ΒΟΗΘΗΜΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΥ

Ἕνα ἁπλὸ βοήθημα γιὰ ἐκείνους ποὺ ἑτοιμάζονται νὰ προσέλθουν στὸ σωστικὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως.

Ἡ Ἐξομολόγηση εἶναι τόσο ἀναγκαία γιὰ κάθε χριστιανό, ὅσο καὶ τὸ Βάπτισμα. Γιατί τὸ Βάπτισμα μᾶς καθαρίζει ἀπὸ τὶς προηγούμενες ἁμαρτίες μας, ἐνῶ ἡ Ἐξομολόγηση ἀπὸ ὅσες διαπράττουμε μετὰ τὸ Βάπτισμα. Χωρὶς τὸ Βάπτισμα δὲν μποροῦμε να κοινωνήσουμε τὰ ἄχραντα Μυστήρια τοῦ Κυρίου. Δὲν μποροῦμε ἐπίσης νὰ κοινωνήσουμε, ἂν δὲν ἐξομολογηθοῦμε τὶς ἁμαρτίες μας, ἀφοῦ αὐτὲς σὰν ἕνα τεῖχος μᾶς χωρίζουν ἀπὸ τὸν Θεό.

Ἡ ἁμαρτία εἶναι ἀρρώστια τῆς ψυχῆς, ποὺ ἂν μείνει ἀθεράπευτη, ὁδηγεῖ στὸν πνευματικὸ θάνατο, στὸν αἰώνιο, δηλαδή, χωρισμὸ τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸν Θεό. Τί κάνουμε ὅταν ἀσθενεῖ τὸ σῶμα μας; Ἐπισκεπτόμαστε χωρὶς καθυστέρηση τὸ γιατρό, στὸν ὁποῖο ἀποκαλύπτουμε τὶς πληγές μας καὶ περιγράφουμε μὲ ἀκρίβεια ὅλα τὰ συμπτώματά μας. Ἐκεῖνος τότε μᾶς χορηγεῖ τὰ κατάλληλα φάρμακα καὶ τὶς ἰατρικὲς ὁδηγίες ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθήσουμε γιὰ νὰ θεραπευθοῦμε.

Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει ὅταν ἀσθενεῖ ἡ ψυχή μας καὶ ποθοῦμε νὰ ἀνακτήσουμε τὴν πνευματική μας ὑγεία. Προσερχόμαστε στὴν Ἐκκλησία ποὺ εἶναι ἕνα πνευματικὸ θεραπευτήριο. Ἐκεῖ ἀναζητοῦμε τὸν πνευματικό, στὸν ὁποῖο δίχως ντροπὴ ὁμολογοῦμε ὅλες τὶς ἁμαρτίες ποὺ τραυμάτισαν τὴν ψυχή μας. Στὴ συνέχεια ἐκεῖνος θὰ μᾶς διαβάσει τὴ συγχωρητικὴ εὐχὴ καὶ θά μᾶς ἀπευθύνει τὶς ἁρμόζουσες συμβουλὲς γιὰ τὴν εὐόδωση τῆς πνευματικῆς μας πορείας. Μ' αὐτὸν τὸν τρόπο ὁ φιλάνθρωπος Χριστός, ὁ Ὁποῖος εἶναι παρὼν σὲ ὅλη τη διάρκεια τῆς Ἐξομολογήσεως, μᾶς χορηγεῖ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν καὶ μᾶς ὑποδεικνύει τὸ δρόμο ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθήσουμε γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ὁριστικὰ ἀπὸ τὴν ἀρρώστια τῆς ἁμαρτίας.

Πρῶτο βῆμα γιὰ τὴν ἐξομολόγησή μας εἶναι ἡ συναίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Εἶναι ἕνα δῶρο τοῦ Θεοῦ ποὺ χαρίζεται σὲ ὅσους τὸ ζητοῦν μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὸ ἐπιδιώκουν μὲ τὴ γενναία καὶ τίμια βυθοσκόπηση τοῦ ἑαυτοῦ τους.

Στὸ δύσκολο ἐγχείρημα τῆς αὐτοκριτικῆς θέλουν νὰ σὲ βοηθήσουν τὰ παρακάτω ἐρωτήματα, τὰ ὁποῖα ἀφοροῦν στὶς σχέσεις μας: α)
μὲ τὸν Θεό, β) μὲ τὸν πλησίον καὶ γ) μὲ τὸν ἑαυτό μας.

§
Α'. Ἐσὺ καὶ ὁ Θεὸς - Βοήθημα Ἐξομολογουμένου

§ Β'. Ἐσὺ καὶ ὁ συνάνθρωπος - Βοήθημα Ἐξομολογουμένου

§ Γ'. Ἐσὺ καὶ ὁ ἑαυτός σου -Βοήθημα Ἐξομολογουμένου

§ Α'. Ἐσὺ καὶ ὁ Θεὸς

§ Πιστεύεις ὁλόψυχα στὸν Τριαδικὸ θεό, τὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸ καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, καὶ στὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας;

§ Ἐμπιστεύεσαι ἀκλόνητα τὸν ἑαυτό σου στὴν πατρικὴ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ ἢ μήπως στὶς δυσάρεστες περιστάσεις ὀλιγοπιστεῖς, γογγύζεις καὶ ἀπελπίζεσαι;

§ Ὁμολογεῖς μὲ παρρησία τὴν πίστη σου, ὅταν οἱ περιστάσεις τὸ ἀπαιτοῦν ἢ μήπως ντρέπεσαι νὰ κάνεις ἀκόμα καὶ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ ὅταν λ.χ. περνᾶς ἔξω ἀπὸ κάποιον ναό;

§ Μήπως ἀσχολήθηκες ποτὲ μὲ τὸν ἀποκρυφισμό, (μάγους, μέντιουμ, ἀστρολόγους, ὑπνωτιστές, πνευματιστές, χαρτορίχτρες, καφετζοῦδες κ.ἅ.) ἢ ἀναμίχθηκες σὲ παραθρησκευτικὲς ὁμάδες (σχολὲς γιόγκα καὶ διαλογισμοῦ, γνωστικὲς ἢ θεοσοφικὲς σχολές, Βουδισμό, Ἰνδουισμὸ κ.ἅ.);

§ Μήπως πιστεύεις στὴν τύχη καὶ στὰ ὄνειρα ἢ ἀσχολεῖσαι μὲ τὸ ξεμάτιασμα καὶ δίνεις σημασία στὶς διάφορες προλήψεις καὶ δεισιδαιμονίες (π.χ. «τὸ 13 εἶναι γρουσούζικος ἀριθμός», «τὸ πέταλο φέρνει γούρι» κ.λπ.);

§ Προσεύχεσαι τακτικὰ καὶ προσεκτικὰ στὸ σπίτι σου (πρωί, βράδυ, πρὶν καὶ μετὰ τὰ γεύματα) ἢ στὴν Ἐκκλησία (κάθε Κυριακὴ καὶ τὶς μεγάλες γιορτές), εὐγνωμονώντας πρωτίστως τὸν Θεὸ γιὰ τὶς ποικίλες, φανερὲς καὶ ἀφανεῖς εὐεργεσίες Του;

§ Μελετᾶς καθημερινὰ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἄλλα ψυχωφελῆ βιβλία;

§ Νηστεύεις, ἂν δὲν ὑπάρχουν σοβαροὶ λόγοι ὑγείας, τὴν Τετάρτη καὶ τὴν Παρασκευὴ καὶ τὶς ἄλλες περιόδους τῶν Νηστειῶν;

§ Προσέρχεσαι τακτικὰ στὸ Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας, ὑστέρα ἀπὸ τὴν κατάλληλη προετοιμασία καὶ τὴν ἔγκριση τοῦ πνευματικοῦ σου;

§ Μήπως βλαστημᾶς τὸ ὄνομα τοῦ Χρίστου, τῆς Παναγίας ἢ τῶν Ἁγίων μας;

§ Μήπως ὁρκίζεσαι χωρὶς λόγο ἢ ἀθέτησες τυχὸν ὅρκο ἢ ὑπόσχεσή σου στὸν Θεό;



Β'. Ἐσὺ καὶ ὁ συνάνθρωπος

§ Δείχνεις ἔμπρακτα τὴν ἀγάπη σου στὸν πλησίον, ἰδιαίτερα σὲ ὅσους ὑποφέρουν ἢ ἔχουν ἀνάγκη (ἀσθενεῖς, πτωχούς, φυλακισμένους, ἄνεργους, ὀρφανά, ἡλικιωμένους κ.ἅ.);

§ Συγχωρεῖς ὅσους σὲ ἔβλαψαν ἢ μήπως κρατᾶς μέσα σου ἔχθρα καὶ ἀντιπάθεια; Εἶσαι πρόθυμος νὰ ζητήσεις «συγγνώμην» ἀπὸ τὸν πλησίον γιὰ τυχὸν σφάλματά σου;

§ Μήπως θεληματικὰ ἢ ἀθέλητα διέπραξες φόνο ἢ μὲ τὴ συμπεριφορά σου βοήθησες στὴν ἐκτέλεση μίας τέτοιας πράξεως;

§ Μήπως ἔχεις τὸ ἐλάττωμα

§ - Νὰ λὲς ψέματα;- Νὰ κατακρίνεις;- Νὰ συκοφαντεῖς;- Νὰ κολακεύεις;- Νὰ καταριέσαι;- Νὰ ὀργίζεσαι καὶ νὰ βρίζεις;- Νὰ εἰρωνεύεσαι καὶ νὰ χλευάζεις;- Νὰ διαπληκτίζεσαι καὶ νὰ χειροδικεῖς;- Νὰ «στέλνεις» τοὺς ἄλλους «στὸ διάβολο»;- Νὰ εἶσαι περίεργος;

§ Μήπως φθονεῖς τὴν εὐτυχία ἢ ζηλεύεις τὰ ἀγαθὰ τοῦ πλησίον σου; Ἢ μήπως, πάλι, χαίρεσαι στὶς συμφορές του;

§ Μήπως εἶσαι καχύποπτος καὶ δίνεις πίστη στὶς ὑπόνοιές σου γιὰ τοὺς ἄλλους;

§ Μήπως κλέβεις ἢ συνεργάστηκες ποτὲ σὲ κλοπὴ ἢ δέχτηκες ἐν γνώσει σου κλεμμένα πράγματα;

§ Δείχνεις εὐγνωμοσύνη στοὺς εὐεργέτες σου ἢ μήπως ἀνταποδίδεις ἀχαριστία γιὰ τὸ καλὸ ποὺ σοῦ ἔκαναν;

§ Μήπως μὲ τοὺς λόγους καὶ τὴ συμπεριφορά σου σκανδαλίζεις τὸν πλησίον σου ἢ τὸν ἐξωθεῖς στὴν ἁμαρτία;

§ Μήπως ἀσχολεῖσαι μὲ τὴν προσωπική, οἰκογενειακὴ ἢ ἐπαγγελματικὴ ζωὴ τῶν ἄλλων καὶ ἐπεμβαίνεις ἀδιάκριτα, προκαλώντας διάφορα προβλήματα;

§ Μήπως διακινεῖς ναρκωτικὲς οὐσίες ἢ μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο ὁδήγησες ἄλλους στὴ χρήση τους;

§ Μήπως συνηθίζεις νὰ διαδίδεις πληροφορίες ἢ μυστικὰ τῶν ἄλλων, δημιουργώντας ἔτσι διαμάχες στὶς σχέσεις τῶν συνανθρώπων σου;

§ Στὸ ἐπάγγελμα

§ Μήπως ἡ συνείδησή σου σὲ ἐλέγχει γιὰ ἀπάτη, νοθεία, αἰσχροκέρδεια, κατάχρηση, τοκογλυφία, δωροδοκία, ἀπόκρυψη ἐμπορευμάτων κ.λπ.;

§ Μήπως στὶς συναλλαγές σου σὲ διακρίνει ἀνειλικρίνεια, ἀνεντιμότητα ἢ δολιότητα;

§ Μήπως κακομεταχειρίζεσαι, ἐκμεταλλεύεσαι ἢ ἀδικεῖς τοὺς ἐργάτες, ὑπαλλήλους ἢ ὑφισταμένους σου;

§ Στὴν οἰκογένεια

§ Δείχνεις σεβασμό, ἀγάπη καὶ τιμὴ πρὸς τοὺς γονεῖς σου ἢ μήπως συμπεριφέρεσαι μὲ αὐθάδεια, σκληρότητα καὶ περιφρόνηση; Ἰδιαίτερα, τοὺς συμπαραστέκεσαι στὰ γηρατειά τους;

§ Ἡ συμπεριφορά σου στὸ σπίτι διαπνέεται ἀπὸ πνεῦμα θυσίας, ἀγάπης, καλοσύνης, ἀλληλοκατανόησης, ὑποχωρητικότητας καὶ ὑπομονῆς; Μήπως μὲ τὴν ἐριστικότητα, τὸ πεῖσμα ἢ τὶς παράλογες καὶ ἐγωιστικὲς ἀπαιτήσεις σου διαταράσσεις τὴν οἰκογενειακὴ γαλήνη καὶ ἀτμόσφαιρα;

§ Ὡς σύζυγοι:

§ Ἀποδέχεστε τὴ συζυγία ὡς εὐλογία Θεοῦ καὶ ἀγωνίζεστε καθημερινὰ γιὰ τὴν τελείωση καὶ ὁλοκλήρωση τῆς μεταξύ σας ἀγάπης, ὥστε νὰ μὴ διασπᾶται αὐτὴ ἀπὸ καμιὰ ἄλλη γήϊνη ἀγάπη (πρὸς τοὺς γονεῖς, τὰ παιδιά, τοὺς συγγενεῖς, τὸ ἐπάγγελμα κ.α.);

§ Τιμᾶτε καὶ ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τοὺς γονεῖς καὶ συγγενεῖς τοῦ ἄλλου;

§ Διαφυλάσσετε τὴν ἀμοιβαία πίστη καὶ ἀφοσίωση;

§ Μήπως ἀποφεύγετε μὲ διάφορα μέσα τὴν τεκνογονία;

§ Μήπως κάνατε ἔκτρωση ἢ γίνατε ἠθικοὶ αὐτουργοὶ στὴ διάπραξη ἑνὸς τέτοιου ἐγκλήματος;

§ Μήπως διατηρούσατε προγαμιαῖες σχέσεις;

§ Ὡς γονεῖς:

§ Προσεύχεστε θερμὰ γιὰ τὴν προκοπὴ τῶν παιδιῶν σας;

§ Ἢ ζωή σας ἀποτελεῖ καλὸ παράδειγμα γιὰ τὰ παιδιά σας;

§ Μήπως ἐνδιαφέρεστε μόνο γιὰ τὴν κατὰ κόσμο πρόοδό τους; Δείχνετε ἰδιαίτερη φροντίδα γιὰ τὴ χριστιανικὴ ἀγωγή τους, ἀφιερώνοντας γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ τὸν ἀνάλογο χρόνο, ἄλλοτε συμβουλεύοντας καὶ συζητώντας μαζί τους, ἄλλοτε ἐμπνέοντος μὲ τὴ συνέπεια τῆς χριστιανικῆς σας ζωῆς καὶ ἄλλοτε παρακολουθώντας διακριτικὰ τὰ ἀναγνώσματά τους, τοὺς τρόπους ψυχαγωγίας τους καὶ τὶς παρέες τους;

§ Μήπως κάνετε διακρίσεις μεταξὺ τῶν παιδιῶν σας ἢ δὲν ὑπήρξατε δίκαιοι στὶς γονικές σας παροχές;

§ Μήπως ἐπεμβαίνετε ἄκαιρα, πιεστικὰ καὶ ἀδικαιολόγητα στὶς ἀποφάσεις τῶν παιδιῶν σας ἢ στὶς οἰκογένειές τους, ὑπονομεύοντας ἔτσι τὶς προσπάθειές τους ἢ τοὺς οἰκογενειακούς τους δεσμούς;

§ Γ'. Ἐσὺ καὶ ὁ ἑαυτός σου

§ Μήπως εἶσαι προσκολλημένος στὶς βιοτικὲς φροντίδες καὶ τὰ ἐγκόσμια ἀγαθὰ καὶ ἀδιαφορεῖς γιὰ τὴν καλλιέργεια τῆς ἀθάνατης ψυχῆς σου καὶ τὴν ἕνωσή σου μὲ τὸν Θεό;

§ Μήπως διακατέχεσαι ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια, πού εἶναι ἡ ἀρχὴ καὶ ἡ γεννήτρια ὅλων τῶν κακῶν; Αὐτὸ θὰ τὸ διαπιστώσεις:

§ -ἂν ἐπιδιώκεις τὴ δόξα, τὶς τιμές, τοὺς ἐπαίνους, τὰ πρωτεῖα καὶ τὴν προβολή,-ἂν καυχιέσαι καὶ μιλᾶς μὲ ἐγκώμια γιὰ τὶς προσωπικές σου ἱκανότητες, τὴν καλή σου οἰκογένεια καὶ τὶς ἐπαγγελματικές σου ἐπιτυχίες,-ἂν προσπαθεῖς νὰ γίνεσαι ἄρεστος στοὺς ἀνθρώπους,-ἂν δείχνεις μεγάλη ἐμπιστοσύνη στὸν ἑαυτὸ σου καὶ ἐπιμένεις μὲ πεῖσμα στὴν προσωπική σου κρίση,-ἂν δὲν δέχεσαι τὶς συμβουλὲς τῶν ἄλλων ἢ ἀντιδρᾶς στὶς ὑποδείξεις τῶν τυχὸν σφαλμάτων σου,-ἂν ἐπιδιώκεις πάντοτε καὶ σὲ ὅλα τὴν ἰκανοποίηση τοῦ ἑαυτοῦ σου ἢ ζητᾶς ἀπαιτητικὰ νὰ ἐξυπηρετεῖσαι ἀπὸ τοὺς ἄλλους.

§ Μήπως μιλᾶς ἄκαιρα, διακόπτοντας ἢ προσβάλλοντας μὲ λόγια ταπεινωτικὰ τοὺς συνομιλητές σου;

§ Μήπως εἶσαι φιλάργυρος ἢ πλεονέκτης;

§ Μήπως ζεῖς μὲ πολυτέλεια καὶ σπατάλη ἢ ξοδεύεις τὰ χρήματά σου σὲ τυχερὰ παιχνίδια, χαρτοπαιξία κ.α.;

§ Μήπως ντύνεσαι καὶ καλλωπίζεσαι μὲ τρόπο προκλητικὸ ἢ μήπως ἡ ἐνδυμασία σου εἶναι ἀνάρμοστη γιὰ τὸ δικό σου φύλο;

§ Μήπως εἶσαι λαίμαργος ἢ γαστρίμαργος;

§ Μήπως λὲς πολλὰ λόγια, περιττὰ καὶ ἀνώφελα ἢ μήπως αἰσχρολογεῖς;

§ Δείχνεις τὸν ἀπαιτούμενο σεβασμὸ στὸ σῶμα σου, ποὺ εἶναι; ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἢ μήπως ἔπεσες σὲ διάφορα σαρκικὰ ἁμαρτήματα (αὐνανισμό, πορνεία, μοιχεία, ἀρσενοκοιτία κ.ἅ.);

§ Μήπως ἐκθέτεις τὸν ἑαυτό σου σὲ διάφορους σαρκικούς πειρασμοὺς (ἄσεμνα θεάματα καὶ διασκεδάσεις, ἀνήθικα περιοδικὰ καὶ βιβλία, πορνογραφήματα, προκλητικὴ μουσικὴ καὶ τραγούδια κ.λ.π.);

§ Ὅταν προσβάλλουν τὸ νοῦ σου αἰσχροὶ λογισμοὶ καὶ φαντασίες τοὺς διώχνεις ἀμέσως ἢ μήπως τοὺς ἀποδέχεσαι καὶ τοὺς καλλιεργεῖς;

§ Μήπως καταστρέφεις τὴν ὑγεία σου, ποὺ εἶναι δωρό του Θεοῦ, μὲ τὴ μέθη, τὸ κάπνισμα ἢ τὴ χρήση ναρκωτικῶν οὐσιῶν;

§ Μήπως σκέφτηκες ποτὲ νὰ αὐτοκτονήσεις;

§ Μήπως διακατέχεσαι ἀπὸ ὀκνηρία, ἀμέλεια ἢ ἀνευθυνότητα;

§ Μήπως σπαταλᾶς ἄσκοπα τὸ χρόνο σου μπροστὰ στὴν τηλεόραση ἢ περιπλανώμενος στὸ διαδίκτυο;

§ Καὶ τώρα, μετὰ τὸν ἔλεγχο τοῦ ἑαυτοῦ σου, τρέξε, ἀδελφέ μου, χωρὶς ἀναβολὴ στὸν πνευματικό. Ἐξομολογήσου τὶς ἁμαρτίες σου α) χωρὶς νὰ κρύψεις καμία, β) μὲ εἰλικρίνεια καὶ συντομία καὶ γ) δίχως νὰ ἀναφέρεις τυχὸν ἀρετές σου ἢ ξένα ἁμαρτήματα. Νὰ εἶσαι σίγουρος πώς, μαζὶ μὲ τὴν ἄφεση, ὁ Θεὸς θὰ σοῦ προσφέρει πλούσια τὴ χάρη Του, γιὰ τὸ ξεκίνημα μίας νέας ζωῆς.




Ἱερὰ Μονὴ Παρακλήτου


Νέες ομιλίες π.Αποστόλου Θεολόγου προστέθηκαν.

TRANSLATOR

English French German Spain Italian Dutch Russian Portuguese Japanese Korean Arabic Chinese Simplified

Θεία Λειτουργία π.Αποστόλου Θεολόγου Ιερός Ναός Αγίας Βαρβάρας Πατησίων

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2019

Ταπεινοφροσύνη ὁ πνευματικός πλοῦτος τῆς ψυχῆς

tapeinosiτοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου
Λεμεσοῦ κ. Ἀθανασίου
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος στον εἰκοστό πέμπτο λόγο του «περί τῆς ὑψίστου ταπεινοφροσύνης ἡ ὁποία ἀποκτᾶται μέ μυστικό τρόπο καί ἐξολοθρεύει τά πάθη», λέει: «Ἀοράτῳ αἰσθήσει ἐγγινομένης τῆς ταπεινοφροσύνης». Ἡ ταπεινοφροσύνη δηλαδή ἔρχεται στόν ἄνθρωπο ἀοράτως, χωρίς δηλαδή νά τήν πιάνει κανείς χειροπιαστά, χωρίς παρατηρήσεις. Λέει ὁ Χριστός ὅτι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἔρχεται χωρίς παρατηρήσεις καί χωρίς ἐξωτερικά πράγματα καί ἐπίσης ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος: «σοῦ μή εἰδότος ἀνατέλλει ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ», σιγά σιγά μές στήν καρδία σου. Ἐδῶ ὁ ὅσιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος ὀνομάζει τήν ἐνέργεια αὐτή ταπεινοφροσύνη. Ἡ ταπεινοφροσύνη ὅμως διαφέρει ἀπό τήν ταπείνωση. Ταπεινοφροσύνη σημαίνει νά σκέφτεσαι ταπεινά καί ἡ ταπείνωση εἶναι τό ἀποτέλεσμα καί ὁ στόχος τῆς ταπεινοφροσύνης.Λέγει λοιπόν ὁ ὅσιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος «Ἐκεῖνος πού θέλει νά διηγῆται μέ λόγια αἰσθητά τήν αἴσθησι καί τήν ἐνέργεια τῆς ἀγάπης τοῦ Κυρίου στήν κυριολεξία της, καί τῆς ἁγίας ταπεινοφροσύνης καθώς πρέπει, καί τῆς μακαρίας ἁγνότητος ἀληθινά, καί τῆς θείας ἐλλάμψεως παραστατικά, καί τοῦ φόβου τοῦ Θεοῦ πραγματικά, και τῆς ἐσωτερικῆς πληροφορίας ἀλάνθαστα, καί φαντάζεται ὅτι θά δώση νά καταλάβουν αὐτά τά πράγματα μέ τήν ἐξήγησί του ὅσοι δέν τά ἔχουν γευθῆ προσωπικῶς, αὐτός ὁμοιάζει μέ ἐκεῖνον πού θέλει νά ἐξηγήση με λόγια καί παραδείγματα, πόσο γλυκό εἶναι τό μέλι σέ ἐκείνους πού ποτέ δέν τό ἐγεύθηκαν. Καί ὁ μέν δεύτερος ἄδικα φιλολογεῖ, γιά νά μήν εἰπῶ βαττολογεῖ, ὁ δέ πρῶτος ἤ ἀγνοεῖ αὐτά πού διηγεῖται ἤ ἐμπαίζεται ὑπερβολικά ἀπό τήν κενοδοξία». Θέλει να πεῖ ὅτι γιά ὅλα αὐτά τά ὁποῖα λέγονται και γιά ὅλα αὐτά πού ἀκούονται, χρειάζεται ὁ ἄνθρωπος γιά νά τά καταλάβει νά ἔχει μία σχετική ἐμπειρία. Καί ὅπως μᾶς ἔλεγε καί ὁ ἀείμνηστος Γέροντάς μας αὐτός πού γεύτηκε τό μέλι μπορεῖ νά ξέρει τί εἶναι τό μέλι εἴτε ἕνα βαρέλι μέλι φάει εἴτε μία κουταλιά. Ὅμως θά πεῖ κάποιος, δέν πρέπει νά τά διηγούμαστε καί νά τά μελετοῦμε, ἀφοῦ δεν τά γνωρίζουμε ἐμπειρικά. Πρέπει βέβαια να τά μελετοῦμε καί νά τά ξέρουμε θεωρητικά καί νά γνωρίζουμε πῶς λειτουργεῖ ὁ πνευματικός νόμος καί ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ στον ἄνθρωπο καί πῶς γίνεται νά προχωρήσει ὁ ἄνθρωπος πνευματικά. Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά νά ἔχουμε τήν ταπείνωση, εἴτε νά μετανοοῦμε διότι δέν φτάσαμε σ’ αὐτά τά ὁποῖα ἐμεῖς οἱ ἴδιοι διηγούμαστε, εἴτε νά ἀρκούμαστε σ’ αὐτά τά ὁποῖα οἱ ἅγιοι πατέρες μᾶς διηγοῦνται καί μᾶς περιγράφουν, καί νά ξέρουμε ὅτι ὅλα ὅσα λέγονται εἶναι ἀπό την ἐμπειρία τῶν ἁγίων καί ὄχι ἀπό δική μας γνώση πνευματική.

Συνεχίζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης:
«Ὁ παρών λόγος παρουσίασε ἐνώπιόν μας προς ἐξέτασι ἕνα θησαυρό, ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται ἀσφαλισμένος μέσα σέ ὀστράκινα σκεύη ἤ καλύτερα σέ ἀνθρώπινα σώματα. Ἕνα θησαυρό πού ἡ ποιότης του δέν μπορεῖ καθόλου νά κατανοηθῆ μέ λόγια». Αὐτός ὁ θησαυρός τῆς ταπεινώσεως εἶναι τό πιό πολύτιμο πράγμα, πού μπορεῖ νά ἀποκτήσει ὁ ἄνθρωπος καί τό κλειδί ὅλων τῶν ἀρετῶν. Εἶναι το ἔδαφος πάνω στό ὁποῖο φυτρώνουν οἱ ἅγιες ἀρετές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀλλά αὐτός ὁ θησαυρός βρίσκεται μέσα στά πήλινα σκεύη, τά ὁποῖα εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι καί πού εἴμαστε ἀδύναμοι, μέ ἰδιοτέλεια, μέ πονηρία καί ἄλλα πάθη μέ τά ὁποῖα δυστυχῶς εἶναι σφραγισμένη ἡ ἀνθρώπινή μας ὑπόσταση. Στό Εὐαγγέλιο φαίνεται ὅτι οἱ δυό μαθητές τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ἰάκωβος καί ὁ Ἰωάννης, πού ἦταν οἱ καλύτεροι τῶν μαθητῶν, ἡ κορωνίδα τῶν μαθητῶν, δέν μετεῖχαν σ’ αὐτά πού τούς ἔλεγε ὁ Χριστός. Ἐνῶ ὁ Κύριος ἀνέπτυσσε μπροστά τους τήν πορεία του στό πάθος, στή Σταύρωση, στόν θάνατο δέν συγκλονίστηκαν ἀπό ὅλα αὐτά, δέν συμπαραστάθηκαν στόν διδάσκαλό τους, δεν προβληματίσθηκαν τί θα γίνει σέ λίγες μέρες, ὅταν ὁ Χριστός τούς εἶπε, «Ἰδού ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα», κι ἐκεῖ ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου θα παραδιδόταν στά χέρια ἀνθρώπων ἁμαρτωλῶν, οἱ ὁποῖοι θά τόν ἐνέπαιζαν, θά τόν μαστίγωναν καί θά τόν βασάνιζαν. Τίποτα δέν ἔπιασε πάνω τους, γιατί εἶχαν ἀκόμη τήν ἀνθρώπινη ἐμπάθεια καί μικρότητα και ἐπιζητοῦσαν ὁ ἕνας τη μία θέση καί ὁ ἄλλος την ἄλλη, ὅταν ὁ Χριστός θα γινόταν, ὅπως νόμιζαν, βασιλιάς τοῦ Ἰσραήλ. Ἔχουμε λοιπόν τόν θησαυρό αὐτό τῆς Θείας χάριτος μέσα στά ὀστράκινα καί ἀνθρώπινα σκεύη. Ἕνα θησαυρό πού ἡ ποιότητά του δέν μπορεῖ νά κατανοηθεῖ μέ λόγια. Ὅ,τι κι ἄν ποῦμε δέν περιγράφεται «καί περιγραφόμενος ἀπερίγραπτος μένει».
«Ἔχει δέ ὁ θησαυρός αὐτός ἀπ’ ἔξω μόνο μία ἐπιγραφή, ἡ ὁποία εἶναι ἀκατανόητη καί παρέχει πολλήν καί ἀτέλειωτη ἐρευνητική προσπάθεια σέ ὅσους ζητοῦν νά την ἐξηγήσουν μέ λόγια. Καί ἡ ἐπιγραφή αὐτή ἔχει ὡς ἑξῆς: ‘‘Ἡ ἁγία ταπείνωσις’’». Σάν να εἶναι ἕνα σκεῦος τό ὁποῖο περιέχει ἕνα πολύτιμο θησαυρό, πού δέν περιγράφεται οὔτε μπορεῖς νά τόν συλλάβεις μέ τόν νοῦ. Εἶναι ἕνα πολύτιμο πράγμα, γιατί αὐτός ὁ θησαυρός εἶναι ἡ ἔκφραση τοῦ Χριστοῦ. «Μάθετε ἀπ’ἐμοῦ ὅτι πρᾶος εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ». Εἶναι τό περιεχόμενο τῆς καρδίας τοῦ Χριστοῦ. Ποιός μπορεῖ νά μᾶς πεῖ τί εἶναι αὐτή ἡ ταπείνωση καί πῶς τήν κατακτᾶ ὁ ἄνθρωπος; Στή συνέχεια ὁ ἅγιος Ἰωάννης τό ἁπλοποιεῖ καί μᾶς τό δίδει ὅσο εἶναι δυνατό ἀνθρωπίνως:
«Ὅσοι ὁδηγοῦνται ἀπό τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ἄς εἰσέλθουν μαζί μας στό νοερό καί πάνσοφο τοῦτο συνέδριο καί ἄς κρατοῦν νοερῶς στά χέρια τους θεόγραπτες πλάκες γνώσεως.» Σάν νά κάνει ἕνα συνέδριο ὁ Ἅγιος, ἕνα θεόλεκτο, νοερό καί πάνσοφο συνέδριο καί προσκαλεῖ ὅσους ἔχουν γνώση πνευματική νά μποῦν μέσα σ’ αὐτό τό συνέδριο καί νά ἀποφανθοῦν τι εἶναι ἡ ταπείνωση. Βλέπετε, ἡ Κλίμακα πάντοτε ὅταν περιγράφει τή βαθμίδα τῶν ἀρετῶν, θέλει νά πεῖ τί εἶναι αὐτό το πράγμα πού περιγράφει. Ἀρχή σοφίας ὀνομάτων ἐπίσκεψις, ὅπως λέει και ἕνα ρητό. Δηλαδή για νά καταλάβει κανείς μία ἀρετή, ἕνα χάρισμα πρέπει νά πεῖς τί εἶναι. Δέν μπορεῖς νά καταλάβεις, ἄν δέν δώσεις ἕναν ὁρισμό.
«Ἄρχισε λοιπόν τό συνέδριο. Συγκεντρωθήκαμε καί συζητήσαμε καί ἐρευνήσαμε ἐξεταστικά τήν σημασία τῆς σπουδαίας αὐτῆς ἐπιγραφῆς. Ἕνας ἔλεγε ὅτι ταπεινοφροσύνη εἶναι τό νά λησμονῆς ἀμέσως τά κατορθώματά σου. Κάποιος ἄλλος ὅτι ταπείνωση εἶναι νά ξεχνᾶς τά καλά τά ὁποῖα ἔκανες καί τά κατορθώματά σου». Φανταστεῖτε ἐμεῖς πού δέν κάνουμε καί κάτι σπουδαῖο καί ἔχουμε τήν ἐντύπωση ὅτι κάνουμε και τά θυμόμαστε κιόλας.
«Ἄλλος, τό νά θεωρῆς τόν ἑαυτό σου πιό τελευταῖο καί πιό ἁμαρτωλό ἀπό ὅλους». Δηλαδή τό νά θεωρεῖς τόν ἑαυτό σου τελευταῖο ἄνθρωπο.
«Ἄλλος, τό νά γνωρίσης καλά μέ τόν νοῦ σου τήν ἰδική σου ἀδυναμία καί ἀσθένεια. Ἄλλος, τό νά προλαμβάνης σέ φιλονικίες να διαλύης πρῶτος τήν ὀργή». Νά μή σοῦ μεταδίδεται ἡ ὀργή. Ὅταν βλέπεις ἕναν ἄνθρωπο ὀργισμένο καί θυμωμένο ἕτοιμο νά ξεκινήσει τή φιλονικία, ἐσύ πρέπει νά διαλύσεις πρῶτος τή φιλονικία αὐτή καί τή φωτιά πού ἔχει ἀνάψει ὁ ἀδερφός σου. Μπορεῖ ὁ ἄλλος νά εἶναι ἄρρωστος, νά εἶναι πιεσμένος, προκατειλημμένος, ἀκόμη καί νά ἔχει δαιμονική ἐνέργεια, ὁ ταπεινός ἄνθρωπος ὅμως εἶναι αὐτός ὁ ὁποῖος διαλύει πρῶτος τήν ὀργή. Δέν περιμένει νά ἔρθει ὁ ἄλλος νά πεῖ συγγνώμη, νά ἠρεμήσει καί νά σιωπήσει καί να κάνει μία ἀνακωχή στή φιλονικία. Ταπεινός εἶναι αὐτός ὁ ὁποῖος διαλύει τήν ὀργή πρῶτος εἴτε μέ τή σιωπή του, εἴτε μέ τά καλά του λόγια εἴτε μέ τήν ὑποχώρησή του.
«Ἄλλος, τό νά γνωρίζης καλά τήν χάρι και τήν εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ», τό νά καταλαβαίνεις δηλαδή τί εἶναι ἡ χάρις καί ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ.
«Καί ἕνας ἄλλος πάλι, τό νά αἰσθάνεσαι ψυχική συντριβή καί νά ἀπαρνεῖσαι τό ἰδικό σου θέλημα». Τό νά εἶναι συντετριμμένη ἡ καρδία σου. Ὄχι ψυχολογικά ἀλλά πνευματικά. Νά ἔχεις ταπεινή καρδιά και νά ἀρνεῖσαι τά δικά σου θελήματα. Ξέρετε ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι, καί μικρά παιδιά ἀκόμα, πού ἄν τούς ἀρνηθεῖς ἕνα θέλημα ἀντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα. Δεν μποροῦν νά κόψουν τό θέλημά τους. Μπορεῖ καί νά κτυπιοῦνται. Βέβαια αὐτό μπορεῖ νά εἶναι ψυχιατρικό φαινόμενο, πού και αὐτό κάποια ἄλλη αἰτία θά ἔχει. Ὅμως εἶναι καί πνευματικά τά φαινόμενα αὐτά, πού δεν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά κόψει τό θέλημά του. Αὐτή ἡ ἐμμονή στό ἴδιο θέλημα εἶναι καταστροφική. Καταστρέφει οἰκογένειες, σπίτια, σχέσεις καί δουλειές. Ἡ Ἐκκλησία μέ ὅλη αὐτή τήν πνευματική ἀγωγή πού μᾶς παρέχει, ὅπως γιά παράδειγμα ἡ νηστεία, μᾶς βοηθᾶ νά κόψουμε τό θέλημα αὐτό.
Λένε πολλοί, γιατί νηστεύουμε, ἀφοῦ τρῶμε καλύτερα σέ περίοδο νηστείας, καί ἔχει τόσα φαγητά. Δέν νηστεύουμε μόνο γιά να κακοπαθήσουμε, ἀλλά καί γιά νά κόψουμε τό θέλημά μας. Καί μόνο πού κόβουμε το θέλημά μας γιά τά φαγητά καί δέν τρῶμε αὐτό πού θέλουμε εἶναι σημαντικό, γιατί πρόκειται γιά ὑπέρβαση τοῦ θελήματός μας. Ἄν δέν μάθει ὁ ἄνθρωπος μέσα στόν γάμο, στή δουλειά, στήν προσωπική του ζωή, στις προσωπικές του σχέσεις νά ξεπερνᾶ τό θέλημά του, τά καταστρέφει ὅλα. Ἕνας βασικός λόγος πού δέν κόβουμε τό θέλημά μας εἶναι τό ὅτι δέν ἀγαποῦμε τούς ἀδελφούς μας. Αὐτός πού ἀγαπᾶ δέν ζητᾶ τά τοῦ ἑαυτοῦ του, «ἡ ἀγάπη οὐ ζητεῖ τά ἑαυτῆς». Ὅταν ἀγαπῶ τόν ἀδελφό μου θά κάνω αὐτό πού ἀναπαύει τόν ἀδελφό μου καί χωρίς νά μοῦ τό πεῖ μάλιστα. Ἡ ἀγάπη κινεῖ τόν ἄνθρωπο σέ ὑπακοή. Ἄν ἀγαπῶ τόν ἀδελφό μου, τόν συνάνθρωπό μου, τή σύζυγο, τά παιδιά μου, κάνω ὑπακοή μετά προθυμίας πολλῆς. Ὁ Γέροντας Παΐσιος ἔλεγε: «Ἄν ἀγαποῦμε τόν Θεό, νά ἀγωνιζόμαστε νά μποῦμε στον Παράδεισο, γιά νά μήν λυπήσουμε τόν Θεό. Ὅσα κάνει ὁ ἄνθρωπος δέν τά κάνει γιά να μπεῖ στόν Παράδεισο ἀλλά γιά νά μήν λυπήσει τόν Χριστό». Ὁ Γέροντας Ἰωσήφ ἔλεγε, «ὅταν πεθάνω δέν φοβᾶμαι τήν κόλαση, ἀλλά δέν θέλω νά μοῦ τό πεῖ ὁ Χριστός να πάω στήν κόλαση. Θέλω νά πάω μόνος μου. Δέν θά ἀντέξω ὁ Χριστός νά μοῦ πεῖ αὐτό τό πράγμα». Ἡ μεγάλη ἀγάπη τῶν Ἁγίων κινεῖτο μέ μεγάλη εὐαισθησία καί μεγάλη διάθεση ταπεινώσεως καί ὑπακοῆς στους ἀδελφούς τους.
Συνεχίζει λοιπόν ὁ ἅγιος Ἰωάννης: «Και ἐγώ ἀφοῦ τά ἄκουσα ὅλα αὐτά, καί ἀφοῦ τά ἐξέτασα μόνος μου μέ πολλή περίσκεψι καί προσοχή, δέν κατώρθωσα μέ ὅσα ἄκουσα νά καταλάβω τήν ἔννοια τῆς μακαρίας ταπεινοφροσύνης». Ὅλα αὐτά ἦταν καλά ἀλλά δέν κατάφερα νά καταλάβω ποιά εἶναι ἡ ἔννοια τῆς ταπεινοφροσύνης μέ ὅλα αὐτά πού ἀκούστηκαν προηγουμένως.
«Γι’ αὐτό ὡς ἔσχατος ὅλων, ἀφοῦ ἐμάζευσα ὅπως ὁ σκύλος τά ψίχουλα πού ἔπεσαν ἀπό τό τραπέζι τῶν γνωστικῶν ἐκείνων καί μακαρίων Πατέρων, κατέληξα στόν ἑξῆς ὁρισμό: Ἡ ταπεινοφροσύνη εἶναι ἀνώνυμη χάρις τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποία μπορεῖ νά ὀνομασθῆ μόνο ἀπό ὅσους τήν ἐδοκίμασαν ἐκ πείρας». Εἶναι μία χάρις μές στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, πού δέν μπορεῖ νά ἐκφραστεῖ καί να περιοριστεῖ καί νά ὀνομαστεῖ. Εἶναι ἀνώνυμη χάρις, γιατί ὅ,τι ὀνομάζει ὁ ἄνθρωπος τό περιορίζει, ὅπως ἔλεγε καί ἕνας σοφός, «ὅ,τι ὁρίζεις τό περιορίζεις». Γι’ αὐτό καί ὁ Θεός δέν ἔχει ὄνομα. Δέν ὑπάρχει ὄνομα το ὁποῖο μπορεῖ νά καθορίζει τήν πραγματικότητα τοῦ Θεοῦ. Ἐμεῖς ἔχουμε ὀνόματα, γιατί ὁ ἄνθρωπος ὁρίζεται ὅμως ὁ Θεός δεν περιορίζεται. Ἔτσι καί ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ δέν περιορίζεται. Ἰδιαίτερα αὐτή ἡ χάρις πού ἐκφράζει τον Θεό τόν ἴδιο. Ὅμως μπορεῖ νά ὁρισθεῖ ἀπό αὐτούς πού τήν δοκίμασαν ἐκ πείρας, πού ἀγωνίστηκαν μέσα στή ζωή τους και γεύθηκαν τήν ἁγία ταπείνωση, αὐτοί μπορεῖ νά καταλάβουν τί σημαίνει αὐτό τό μεγάλο χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού δίνεται στόν ἄνθρωπο.
Στό γεροντικό λέει: Πῆγε ἕνας μοναχός και κτύπησε τήν πόρτα τοῦ Γέροντα. Ὁ Γέροντας τοῦ εἶπε νά περιμένει δυό λεπτά. Τον Γέροντα ὅμως τόν πῆρε ὁ ὕπνος. Ὁ μοναχός ἄκουε τόν Γέροντα πού ροχάλιζε καί μετά ἀπό μία ὥρα ξαναχτύπησε. Ὁ Γέροντας τοῦ εἶπε νά περιμένει ἀκόμα λίγο. Ὁ Γέροντας ξανακοιμήθηκε. Μέχρι τό πρωί ἑπτά, ὀκτώ φορές ὁ μοναχός κτυποῦσε τήν πόρτα και τό ἴδιο σκηνικό ἐπαναλαμβανόταν μέ τον Γέροντα νά ἀποκοιμᾶται. Ἦρθε ἡ ὥρα να ξυπνήσει ὁ Γέροντας καί εἶδε στόν ὕπνο του τόν ἀδερφό ἐκεῖνο στεφανωμένο μέ ἑφτά στεφάνια χάριτος. Ἄνοιξε τήν πόρτα και εἶδε τόν μοναχό. Τοῦ λέει, «Μά ἀκόμα εἶσαι ἐδῶ» καί ὁ μοναχός τοῦ ἀπάντησε, «Γέροντα, μοῦ εἶπες νά περιμένω, καί περίμενα». «Καλά περίμενες μέχρι τώρα καί δέν γόγγυσες, οὔτε σοῦ ἦρθε λογισμός;». « Ναί», ἀπάντησε ὁ μοναχός. «Σκέφτηκα ἑφτά φορές να φύγω, ἀλλά στό τέλος ἔλεγα ὄχι. Μοῦ εἶπε ὁ Γέροντας νά περιμένω καί περίμενα ἀγογγύστως ἐδῶ». Κατάλαβε τότε ὁ Γέροντας ὅτι αὐτοί οἱ ἑφτά πειρασμοί πού πέρασε για νά φύγει, ἦταν ἐκεῖνα τά ἑφτά στεφάνια τῆς χάριτος πού εἶχε.
Ἡ ταπείνωση, λοιπόν εἶναι μία μεγάλη ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ταπεινός ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος, χαρούμενος καί εἰρηνικός. Ἀντίθετα ὁ ὑπερήφανος ἄνθρωπος ποτέ του δέν εὐχαριστιέται, δέν εἰρηνεύει, ποτέ του δέν ἡσυχάζει. Ὁ ἐγωιστής, ὁ ὑπερήφανος καί αὐτός πού ἔχει θέλημα νά κάνει τό δικό του εἶναι ἱκανός να κάνει ἕνα πρόβατο λύκο, δηλαδή νά ἀναστατώσει καί τόν πιό πράο ἄνθρωπο. Ἀκόμα λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὅτι ἡ ταπείνωση, «εἶναι ἀνέκφραστος πλοῦτος, ὀνομασία τοῦ Θεοῦ, δωρεά τοῦ Θεοῦ, ἐφ’ ὅσον Ἐκεῖνος (ὁ Χριστός) λέγει: ‘‘Μάθετε οὐκ ἀπ’ Ἀγγέλου, οὐκ ἀπ’ ἀνθρώπου, οὐκ ἀπό δέλτου, ἀλλ’ ἀπ’ ἐμοῦ’’, δηλαδή ἀπό τήν ἐνοίκησί μου καί τήν ἔλλαμψί μου καί τήν ἐνέργειά μου μέσα σας, ‘‘ὅτι πρᾶός εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ καί τῷ λογισμῷ καί τῷ φρονήματι, καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν πολέμων καί κουφισμόν λογισμῶν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν’’». Δηλαδή θά ἐλαφρυνθεῖτε ἀπό τούς λογισμούς πού ἔχουν οἱ ψυχές σας. Πολλοί ἄνθρωποι διερωτῶνται, γιατί ἔχουν τόσους πολλούς λογισμούς, γιατί δέν εἰρηνεύουν, γιατί δεν ἡσυχάζουν καί δέν χαίρονται κι αὐτοί ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Ἐδῶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος μᾶς λέει ὅτι αἰτία εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια. Αὐτό τό βλέπει κανείς στήν ἐμμονή καί ἐπιμονή νά κάνει τό θέλημά του κάποιος, ἀκόμη καί ἅγια θελήματα, τά ὁποῖα δηλαδή φαινομενικά εἶναι σωστά, ὅπως ἡ ἐξομολόγηση, ἡ Θεία Κοινωνία καί ἡ νηστεία. Δεν τόν ἀφήνει νά κάνει αὐτό πού θέλει καί γίνεται θηρίο καί δέν μπορεῖ νά κόψει τό θέλημά του. Τό ὅτι λοιπόν δέν εἰρηνεύουμε καί δεν ἡσυχάζουν οἱ λογισμοί μας καί δέν ἔχουμε ἀνάπαυση στίς ψυχές μας καί δέν ἀνακουφιζόμαστε ἀπό τούς λογισμούς, αὐτό σημαίνει ὅτι δέν ἔχουμε αὐτή τήν πραότητα και τήν ταπείνωση στήν καρδία, στόν λογισμό καί στό φρόνημά μας, ὅπως μᾶς διδάσκει ὁ Κύριος.
«Διαφορετική εἶναι ἡ ὄψις πού παρουσιάζει ἡ ὁσία αὐτή ἄμπελος, ὅταν ἀκόμη ἐπικρατῆ ὁ χειμώνας τῶν παθῶν, καί διαφορετική ὅταν πλέον ἔλθη ἡ ἄνοιξις τῶν καρπῶν, καί διαφορετική ὅταν φθάση τό θέρος τῶν ἀρετῶν, παρ’ ὅλον ὅτι ὅλες αὐτές οἱ ὄψεις συμβάλλουν σέ μία καί τήν αὐτή εὐφροσύνη καί καρποφορία. Γι’ αὐτό ἐμφανίζει καί τά ἀντίστοιχα σημάδια καί τίς ἀποδείξεις τῶν κατά καιρούς καρπῶν της». Ἡ ταπείνωση ἔχει πολλές ὄψεις, ἀλλιῶς εἶναι στήν ἀρχή πού ὁ ἄνθρωπος ἀκόμη πολεμεῖται ἀπό τά πάθη, ἀλλιῶς εἶναι στή μέση πού ἀρχίζει σιγά σιγά νά φεύγει ἀπό τόν χειμώνα τῶν παθῶν καί ἀρχίζει ἡ ἄνοιξη τῶν ἀρετῶν, καί διαφορετική ὅταν φτάσει πλέον στην ὥρα πού ὁ ἄνθρωπος θά θερίσει τούς κόπους τῶν καρπῶν του. Ὅλες αὐτές οἱ ὄψεις συμβάλλουν στήν ἴδια εὐφροσύνη καί στην καλή καρποφορία.
«Ὅταν ἀρχίζη νά ἀνθίζη μέσα μας ἡ σταφυλή τῆς ὁσίας αὐτῆς ἀμπέλου» δηλαδή ἡ ταπείνωση, «αἰσθανόμεθα πάραυτα κόπωσι καί μῖσος πρός κάθε ἀνθρώπινη δόξα και ἔπαινο, ἐνῶ συγχρόνως ἐξορίζομε ἀπό μέσα μας τόν θυμό καί τήν ὀργή». Αὐτό εἶναι το πρῶτο σημάδι τῆς ταπεινώσεως. Ἄν δέν το ἔχουμε αὐτό τό σημάδι πόρρῳ ἀπέχουμε. Ποιό εἶναι τό πρῶτο σημάδι; Νά αἰσθάνεσαι μίσος καί νά σέ κουράζουν ἡ ἀνθρώπινη δόξα καί οἱ ἔπαινοι. Αὐτός πού φτάνει στο σημεῖο νά δουλεύει μέσα του τήν ταπείνωση κουράζεται ὅταν εἶναι ἀναγκασμένος νά πάρει μία θέση. Ὄχι μόνο δέν θέλει τους ἐπαίνους καί τή δόξα, ἀλλά τά ἀπεχθάνεται, τά ἀηδιάζει. Σκεφθεῖτε τό ἀντίθετο, ὅταν θέλει τέτοια πράγματα, ὅταν κάνει τό πᾶν γιά νά ἐπιδειχθεῖ ὅτι κάποιος εἶναι, κάτι ξέρει καί νά θέλει τά φῶτα τῆς δημοσιότητας νά εἶναι πάνω του. Αὐτό εἶναι κουφότητα. Θυμώνεις; Μήν πλανᾶσαι, ὑπάρχει μέσα σου ἔντονος ἐγωισμός. Ὅπου ὑπάρχει ὀργή, καχυποψία δυστυχῶς ὑπάρχει καί πνευματική ἀνωριμότητα. Ἰδιαίτερα ὅπου εἶναι θυμός καί ὀργή ἐκεῖ πράγματι μόνο ταπείνωση δέν ὑπάρχει. Ἀντίθετα ὑπάρχει μεγάλη περηφάνεια καί ἐγωισμός.
«Ὅσο δέ ἐν τῷ μεταξύ προχωρεῖ κατά την πνευματική ἡλικία μέσα στήν ψυχή, ἡ βασίλισσα αὐτή τῶν ἀρετῶν,» δηλαδή ἡ ταπείνωση «κάθε καλό πού ἐκτελοῦμε τό θεωροῦμε μηδέν ἤ μᾶλλον βδέλυγμα». Κάθε καλό πού πράττει ὁ ἄνθρωπος καί τό κάνει πρός τό θεαθῆναι, γιά νά τοῦ ἀποδώσουν σημασία καί εὐχαριστία δέν ἔχει οὐσία. Ἀντ’ αὐτοῦ κάθε καλό πού κάνει πρέπει νά το θεωρεῖ ἕνα τίποτα καί ὄχι μόνο τίποτα ἀλλά καί βδέλυγμα.
«Κυρίως συλλογιζόμαστε ὅτι κάθε ἡμέρα πού περνᾶ αὐξάνει τό φορτίο τῶν ἁμαρτιῶν μας ἐξ αἰτίας κρυφῶν καί ἀσυναισθήτων ἁμαρτιῶν καί ἀμελειῶν, πού σκορπίζουν τόν πλοῦτο τῆς ψυχῆς».
Αὐτό εἶναι τελικά τό ζητούμενο ἀπό την Κλίμακα. Ὅτι ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος εἶναι στή μέση της πνευματικῆς αὐτῆς πορείας, καθημερινά αἰσθάνεται ὅτι αὐξάνεται το βάρος τῶν ἁμαρτιῶν του ἀπό ὅλες αὐτές τις κρυφές ἁμαρτίες καί ἀμέλειες πού σκορπίζουν τόν πλοῦτο τῆς ψυχῆς του. Αὐτό θέλει ὁ Θεός, τόν πλοῦτο τῆς ψυχῆς. Πρέπει να φροντίσει ὁ ἄνθρωπος νά μαζεύει αὐτόν τον πνευματικό πλοῦτο τῆς ψυχῆς του χωρίς να τόν διασκορπίζει. Ἡ ταπείνωση προσέχει καί φυλάττει αὐτόν τόν πνευματικό πλοῦτο.
(ἀπό ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία)
www.imlemesou.org

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...