Ο Θεός ανέχεται, υπομένει, κατανοεί… εμείς;

 

πατήρ Ευμένιος Σαριδάκης

Πολλοί από μας ζητάμε οι κλέφτες να πάνε φυλακή, οι φονιάδες να εκτελεστούν, οι παραβάτες να τιμωρηθούν…

Όταν με το κακό χτυπάς το κακό, το κακό πολλαπλασιαζεται. Όταν βλέπεις κάποιον να τιμωρείται δίκαια κι εσύ χαίρεσαι, αυτό δείχνει σκληρό άνθρωπο… Όταν κρίνεις τους άλλους με καθαρά εξωτερικά κριτήρια δεν είσαι δίκαιος. Όταν δεν τους ανέχεσαι, δυσκολεύεις τη ζωή σου στο όνομα της Δικαιοσύνης σου και θα έχεις την ίδια αντιμετώπιση για τα δικά σου εγκλήματα.

Ο Θεός ανέχεται, περιμένει, κατανοεί, συμπονάει, σταυρώνεται για κάθε άνθρωπο. Ξέρει μόνο...

«Με την πίστη στον Θεό όλα ξεπερνούνται, γιατί τα αφήνεις όλα σ’ Εκείνον και αναπαύεσαι» (Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης)

 

Λόγοι του Γέροντος Ευμενίου Σαριδάκη – Ο κρυφός άγιος της εποχής μας († 23 Μαΐου 1999)

Οι θλίψεις και ο πόνος μας φέρνουν πιο κοντά στον Θεό. Όλα τα ξεπερνά κανείς με την πίστη στο Θεό.

Αν συγχωρείς τους εχθρούς σου και υπομένεις τις θλίψεις είσαι στο δρόμο του Θεού.

Ο Θεός μας σώζει δωρεάν και όχι γιατί το αξίζομε.

Να μην βάνεις ποτέ κακούς λογισμούς στο νου σου.

Η ταπείνωση φυλάσσει το θησαυρό και η υπερηφάνεια τον σκορπά.

Οι άνθρωποι ενεργούν περισσότερο με τη λογική και λιγότερο με την πίστη. Γι’ αυτό και πελαγώνουν πολλές φορές.

Με την πίστη στον Θεό...

Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ: «Δια της πίστεως θα φθάσετε στην πίστη. Επιμένετε να επιζητάτε πίστη και θα σας δοθεί…»

 

...Το Πνεύμα που γεύτηκε την ανάσταση και πλησίασε υπαρκτικά την αιωνιότητα, ακόμα περισσότερο πείθεται ότι η τραγωδία και ο θάνατος είναι συνέπεια της αμαρτίας και ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος σωτηρίας παρά μέσω του Χριστού.

Όταν το πνεύμα μας θεωρεί στον εαυτό μας το «κατ’ εικόνα και ομοίωσιν» του Θεού, αναπαύεται με το ατέλειωτο μεγαλείο του ανθρώπου και αρκετοί από μας, σχεδόν οι περισσότεροι, καταλαμβάνονται από τρόμο μπροστά στην αυθάδεια μας.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος κατεβαίνει από τον ουρανό και επισκέπτεται τον Μέγα Παΐσιο!

 

 [Διηγείται ο όσιος Ιωάννης ο Κολοβός για τον όσιο Παΐσιο τον Μέγα]:

Ποθώντας να δω και να απολαύσω τη θεία χάρη, τον επισκέφτηκα στο κελλί του.

Αλλά προτού ακόμη κτυπήσω την πόρτα του, τον άκουσα να συνομιλεί με κάποιον. Για τον λόγο αυτόν έμεινα απ’ έξω από το κελλί, αλλά δυστυχώς έκανα λίγη φασαρία και ο όσιος βγήκε έξω για να δει τι συμβαίνει.

Όταν με είδε χάρηκε πολύ, και γι αυτό με αγκάλιασε και με φιλούσε. Έτσι έκανα και εγώ.

Όταν όμως μπήκα μέσα στο κελλί, άρχισα να κοιτώ από εδώ και από εκεί, για να δω τον άνθρωπο με τον οποίο συνομιλούσε προηγουμένως, αλλά δεν είδα κάποιον.

Ο ίδιος κατάλαβε ότι κάτι αναζητούσα και με ρώτησε:

– Βλέπεις κάτι παράδοξο;

– Ναι, του απάντησα. Πριν από λίγο σε άκουσα να μιλάς με κάποιον αλλά δεν βλέπω κάποιον στο κελλί σου. Τι συμβαίνει; Σε παρακαλώ να μου φανερώσεις το παράδοξο αυτό μυστήριο.

– Πράγματι, αγαπητέ Ιωάννη, παράδοξο μυστήριο θα σου αποκαλύψει σήμερα ο Θεός, μου είπε ο θείος Παΐσιος. Και εγώ, θα φανερώσω σε σένα την αγάπη που έχει σε μας η αγαθότητα του.

Αυτός, εξαιρετικέ μου φίλε, που άκουσες να συνομιλεί μαζί μου ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος, ο πρώτος βασιλιάς των Χριστιανών. Κατέβηκε εδώ κατ’ εντολήν του Θεού και μου είπε: «Μακάριοι ήσαστε εσείς οι οποίοι αξιωθήκατε να γίνεται μοναχοί. Και πραγματικά ο μακαρισμός αυτός προέρχεται από τον ίδιο τον Σωτήρα».

Και ρωτώντας τον εγώ:

Οι γυναίκες της Αναστάσεως...

 

Γιατί ο Χριστός εμφανίζεται σε γυναίκες και δίνει το μήνυμα της Αναστάσεως; Πως το πιο σημαντικό γεγονός, το μεγαλύτερο δόγμα της Χριστιανικής πίστεως, το εμπιστεύεται σε γυναίκες σε μια βαθιά ανδροκρατούμενη εποχή που τις υποτιμούσε βάναυσα και ακυρωτικά; Σε μια κοινωνία όπου η γυναίκα δεν είχε κανένα δικαίωμα δημόσιου λόγου, καμία παρουσία και γενικά αποτελούσε ένα αντικείμενο στα χέρια των ανδρών; Κανείς δεν λάμβανε σοβαρά μια γυναίκα ούτε ακόμη και οι ίδιοι οι μαθητές του Χριστού.

 

Και έρχεται Εκείνος και κάνει την απόλυτη ανατροπή.

ΤΕΛΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ;

 

«Εξετάστε τον εαυτό σας…..» (Β΄ Κορινθίους 13: 5)

Είσαι 30 χρονών, είσαι 40 ή 50, όμως έχεις πραγματικά ζήσει 50 χρόνια; Ή μήπως ένα χρόνο 50 φορές; 

Έχει μεγάλη διαφορά η ζωή από την άνευρη και άοσμη επιβίωση. Ζωή δεν λογίζεται μονάχα η ανάσα που πάλλεται στα στήθη μας, αλλά κάτι βαθύτερο. Εκείνο που σου δίνει νόημα και χαρά, που ξημερώνει και λες ζω με σκοπό, που νυχτώνει και δοξάζεις τον Θεό που έζησες και σήμερα με πληρότητα. 

Γιατί όμως αρνούμαστε να ζήσουμε; Γιατί αργοπεθαίνουμε; Γιατί δεν αλλάζει τίποτα; Γιατί επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη, πέφτουμε στα ίδια πάθη, αναπαράγουμε συμπεριφορές και συνήθειες που μας καταστρέφουν. Δεν ζούμε το δώρο του Θεού που λέγεται ζωή, δεν χαιρόμαστε τη χάρη και τις χαρές του Θεού. Ανασαίνουμε ναι, αλλά δεν ζούμε. 

Μια από βασικότερες αιτίες είναι,

Όσιος Ιερώνυμος ο Σιμωνοπετρίτης «Ειρηνικός μέσα στις βόμβες!»

 

– Πάτερ, αύριο μην κάνετε Λειτουργία. Είναι πολύ επικίνδυνο!

-Σιωπή, σιωπή…

"Ο Θεός αγαπάει κι εμάς και τις αμφιβολίες μας.."

 

Κι όμως οι αμφιβολίες μας δεν εμποδίζουν τον Θεό να μας αγαπήσει και να έρθει στην ζωή μας. Ο Θωμάς αμφισβητεί τους μαθητές περί της Αναστάσεως του Χριστού. «Θέλω να δω κι εγώ», λέει, «εάν δεν βάλω το δάκτυλο στις πληγές του Κυρίου δεν θα πιστέψω». Στον ευσεβισμό και νομικισμό μας, οι φράσεις αυτές του Θωμά ακούγονται σχεδόν ως βλασφημία. Στο Χριστό όμως, που ξέρει το βάθος κάθε ανθρώπινης καρδιάς, που δεν κρίνει επιφανειακά και εξωτερικά τα πλάσματα του, δεν ακούστηκε ως ύβρις, αλλά ως πείνα και δίψα συνάντησης. Θέληση για εμπειρία και βίωμα Θεού. 

Υπάρχουν κάποιες αμφιβολίες που είναι γεμάτες πίστη και πολλές μορφές πίστεως που είναι γεμάτες αμφιβολία. Πιστός δεν είναι εκείνος που το δηλώνει αλλά αυτός που το φανερώνει στην καθημερινή πράξη της ζωής του. 

Δεν είμαστε οι μόνοι που έχουμε αμφιβολίες, η Αγία Γραφή είναι γεμάτη από τέτοια περιστατικά και πρόσωπα. Πρόσωπο ιερά και άγια, που πέρασαν σε κάποια φάση της ζωής τους από την δυσπιστία π.χ Ιωάννης Πρόδρομος, Θωμάς, Αβραάμ και Σάρα, Ιωσήφ κ.α. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι δεν διαβάζουμε την Αγία Γραφή. Από εκεί ξεκινάνε πολλά. Μπορεί σε ένα σπίτι Ορθοδόξου Χριστιανού, να βρεις δεκάδες θρησκευτικά βιβλία αλλά δεν θα βρεις την Βίβλο, και το χειρότερο δεν θα τον δεις να την μελετάει. Το γιατί, μεγάλη συζήτηση. 

Όταν ο Θωμάς αμφισβητεί την Ανάσταση και ζητάει...

Το μέγιστο μάθημα – «Έσονται οι έσχατοι πρώτοι κι οι πρώτοι έσχατοι»

 

Το μέγιστο μάθημα

Ασθένειες, θλίψεις, ακαταστασίες, άγχος και ένταση, τα σημάδια της ανθρώπινης πορείας. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτά!

Κανενός δεν είναι όλο νύχτα και σκοτάδι η ζωή του, όπως και δεν είναι όλο μέρα και φως. Πορευόμαστε στις εναλλαγές. Έτσι αποκτά ενδιαφέρον η ζωή. «Έσονται οι έσχατοι πρώτοι κι οι πρώτοι έσχατοι». Δεν μπορείς να επαναπαύεσαι ούτε στις επιτυχίες σου ούτε στις ασφάλειές σου. Από τη μια στιγμή στην άλλη μπορείς να βρεθείς στον πάτο, μόνος κι εγκαταλελειμμένος ακόμα κι από αυτούς που αγάπησες κι αγαπήθηκες. Τίποτα δεν είναι δεδομένο ούτε για σένα ούτε για τους άλλους.

Αλήθεια, έτσι θα ζούμε, χωρίς σιγουριά; Ναι, όσο να μάθουμε να στηριζόμαστε σ’ Αυτόν που με τίποτα δεν μας εγκαταλείπει. Όσο να μάθουμε να εμπιστευόμαστε Αυτόν που δεν πρόκειται να μας αρνηθεί. Όχι απορρίπτοντας την όποια ανθρώπινη συμπαράσταση ως αυτάρκεις, αλλά όσο η ελπίδα και το στήριγμά μας δεν θα είναι άνθρωπος, ο οποιοσδήποτε άνθρωπος.

Αυτό το «μάθημα», ως το μέγιστο μάθημα, χρειάζεται ακριβά δίδακτρα και πολύ κόπο. Μόνο όποιοι δεχτήκαν να τα πληρώσουν και να κοπιάσουν, τα απέκτησαν.

Δεν το μαθαίνεις:

Πόσο μας διδάσκει ο Ιώβ… Υπομονή, εμπιστοσύνη στο Θεό

 

Δίκαιος Ιώβ ο Προφήτης – Εορτάζει στις 6 Μαΐου

~ Σήμερα το πρωί είχα συνομιλία με ένα φίλο. Ένιωσα πολύ όμορφα όταν μου ανέφερε ότι από μικρός διάβαζε το Βιβλίο του Ιώβ. Συγκινήθηκα, καθώς θυμήθηκα τα περίφημα αναγνώσματα από το Βιβλίο του Ιώβ,ένα από τα 49 της Παλαιάς Διαθήκης, που διαβάζουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα.

Πόσα δεν υπέμεινε ο πολύαθλος Ιώβ! Και όμως, δεν έχασε την πίστη του, την εμπιστοσύνη του στο Θεό των Πατέρων του. Ακόμα και όταν η γυναίκα του τον πλησίασε και τον “μάλωσε” για την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει, εκείνος αντέδρασε ρωτώντας την:

“Γιατί μίλησες έτσι, σαν μια άμυαλη γυναίκα; Αν τα καλά τα δεχθήκαμε από το χέρι του Κυρίου, τα κακά να μην τα υπομείνουμε;”.

Είναι ο ίδιος που λίγο πριν, όταν μάθαινε μία – μία τις συμφορές που τον βρήκαν, είπε εκείνο το φοβερό λόγο: “Ο Κύριος τα έδωσε, ο Κύριος τα αφαίρεσε. Όπως ήθελε ο Κύριος, έτσι και έγινε. Να είναι ευλογημένο το όνομα του Κυρίου από τώρα και μέχρι το τέλος των αιώνων”. Δυνατό μάθημα υπομονής και καρτερίας ο Ιώβ. Γι’ αυτό και στο τέλος τον ευλόγησε ο Θεός και επιβράβευσε την υπομονή του, χαρίζοντας πάλι όλα εκείνα που είχε στερηθεί σε μεγαλύτερο βαθμό.

Πολύ επίσης με χαροποίησε στη σημερινή συζήτηση το γεγονός ότι αυτό το νέο παιδί είχε από μικρό εντοπίσει μια φράση του Κυρίου μας από το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, που λέει: “Εάν ο κόκκος του σίτου δεν πέσει στη γη και πεθάνει, αυτός μένει μόνος. Εάν όμως πεθάνει, θα φέρει πολύ καρπό”. Τί πιο παρήγορο από το να νιώθουμε έντονα οι άνθρωποι μέσα μας, στη ζωή και στη συναναστροφή μας, ότι είμαστε παιδιά του Αναστημένου Χριστού!

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ: ΣΧΟΛΙO ΣΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ (20:19-20)

 

Στα κείμενα του Ευαγγελίου μετράμε έντεκα εμφανίσεις του Χριστού μετά την Ανάσταση  προς τους μαθητές του. Όλες με ένα σκοπό: να τους βοηθήσει να πιστέψουν και να βεβαιωθούν για το γεγονός της Αναστάσεως. Έχει αξία να καταλάβουμε αυτή την προσπάθεια του Χριστού, διότι πιστοποιεί το γεγονός ότι η πίστη στην εν νεκρών Ανάσταση δεν είναι μια απλή υπόθεση διανοητικής παραδοχής. Η ανάσταση δεν χωνεύεται με το μυαλό, αλλά αποκαλύπτεται εν Αγίω Πνεύματι σε εκείνους που ειλικρινά αναζητούν τον Χριστό.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι σημερινοί άνθρωποι αποδέχονται την αξία και σημασία της διδασκαλίας του Χριστού αλλά δυσκολεύονται αφάνταστα να πιστέψουν ότι αναστήθηκε από τους νεκρούς. Εάν για τους μαθητές Του, που είχαν ζήσει μαζί Του, είχαν ακούσει τις θείες διδασκαλίες Του και είχαν βιώσει τα θαύματα Του ήταν τόσο δύσκολο να πιστέψουν στην ανάσταση (βλ. Λκ. 24:11· Μτ 28:17), φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι για όλους εμάς, τους σύγχρονους πιστούς που η πίστη μας δεν είναι δυνατή και συμπαγής αλλά ραγισμένη. Η πίστη, ωστόσο, δεν είναι απλά ανθρώπινη ενέργεια. Κυρίως και πρωτίστως είναι δωρεά του Αγίου Πνεύματος, αποκάλυψη του Θεού στον άνθρωπο.

Το γεγονός λοιπόν της Αναστάσεως του Χριστού, το οποίο είναι η βάση και το θεμέλιο της χριστιανικής πίστης και Εκκλησίας, «Εἰ δὲ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ πίστις ὑμῶν» (Α΄ Κορ. 15:17), δεν είναι αποτέλεσμα μιας λογικής και νοησιαρχικής παραδοχής, αλλά δωρεάς του Αγίου Πνεύματος. Δεν πιστεύει κάποιος επειδή μαθαίνει να απαγγέλει το Σύμβολο της Πίστεως, ως μια ιδεολογική διακήρυξη νοητικών σχημάτων, αλλά διότι η Χάρις του Αγίου Πνεύματος έχει ανοίξει την ύπαρξη του, σε μια ζωή ελευθερίας και χάριτος, εκτός και πέραν των ανθρώπινων ορίων.

Το γεγονός λοιπόν της Αναστάσεως του Χριστού, το οποίο είναι η βάση και το θεμέλιο της χριστιανικής πίστης και Εκκλησίας, «Εἰ δὲ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ πίστις ὑμῶν» (Α΄ Κορ. 15:17), δεν είναι αποτέλεσμα μιας λογικής και νοησιαρχικής παραδοχής, αλλά δωρεάς του Αγίου Πνεύματος. Δεν πιστεύει κάποιος επειδή μαθαίνει να απαγγέλει το Σύμβολο της Πίστεως, ως μια ιδεολογική διακήρυξη νοητικών σχημάτων, αλλά διότι η Χάρις του Αγίου Πνεύματος έχει ανοίξει την ύπαρξη του, σε μια ζωή ελευθερίας και χάριτος, εκτός και πέραν των ανθρώπινων ορίων.