Μεγάλος καί θαυμαστός ἦταν ὁ ἅγιος Λουκιανός. Λουκιανός ἦταν τό ὄνομά του· καί σημαίνει ἄνθρωπος φωτεινός. Καί ὁλόκληρη ἡ ζωή του ἦταν φῶς καί δίδαγμα γιά μᾶς.
Σέ νεαρή ἡλικία οἱ γονεῖς του τόν παρώθησαν νά μελετάει τίς ἅγιες Γραφές. Καί ὁ νεαρός Λουκιανός ἀγάπησε τόν λόγο τοῦ Κυρίου πολύ. Καί ἀγωνιζόταν ὄχι μόνο νά τόν μαθαίνει πιό βαθειά, ἀλλά καί νά τόν τηρεῖ.
Ἔτσι ἀπόκτησε πολλές ἀρετές. Καί πιό πολύ ἀπό ὅλες ἀγάπη. Καί πόθησε νά βοηθεῖ τούς ἄλλους ὑλικά καί πνευματικά.
Καί λοιπόν; Πρῶτα, μέ θάρρος καί μέ φωτισμένη καρδιά, ἐμοίρασε ὅλα του τά ὑπάρχοντα, τήν κληρονομία του ἀπό τόν πατέρα του, στούς φτωχούς. Καί ἀφοσιώθηκε στόν Κύριο.
Ἔγινε ἱερέας. Λειτουργοῦσε. Ἁγίαζε. Κήρυττε καί νουθετοῦσε. Τότε γύρω στό 300‐320 μ.Χ.
Ἀγωνιζόταν γιά τόν λαό τοῦ Κυρίου. Ἑρμήνευε στά κηρύγματά του τίς ἅγιες Γραφές. Ἔγραφε βιβλία γιά τόν Χριστό καί γιά τήν αἰώνια ζωή. Ἀκούραστος καί ἀκαταπόνητος στό ἔργο τοῦ Κυρίου. Καί οἱ Χριστιανοί λαχταροῦσαν νά φιλοῦν τό χέρι του πού ἔγραφε βιβλία γιά τήν αἰώνια ζωή.
Μέ ἰδιαίτερη ἀγάπη στράφηκε στά παιδιά. Κοντά του ἔμαθαν νά ἀγαποῦν τόν Χριστό. Καί νά Τόν ὁμολογοῦν: ὅτι εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός καί ὁ μόνος σωτήρας τοῦ κόσμου.
Δύο μικρά παιδιά, μαθητές,
τζάμπα προσπάθησαν οἱ εὐδωλολάτρες νά τά φοβήσουν. Ἔμειναν ἄκαμπτα. Καί ἐκεῖνοι τυφλωμένοι ἀπό τόν σατανᾶ ἔκαμαν μιά θηριωδία ἀσυνήθιστη. Τύλιξαν τριμμένο σινάπι τά κεφαλάκια τους. Τό τριμμένο σινάπι καίει σάν κάρβουνο. Καί τά παιδιά ξεψύχισαν μέ τρομερούς πόνους δοξάζοντας τό ἅγιο Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Ἔγιναν μάρτυρες.Ἄστραψε καί βρόντησε ὁ ἀσεβής αὐτοκράτορας Μαξιαμιανός.
‐Ἄχρηστοι, (φώναξε μέ ὀργή στούς συνεργάτες του), τά ἐβάλατε μέ τά μικρά παιδιά καί ξεχάσατε τόν αἴτιο!…
Ἔδωκε αὐστηρές ἐντολές.
Καί ὁ Λουκιανός συνελήφθη. Καί κλείσθηκε στήν φυλακή. Μέ ἐντολή νά πεθάνει ἐκεῖ ἀπό τήν πείνα. Γιά νά μήν ἡρωοποιηθῆ!…
Καί ἔμεινε ἐκεῖ.
Πλησίαζαν τά ἅγια Θεοφάνεια.
Καί ἔτρεξαν πολλοί μαθητές του νά πάρουν τήν εὐχή του. Καί ὁ ἅγιος Λουκιανός παρακάλεσε νά τοῦ πᾶνε ἅγια σκεύη, ψωμί, κρασί, νερό.
Καί ἐκεῖ, μέσα στήν φυλακή, τήν ἅγια ἡμέρα τῶν Θεοφανείων, ὁ ἅγιος Λουκιανός ἔκαμε τήν τελευταία του θεία λειτουργία: γιά τήν ψυχή του· γιά ὠφέλεια τῶν μαθητῶν του· καί γιά ὅλο τόν κόσμο.
Ξάπλωσε κάτω. Καί κρατώντας σάν σέ ἅγια Τράπεζα στό στῆθος του τά ἅγια σκεύη, ἐτέλεσε μέ τήν βοήθεια τῶν μαθητῶν του τήν θυσία τοῦ Χριστοῦ γιά τήν ζωή τοῦ κόσμου. Καί ἀφου κοινώνησε πρῶτος «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί ζωήν αἰώνιον», μετέδωκε καί στούς ἄλλους.
Ὤ ἔλεος Θεοῦ! Ὤ δόξα καί τιμή.
Καί μόλις πού τελείωσαν ἐμπῆκαν ἐντεταλμένοι τοῦ βασιλιά νά ἰδοῦν: ζεῖ ἀκόμη;
Καί βλέποντάς τους ὁ ἅγιος Λουκιανός κατάλαβε. Καί συγκεντρώνοντας τίς δυνάμεις του, φώναξε τρεῖς φορές:
Χριστιανός εἶμαι!
Χριστιανός εἶμαι!
Χριστιανός εἶμαι!
Καί παρέδωκε τό πνεῦμα του. Στά χέρια τοῦ Χριστοῦ.
Τό λείψανό του οἱ ἀσεβεῖς παγανιστές, λάτρεις τοῦ Δία καί ὅλου ἐκείνου τοῦ ἑσμοῦ τῶν δαιμόνων, τό πέταξαν στήν θάλασσα! Μέ ἰδιαίτερη μανία ἔκοψαν τό χέρι του πού ἔγραφε τά ἅγια βιβλία του γιά τόν Χριστό, καί δεμένο σέ μιά μεγάλη πέτρα τό ἔρριξαν στά βάθη τῆς θάλασσας.
Νόμισαν πώς «κάτι» ἔκαμαν!…
Ἀλλά ὁ Κύριος ἐφρόντισε καί μετά δεκαπέντε ἡμέρες βρῆκαν οἱ μαθητές του τό λείψανό του, ἄφθαρτο καί ὁλόκληρο. Καί μαζί καί τό χέρι του!… Καί τά μετέφεραν στήν ἐκκλησία.
Ὁ Θεός δοξάζει τούς ἁγίους Του. Τούς τιμάει γιά ὅλα. Καί σέ ὅλα.
Ἡ μνήμη του τελεῖται στίς 15 Ὀκτωβρίου.
Λαμπρόπουλος Βαρνάβας (Ἀρχιμανδρίτης)
simeiakairwn.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου