.png "English"){kind=small}
Ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή εἶναι σπουδαῖο ἔργο, ἀλλά πολύ λίγος λόγος γίνεται γι’ αὐτήν,γιατί ἴσως εἶναι ἔργο πού πολύ λίγοι πιστοί ἐφαρμόζουν, ἤ ἴσως θεωρεῖται πολύ δύσκολο. Κι’ ὅμως ὅπως θά δοῦμε μπορεῖ καί κάθε χριστιανός νά τό ἐφαρμόσει ὅταν γίνει ξεκάθαρο τί ἐννοοῦμε μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή.
Ἄς δοῦμε ὅμως, τό ἔργο αὐτό εἶναι νέο καί προνόμιο τῶν Ἀσκητῶν;
Ἡ ἀδειάλειπτη προσευχή ἔχει τίς ρίζες της μεταφορικά, ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη.
Στό βιβλίο τοῦ Ἐκκλησιαστή, γράφει: « Τήν πρωΐαν σπεῖρε τόν σπόρον σου καί μέχρι τῆς ἑσπέρας μή δώσεις ἀνάπαυσιν εἰς τήν χεῖραν σου»( Ἐκκλη. 11.16). Καί οἱ Πατέρες, λένε, πώς ἐδῶ ἐννοεῖ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή. Δηλαδή ἀπό τό πρωΐ ἄρχισε τήν προσευχή σου καί μήν σταματήσεις μέχρι τό βράδυ.
Καί στήν Καινή Διαθήκη ὁ Ἀπόστολος Παῦλος συστήνει στούς χριστιανούς νά προσεύχονται χωρίς διακοπή, ἀδιάλειπτα.«Ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντί εὐχαριστεῖτε, τοῦτο γάρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς ὑμᾶς» (Α΄Θεσσαλ.5. 17,18).
Τί ἐννοοῦμε ὅμως μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή; «Στίς Περιπέτειες ἑνός Προσκυνητοῦ» διαβάζουμε ὅτι, ὅτι« νοερή προσευχή εἶναι ἡ ἀδυσώπητη ἐπιθυμία τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου γιά τό Θεό. Ὁ Ὅσιος Νικήτας ὁ Στηθᾶτος, γράφει: « ἀδιάλειπτη προσευχή εἶναι ἡ ἀεικινησία τοῦ νοῦ γύρω ἀπό τή μνήμη τοῦ Θεοῦ.».
Ὁ Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός, ἐξηγεῖ ὅτι ἀδιάλειπτη προσευχή« εἶναι τό νά ἔχουμε τή μνήμη τοῦ Θεοῦ σέ κάθε καιρό καί πράγμα... Δηλαδή σέ ὅτι κάνουμε χρεωστοῦμε νά θυμόμαστε τόν ποιητή τοῦ κάθε πράγματος. Γιά παράδειγμα, βλέπεις τόν ἥλιο καί τό φῶς νά θυμᾶσαι τόν ποιητή τους πού σοῦ τό χάρισε. Βλέπεις τόν οὐρανό τῆ γῆ τή θάλασσα κι’ ὅλα τά δημιουργήματα; Δόξαζε καί θαύμαζε τό δημιουργό τους... καί γενικά κάθε σου κίνηση νά σοῦ γίνεται αἰτία καί ἀφορμή νά δοξάζεις τό δημιουργό Θεό· καί ἰδού προσεύχεσαι».
Ὁ δέ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής ἀπαντᾶ ὡς ἑξῆς: « Ἀδιάλειπτή προσευχή εἶναι τό νά ἔχουμε πάντοτε τό νοῦμας προσηλωμένον μέ πολλήν εὐλάβεια καί πόθον κοντά στό Θεό. Νά ἐξαρτᾶται ὁ ἄνθρωπος πάντοτε ἀπό τήν πρός τό Θεό ἐλπίδα καί νά στηρίζει τό θάρρος του, γιά ὅλα του τά ἔργα σ’ Αὐτόν τότε ὁ ἄνθρωπος αὐτός πραγματικά προσεύχεται ἀδιαλείπτως...».
Καί ὁ μακαριστός Εὐσέβιος Ματθόπουλος, στό βιβλίο του ὁ προορισμός τοῦ ἀνθρώπου, σελ. 92, γράφει:« τό ἀδιαλείπτως προσεύχεσθαι, σημαίνει χωρίς διακοπή. Καί θέλει νά πεῖ μ’ αὐτό ὁ Παῦλος, ὅπου κι’ ἄν βρισκόμαστε, εἴτε περπατοῦμε, εἴτε ἐργαζόμαστε, εἴτε ἀναπαυόμαστε, νάχουμε τό συναίσθημα ὅτι ζοῦμε κάτω ἀπό τήν ἐποπτεία τοῦ Θεοῦ, καί νά δοξολογοῦμε τό ὄνομά Του, νά εὐχαριστοῦμε τήν ἀγαθότητά Του, γιά τίς τόσες εὐεργεσίες πού ἀπολαμβάνουμε ἀπό Αὐτόν. Κι’ ὅταν ἀκόμα κάνουμε ἀγαθές σκέψεις καί λογισμούς, ἤ ὅταν διαβάζουμε τήν Ἁγία Γραφή, ἤ ἄλλα χριστιανικά βιβλία, ὅλα αὐτά περιλαμβάνονται στό « ἀδιαλείπτως προσεύχεσθαι».
Ἀκόμα καί ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἀναφέρεται στό θέμα αὐτό μέ τά ἑξῆς; « τό εἶδος αὐτό τῆς προσευχῆς εἶναι ἀναγκαῖο γιά τόν ἀγωνιστή, γιατί ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως εἶναι ἀσώματος καί ἀεικίνητος εἶναι δυνατό νά τοῦ ἔλθουν προσβολές καί νά αἰχμαλωτισθεῖ ἀπό τούς δαίμονες. Γιά τοῦτο ἔχει ἀνάγκη σέ κάθε του ἀναπνοή νά κρατᾶ τό ὅπλο τῆς προσευχῆς, γιά νά ἐξουδετερώνει τίς προσβολές τοῦ σατανᾶ.» Ἡ μνήμη τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅπλο ἐναντίον κάθε ἐχθροῦ τῆς ψυχῆς.
Τέλος μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι κάποιος μπορεῖ νά προσεύχεται ἀδιάλειπτα καί στήν ἐποχή μας ἀκόμα, φτάνει νά συνδέει τόν ἑαυτό του καί κάθε του ἐνέργεια μέ τό Θεό, ἔτσι πού ὄλη του ἡ ζωή νά εἶναι μιά ἐνθύμιση τοῦ Πλάστη του, μιά ἀδιάλειπτη προσευχή. Ἴσως χρειαστεῖ κάποιος κόπος καί ἐπίπονη προσπάθεια στήν ἀρχή , ἀλλά μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ θά τό κατορθώσει ἄν τό ἀποφασίσει. Καί τότε θά νοιώσει πραγματικά τήν παρουσία τοῦ Κυρίου στή ζωή του μέ τά ἀνάλογα εὐεργετικά ἀποτελέσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου