Στην Α΄ Επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς Κορινθίους διαβάζουμε ‘ Η
αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει,
η αγάπη δεν καυχιέται, δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί
το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους,
δε χαίρεται όταν βλέπει την αδικία αλλά συγχαίρεται όταν επικρατεί η
αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα
υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει.’
Ο Χριστός έγινε ο Ίδιος το μέτρο της αγάπης και μας τη δίδαξε εμπράκτως με τα Πάθη Του και την Ανάσταση του! Εμείς πόσο διατεθειμένοι είμαστε να αγαπάμε με αυτόν το τρόπο; Οτιδήποτε λιγότερο δεν είναι αγάπη, οτιδήποτε δεν εμπεριέχει όλα τα προηγούμενα ας αποκληθεί κάπως αλλιώς! Μας καλεί να Τον ακολουθήσουμε οπότε κι εμείς πρέπει να πατήσουμε στα δικά Του χνάρια! Να αγαπήσουμε με τον τρόπο που και Εκείνος αγαπά εμάς!
Εμείς πώς άραγε αγαπάμε;
Όταν κάποιος μας αδικήσει ή μας κάνει μια παρατήρηση που δε μας αρέσει πώς νιώθουμε απέναντι του; Όταν κάποιος μας βλάψει πώς θα αντιδράσουμε; Αν θυμώσουμε και πούμε λόγια βαριά βγαίνουμε από την αγάπη του Χριστού. Αν δε συγχωρήσουμε αυτόν που μας αδίκησε βγαίνουμε από την αγάπη του Χριστού. Αν κακοποιούμε την οικογένεια μας πάλι βγαίνουμε από την αγάπη του Χριστού. Και αν δεν τιμάμε τους γονείς μας παρομοίως! Αλλά και αν τρομοκρατούμε τους υφισταμένους μας στη δουλειά ούτε αυτό είναι αγάπη Χριστού! Και ακόμη αυτοί που φιλονικούν για τα χωράφια και τρέχουν στα δικαστήρια σίγουρα δεν έχουν μέσα τους αγάπη Χριστού.
Ναι, είναι ψηλά ο πήχης… ο Χριστός όμως τον έβαλε εκεί γιατί έτσι θέλησε να μας δείξει ότι μας εμπιστεύεται και πως μπορούμε κι εμείς να τα καταφέρουμε να γίνουμε μιμητές Του! Ο Χριστός μας καλεί στη θέωση οπότε και η αγάπη μας πρέπει να είναι εξαγιασμένη! Και μόνο με τη Θεία Χάρη θα μπορέσουμε να αναλάβουμε και να φέρουμε εις πέρας έναν τέτοιο ιερό αγώνα! Κάθε μέρα λοιπόν να ζητάμε από το Θεό να μας γεμίζει με τη δική Του αγάπη, δηλαδή με τον Ίδιο και κάθε μέρα να διαβάζουμε τον υπέροχο ύμνο της αγάπης του Αποστόλου Παύλου για να θυμόμαστε σε ποιες κορυφές μας περιμένει ο Κύριος να Τον συναντάμε! (Α.Κ.Β)
www.sostis.gr
Ο Χριστός έγινε ο Ίδιος το μέτρο της αγάπης και μας τη δίδαξε εμπράκτως με τα Πάθη Του και την Ανάσταση του! Εμείς πόσο διατεθειμένοι είμαστε να αγαπάμε με αυτόν το τρόπο; Οτιδήποτε λιγότερο δεν είναι αγάπη, οτιδήποτε δεν εμπεριέχει όλα τα προηγούμενα ας αποκληθεί κάπως αλλιώς! Μας καλεί να Τον ακολουθήσουμε οπότε κι εμείς πρέπει να πατήσουμε στα δικά Του χνάρια! Να αγαπήσουμε με τον τρόπο που και Εκείνος αγαπά εμάς!
Εμείς πώς άραγε αγαπάμε;
Όταν κάποιος μας αδικήσει ή μας κάνει μια παρατήρηση που δε μας αρέσει πώς νιώθουμε απέναντι του; Όταν κάποιος μας βλάψει πώς θα αντιδράσουμε; Αν θυμώσουμε και πούμε λόγια βαριά βγαίνουμε από την αγάπη του Χριστού. Αν δε συγχωρήσουμε αυτόν που μας αδίκησε βγαίνουμε από την αγάπη του Χριστού. Αν κακοποιούμε την οικογένεια μας πάλι βγαίνουμε από την αγάπη του Χριστού. Και αν δεν τιμάμε τους γονείς μας παρομοίως! Αλλά και αν τρομοκρατούμε τους υφισταμένους μας στη δουλειά ούτε αυτό είναι αγάπη Χριστού! Και ακόμη αυτοί που φιλονικούν για τα χωράφια και τρέχουν στα δικαστήρια σίγουρα δεν έχουν μέσα τους αγάπη Χριστού.
Ναι, είναι ψηλά ο πήχης… ο Χριστός όμως τον έβαλε εκεί γιατί έτσι θέλησε να μας δείξει ότι μας εμπιστεύεται και πως μπορούμε κι εμείς να τα καταφέρουμε να γίνουμε μιμητές Του! Ο Χριστός μας καλεί στη θέωση οπότε και η αγάπη μας πρέπει να είναι εξαγιασμένη! Και μόνο με τη Θεία Χάρη θα μπορέσουμε να αναλάβουμε και να φέρουμε εις πέρας έναν τέτοιο ιερό αγώνα! Κάθε μέρα λοιπόν να ζητάμε από το Θεό να μας γεμίζει με τη δική Του αγάπη, δηλαδή με τον Ίδιο και κάθε μέρα να διαβάζουμε τον υπέροχο ύμνο της αγάπης του Αποστόλου Παύλου για να θυμόμαστε σε ποιες κορυφές μας περιμένει ο Κύριος να Τον συναντάμε! (Α.Κ.Β)
www.sostis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου