Καλά εἴμαστε στή γῆ· νά τακτοποιηθοῦμε ἐδῶ καί νά ζήσουμε τή ζωούλα μας.

 

 

Ἐπαναλαμβάνω, ὅταν λέω κοσμικό πνεῦμα, δέν ἐννοῶ τό ἄν ντυνόμαστε μέ τόν ἕναν ἤ τόν ἄλλο τρόπο, ἀλλά ἐννοῶ τό ὅτι ὁ χριστιανισμός στίς ἡμέρες μας εἶναι ἐπηρεασμένος ἀπό τό πνεῦμα τῆς ἐποχῆς, πού εἶναι αὐτό: καλά εἴμαστε στή γῆ· νά τακτοποιηθοῦμε ἐδῶ  καί νά ζήσουμε τή ζωούλα μας.

Καί ἔτσι τώρα καί τά κηρύγματα πού γίνονται καί τά βιβλία πού γράφονται ἔχουνν αὐτό τό πνεῦμα: πῶς νά ζήσουμε τή ζωή μας. Φωνάζουμε δηλαδή τόν Θεό νά κατεβεῖ ἐδῶ, γιά νά βολευτοῦμε πάνω στή γῆ. Δέν μᾶς συνέχει ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὁ ἐρχομός τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ κατά τόν τρόπο πού εἴπαμε, ἄσχετα πόσο θά ζήσουμε.

Πατρός Συμεών Κραγιοπούλου, "Μέσα στήν ἔρημο τοῦ κόσμου - Χριστιανός στόν 21ο αἰώνα;", Πανόραμα Θεσσαλονίκης 2009, σελ. 50.

 

 ixthis3.blogspot.com