Lance armstrong
Αυτή είναι μια τεράστια αλήθεια. Όσο μεγάλη κι εάν μια δοκιμασία θα έρθει το τέλος της. Όσο κι εάν βρέξει ή συννεφιάσει ο ήλιος και πάλι θα βγει. Βεβαίως όταν είσαι μέσα στην καταιγίδα αυτό δεν το πολυσκέφτεσαι. Αλλά είναι η αλήθεια. «Θα περάσει κι αυτό….».
Οπότε το μυστικό θα λέγαμε είναι...
Όταν προσεύχεσαι για άλλους, λόγου χάριν για τους οικείους σου ή για ξένους, που δεν σου το ζήτησαν καν, να προσεύχεσαι γι’ αυτούς με φλογερό ζήλο, όπως θα προσευχόσουν για τον ίδιο τον εαυτό σου.
Θυμήσου την κορυφαία εντολή του Θεού:
Άγιος Παΐσιος
<< Όταν ήμουν στο Σινά, ήταν εκεί και ένας λαϊκός· Στρατή τον έλεγαν.
Εάν τον φώναζες:
«Κύριε Στρατή».
Αυτός έλεγε:
Σοφίας τῆς σεμνῆς, ἱερώτατοι κλάδοι, ἡ Πίστις καὶ Ἐλπίς, καὶ Ἀγάπη δειχθεῖσαι, σοφίαν ἀπεμώραναν, τῶν Ἑλλήνων ἐν χάριτι, καὶ ἀθλήσασαι, καὶ νικηφόροι φανεῖσαι, στέφος ἄφθαρτον, παρὰ τοῦ πάντων Δεσπότου, Χριστοῦ ἀνεδήσαντο.
Η Αγία Σοφία και οι τρεις θυγατέρες της Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Αδριανού (117 – 138 μ.Χ.). Οι τρεις θυγατέρες της Αγίας Σοφίας, πήραν τα ονόματα τους από το χωρίο της Καινής Διαθήκης: «νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.» ( Α’ Κορινθίους. 13:13).
Η Αγία Σοφία, τίμια και θεοσεβής γυναίκα, γρήγορα χήρεψε και με τις τρεις κόρες της ήλθε στη Ρώμη. Εκεί καταγγέλθηκαν ως φημισμένες χριστιανές. Τότε ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε ότι οι τέσσερις γυναίκες ήταν χριστιανές και διέταξε να τις συλλάβουν.
Αφού απομόνωσαν τη μητέρα, άρχισαν να ανακρίνουν τις κόρες. Πρώτη παρουσιάστηκε στο βασιλιά η δωδεκάχρονη Πίστη.
ΛΟΓΟΙ ΔΙΔΑΧΗΣ ΚΑΙ ΧΑΡΙΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗ
Δικαιούσαι τόση χάρι, όσο μέγεθος πειρασμού μπορείς να βαστάσης με ευχαριστία.
Έλεγε συχνά: «Χριστέ μου, τα κουλούρια σου είναι πολύ νόστιμα, αλλά τα πουλάς πολύ ακριβά», εννοώντας την απόκτηση της χάριτος.
Η Χάρι δεν στηρίζεται στα γέλια και στις χαρές. Στις θλίψεις και στις δοκιμασίες στηρίζεται η Χάρις.
Όλος ο κόπος είναι να μη λυπήσουμε την Χάρι που πήραμε στο Βάπτισμα είτε με το κρυφό είτε με την αμέλεια, όταν δεν κάνουμε τα καθήκοντά μας. Τότε ελαττώνεται η θερμότης, ο ζήλος στα πνευματικά, οπότε κατόπιν αφοπλιζόμαστε.
Ο λόγος που βγαίνει από την Χάρι και την πείρα, έχει δύναμη.
Όταν ήμουν υποτακτικός ήμουν...
Στις 24 του τρέχοντος μήνα Οκτωβρίου, ήλθε στην Ιερά μας Μονή [Αγίου Διονυσίου, Αγίου Όρους] ένας φτωχός μοναχός από τη Νέα Σκήτη του Αγίου Παύλου για να του δώσουμε ελεημοσύνη.
Ονομαζόταν Γεννάδιος και ήταν γεροντάκι πάνω από 70 ετών.
Ο Καθηγούμενος μας, αρχιμανδρίτης Γαβριήλ, τον εξοικονόμησε σε ό,τι ήθελε και στην συνομιλία που είχαν και ιδιαίτερα περί πνευματικής ζωής, ο π. Γεννάδιος του εξομολογήθηκε την ακόλουθο θαυμαστή οπτασία, η οποία πιστοποιεί και την ενάρετο και αγία ζωή του.
Κατά την 14η Σεπτεμβρίου του έτους 1967, κατά την οποία γιορτάζει ιδιαιτέρως η μονή Ξηροποτάμου -αφού διαθέτει τον Μέγα Τίμιο Σταυρό και μάλιστα με την οπή στην οποία προσηλώθηκε ο Κύριος- πήγε και ο ίδιος για να συνεορτάσει μαζί με τους λοιπούς πατέρες και συνάμα να προσκυνήσει και να ασπαστεί το Πανάγιο Ξύλο.
Κατά την διάρκεια των αίνων και της προσκυνήσεως και του ασπασμού, ήλθε σε έκσταση ο γέρων Γεννάδιος και έβλεπε ότι...
Ο Θεός δωρεάν μας σώζει. Οι κόποι μας δείχνουν την προαίρεσί μας.
Μαζί με τον κόπο μας να λέμε, εάν δεν μας φυλάξη ο Θεός, τα έργα μας είναι άνεμος και φεύγουν κούφια.
Ο Θεός μας συγχωρεί κάθε αμαρτία, αρκεί μόνο να μετανοήσουμε ειλικρινά.
Δεν υπάρχει αμάρτημα που να νικά την ευσπλαχνία του Θεού.
Μπορεί να αριθμήσης την ευσπλαχνία του Θεού; Τα αμαρτήματα του χειρότερου ανθρώπου μπροστά στην ευσπλαχνία του Θεού είναι ως μια «φούχτα αμμούδα» μέσα στον ωκεανό· δεν υπάρχει αμαρτία που να νικά την ευσπλαχνία του Θεού.
Τώρα ο Θεός φωνάζει διά μέσου των αγίων Γραφών, των ιεροκηρύκων, των πνευματικών πατέρων·
«Ύστερα θα αρχίσεις να τον νοιώθεις μέσα στην καρδιά σου..»
Ο Χριστός δέχεται τα εκατό,
δέχεται και τα τριάντα,
δέχεται και τα πενήντα που θα του δώσεις.
Αν δεν μπορείς να τον θυμηθείς
χίλιες φορές,
εκατό φορές,
πενήντα φορές την ημέρα,
~ Ὁ Γέροντας Πορφύριος μοῦ μιλοῦσε, ὄχι γιά κάποια ἀποσπασματική καλή μας προσπάθεια, ἀλλὰ γιὰ ἕνα ἀποφασιστικό, ὁριστικὸ πέρασμα ἀπὸ τὴν παλιὰ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας στὴν καινούργια ζωὴ τῆς ἁγιότητας, κατὰ τὴν ὁποία ἐμεῖς ζοῦμε ἐν Χριστῷ καὶ ὁ Χριστὸς ἐν ἡμῖν…
…καί γι’ αὐτό τό πέρασμα χρειαζόταν νά δώσουμε ὅλες μας τίς δυνάμεις.
Μιὰ φορὰ μὲ ρώτησε: ”Δὲ μοῦ λές, γιὰ νὰ σπουδάσει κανεὶς δικηγόρος, πόσα χρόνια χρειάζονται;”. Τοῦ ἀπάντησα. Μὲ ξαναρώτησε: “Γιὰ νὰ σπουδάσει χημικός, μηχανικός, γιατρός, πόσα χρόνια χρειάζονται;”
Τοῦ ἀπάντησα ἀναλόγως, ἀπορώντας γιὰ τὴ φύση τῶν ἐρωτήσεών του.
Κι ὁ Γέροντας κατέληξε:
*Καλό και ευλογημένο να είναι το νέο Εκκλησιαστικό έτος για όλους και καλή μετάνοια και καλή φώτιση να έχουμε.
Η αρχή της Ινδίκτου πρέπει να συμβαδίζει με το τέλος της αυτοκριτικής μας και την αρχή της μετανοίας μας…!
Είμαστε σίγουροι ότι οι περισσότεροι, εντός και εκτός Εκκλησίας, αγνοούν ότι η 1η Σεπτεμβρίου είναι η αρχή του εκκλησιαστικού έτους γα την Εκκλησία μας. Λίγοι γνωρίζουν πραγματικά ότι «Πρωτοχρονιά» για την Εκκλησία μας, είναι η 1η Σεπτεμβρίου κάθε έτους, όπου λέγεται «Αρχή της Ινδίκτου». Ο Σ. Ευστρατιάδης στο Αγιολόγιο του, γράφει τα έξης σχετικά και κατατοπιστικά για την Ίνδικτο: «Λέξις λατινική (indictio) ορισμόν σημαίνουσα καθ’ όν κατά δεκαπενταετή περίοδο πληρώνονταν εις τους αυτοκράτορας των Ρωμαίων οι φόροι. Κατά την εκκλησιαστική παράδοση, την αρχήν της ίνδικτιώνος είσήγαγεν ό Αύγουστος Καίσαρ (1 -14), όταν διέταξε την γενική των κατοίκων του Ρωμαϊκού κράτους απογραφή και την είσπραξη των φόρων, κατά την πρώτην του Σεπτεμβρίου μηνός. Από του Μεγάλου Κωνσταντίνου (313) έγινε επισήμως η χρήση της Ινδικτιώνος ως χρονολογίας, έκτοτε δε ή εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως μέχρι του νυν εορτάζει την α’ Σεπτεμβρίου ως αρχήν του εκκλησιαστικού έτους. «Ινδικτον ημιν ευλόγει νέου χρόνου, ώ και παλαιέ και δι’ ανθρώπους νέε».
Η Ινδικτιώνα λοιπόν, είναι...