Του Αρχιμ. Ιερόθεου ΚαλογερόπουλουΜέ τήν ύψωση τού Τιμίου Ξύλου τού Ζωοποιού Σταυρού, στό ξεκίνημα κάθε νέου εκκλησιαστικού έτους, η Εκκλησία διασαφηνίζει τήν γνησιότητα τής πίστεως καί τήν ορθοπραξία τών εκδηλώσεων τής θρησκευτικότητας τού ανθρώπου, τονίζοντας τόν βαθύτερο σκοπό τής ζωής τών πιστών, πού είναι η ανάσταση διά τού σταυρού, ενώ παράλληλα προσδιορίζει τήν ποιότητα τής προσπάθειας πού πρέπει νά καταβληθεί στήν επίτευξη αυτού τού στόχου.
Ο Χριστός πού «πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι καί εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α΄ Τιμ. β, 4) κληρονομεί στό πλάσμα Του, μέσα στήν ιστορία, τή ζωή τού Σταυρού Του. Έκτοτε η αυθεντικότητα τής ανθρωπίνης υπάρξεως κρύβεται στή φύση τού Σταυρού, ο οποίος γίνεται τό μέτρο καί τό κριτήριο τής αλήθειας τής ζωής αλλά καί τής ελευθερίας τού ανθρώπου.
Διά τού Σταυρού καταξιώνεται τό ανθρώπινο πρόσωπο, επειδή κερδίζει τήν νίκη κατά τού θανάτου καί αποκαθίσταται στήν αρχική του δόξα. Έτσι, ο Σταυρός γίνεται ο τρόπος μέσα από τόν οποίο αποκαλύπτεται ο Θεός στόν άνθρωπο, καί παράλληλα ο τόπος μέσα στόν οποίον απελευθερώνεται καί διασώζεται ο άνθρωπος.
Η καύχηση τού Αποστόλου Παύλου «εν τώ σταυρώ τού Κυρίου», αποτελεί, στά πλαίσια τής προσπάθειας τού ανθρώπου, αιώνια προτροπή γιά σοφή διέξοδο από τόν δαιμονικό εγωισμό καί γιά σαφή απεμπλοκή από τήν αιχμαλωσία τού κακού, μέ σκοπό τή βίωση τού μυστηρίου τού Σταυρού καί τής καταλλαγής τού κόσμου.
Στήν πορεία τού ανθρώπου γιά ανάσταση, η σχέση μας μέ τόν κόσμο πρέπει νά επαληθεύεται από τόν Παύλειο λόγο « ... εμοί δέ μή γένοιτο καυχάσθαι ει μή εν τώ σταυρώ τού Κυρίου ημών ᾿Ιησού Χριστού, δι’ ού εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τώ κόσμω... » (Γαλ. στ΄ 14).
Ο Χριστός πού «πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι καί εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α΄ Τιμ. β, 4) κληρονομεί στό πλάσμα Του, μέσα στήν ιστορία, τή ζωή τού Σταυρού Του. Έκτοτε η αυθεντικότητα τής ανθρωπίνης υπάρξεως κρύβεται στή φύση τού Σταυρού, ο οποίος γίνεται τό μέτρο καί τό κριτήριο τής αλήθειας τής ζωής αλλά καί τής ελευθερίας τού ανθρώπου.
Διά τού Σταυρού καταξιώνεται τό ανθρώπινο πρόσωπο, επειδή κερδίζει τήν νίκη κατά τού θανάτου καί αποκαθίσταται στήν αρχική του δόξα. Έτσι, ο Σταυρός γίνεται ο τρόπος μέσα από τόν οποίο αποκαλύπτεται ο Θεός στόν άνθρωπο, καί παράλληλα ο τόπος μέσα στόν οποίον απελευθερώνεται καί διασώζεται ο άνθρωπος.
Η καύχηση τού Αποστόλου Παύλου «εν τώ σταυρώ τού Κυρίου», αποτελεί, στά πλαίσια τής προσπάθειας τού ανθρώπου, αιώνια προτροπή γιά σοφή διέξοδο από τόν δαιμονικό εγωισμό καί γιά σαφή απεμπλοκή από τήν αιχμαλωσία τού κακού, μέ σκοπό τή βίωση τού μυστηρίου τού Σταυρού καί τής καταλλαγής τού κόσμου.
Στήν πορεία τού ανθρώπου γιά ανάσταση, η σχέση μας μέ τόν κόσμο πρέπει νά επαληθεύεται από τόν Παύλειο λόγο « ... εμοί δέ μή γένοιτο καυχάσθαι ει μή εν τώ σταυρώ τού Κυρίου ημών ᾿Ιησού Χριστού, δι’ ού εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τώ κόσμω... » (Γαλ. στ΄ 14).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου