Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος και η “σκάλα” τον αρετών που οδηγεί στον Παράδεισο

Την 4η Κυριακή της Μεγάλης Σαρακοστής τιμάμε τη μνήμη του αγίου Ιωάννη του Σιναΐτη – ενός μεγάλου αγίου διδασκάλου του 6ου αιώνα μ.Χ.

Ο άγιος ήταν μεγάλος μελετητής και ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής και έγραψε το έργο Κλίμαξ (=Σκάλα), όπου αναλύει προσεκτικά τα πάθη (=σκαλοπάτια προς το σκοτάδι, μακριά απ’ το Θεό) και τις αρετές (=σκαλοπάτια προς τον ουρανό και το Θεό).

Ο ῞Αγιος ᾿Ιωάννης τῆς Κλίμακος (Μητροπολίτη Anthony Bloom)

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι περίοδος μετανοίας, περίοδος κατά τήν ὁποία ἡ πέτρινη καρδιά μας πρέπει, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ νά γίνει σάρκινη, καί ἀπό ἀναίσθητη νά γίνει αἰσθαντική, ἀπό ψυχρή καί σκληρή νά γίνει ζεστή καί ἀνοιχτή πρός τούς ἄλλους καί, κυρίως, πρός τόν ῎Ιδιο τόν Θεό.

῾Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι καιρός ἀνανέωσης, ὅπου καθετί -ὅπως γίνεται τήν ἄνοιξη- κάνει μία καινούρια ἀρχή· καί ἡ ἀνήλια ζωή μας ζωντανεύει καί πάλι μέ ὅλη τήν ἔνταση τήν ὁποία ὁ Θεός μπορεῖ νά δώσει σ’ ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους, κάνοντάς μας διά τῶν ᾿Αχράντων Μυστηρίων καί τῶν πλούσιων δωρεῶν Του κοινωνούς τοῦ ῾Αγίου Του Πνεύματος, κοινωνούς θείας φύσεως.

Εἶναι ἐποχή συμφιλίωσης καί ἡ συμφιλίωση εἶναι χαρά· ἡ χαρά τοῦ Θεοῦ καί ἡ δική μας χαρά· ἕνα νέο ξεκίνημα!

Σήμερα...

«Οι Χαιρετισμοί στην Παναγία, κρύβουν το μυστικό της χαράς»

Π. Ανδρέας Αγαθοκλέους

Τον πένθιμο χαρακτήρα της Μ. Σαρακοστής, αναμφίβολα σπάζει η ακολουθία των Χαιρετισμών. Αυτά τα «Χαίρε» που απευθύνουμε στη «Θεοτόκο και Μητέρα του Φωτός», ως ευγνωμοσύνη για τη μεγάλη ευεργεσία της, επιστρέφουν σε μας από την ίδια, απαντώντας – με τρόπο μυστικό – στο χαιρετισμό μας.

Φαίνεται πως κάτι το ιδιαίτερο, αλλά και αναγκαίο για την πορεία της ζωής μας, συμβαίνει, ώστε να γεμίζουν οι ναοί από πιστούς κάθε Παρασκευή βράδυ της Σαρακοστής.

Είναι, βέβαια, η τιμή προς το πρόσωπο Εκείνης που έγινε η γέφυρα που έφερε το Θεό ανάμεσά μας, αλλά και η δική μας γέφυρα που ανέβασε «τους εκ γης προς ουρανόν». Μια σχέση προσωπική, μ’ ευγνωμοσύνη και φιλότιμο, για την παρουσία Της στα προβλήματα της καθημερινότητάς μας και στα δύσκολα της ζωής. Αυτό το «Παναγία μου!», που από μικροί μάθαμε να λέμε στα ξαφνικά κι επικίνδυνα, είναι η κραυγή του παιδιού προς τη Μάνα.

Όμως...

Η εορτή των καλών νέων....

Ο Ευαγγελισμός είναι η εορτή των καλών νέων. Πότε έχουμε όμως καλά νέα; Όταν για πολύ καιρό όλα πηγαίνουν δύσκολα και ανάποδα. Αυτό σημαίνει ότι πάντα σε μια δοκιμασία όσο μεγάλη κι αν είναι φτάνει η στιγμή να ακουστούν και τα καλά νέα. 

"Έλα, κατέβα από το Σταυρό. Σήκω βγες έξω. Ήρθε η ώρα που περίμενες. Ήλθε η στιγμή που πίστεψες ότι δεν θα φτάσει ποτέ." 

"Ἡ λειτουργία εἶναι γιὰ μᾶς σὰν ἕνας ἀρραβῶνας" Αἰμιλιανοῦ Σιμωνοπετρίτου

Ἡ λειτουργία εἶναι γιὰ μᾶς σὰν ἕνας ἀρραβῶνας. Ὅπως φορᾶς τὸ δαχτυλίδι τοῦ ἀρραβῶνος καὶ αὐτὸ σημαίνει μίαν ὑπόσχεση γάμου, ἔτσι ἀκριβῶς ἡ λειτουργία σημαίνει ὅτι συνδέομαι μὲ τὸν Χριστόν, ὁ ὁποῖος μοῦ ὑπόσχεται ὅτι, ἂν μείνω πιστός, θὰ μὲ βάλη ὁπωσδήποτε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Ζοῦμε ἀπὸ τὴν γῆ αὐτὴν τὸν παράδεισον. Ἐδῶ λοιπόν, ἀγαπητοί μου, συντελεῖται αὐτὴ ἡ τόσο μεγάλη ἀλήθεια.

Eδὼ μέσα, ὅταν τελοῦμε τὴν λειτουργίαν, εἶναι ὁλόκληρος ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἑνούμεθα μὲ τὸν Χριστὸν καὶ γινόμεθα μαζὶ Τοῦ ἕνα σῶμα.

Ὅπως, ἐὰν πάρης ἕνα ὕφασμα ἄσπρο καὶ τοποθετήσης πίσω ἕνα φακὸ πολὺ δυνατό, αὐτὸ γίνεται μία φωτεινὴ ὀθόνη, ἔτσι μᾶς ἀπορροφοῦν καὶ ἐμᾶς οἱ ἀκτῖνες τοῦ Χριστοῦ καὶ μᾶς κάνουν χριστούς.

Γινόμεθα ναὸς τοῦ Χριστοῦ, γινόμεθα μέλη τοῦ Χριστοῦ, γινόμεθα χριστοὶ καὶ ἐκεῖνος εἶναι ἡ κεφαλή μας. Κεφαλή, «ὁ Χριστὸς ἐστὶν κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας», σημαίνει τὸ κεφαλάρι, ἡ πηγή. Ὅταν διψᾶς, θὰ πᾶς στὴν βρύσι νὰ ξεδιψάσης. Ὁ Χριστὸς εἶναι αὐτὸς ὁ ὁποῖος...

Τι να κάνω όταν είμαι άρρωστος: «Να προσευχηθώ ή να πάρω φάρμακα;»

 

Άγιος Γαβριήλ «ο δια Χριστόν σαλός και ομολογητής» 

-Τι να κάνω όταν είμαι άρρωστος: Να προσευχηθώ ή να πάρω φάρμακα;
– Όταν βρέχει, μερικοί θα φορέσουν σανδάλια και θα πουν ότι με τη βοήθεια του Θεού δεν θα κρυώσουν. Και όταν κρυώσουν; Τι θα φταίει ο Κύριος αν αυτοί κρύωσαν με την απερισκεψία τους;

Ζητείται πράξη ευθύνης και θυσίας...

 

Κανείς δεν μας ζήτησε να αρνηθούμε τον Χριστό.
Κανείς δεν είπε ότι θα σταματήσει η Θεία Λειτουργία(θα την κάνει έστω ένα παπάς με ένα πιστό...).
Κανείς δεν είπε ότι η Θεία κοινωνία είναι φορέας μικροβίων. Όσοι έχουν βιωματική σχέση με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού ξέρουν καλά ότι είναι ο ίδιος ο Θεός κρυμμένος στο άρτο και τον οίνο.
Κανείς δεν μας είπε να μην εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας στη Παναγία και τους Αγίους.
Κανείς δεν μας έθεσε διλήμματα πίστεως. 

Πολύ απλά ως εκκλησία και ως χριστιανοί θέλοντας υπεύθυνα να συμβάλουμε στην αντιμετώπιση της επιδημίας, είπαμε σε ευπαθείς ομάδες, σε ανθρώπους μεγάλης ηλικίας, αλλά και γενικότερα προς όλους, να περιοριστούμε αυτό το διάστημα στα σπίτια μας.
Εκεί μπορούμε να προσευχηθούμε για την εκκλησία και ολάκερο τον κόσμο, ιδιαιτέρως δε για τους συνανθρώπους μας, που δοκιμάζονται σκληρά. 

Άλλο το σώμα και το αίμα του Χριστού, που σαφέστατα δεν είναι φορέας μικροβίων όταν ενεργείται με πίστη, και άλλο οι συναθροίσεις. Στο κόσμο αυτό δεν υπάρχει χώρος όπου δεν υφίσταται φθορά και θάνατος. Δεν υπάρχει!!!!!!!!!

Να κρατούμε την Ορθόδοξη πίστη… Ζούμε σε αποκαλυπτικούς καιρούς

 

Οσίου Γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ

~ Ένας μοναχός όταν έκανε εργόχειρο είχε προσευχή, όταν σταματούσε το εργόχειρο για να κάνη προσευχή την έχανε. Αυτό συνέβαινε γιατί είχε λογισμό υπερηφανείας. Πρέπει να προσευχόμαστε με πολλή ταπείνωση και μετάνοια.

– Όταν γεννιέται λογισμός υπερηφανείας από την προσευχή, συνήθως σαλεύονται τα νεύρα και ο νους.

– Όταν κατηγορείται κανείς από τους ανθρώπους, να το αντιμετωπίζει με σιωπή, διότι, όπως λέγει ο Ιωάννης της Κλίµακος, η σιωπή του Χριστού κατήσχυνε τον Πιλάτο.

Ἡ ἀσθένεια ἀποτελεῖ ἰσχυρὴ δοκιμασία τοῦ ἀνθρώπου, ἐνισχύει τὴν πίστη του. Μέσα ἀπὸ τὴν ἀσθένεια καὶ τὸν πόνο ὁ ἄνθρωπος ἔρχεται πιὸ κοντὰ στὸν Θεὸ

Στυλιανὴ Π. Στυλιανίδου, Ἀκτινοθεραπεύτρια Ὀγκολόγος MD, 

MSc Ἰατρικῆς Α.Π.Θ. – Ἐπιμελήτρια Α’, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ. – 

Θεολόγος Α.Π.Θ., MSc Θεολογίας Α.Π.Θ.

Ἡ δύναμη τῆς πίστης τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἀσθενοῦν, ἀκόμη καὶ ἀπὸ ἀνίατη νόσο, ἀναφέρεται σχεδὸν σ’ ὅλους τους Βίους τῶν Ἁγίων, ὅπως καὶ οἱ θαυματουργικὲς θεραπεῖες. Οἱ Ἅγιοι καὶ ἰδιαίτερα ἡ Θεοτόκος προβάλλονται ὡς “ἰατροὶ ψυχῶν καὶ σωμάτων”. Τὰ ἁγιολογικὰ κείμενα ποὺ διηγοῦνται θαυματουργικὲς ἰάσεις μὲ τὴ χάρη τῆς Παναγίας εἶναι πάρα πολλά. 

Ὁ ἄνθρωπος ζώντας στὴν καθημερινὴ εὐδαιμονία καὶ μέσα στὴ σύγχρονη κοινωνία, ὅπου ἐπικρατεῖ τὸ ὑλιστικὸ πνεῦμα, νιώθει ἰσχυρὸς καὶ κάποιες φορὲς – ἴσως καὶ ἀσυνείδητα – παρατηρεῖται ἔκπτωση τῆς πίστης του στὸ Θεό, στὸ Χριστό, στὴν Παναγία, στοὺς Ἁγίους. Ὅταν ὅμως νοσεῖ ἀπὸ διάφορες κυρίως ἀνίατες ἀσθένειες, ἀλλὰ καὶ ὁποιαδήποτε ἀρρώστια, νιώθει ἀδύναμος καὶ φοβᾶται γιὰ τὴ ζωή του. Τότε ἐπικαλεῖται τὸν Θεό, τὸν Χριστό, τὴν Παναγία, τοὺς Ἁγίους καὶ ἐκλιπαρεῖ γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ζωῆς του. Ἡ ἀσθένεια ἀποτελεῖ ἰσχυρὴ δοκιμασία τοῦ ἀνθρώπου, ἐνισχύει τὴν πίστη του. Ὁ ἀσθενὴς ποὺ πιστεύει ἰσχυρὰ καὶ ἀφήνει τὴ ζωή του στὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, νιώθει ψυχικὴ ἀνακούφιση, πνευματικὴ καὶ σωματικὴ ἠρεμία, ἁπαλύνεται ὁ πόνος του, ψυχικὸς καὶ σωματικός. Ἡ ἰσχυρὴ πίστη ἔχει ἀποδειχτεῖ πολλὲς φορὲς ὅτι μπορεῖ νὰ ἀνατρέψει τὶς προβλέψεις τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, νὰ ὁδηγήσει σὲ ἴαση τῆς...

Άγια κορμιά…

 
του π. Χαραλάμπους Παπαδοπούλου.

~ Κοιτούσα την εικόνα του αγίου Δημητρίου, και η μνήμη μου περπάτησε στην Θεσσαλονίκη, συγκεκριμένα στο ναό του.
Θυμήθηκα αυτό το θαύμα του μύρου που τρέχει από το κορμί του αγίου και κερνάει πικραμένες καρδιές. Όχι «καθαρές» πικραμένες, πληγωμένες και αναγκεμένες.
Τι όμορφο να μην αγιάζει μόνο η ψυχή μα και το κορμί. Να σου λέει ο Θεός, ολόκληρο σε θέλω κι ας μας έχουν στο όνομα της «θρησκείας» τεμαχίσει εδώ και αιώνες.
Και το κορμί μετέχει στο αγιασμό, στην δόξα, στην ομορφιά της βασιλείας Του. Έτσι πεσμένο κι αυτό, κουρελιασμένο και ρακένδυτο, απο κάθε «αρετή» και επιβεβαίωση του «εγώ» το ντύνει ο Θεός με την Χάρι Του.
Και κάπου εκεί, στις σκέψεις αυτές, θυμήθηκα τον Άγιο Γέροντα Ευμένιο Σαριδάκη. Όταν τον έφεραν στο χωριό του...

Διδακτική ιστορία για τη Τεσσαρακοστή από τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς

 

Οι διά Χριστόν σαλοί διακρίνονται από μια σπάνια έλλειψη φόβου.
Ο μακάριος Νικόλαος έτρεχε ανάμεσα στους δρόμους του Πσκώφ προσποιούμενος τον τρελό, ελέγχοντας τους ανθρώπους για τις κρυφές αμαρτίες τους και προφητεύοντας εκείνα που επρόκειτο να τους συμβούν.
Όταν ο Ιβάν ο Δ΄ ο Τρομερός κατέφθασε στο Πσκώφ, ολόκληρη η πόλη διασαλεύτηκε από τον τρόμο για το φοβερό τσάρο. Για να τον υποδεχθούν οι κάτοικοι τοποθέτησαν στην είσοδο κάθε σπιτιού ψωμί και αλάτι, αλλά οι ίδιοι, φοβισμένοι, δεν εμφανίστηκαν. Όταν ο κυβερνήτης της πόλης πρόσφερε στον τσάρο ψωμί και αλάτι σ’ ένα δίσκο, ο τσάρος έσπρωξε μακριά τον δίσκο, με αποτέλεσμα να πέσουν καταγής το ψωμί και το αλάτι.
Τότε εμφανίστηκε μπροστά του ο...

Προσευχή με το Ψαλτήρι

Άγιος Παϊσιος Αγιορείτης

– Θέλει πολλή προσοχή σήμερα. Η μονή λύση η προσευχή είναι∙ αλλιώς δε γίνεται. Πάντως το Ψαλτήρι πολύ βοηθάει. Είναι κεραυνός για τον διάβολο. Πόση παρηγοριά βρίσκω με το Ψαλτήρι!
Το χώρισα σε τρία μέρη. Κάθε μέρα διαβάζω και ένα μέρος. Σε τρεις μέρες το τελειώνω και μετά το αρχίζω πάλι από την αρχή. Διαβάζω την περίπτωση του Ψαλμού και κάνω καρδιακή προσευχή για την περίπτωση αυτήν και για όσους πάσχουν σωματικά και ψυχικά.

Μετά διαβάζω τον Ψαλμό και στο τέλος κάθε Ψαλμού λέω: «Ο Θεός, ανάπαυσον τους κοιμηθέντας δούλους σου». Αυτήν την μιάμιση ώρα που διαβάζω το Ψαλτήρι την βλέπω σαν την πιο θετική βοήθεια προς τον κόσμο.
Τον χειμώνα που υπέφερα πολύ από την κήλη, όρθιος το διάβαζα.

Ο Θεός δεν άφησε αμάρτυρον και χωρίς επίσκεψη κανέναν άνθρωπο.

 

Αν ο καθένας ψάξει τη ζωή του, θα δει ότι μπορεί να έχει επιτυχίες ή αποτυχίες αλλά υπάρχει κάποια θεία επίσκεψη. Και τότε, νοιώθουμε ότι ο Καλός Ποιμήν μας καλεί κατ’ όνομα. Ο Θε­ός δεν άφησε εποχή αμάρτυρον, σε κάθε εποχή είχε τους αγίους του.

Οἱ ἅγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες τῆς Σεβαστείας

Λάμπρου Κ. Σκόντζου, Θεολόγου – Καθηγητοῦ

Οἱ μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς εἶναι τὸ καύχημά Της, διότι ὁμολόγησαν τὴν πίστη τους στὸ Χριστὸ καὶ τὴν ἐπισφράγισαν μὲ τὸ αἷμα τους. Ἀντάλλαξαν τὴν πρόσκαιρη γήινη ζωή τους μὲ τὴν αἰώνια ἀληθινὴ ζωή, ποὺ δίνει ὁ ζωοδότης Χριστός.

Ἀνάμεσα σ’ αὐτοὺς συγκαταλέγονται καὶ οἱ Ἅγιοι Σαράντα Μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι μαρτύρησαν στὴ Σεβάστεια τῆς Μ. Ἀσίας στὶς ἀρχὲς τοῦ 4ου αἰώνα, ὅταν αὐτοκράτορας τῆς Ἀνατολῆς ἦταν ὁ ρωμαῖος εἰδωλολάτρης Λικίνιος (307-324). Ἦταν ὅλοι τοὺς νεαροὶ ἔφηβοι στρατιῶτες καὶ ἀνῆκαν στὸ πιὸ ἐπίλεκτο στρατιωτικὸ τάγμα τῆς περιοχῆς.

Οἱ σκληρότεροι διωγμοὶ κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ποὺ εἶχε ἀρχίσει ὁ δεισιδαίμων Διοκλητιανὸς (284-305), συνεχίζονταν καὶ ἐπὶ Λικινίου. Οἱ διοικητὲς τῶν ἐπαρχιῶν εἶχαν ἐπιφορτιστεῖ γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ διατάγματος, ποὺ προέβλεπε τὴν ἀναγκαστικὴ θυσία στοὺς εἰδωλολατρικοὺς «θεοὺς» ἀπὸ ὅλους τοὺς ὑπηκόους τῆς αὐτοκρατορίας, μὲ τὴ χορήγηση πιστοποιητικοῦ! Ὅσοι ἀρνοῦνταν νὰ θυσιάσουν ὁδηγοῦνταν μὲ τὴ βία μπροστὰ στὰ εἴδωλα, προκειμένου νὰ ἐξαναγκαστοῦν εἴτε μὲ ὑποσχέσεις, εἴτε μὲ βασανιστήρια νὰ προσφέρουν τὴ θυσία. Ὅσοι δὲν ὑπέκυπταν στοὺς ἐκβιασμοὺς ὁδηγοῦνταν σὲ...

Ἡ Θεία Χάρη ἔρχεται σ᾿ αὐτόν πού ἀπορρίπτει κάθε κοσμική βοήθεια καί ἀνθρώπινη ἐλπίδα καί ἀφιερώνεται στό Θεό

 

Ἡ γνώση ἡ ὁποία προηγεῖται ἀπό τήν πίστη εἶναι γνώση φυσική. Ἡ γνώση ὅμως ἡ ὁποία ἀκολουθεῖ τήν πίστη εἶναι γνώση πνευματική!…

Ἡ φυσική γνώση (διάκριση καλοῦ καί κακοῦ) μᾶς ὁδηγεῖ στήν π ί σ τ η στό Θεό. Ἡ πίστη, στό φ ό β ο τ ο ῦ Θ ε ο ῦ . Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, στή μ ε τ ά ν ο ι α καί τά κ α λ ά ἔ ρ γ α. Ἀπό τά καλά ἔργα δίνεται ἡ π ν ε υ μ α τ ι κ ή γ ν ώ σ η καί ἡ αἴσθηση τῶν μυστηρίων πού γεννάει τή θ ε ω ρ ί α τ ο ῦ Θ ε ο ῦ !…

Οι Χαιρετισμοί, κόρη μου, οι Χαιρετισμοί της Παναγίας είναι η λύση σε όποιο πρόβλημα και αν αντιμετωπίζει ο άνθρωπος

 

Ένας αδελφός που συμμετέχει στην διάδοση των Χαιρετισμών, είχε συνάντηση δίπλα στο Μετρό Συγγρού Φιξ με την κυρία Μαρία…
η οποία με ιδιαίτερη ζέση ως σύγχρονη Ιεραπόστολος μοιράζει Χαιρετισμούς και Καινές Διαθήκες κυρίως σε Νοσηλευτικά Ιδρύματα σε νέους και νέες (γιατρούς, νοσηλεύτριες και ασθενείς) που πολλές φορές δεν έχουν ακούσει τίποτα για την εν Χριστώ ζωή!
Με αφορμή μία προσωπική του περιπέτεια, και στην προσπάθεια της να τον παρηγορήσει, κάθισαν για ένα ρόφημα και έτσι με την συζήτηση που είχαν η κ. Μαρία του ανέφερε την αιτία για την ενασχόληση της με την διάδοση των Χαιρετισμών!
Ήταν σίγουρα την εποχή της δραχμής και μάλιστα όταν ακόμη τα κινητά τηλέφωνα δεν ήταν σε τόσο ευρεία χρήση, δηλαδή μεταξύ 1990 με 1993 , όταν γνώρισε έναν Αγιορείτη Γέροντα που είχε βρεθεί στην Αθήνα !
Ούσα η ίδια πνευματική θυγατέρα του αειμνήστου π. Μάρκου Μανώλη, και έμπειρη στα πνευματικά, ήξερε ότι δεν έπρεπε να οχλήσει τον Γέροντα με διερευνητικές ή αδιάκριτες ερωτήσεις, αλλά αρκέστηκε να του ζητήσει ρήμα ωφελείας για την πνευματική της ζωή!

«Η «λοίμωξη» του πανικού….»

 

π. Λίβυος

Πανικός παντού σε όλα τα μέτωπα. Μια κοινωνία πανικοβλημένη και σε βαθιά σύγχυση. Πριν ήταν ο φόβος της οικονομίας και των νοικοκυριών, μετα των αθέων κυβερνήσεων, έπειτα των μεταναστών, της Τουρκίας που θα μας αφανίσει, του ιού που θα κολλήσουμε και θα πεθάνουμε.
Τώρα μάλιστα και των εκκλησιών που θα πρέπει να κλείσουν, διότι είναι εστίες μικροβίων και μολύνσεων. Ακόμη και η Θεία κοινωνία μέσα στους τρελούς φόβους μας. Να μην κοινωνάμε λέει για να μην κολλήσουμε τον ιό.


Μα εάν πιστεύουμε ότι στην Θεία κοινωνία αυτό που μεταλαμβάνουμε είναι απλά ένα κρασί κι’ ένα ψωμί, δεν χρειάζεται να κοινωνούμε. Μην μπαίνουμε καν στην διαδικασία. Δεν μας προσφέρει κάτι.
Γιατί σε αυτό το ψωμί και το κρασί που εσύ φοβάσαι μην σε σκοτώσει...

Η νηστεία ενισχύει την προσευχή. Γίνεται φτερό στην πορεία της προς τον ουρανό

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Η νηστεία ενισχύει την προσευχή. Γίνεται φτερό στην πορεία της προς τον ουρανό. Είναι μητέρα της υγείας, παιδαγωγός της νιότης, στολίδι των γηρατειών. Είναι συνοδοιπόρος των ταξιδιωτών και ασφάλεια των συγκατοίκων.

Ο άνδρας δεν αμφιβάλλει καθόλου για τη συζυγική πίστη της γυναίκας του, όταν τη βλέπει να συζεί με τη νηστεία. Η γυναίκα δεν λιώνει από ζήλεια, όταν βλέπει τον άνδρα της να νηστεύει.
Ποιος ζημιώθηκε ποτέ από τη νηστεία; Υπολόγισε την οικονομική κατάσταση του σπιτιού σου σε μια μέρα νηστείας. Υπολόγισέ την και σε μια συνηθισμένη μέρα. Θα διαπιστώσεις έτσι εύκολα,

Προσευχή Ἱεροῦ Αὐγουστίνου

Κύριε ὁ Θεός μου, σέ παρακαλῶ νά μοῦ δώσῃς τήν χάριν σου, διά νά ποθῶ μέ ὅλην τήν καρδίαν μου καί μέ τόν πόθον αὐτόν νά σέ ζητῶ καί ζητῶν νά σέ εὕρω, ἀφοῦ δέ σέ εὕρω, ἀξίωσέ με νά σέ ἀγαπήσω καί ἀφοῦ σέ ἀγαπήσω εἰλικρινῶς, νά ἐλευθερωθῶ ἀπό ὅλα τά κακά, ὅσα ὑπάρχουν μέσα εἰς τήν ψυχήν μου.
᾿Αφοῦ δέ ἀπαλλαγῶ ἀπό αὐτά, βοήθήσε με διά νά μή γυρίσω πάλιν εἰς τά ἴδια ἁμαρτήματα.
Δῶσε εἰς τήν ψυχήν μου μετάνοιαν ἀληθινήν, Κύριε ὁ Θεός μου, καί εἰς τήν καρδίαν μου λύπην βαθεῖαν διά τάς ἁμαρτίας μου, καί εἰς τά μάτια μου ἄφθονα δάκρυα μετανοίας, καί εἰς τά χέρια μου ἐλεημοσύνας πλουσίας πρός τούς πτωχούς.
Σύ, Κύριε, ὁ βασιλεύς μου, εὐδόκησε νά σβήσῃς μέ τήν χάριν σου τάς ὀρέξεις καί ἐπιθυμίας τῆς σαρκός, πού ἐξεγείρονται καί ἀνάβουν ἐντός μου, καί ν᾿ ἀνάψῃς εἰς τήν ψυχήν μου τήν φλόγα τῆς ἀγάπης πρός σέ.
Σύ, Κύριε, ὁ ἐλευθερωτής μου, ἀποδίωξε ἀπό ἐμέ τό πνεῦμα τῆς ὑπερηφανείας καί ὡς εὔσπλαγχνος εὐδόκησε νά μεταδώσῃς εἰς τήν ψυχήν μου ἀπό τόν ἄφθονον πλοῦτον τῆς ἰδικῆς σου ἀγαθωσύνης.
Σύ, ὁ Θεός, ὁ Σωτήρ μου, ἀπόστρεψε ἀπό ἐμέ τόν θυμόν τῆς δικαίας ὀργῆς σου διά τάς ἁμαρτίας μου.
Δεῖξε καί εἰς ἐμέ τό ἔλεός σου καί τούς οἰκτιρμούς σου καί εὐδόκησε νά περιφράξῃς τήν ψυχήν μου μέ τήν ἀρετήν τῆς ὑπομονῆς, πού ὁμοιάζει μέ ἀσπίδα, προφυλάττει καί ἀσφαλίζει τήν ψυχήν ἀπό τάς ἐπιθέσεις τοῦ διαβόλου.
Σύ, Κύριε, ὁ δημιουργός καί πλάστης μου, ξερρίζωσε ἀπό τήν ψυχήν μου κάθε ἀπρεπῆ καί ἐπιβλαβῆ δυσαρέσκειαν καί πικρίαν κατά τῶν ἄλλων, καί δῶσε νά βασιλεύῃ πάντοτε εἰς τόν νοῦν μου τό γλυκύ καί εἰρηνικόν φρόνημα τῆς ἐπιεικείας καί συμπαθείας πρός τόν πλησίον.

«ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ», σσ. 120-121, ῎Εκδοσις «ΣΩΤΗΡΟΣ»

 www.elromio.gr