
Συνύπαρξη από υποχρέωση, μία από τις αρρώστιες των καιρών μας. Παρότι η μοντέρνα πολυπολιτισμική κουλτούρα μας ομνύει στην ετερότητα και την συνύπαρξη ανθρώπων και των λαών, με τονισμό του τι μας ενώνει και διαγραφή του τι μας χωρίζει, παλεύοντας για μία ταυτότητα άνοστη και άγευστη, δεν ενθαρρύνει την εγκαρδιότητα και την χαρά για την παρουσία του άλλου. Ατομοκεντρικούς μας θέλει. Για να μην «κινδυνεύουμε» να ανοιχτούμε. Να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε. Να μοιραστούμε. Διότι όταν μοιράζεσαι, δίνεις και παίρνεις. Και ο κόσμος μας θέλει να μας συνηθίσει μόνο να παίρνουμε. «Μια καλημέρα είναι αυτή, πες την κι ας πέσει χάμω», λέει ένα παλιό τραγούδι. Για να την πούμε σημαίνει ότι η καρδιά μας έχει προσανατολιστεί στον πλησίον και όχι μόνο στο «εγώ» μας. Έχουμε μάθει να είμαστε ευγενικοί. Να δοξάζουμε τον Θεό για την νέα ημέρα που μας χάρισε και να θέλουμε να μοιραστούμε αυτή την χαρά της δοξολογίας. Και γι’ αυτό ας μην λησμονούμε να καλημερίσουμε με μια προσευχή τον Θεό, αλλά και να χαιρετίσουμε τους ανθρώπους του σπιτιού μας, πριν ανοίξουμε την πόρτα για τις υποχρεώσεις μας. Να χαμογελάσουμε στον δρόμο και να καλημερίσουμε όσους μπορούμε. Να κοιτάξουμε στα μάτια τον άλλο. Να κάνουμε μία μικρή προσευχή γι’ αυτόν και τον κόσμο. Και στον ναό ακόμη, πριν πάρουμε την θέση μας για να «βυθιστούμε» στην προσευχή, να χαιρετίσουμε τον πλησίον. Το ίδιο και στο τέλος. Για να γίνει η λειτουργία συνάντηση αγάπης!
π. Θεμιστοκλής ΜουρτζανόςΔημοσιεύθηκε στην « Ορθόδοξη Αλήθεια» Στο φύλλο της Τετάρτης 17 Ιανουαρίου 2018
Πηγή: synaxipalaiochoriou.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου