Πως ξαναβρίσκει τη χαμένη νεότητά του ένας άνθρωπος;

 

«Ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης σου» λέει ο στίχος του πεντηκοστού ψαλμού του Δαβίδ.

Θα ανακαινιστεί η νεότης σου, θα αποκτήσεις πάλι τη νεότητά σου
όπως γίνεται με τον αετό.
Έτσι λέει ο στίχος αυτός του πεντηκοστού ψαλμού του επονομαζομένου, της Μετανοίας.

Πως γίνεται με τον αετό;

Η χριστιανική θεώρηση της καθημερινότητας

 

Πού διαφέρει η χριστιανική θεώρηση της καθημερινότητας, ακόμη και της οικονομικής, από τις λοιπές θεωρήσεις; Σε πολλά, κυρίως όμως στην αντιμετώπιση του άλλου, ο οποίος δεν προσδιορίζεται ως εχθρός, αντίπαλος, ανταγωνιστής, αλλά ως αδελφός, συνάνθρωπος, μέλος του ίδιου σώματος.

Πολλά είναι εκείνα που χαρακτηρίζουν τους χριστιανούς, αλλά τα σπουδαιότερα και ανώτερα απ’ όλα είναι η αγάπη και η ειρήνη.

 ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ.+

-Πολλά είναι εκείνα που χαρακτηρίζουν τους χριστιανούς, αλλά τα σπουδαιότερα και ανώτερα απ’ όλα είναι η αγάπη και η ειρήνη. Γι’ αυτό και ο Χριστός είπε: ” Έτσι θα καταλαβαίνουν όλοι πως είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη ο ένας για τον άλλον” (Ιω. 13,35) και
Σας δίνω τη δική μου ειρήνη” (Ιω. 14,27).
-Η αγάπη μας πρέπει...

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ

 

Μυστήριο παράξενο και παράδοξο αντικρύζω. Βοσκών φωνές φτάνουν στ’ αυτιά μου. Δεν παίζουν σήμερα με τις φλογέρες τους κάποιον τυχαίο σκοπό. Τα χείλη τους ψάλλουν ύμνο ουράνιο. Οι άγγελοι υμνολογούν, οι αρχάγγελοι ανυμνούν, ψάλλουν τα Χερουβείμ και δοξολογούν τα Σεραφείμ. Πανηγυρίζουν όλοι, βλέποντας το Θεό στη γη και τον άνθρωπο στους ουρανούς. Σήμερα η Βηθλεέμ μιμήθηκε τον ουρανό: Αντί γι’ αστέρια, δέχτηκε τους αγγέλους· αντί για ήλιο, δέχτηκε τον Ήλιο της δικαιοσύνης. Και μη ζητάς να μάθεις το πώς. Γιατί όπου θέλει ο Θεός, ανατρέπονται οι φυσικοί νόμοι. Εκείνος λοιπόν το θέλησε. Και το έκανε. Κατέβηκε στη γη κι έσωσε τον άνθρωπο. Όλα συνεργάστηκαν μαζί Του γι’ αυτόν το σκοπό. Σήμερα γεννιέται Αυτός που υπάρχει αιώνια, και γίνεται αυτό που ποτέ δεν υπήρξε. Είναι Θεός και γίνεται άνθρωπος! Γίνεται άνθρωπος και πάλι Θεός μένει! Όταν γεννήθηκε, οι Ιουδαίοι δεν δέχονταν την παράδοξη γέννησή Του: Από τη μια οι Φαρισαίοι παρερμήνευαν τα ιερά βιβλία· κι από την άλλη οι γραμματείς δίδασκαν αλλά αντί άλλων. O Ηρώδης πάλι, ζητούσε να βρει το νεογέννητο Βρέφος όχι για να το τιμήσει, μα για να το θανατώσει. Ε λοιπόν, όλοι αυτοί σήμερα τρίβουν τα μάτια τους, βλέποντας το Βασιλιά τ’ ουρανού να βρίσκεται στη γη μ’ ανθρώπινη σάρκα,

Κοίταξες ψηλά στον ουρανό σήμερα;

 

Άραγε τι μέρα θα μας ξημερώσει…

Θα΄ναι δύσκολη; Θα’ναι εύκολη;

Πες μια προσευχή της καρδιάς και ξεκίνα με πίστη.

Κάνε όποια εργασία έχεις

Φρόντισε τους δικούς σου ανθρώπους

Ποτέ σου όμως μην ξεχνά πως…

O,τι κάνουν οι άνθρωποι με πονηριά, δεν ευδοκιμεί. Άγιος Παΐσιος

 Όταν πάη κανείς με τον διάβολο, με πονηριές, δεν ευλογεί ο Θεός τα έργα του. ό,τι κάνουν οι άνθρωποι με πονηριά, δεν ευδοκιμεί.

Μπορεί να φαίνεται ότι προχωράει, αλλά τελικά θα σωριάση. Το κυριώτερο είναι...

Τα Χριστούγεννα πρωτίστως απευθύνονται στις ψυχές μας.

 Η πίστη στον Σωτήρα μας Χριστό, σώζει και νοηματοδοτεί τη ζωή μας. Οδηγεί στην εμπειρική ψηλάφηση της ερμηνείας του γεγονότος. Με ταπείνωση αλλά και ελευθερία. Οι συνέπειες ακολουθούν. Η ελπίδα, το φως, ο αγώνας, η ανθρωπιά. Ο Σωτήρας Χριστός μας προκαλεί και μας εμπνέει να γίνουμε άνθρωποι και να απελευθερωθούμε από τις δεσμεύσεις του ενδοκοσμικισμού και της αλλοτρίωσης.

Άγιος Παΐσιος: «Ο Θεός παίρνει τα χάλια μας και τα κάνει χαλιά για τον Παράδεισο..»

 

– Γέροντα, τόλμησε ένας κοσμικός μια φορά να του πει, λένε πως ο τάδε είναι ανήθικος. Εσείς τι γνώμη έχετε γι΄αυτό;

– ΄Οτι “οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν του Θεού” (Ματθ. ΚΑ΄31 ) δεν σου λέει τίποτα;
Γιατί τελικά αυτούς, επειδή συναισθάνονται τα χάλια τους, ο Θεός τους οικονομεί΄ και τα χάλια τους – με τη μετάνοιά τους – τα κάνει χαλιά για την ουράνια Βασιλεία του.
Μ΄εμάς έχει πρόβλημα ο Θεός, που νομίζουμε ότι είμαστε δίκαιοι και κρίνουμε τους άλλους΄ και μη αισθανόμενοι την ανάγκη της βοήθειάς Του δεν την ζητούμε και συνεπώς στερούμε στην Θεία Χάρη το δικαίωμα να ενεργήσει και να μας σώσει.

Δουλεύει ο διάβολος, αλλά δουλεύει και ο Θεός και αξιοποιεί το κακό, ώστε να πρόκυψη από αυτό καλό. Σπάζουν λ.χ. τα πλακάκια...

Πώς ενεργεί η χάρη. Η ελεύθερη αποδοχή της από τον άνθρωπο

 

ΘΥΜΑΣΑΙ, πιστεύω, ότι ο χριστιανός δεν είναι ένας κοινός άνθρωπος, αφού διαμορφώνεται τόσο από τη φύση όσο και από τη χάρη. Πρέπει να διευκρινίσω, όμως, ότι από τους χριστιανούς δεν σώζονται όλοι.

Σώζονται, μπαίνουν δηλαδή στην αιώνια βασιλεία του Θεού, μόνο εκείνοι στους οποίους ενοικεί η χάρη, διαποτίζοντάς τους ολοκληρωτικά, μεταμορφώνοντας θα έλεγα, σύνολη τη φύση τους. Πρόσεξε τι λέει ο Κύριος! Λέει πως «η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με προζύμι, που το πήρε μια γυναίκα και το ανακάτεψε μ’ ένα σακί αλεύρι, ώσπου ζυμώθηκε όλο» (Ματθ. 13:33).

Το ζυμάρι δεν φουσκώνει αμέσως μόλις ανακατωθεί με το προζύμι. Φουσκώνει στην ώρα του, αφού πρώτα το προζύμι διεισδύσει και απλωθεί σιγά-σιγά μέσα του. Το ψωμί που γίνεται έτσι, είναι ανάλαφρο, ευωδιστό, νόστιμο. Το ίδιο συμβαίνει και με τη χάρη. Όταν ενώνεται με τη φύση μας, στο άγιο Βάπτισμα, δεν τη διαποτίζει αμέσως.Απλώνεται σιγά-σιγά. Κι όταν η χάρη απλωθεί παντού, όταν σύνολη η φύση μας χαριτωθεί, τότε, όλα όσα κάνουμε, παίρνουν έναν άλλο χαρακτήρα. Τότε οι ενέργειές μας, μολονότι φαινομενικά είναι οι ίδιες με άλλες όμοιες οποιουδήποτε ανθρώπου, αποκτούν ένα ιδιαίτερο άρωμα, μιαν ιδιαίτερη γεύση, έναν ιδιαίτερο ήχο. Ο Θεός δέχεται μόνο αυτές τις ενέργειες, που Του είναι εξαιρετικά ευάρεστες.

Θα κάνω άλλη μια παρομοίωση, για να εξηγήσω το πώς η χάρη, όταν της δίνονται περιθώρια να ενεργήσει, αφού διαποτίσει σύνολη τη φύση μας,γίνεται και εξωτερικά ορατή σε όλους όσοι είναι ικανοί να τη δουν.

«Να κρατάς γερά τα πηδάλια της ζωής!»

 Να κυβερνάς τα μάτια σου, για να μην πέσει κάποτε πάνω σου ορμητικό το κύμα της επιθυμίας από τα μάτια.

Να κυβερνάς...

Το δίχτυ της αγάπης

 Όταν ζω τα γεγονότα της ζωής μου και αντιμετωπίζω τις δυσκολίες και τους πειρασμούς της, η πρώτη σκέψη μου είναι:

Δεν είναι κατόρθωμα το να συγκινείς με λόγια…

 

Είναι δύσκολο να μιλάς περί πνευματικών ζητημάτων σε ανθρώπους. Ως ιερέας όμως καλείσαι να το κάνεις.

Καθώς οι λέξεις βγαίνουν από το στόμα σου, όλα τα μάτια είναι στραμμένα σε εσένα. Σε εξετάζουν. Πώς τα λές, τί λες, ακόμα και γιατί τα λες.
Άνθρωποι που ο καθένας τους έχει την δική του ιστορία. Μιλάς και αναφέρεσαι σε διάφορα ζητήματα χωρίς να ξέρεις εάν κάποιο από αυτά αγγίζει κάποιον από το ακροατήριό σου.

Είναι μερικές φορές που καθώς τα μάτια σου αφήνουν τις σημειώσεις σου και κοιτούν τα πρόσωπα των ανθρώπων, βλέπουν μάτια βουρκωμένα να λαμπυρίζουν μέσα σε μνήμες και πόνο.
Είναι εκείνες οι στιγμές που σαν άνθρωπος και εσύ αναρωτιέσαι εάν θα πρέπει να σταματήσεις, εάν έχεις το δικαίωμα να δίνεις δάκρυα στα μάτια των ανθρώπων.
Δεν το κάνεις επίτηδες. Αυτό που επιζητείς είναι να προβληματίσεις και να φέρεις τους συνανθρώπους σου «εις εαυτόν» .
Δεν είσαι αυθεντία. Δεν είσαι άγιος. Και εσύ παλεύεις μέσα στους λογισμούς, μέσα στην σάρκα σου, μέσα στην φθορά των παθών σου.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ-Τρεῖς ὄψεις τῶν καθηκόντων μας,ἐφαρμοσμένων στη ζωή τοῦ Ἁγίου

 

Οἱ ἀρετὲς τοῦ Ἁγίου Νικολάου καὶ ἡ ὁλοκληρωμένη πνευματική του προσωπικότητα μᾶς παρουσιάζονται στὴν ὑμνολογία τῆς ἡμέρας.

Πρόκειται γιὰ μία ὑμνολογικὴ ἀνθοδέσμη, ὅπου κάθε ἄνθος μᾶς δίδει καὶ τὸ ἄρωμα μιᾶς ἀρετῆς τοῦ Ἁγίου.

«Κανόνα πίστεως καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια. διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια».

Δὲν πρέπει ποτὲ νὰ ξεχνοῦμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχει ὁρισμένα καθήκοντα, τῶν ὁποίων ἡ τήρηση ἐπιβάλλεται. Τὰ καθήκοντα αὐτὰ διακρίνονται συνήθως σὲ...

Μαθήματα υπομονής από έναν υπέργηρο ιερέα

 

~ Γνώρισα έναν υπέργηρο ιερέα με 70 χρόνια στην ιερωσύνη. Χή­ρεψε από πολύ νωρίς, υστέρα από 12 χρόνια γάμου.

Από την έγγαμη του ζωή απέκτησε 7 παιδιά, τα οποία μεγάλωσε με πολύ μεγάλο κόπο, χωρίς να βάλη άνθρωπο στο σπίτι του ούτε συγγενή για να βοηθήσει στη μαρτυρική ανατροφή τους.Ταυτόχρονα έπρεπε να αντιμετωπίζει όλα τα προβλήματα πού έχει μια ενορία με την πληθώρα των λειτουργικών και ποιμαντικών καθηκόντων. Παράλληλα έπρεπε να αντιμετωπίζει με ηθική αξιοπρέπεια και το οξύ πρόβλημα της προσωπικής του χηρείας, διότι ήταν νέος στην ηλικία άνθρωπος.

Έτσι είχε βαθύτατο πόνο στην καρδιά, πού τον έβγαζε πολλές φορές όταν λειτουργούσε.Τα χρόνια κυλούσαν… κάποια όμως Κυριακή μηνός Ιουλίου, καθ’ όν χρόνον λειτουργούσε και είχε φθάσει στον Χερουβικό ύμνο, τη στιγμή πού έκλινε το κεφαλάκι του και άρχισε να διαβάζει την ευ­χή, πού ανήκει αποκλειστικά και μόνο στον λειτουργό ιερέα:

«Ου­δείς άξιος των συνδεδεμένων ταίς σαρκικαίς επιθυμίαις και ηδοναίς…» εντελώς απροσδόκητα...

Ο Άγιος Πορφύριος βλέπει τον Χριστό και φανερώνει πώς μιλούσε!

 

Μια φορά, καθώς ήμαστε με τον Γέροντα Πορφύριο [τον Άγιο Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη (1906-1991)], έτυχε να ‘μαστε οι δυο μας, μεγάλη τιμή και χαρά για μένα, άρχισε να μου μιλάει αλλιώς. Και μου έλεγε, “Εγώ ειμί το φως του κόσμου». Εγώ έμεινα. Τα ‘παιξα. Τελείωσε. «Τι ήταν αυτό, παππούλη»; του λέω. Μου λέει,

Να είμαστε αμίλητοι μέσα στην Εκκλησία (Θαυμαστό περιστατικό)

 

π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος

~ Μία Κυριακή, στὸ τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας, μερικὲς ψυχὲς τὸ εἶχαν «παραξηλώσει» μὲ τὶς φωνὲς καὶ τὰ γέλια.

Ἐκείνη τὴν ὥρα μοίραζα Ἀντίδωρο καὶ ὁ συλλειτουργός μου ἔκανε τὴν Κατάλυσι. Εἶχαν δὲν εἶχαν μείνει καμμιὰ δεκαριὰ ἐκκλησιαζόμενοι, γιὰ νὰ πάρουν ἀκόμα Ἀντίδωρο.

Ἑνὸς ἀπ᾿ αὐτοὺς στράφηκε ξαφνικὰ τὸ βλέμμα, ἐνῶ γελοῦσε δυνατά, πρὸς τὸ μέρος τοῦ Ἱεροῦ Βήματος. Εἶδε ἐμένα βέβαια νὰ μοιράζω τὸ Ἀντίδωρο, ἀλλὰ τὸ Τέμπλο μπροστά του νὰ ἔχη ἐξαφανιστῆ!…