Κι όμως, ο σύντροφος με τον οποίο θα περνούσαμε ένα όμορφο(όχι τέλειο) γάμο, δεν είναι εκείνος με τον οποίο θα ταιριάζαμε απόλυτα σε όλα, γιατί όχι μόνο δεν υπάρχει αυτός, αλλά θα ήταν και καταστροφικό, μια και θα πλήτταμε αφόρητα με το ομοίωμα του εαυτού μας, αλλά εκείνος που μπορεί να διαχειριστεί με έξυπνο τρόπο τις αντιφάσεις μας. Αυτός που ξέρει να μαλώνει με σοφία και να αποδέχεται τα σκοτεινά μας σημεία με μια απίστευτη μαεστρία. Για σκεφτείτε το λιγάκι. Στο τέλος μας λείπει ο τρόπος που ο άλλος αγαπούσε τις πληγές μας, το πως διαχειριζόταν τα σκοτάδια μας, δηλαδή το ο τρόπος που μάλωνε μαζί μας....
plibyos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου