Ἡ λειτουργία εἶναι γιὰ μᾶς σὰν ἕνας ἀρραβῶνας. Ὅπως φορᾶς τὸ δαχτυλίδι τοῦ ἀρραβῶνος καὶ αὐτὸ σημαίνει μίαν ὑπόσχεση γάμου, ἔτσι ἀκριβῶς ἡ λειτουργία σημαίνει ὅτι συνδέομαι μὲ τὸν Χριστόν, ὁ ὁποῖος μοῦ ὑπόσχεται ὅτι, ἂν μείνω πιστός, θὰ μὲ βάλη ὁπωσδήποτε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Ζοῦμε ἀπὸ τὴν γῆ αὐτὴν τὸν παράδεισον. Ἐδῶ λοιπόν, ἀγαπητοί μου, συντελεῖται αὐτὴ ἡ τόσο μεγάλη ἀλήθεια.
Eδὼ μέσα, ὅταν τελοῦμε τὴν λειτουργίαν, εἶναι ὁλόκληρος ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἑνούμεθα μὲ τὸν Χριστὸν καὶ γινόμεθα μαζὶ Τοῦ ἕνα σῶμα.
Ὅπως, ἐὰν πάρης ἕνα ὕφασμα ἄσπρο καὶ τοποθετήσης πίσω ἕνα φακὸ πολὺ δυνατό, αὐτὸ γίνεται μία φωτεινὴ ὀθόνη, ἔτσι μᾶς ἀπορροφοῦν καὶ ἐμᾶς οἱ ἀκτῖνες τοῦ Χριστοῦ καὶ μᾶς κάνουν χριστούς.
Γινόμεθα ναὸς τοῦ Χριστοῦ, γινόμεθα μέλη τοῦ Χριστοῦ, γινόμεθα χριστοὶ καὶ ἐκεῖνος εἶναι ἡ κεφαλή μας. Κεφαλή, «ὁ Χριστὸς ἐστὶν κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας», σημαίνει τὸ κεφαλάρι, ἡ πηγή. Ὅταν διψᾶς, θὰ πᾶς στὴν βρύσι νὰ ξεδιψάσης. Ὁ Χριστὸς εἶναι αὐτὸς ὁ ὁποῖος...
ποτίζει τὴν καρδιά μας τὴν διψασμένη. Τὰ μέλη μας καὶ οἱ σάρκες μας καὶ τὰ ὀστᾶ μας γίνονται μελη καὶ σάρκες καὶ ὀστᾶ τοῦ Χριστοῦ. Ζοῦμε τὴν ζωὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁ Χριστὸς ἀναλαμβάνει τὴν δική μας ζωή. Ὅπως ἕνας εἶναι ὁ ἄρτος ποὺ βάζομε εἰς τὸ ἅγιον αρτοφόριον, ὅπως ἕνας εἶναι ὁ ἄρτος τὸν ὁποῖον ἀποθέτομεν εἰς τὴν ἁγίαν Τράπεζαν, ὅπως ἕνας εἶναι ὁ Χριστός, ἔτσι καὶ ἐμεῖς μὲ τὸν Χριστὸν καὶ μεταξὺ μας γινόμεθα ἕνα· γινόμεθα ἕνας Χριστός.
ποτίζει τὴν καρδιά μας τὴν διψασμένη. Τὰ μέλη μας καὶ οἱ σάρκες μας καὶ τὰ ὀστᾶ μας γίνονται μελη καὶ σάρκες καὶ ὀστᾶ τοῦ Χριστοῦ. Ζοῦμε τὴν ζωὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁ Χριστὸς ἀναλαμβάνει τὴν δική μας ζωή. Ὅπως ἕνας εἶναι ὁ ἄρτος ποὺ βάζομε εἰς τὸ ἅγιον αρτοφόριον, ὅπως ἕνας εἶναι ὁ ἄρτος τὸν ὁποῖον ἀποθέτομεν εἰς τὴν ἁγίαν Τράπεζαν, ὅπως ἕνας εἶναι ὁ Χριστός, ἔτσι καὶ ἐμεῖς μὲ τὸν Χριστὸν καὶ μεταξὺ μας γινόμεθα ἕνα· γινόμεθα ἕνας Χριστός.
Τί γίνεται ἑπομένως ὅταν κάνωμε λειτουργία; Κάνομε μίαν δεξίωσι, ἕνα δεῖπνο. Καλοῦμε ὡς συνδαιτυμόνες τοὺς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, καλοῦμε τὸν πατέρα μας τὸν κεκοιμημένο, τὸν παπποῦ μας, τὸν προπάππο μας, τὰ πρόσωπά μας τὰ ἀγαπητὰ ποὺ ἔφυγαν, καλοῦμε τοὺς ἀγγέλους. Καὶ ἔρχεται ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς καὶ μᾶς παραθέτει τὸ σῶμα του καὶ τὸ αἷμα του. Αὐτὸ σημαίνει «πάντων τῶν ἁγίων μνημονεύσαντες, ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα». Ἀφοῦ φέραμε ὅλους τους ἁγίους ἐδῶ καὶ ἀναθέσαμε εἰς αὐτοὺς τὸν ἑαυτόν μας, ἀφοῦ τοὺς ἱκετεύσαμε καὶ τοὺς κάναμε βοηθούς, δίνομε τὸν ἑαυτόν μας πλέον εἰς τὸν Χριστόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου