουν σε Σένα» (Ψαλμ. 83,13).