Το φως σε κάνει να συνειδητοποιείς τι είναι το σκοτάδι.

 

«Ο άνθρωπος καλλιεργώντας την αρετή συνειδητοποιεί το βάθος της αμαρτίας, και όχι το ανάποδο».
 Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
Ο ταπεινός καταλαβαίνει την βλάβη της υπερηφάνειας.

Ο ανεξίκακος καταλαβαίνει την αστοχία της μνησικακίας.

Ο εγκρατείς καταλαβαίνει την ρυπαρότητα της πορνείας.
Ο ελεήμων καταλαβαίνει την αιχμαλωσία της φιλαργυρίας.
Αυτός που γεύεται την θεία παρηγοριά...

Χάνω και ξαναβρίσκω το Θεό μου!…. (Διδακτική ιστορία)

~ ΕΝΑΣ Μοναχός κατέβηκε στην πόλι να πουλήση το εργόχειρό του. Στο δρόμο συνάντησε κατά τύχη μια ωραία νέα, θυγατέρα ειδωλολάτρου ιερέως.

Άφησε αφύλαχτο τον εαυτό του και τόσο κυριεύτηκε από την κακή επιθυμία, πού ξέχασε τις υποσχέσεις που είχε δώσει στον Χριστό για παρθενία και αγνότητα και τη ζήτησε από τον πατέρα της για σύζυγο.
— Δεν μπορώ να σου υποσχεθώ, του είπε εκείνος, αν δεν ρωτήσω πρώτα το θεό μου.
Πήγε πράγματι στο μαντείο να πάρη χρησμό.
— Ζήτησέ του ν’ αρνηθή το σχήμα του Μοναχού και το Βάπτισμά του, απάντησε το μαντείο ή μάλλον ο διάβολος.
— Αρνούμαι και τα δύο, τόλμησε να ξεστομίση ο δυστυχισμένος καλόγερος, σκοτισμένος από την παράλογη επιθυμία του. Τότε είδε να βγαίνη από το στόμα του ένα κάτασπρο περιστέρι και να χάνεται στο άπειρο.
Ο πατέρας της νέας όμως...

Τα μυστήρια του Θεού

Με ρωτούν:

          Γιατί πέθανε το παιδί μου;

          Γιατί βρίσκομαι στο κρεβάτι με πόνους;

          Γιατί έχω αποτυχημένο γάμο;

          Γιατί έμεινα χωρίς εργασία;

          Γιατί τόσες συνεχής δοκιμασίες σε μένα;

          Γιατί…Γιατί…Γιατί….

Και βέβαια η σιωπή είναι η απάντησή μου!

Τι να πω; Πώς να ερμηνεύσω τα γεγονότα με τα μέσα που διαθέτω; «Τις έγνω νουν Κυρίου;» Ποιος γνωρίζει το νου του Θεού; Ή μήπως να τολμήσω να γίνω δικηγόρος του;

Το 1982, ως διάκονος, παρευρέθηκα στην κηδεία του Αρχιμ. Κωνσταντίνου Λευκωσιάτη, με το πλούσιο ποιμαντικό και κοινωνικό έργο. Μετά την ταφή καθίσαμε για ένα καφέ στην αίθουσα του Ιδρύματος Άγιος Νεκτάριος, που ίδρυσε ο ίδιος. Η αδελφή του π. Κωνσταντίνου ρώτησε με πόνο και έννοια το Μητροπολίτη Ύδρας Ιερόθεο:

Γιατί, Σεβασμιώτατε, ο Θεός επέτρεψε να φύγει τόσο γρήγορα και να αφήσει το τεράστιο αυτό έργο, που γινόταν “προς δόξαν Θεού;” Ο άγιος Ύδρας, με την άνωθεν σοφία που τον χαρακτήριζε, απάντησε:

«Τους ανθρώπους του καιρού μας τους έπληξε κάποια φοβερή ασθένεια, η πνευματική αχρωματοψία»

 

 Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

…Πώς να περάσουμε μια μέρα χωρίς αμαρτία, δηλαδή αγία; Να το καθημερινό πρόβλημά μας.
Πώς να μεταμορφώσουμε το είναι μας, το φρόνημα, τα αισθήματα, τις ίδιες τις φυσικές αντιδράσεις μας, ώστε να μην αμαρτήσουμε ενάντια στον Ουράνιο Πατέρα μας, στον Χριστό, στο Άγιο Πνεύμα, στην ανθρώπινη υπόσταση, στον αδελφό μας και σε κάθε πράγμα σ’ αυτή τη ζωή;
«Καταξίωσον, Κύριε, εν τη ημέρα ταύτη αναμαρτήτους φυλαχθήναι υμάς». Πολλές φορές επανέλαβα αυτή την προσευχή της Εκκλησίας. Η επί γης αναμάρτητη ζωή μας ανοίγει τις πύλες του Ουρανού. Δεν είναι ο πλούτος των γνώσεων που σώζει τον άνθρωπο. Είναι η αναμάρτητη ζωή που μας προετοιμάζει για τη ζωή με τον Θεό στον μέλλοντα αιώνα. Η χάρη του Αγίου Πνεύματος μας διδάσκει τις αιώνιες αλήθειες κατά το μέτρο που ζούμε σύμφωνα με τις εντολές: «Αγαπήσεις τον Θεό σου, τον Δημιουργό σου, με όλο το είναι σου και αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Ναι, κρατείτε πάντοτε αυτές τις εντολές.
Μαθαίνοντας να ζούμε με ένα πρόσωπο, μαθαίνουμε να ζούμε με εκατομμύρια προσώπων που του μοιάζουν. Έτσι, προοδευτικά,

"Να μην φοβάσαι που είσαι ζωντανός…"

 

 

Δεν είμαστε εκείνο που λέμε αλλά αυτό που φαίνεται. Γι αυτό όταν λες και πολλές φορές κρυφά επαίρεσαι ότι πας εκκλησία, νηστεύεις και κοινωνάς, πρέπει η ζωή σου να το φανερώνει. 

Δεν λέω να είσαι τέλειος. Κανείς δεν είναι, ούτε ακόμη και οι άγιοι, μα ωστόσο στο βίο σου, πρέπει να αποτυπώνεται αυτή η σχέση που λες ότι έχεις με τον Θεό.

Να μυρίζεις αγάπη, ταπείνωση, ελπίδα και θετικότητα. Ενδιαφέρον και νοιάξιμο για τον άλλο, και κυρίως μια βαθιά κατανόηση προς όλους και όλα. 

Όχι...

Ως ευχή, γι’αυτούς που μείνανε πίσω, γι’αυτόν που έφυγε…

 

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

Είναι κάποιες περιπτώσεις, όπου καθώς συναντάς τους οικείους ενός κεκοιμημένου δεν σου βγαίνει να πεις «συλλυπητήρια».

Η Αγία Μεγαλομάρτυς Αικατερίνα η Πάνσοφος και Νύφη Χριστού

Ο υμνωδός την ονομάζει «πανεύφημον νύμφην Χριστού» την Αγίαν Αικατερίναν και πολύ δικαίως γιατί η Αγία ως μόνον νυμφίον της ψυχής της είχε κάνει τον Χριστόν. Η ζωή της πραγματικά πολύαθλος κατέπληξε τους πάντας. Η σοφία και η γνώσις, όλη η επιστήμη του καιρού της είχε γίνει κτήμα της. Όλα όμως τα περιφρόνησε για την αγάπη του μοναδικού Νυμφίου, του Χριστού.
Και όμως η σοφία του κόσμου αυτού δεν την παραπλάνησε, ούτε η γήινη φιλοσοφία. Την έθεσε στην υπηρεσία της αληθινής φιλοσοφίας, για να ελκύση στην πίστι του Χριστού τους φιλοσόφους του καιρού εκείνου και τους ρήτορας.
Υπέμεινε πολλά βασανιστήρια και φυλακίσεις και απ’ όλα αυτά την εγλύτωσε θαυματουργικά ο Κύριος. Τέλος παρέδωσε την αγία ψυχή της με μαρτυρικόν διά ξίφους θάνατον, διά να πρεσβεύη από τότε για όλους, όσοι επικαλούνται την προστασία της. Ιδιαιτέρως τιμάται εις το όρος Σινά από τους μοναχούς της Μονής Σινά, γιατί θαυματουργικώς μετεφέρθη το σώμα της επί του όρους αυτού.
Νομίζομεν ότι μεγάλην ωφέλειαν θα λάβη ο αγαπητός αναγνώστης από την ανάγνωσιν του βίου της Αγίας Αικατερίνης, γι’ αυτό και προβαίνομεν εις την έκδοσιν του φυλλαδίου αυτού με την ευχήν όπως η Μεγαλομάρτυς «αιτήται πάσι το μέγα έλεος».

Γνωριμία με τον Ιησού Χριστό
Η Αγία Αικατερίνη γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια και μαρτύρησε κατά την εποχή των ασεβών βασιλέων Μαξιμιανού, Μαξεντίου και Μαξιμίνου (305-313). Ήταν κόρη του ηγεμόνος της Αλεξανδρείας Κώνστα (η Κέστου) φημισμένη για το κάλλος της και τη σοφία, διότι είχε μορφωθή με τα διδάγματα της ελληνικής παιδείας και γνώριζε Όμηρο, Βιργίλιο, Αριστοτέλη, Πλάτωνα και άλλους αρχαίους συγγραφείς.
Πολλοί πλουσιώτατοι άρχοντες της συγκλήτου την ζήτησαν σε γάμο από την μητέρα της, που ήταν κρυφή χριστιανή εξ αιτίας του διωγμού, που κίνησε ο Μαξιμιανός. Οι συγγενείς και η μητέρα της την συμβούλευαν να παντρευθή για να μην περιέλθη η βασιλεία του πατέρα της σε ξένο άνδρα, αλλά η Αικατερίνη αγαπούσε την παρθενία και απέφευγε τις προτάσεις. Η παράδοση αναφέρει το εξής περιστατικό: Όταν άρχισαν να την ενοχλούν συστηματικά τους είπε:

Οτι μοιράζεται αγιάζεται…

 

 

Να μοιράζεσαι το κακό που σκοτεινιάζει την ψυχή σου. Να μιλάς, κι ας είναι ακόμη και στο αέρα όπως έλεγε ο ευαίσθητος και εύθραυστος Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος. Ήξερε εκείνος τι σημαίνει μοναξιά του πόνου. 

Όταν πονάμε, όταν ένας λογισμός σκορπά θλίψη, φόβο και ταραχή στην ψυχή μας, νιώθουμε μια απέραντη μοναξιά. «Λες να είμαι μόνο εγώ έτσι; Σε ποιον να πω αυτό που αισθάνομαι; Λες να με περάσουν για τρελό; Για άρρωστο;..». Φτάνουμε στο σημείο...

Άγιος Νεόφυτος ο Ἐγκλειστος: Λόγος στά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου

 
Σύντομος λόγος γιὰ τὴν θεόπαιδα Μαρία, ὅταν ἀφιερώθηκε στὸν Θεὸ σὲ ἡλικία τριῶν ἐτῶν στὰ ἅγια τῶν ἁγίων ἀπὸ τοὺς γονεῖς της

Ὅταν ἐπρόκειτο νὰ πραγματοποιηθεῖ τὸ μυστήριό του Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία, ἔπρεπε τὸ ἐργαστήριο ποὺ θὰ τὸ ὑπηρετοῦσε νὰ εἶναι γεμάτο ἁγιότητα, ὥστε ὁ ὑπεράγιος καὶ «ἀναπαυόμενος στοὺς ἁγίους», ἀφοῦ κατοικήσει στὸ ἅγιο νὰ ἐκπληρώσει τὴν προφητεία. «Τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἀκριβὴς ἐπαλήθευση τῶν ὑποσχέσεών του συναντήθηκαν καὶ ἑνώθηκαν. Ἡ δικαιοσύνη του καὶ ἡ εἰρήνη ἔδωσαν ἀμοιβαῖο ἀσπασμό. Ἀναβλάστησε ἡ ἀλήθεια στὴ γῆ, ἀπὸ δὲ τὸν οὐρανὸ ἔσκυψε πρὸς τὰ κάτω καὶ ἐπισκέφθηκε τὴ γῆ ἡ δικαιοσύνη». «Διότι ὁ Κύριος», ὡς Πατέρας, «θὰ δείξει τὴν καλωσύνη του», τὸν Θεὸ Λόγο του, «καὶ ἡ γῆ μας θὰ δώσει τὸν καρπό της», τὴν κατοικία τοῦ Θεοῦ Λόγου, δηλαδὴ τὴν θεόκλητη Μαρία. «Μπροστὰ ἀπὸ τὸν Κύριο θὰ προπορεύεται ἡ δικαιοσύνη του» ποὺ θὰ φωνάζει: «Ἑτοιμάστε τὸ δρόμο γιὰ τὸν Κύριο» «καὶ θὰ κάνει τὰ ἴχνη τῆς πορείας τοῦ ὑπόδειγμα γιὰ τὸ δρόμο τῆς ζωῆς μας».

Ἐπειδὴ ἐκεῖνο τὸ σπουδαιότατο καὶ θεόπλαστο δῶρο, δηλαδὴ τὸ «κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν» πού μας δόθηκε, σκοτίσθηκε μὲ τὴν ἀπάτη τοῦ διαβόλου, δίκαια παραδοθήκαμε στὴ γῆ ἀπὸ τὴν ὁποία προήλθαμε. Στερηθήκαμε καὶ τὴν εἰκόνα καὶ τὴν ἀθανασία, καὶ ἀντὶ τῆς ἁγιότητας κατρακυλήσαμε στὸ βόρβορο τῆς ἁμαρτίας, ὑποδουλωθήκαμε σ’ αὐτὴν καὶ πέσαμε ἀπὸ ἀνομία σὲ ἀνομία. Ὅλη ἡ οἰκουμένη καλύφθηκε ἀπὸ κάθε εἶδος παρανομίας, ὥστε νὰ λέει ὁ Δαβὶδ...

Στις συννεφιές της ζωής, να θυμάσαι....

 

 

Μην περιμένεις να είναι πάντα λιακάδα στην ζωή σου. Θα έρθουν και οι δύσκολες μέρες, γεμάτες σύννεφα και υγρασία που τρυπά τα κόκκαλα της ψυχής. 

Έτσι ήταν και θα είναι η ζωή όλων των ανθρώπων. 

Ακόμη και των ηρώων σου, των αγίων που προσκυνάς με τόσο πόνο και ζητάς την βοήθεια τους. 

Τι θαρρείς ότι επειδή λάμπουν μέσα στα φωτοστέφανα ποτέ δεν χλώμιασαν; 

Επειδή ψάλουμε και πανηγυρίζουμε τα πρόσωπα τους, δεν ένιωσαν μοναξιά, πόνο και θλίψη;

Τα Μυστήρια βιούνται!

 

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

– Στην Θεία Λειτουργία, Γέροντα, ένιωσα ότι ο Χριστός σταυρώθηκε για μένα και αναρωτήθηκα: «Εγώ τι έκανα για τον Χριστό;». Τι μπορώ να κάνω από ευγνωμοσύνη γι’ αυτό;

– Αρκεί να το νιώθεις. Ο Χριστός σταυρώθηκε, θυσιάσθηκε για μας και τώρα μας δίνει το Σώμα Του και το Αίμα Του. Πρέπει να φλέγεται κανείς, όταν τα σκέφτεται αυτά.
– Πώς θα νιώσω, Γέροντα, το μεγάλο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας;


– Τα Μυστήρια βιούνται. Για να νιώσεις το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, πρέπει να πιστέψεις ότι εκείνη την ώρα είναι παρών ο Χριστός. Και όχι απλώς να το πιστέψης, αλλά να το ζεις.

– Γέροντα, τι θα με βοηθήσει, για να συγκεντρώνομαι στη Θεία Λειτουργία;

Εμείς οι σαράντα, πού βλέπεις, αντιπροσωπεύουμε τις λειτουργίες πού έγιναν για σένα στον φιλάνθρωπο Θεό…!

Συγκλονιστικό περιστατικό που αποδεικνύει την δύναμη του Σαρανταλείτουργου!

«Κάποιος άρχοντας από την Νικομήδεια αρρώστησε βαριά και, βλέποντας πώς πλησιάζει στον θάνατο, κάλεσε την γυναίκα του για να τής εκφράσει τις τελευταίες του επιθυμίες:
Την περιουσία μου να την μοιράσεις στους φτωχούς και τα ορφανά. Τούς δούλους να τούς ελευθερώσεις. Αλλά στους ιερείς δεν θέλω να δώσεις χρήματα για λειτουργίες. Σ’ αυτή του την μεγάλη θλίψη ό ετοιμοθάνατος επικαλέστηκε με πίστη την ευχή τού άββά Ησαΐα, ενός άγιου μοναχού πού ασκήτευε κοντά στην Νικομήδεια, και αμέσως -ώ τού θαύματος!- έγινε καλά. Σηκώθηκε λοιπόν και πασίχαρος έτρεξε στον όσιο. Εκείνος τον καλοδέχτηκε, δοξάζοντας τον Θεό για το μεγάλο θαύμα.-Θυμάσαι, παιδί μου, τον ρώτησε, ποιά ώρα συνήλθες από την αρρώστια;-Την ώρα πού επικαλέστηκα την ευχή σου, απάντησε εκείνος. Ό όσιος, με τον φωτισμένο του νου, γνώριζε τί είχε λεχθεί στην διάρκεια τής αρρώστιας του και ξαναρώτησε:-Άφησες, παιδί μου, χρήματα στους ιερείς, να λειτουργούν για την σωτηρία τής ψυχής σου;
-Όχι, γέροντα. Τί θα είχα να ωφεληθώ άν άφηνα κάτι; Δεν θα πήγαινε χαμένο;
-Μην το λες αυτό.
Ό άδελφόθεος Ιάκωβος γράφει:

Ὅλα νὰ τὰ ἀνέχεσαι μὲ γενναιότητα γιὰ νὰ ἐπιτύχεις τὴν σωτηρία

 

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

''Μὴν παύσεις νὰ συμβουλεύεις τὸ ἀδελφό σου ,ὅταν τὸν βλέπεις νὰ φέρεται εἰς τὸν δρόμο τῆς ἀπώλειας, ἔστω καὶ ἂν σὲ ἐμπαίζει , ἔστω καὶ ἂν σὲ ὑβρίζει, ἔστω καὶ ἂν ὑπάρχει κίνδυνος νὰ γίνει ἐχθρός σου, ἔστω καὶ ἂν προκεῖται νὰ συμβεῖ ὁτιδήποτε δυσάρεστο. Ὅλα νὰ τὰ ἀνέχεσαι μὲ γενναιότητα γιὰ νὰ ἐπιτύχεις τὴν σωτηρία του .Καὶ ἂν αὐτὸς γίνει ἐχθρός σου ,ὁ Θεὸς θὰ εἶναι φίλος σου ,καὶ κατὰ τὴν ἥμερα ἐκείνη θὰ σὲ ἀνταμείψει μὲ μεγάλα ἀγαθὰ .Διότι μέγα ἀγαθὸ βεβαίως εἶναι τὸ νὰ ἐλέει κανεὶς τοὺς πτωχοὺς ,ἀλλὰ τίποτα δὲν εἶναι τόσο μεγάλο ,ὅσο τὸ νὰ ἁπαλλασει κάποιον ἀπὸ τὴν πλάνη. Διότι τίποτα ἄλλο δὲν εἶναι ἀντάξιό της ψυχῆς ,οὔτε ὁ κόσμος ὁλόκληρος.''

 www.orthodoxia-ellhnismos.gr

Άναψε την ψυχή με την προσευχή (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

 

Πίστεψέ με, δεν έχει τόσο την ικανότητα να καθαρίζει τη σκουριά η φωτιά, όσο η νυχτερινή προσευχή τη σκουριά των αμαρτιών μας
Ας ντραπούμε, αν όχι κανέναν άλλον, τους νυκτερινούς φύλακες. Εκείνοι περιέρχονται τους δρόμους για τον ανθρώπινο νόμο, φωνάζοντας δυνατά μέσα στην παγωνιά και περπατώντας μέσα από τα στενά, και πολλές φορές βρέχονται και παγώνουν για σένα και την σωτηρία σου και για τη φύλαξη των χρημάτων σου.
Εκείνος για τα χρήματα σου παίρνει τόσα προνοητικά μέτρα, ενώ εσύ ούτε για τη δική σου ψυχή;
Και μάλιστα εγώ δεν σε αναγκάζω να περιφέρεσαι έξω στο ύπαιθρο όπως εκείνος, ούτε να πιέζεσαι φωνάζοντας δυνατά, αλλά μένοντας μέσα σ’ έναν απόμερο χώρο, στο ίδιο το δωμάτιο σου, γονάτισε, παρακάλεσε τον Δεσπότη.
Γιατί αυτός ο ίδιος ο Δεσπότης διανυκτέρευσε πάνω στο όρος των Ελαιών;…
Όχι για να γίνει πρότυπο για μας; Τότε αναπνέουν τα φυτά, τη νύχτα εννοώ· τότε και η ψυχή, ακόμη περισσότερο απ’ αυτά, δέχεται τη δροσιά.
Αυτά τα οποία ο ήλιος της ημέρας τα ξήρανε, αυτά τη νύχτα δροσίζονται.
Αποτελεσματικότερα από κάθε δροσιά είναι τα δάκρυα που χύνονται εναντίον των επιθυμιών και κάθε φλογώσεως και καύσωνα και δεν αφήνουν να πάθουμε κανένα κακό.
Αν δεν απολαύσει (η ψυχή) αυτή τη δροσιά, την ημέρα θα ξεραθεί εντελώς…
Αλλά όχι, να μη συμβεί κανένας από μας να τροφοδοτήσει εκείνη τη φωτιά, αλλά αφού δροσιστούμε και απολαύσουμε τη φιλανθρωπία του Θεού, έτσι όλοι να ελευθερωθούμε από το φορτίο των αμαρτιών μας με τη χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
«Ο Θεός έχει αυτό το «χούι»: το μεσονύκτιο να μιλάει στον άνθρωπο…» ~ Αρχιμ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου
Ο Θεός δεν νοιάζεται για τον τόπο. Ζητάει μόνο...

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ

 

Κι εγώ θα είμαι μαζί σας πάντα, ως τη συντέλεια του κόσμου.* Αλήθεια υπάρχει πιο μεγάλη παρηγοριά  από αυτό, μεγαλύτερη ελπίδα;


Ο Χριστός μας βεβαιώνει πως...

Ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας

 

Σκοπός τῆς ζωῆς μᾶς εἶναι νά γίνουμε τέλειοι καί ἅγιοι. Νά ἀναδειχθοῦμε παιδιά τοῦ Θεοῦ καί κληρονόμοι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἅς προσέξουμε μήπως, γιά χάρη τῆς παρούσας ζωῆς, στερηθοῦμε τή μέλλουσα. Μήπως, ἀπό τίς βιοτικές φροντίδες καί μέριμνες, ἀμελήσουμε τό σκοπό τῆς ζωῆς μας.

Ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καί ἡ προσευχή ἀπό μόνες τους δέν φέρνουν τούς ἐπιθυμητούς καρπούς, γιατί αὐτές δέν εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας· ἀποτελοῦν τά μέσα γιά νά πετύχουμε τό σκοπό.

Στολίστε τίς λαμπάδες σας μέ ἀρετές. Ἀγωνιστεῖτε ν’ ἀποβάλετε τά πάθη τῆς ψυχῆς. Καθαρίστε τήν καρδιά σας ἀπό κάθε ρύπο καί διατηρῆστε τήν ἁγνή, γιά νά ἔρθει καί νά κατοικήσει μέσα σας ὁ Κύριος· γιά νά σᾶς πλημμυρίσει τό Ἅγιο Πνεῦμα μέ τίς θεῖες Του δωρεές.

Παιδιά μου ἀγαπητά, ὅλη σας ἡ ἀσχολία καί ἡ φροντίδα σ’ αὐτά νά εἶναι. Αὐτά ν’ ἀποτελοῦν σκοπό καί πόθο ἀσταμάτητο. Γι’ αὐτά ὅλη σας ἡ προσευχή πρός τόν Θεό.

Νά ζητᾶτε καθημερινά τόν Κύριο· ἀλλά...

Άγιος Νεκτάριος – Προστάτης των αδυνάτων, των φτωχών και των ανέργων († 9 Νοεμβρίου)

 

*Ο Άγιος Νεκτάριος θεωρείται ως ο μεγαλύτερος Άγιος που ανέδειξε η πατρίδα μας τον 20ο αιώνα. Θαυματουργός και λαοφίλης δέχεται χιλιάδες προσκυνήτες στο προσκύνημά του στην Αίγινα επιτελώντας θαύματα που τον έχουν κάνει γνωστό σε όλο τον κόσμο. Να έχουμε τις πρεσβείες του μεγάλου αυτού Αγίου.
Ο Άγιος Νεκτάριος είναι ο Άγιος της υπομονής, ο προστάτης των αδυνάτων, των φτωχών και όλων όσων εκείνων ψάχνουν για εργασία. 
Ο Άγιος Νεκτάριος αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες και εμπόδια κατά τη διάρκεια του επίγειου βίου του, ωστόσο πάντα με υπομονή και βαθιά πίστη, έπαιρνε δύναμη από τον Θεό για να αντιμετωπίσει και να τα ξεπεράσει.
Όλη του ζωή αποτελεί παράδειγμα για τον σύγχρονο άνθρωπο, ώστε να μην χάνει την πίστη και την ελπίδα του.
Διαβάζοντας κανείς τον βίο του καταλαβαίνει το λόγο που οι πιστοί σήμερα επικαλούνται τον Άγιο Νεκτάριο ως προστάτη των φτωχών και του ζητούν παρέμβαση και βοήθεια για να βρουν μία δουλειά.
Ο Άγιος Νεκτάριος, κατά κόσμον Αναστάσιος Κεφαλάς, γεννήθηκε στη Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης και ήταν το πέμπτο από τα έξι παιδιά φτωχής οικογένειας, με αρχοντική όμως καταγωγή.

Οι δύσκολες συνθήκες επιβίωσης και η οικονομική εξαθλίωση, αλλά και η έλλειψη σχολείου μέσης εκπαίδευσης στην περιοχή όπου ζούσε, ανάγκασαν τον νεαρό Αναστάσιο Κεφαλά να φύγει από τον τόπο του.
Σε ηλικία 13 ετών έφυγε για την Κωνσταντινούπολη με σκοπό να εξελιχθεί και να στηρίξει ταυτόχρονα οικονομικά και την οικογένειά του. Εκεί ξεκίνησε να εργάζεται σε συσκευαστήριο καπνού, όπου ο εργοδότης του τον εκμεταλλευόταν οικονομικά και τον χτυπούσε.
Καταφύγιο για εκείνον ήταν ο Θεός και το Ευαγγέλιο. Ο νεαρός Νεκτάριος όταν συσκεύαζε τον καπνό μαζί έβαζε μέσα και ένα μικρό χαρτάκι, το οποίο έγραφε κάποια ευαγγελική ρήση.
Κάποτε ένας έμπορος βλέποντας τον ξυλοδαρμό του παιδιού το λυπήθηκε και τον πήρε στη δούλεψή του. Έκτοτε στη ζωή του πέρασε πολλές δυσκολίες σχετικά με την εργασία του, αφού άλλαζε συνεχώς εργασιακό περιβάλλον.
Η συνεχής αυτή αλλαγή τον εμπόδιζε να ολοκληρώσει τις σπουδές του, όμως ποτέ δε σκέφτηκε να τις παρατήσει, καταφέρνοντας τελικά να εργαστεί και ως δάσκαλος.
Στη Χίο μοναχός
Η συνέχεια της ζωής του...

Συγκλονιστικό: Κυβερνήτης της Sudan Air ευχαριστεί τον Αρχάγγελο Μιχαήλ!

 

Το απίστευτο περιστατικό που συνέβη στο Σουδάν περιγράφεται αναλυτικά στο βιβλίο του πρωτοπρεσβυτέρου Ευστρατίου Δήσσου «Το ιστορικό και τα θαύματα του Ταξιάρχη Μανταμάδου».

Ήταν ένα ανοιξιάτικο πρωινό στή μακρινή χώρα κάτω, στο Σουδάν. Στό αεροδρόμιο της πρωτεύουσας παρατηρείτο μια ασυνήθιστη κίνηση. Εκτός των κανονικών δρομολογίων, ανέμελα νιάτα, μαθητές, με τους εκδρομικούς σάκους των, είχαν γεμίσει τις αίθουσες του αερολιμένα.
Μια σχολική εκπαιδευτική, αεροπορική εκδρομή, είχε προγραμματιστεί για την ημέρα αυτή. Σχολικά τραγούδια και χαρούμενες φωνές έσπαγαν το μονότονο βουητό των αεροπλάνων, που απογειωνόταν και προσγειωνόταν εις τον αερολιμένα. Και ξάφνου τα μικρόφωνα ανήγγειλαν;..
.
«Οι εκδρομείς και οι κύριοι συνοδοί αυτών να επιβιβαστούν εις το σκάφος. Το σκάφος σε 5 λεπτά απογειώνεται». Ένας χείμαρρος από νέα παιδιά όρμισε στον αερολιμένα και κατευθύνθηκε προς το αεροσκάφος. Σέ τρία λεπτά όλα ήταν έτοιμα για την απογείωση.

Ο Κυβερνήτης, ένας αθλητικός νέος, πού δεν απείχε πολύ στην ηλικία από τους νέους επιβάτες του, αλλά αριστούχος και ίσως ο καλύτερος και ο πλέον δοκιμασμένος της Εταιρείας, τους καλωσόρισε στο σκάφος και τους υποσχέθηκε ένα ωραίο ταξίδι. Όλα ήταν έτοιμα.
Ο Κυβερνήτης έριξε μια -τυπική- τελευταία ματιά στά όργανα του σκάφους, δια του ασυρμάτου είπε ατό κέντρο το «Οκέϋ» καί έβαλε σε κίνηση τους κινητήρες. Το κέντρο του είπε τις τελευταίες πληροφορίες της μετεωρολογικής υπηρεσίας, πού ήταν πάρα πολύ καλές και του ευχήθηκε καλό ταξίδι.

Σέ δύο λεπτά το αεροπλάνο φιλούσε για τελευταία φορά τη γη και ορμούσε με δύναμη στους αιθέρες, σαν ένα μεγάλο αρπακτικό πουλί, για να καταβροχθίσει την απόσταση των 500 μιλίων πού τους χώριζε με το αεροδρόμιο του προορισμού τους.
Το αεροσκάφος είχε διανύσει περίπου τα 100 μίλια και όλα έδειχναν ότι συμβάλλουν εις ένα ωραίο αεροπορικό ταξίδι, μέσα σε ένα καταγάλανο ουρανό. Οι επιβάτες δε, χόρταιναν να απολαμβάνουν το ωραίο θέαμα πού τους προσέφερε το μεγάλο ύψος. Κάτω από τα πόδια τους ένας πελώριος ανάγλυφος χάρτης, ζωντανός, με χωριά, βουνά, ποταμούς και πεδιάδες απλωνόταν. Η αεροσυνοδός δεν έπαυε να τους ξεναγεί και να τους ενημερώνει συνεχώς.
Ο Κυβερνήτης έπαιρνε σειρά στο δικό του μικρόφωνο για να πιάσει συζήτηση με τους επιβάτες και να τους λέει τα μυστικά του αεροπλάνου και της τεχνικής του. Ήταν πράγματι ένα υπέροχο ταξίδι. Ο Κυβερνήτης άνοιξε τον ασύρματο και ζήτησε από το κέντρο το στίγμα του και τον καιρό. Αυτό με την σειρά του, του απάντησε και τον πληροφόρησε ότι μέχρι τέλους του ταξιδιού τους δεν προβλέπεται καμιά αλλαγή του καιρού. Έκλεισε τον ασύρματο και ζήτησε με το μικρόφωνο να μιλήσει με τους επιβάτες, όταν εμπρός του διέκρινε ένα κατάμαυρο σύννεφο.

Ἐπέμβαση τοῦ ἀρχαγγέλου Μιχαήλ σέ ἐγχείρηση.

 

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἐμφανίσεις καὶ θαύματα τῶν Ἀγγέλων»

Ἕνα ἀπό τά πολλά θαύματα τοῦ Ταξιάρχη στό Μανταμάδο τῆς Λέσβου, μέ προσωπική παρουσία του, εἶναι καί ἡ θεραπεία ἑνός παιδιοῦ, τοῦ Βασίλη Καραστήρη ἀπό τήν Ἀθήνα.

Ἐνῶ ἔπαιζε ὁ μικρός, ἔπεσε καί χτύπησε ἄσχημα στό κεφάλι.  Τόν μετέφεραν στό νοσοκομεῖο, ὅπου διαπίστωσαν πώς εἶχε μείνει τυφλός καί παράλυτος.


Ὁ διευθυντής κάλεσε τούς γονεῖς τοῦ παιδιοῦ στό γραφεῖο του καί τούς εἶπε:

-Ἡ κατάσταση εἶναι σοβαρή.  Χρειάζεται ἄμεση ἐπέμβαση, ἀλλά οἱ ἐλπίδες ἐπιτυχίας εἶναι σχεδόν μηδαμινές, μία ὥς δύο στίς ἑκατό.  Πρέπει ν’ ἀποφασίσετε ἔγκαιρα, πρίν εἶναι ἀργά.

Ἡ μητέρα ἔνιωσε νά χάνει τόν κόσμο. Ὁ πατέρας ρώτησε:

-Δέν ὑπάρχει ἄλλη λύση, ἄλλη ἐλπίδα, γιατρέ μου;

-Δυστυχῶς, ὄχι.

Ἔσκυψε τότε καί ὑπέγραψε.  Τό παιδί ὁδηγήθηκε στό χειρουργεῖο. Ἐνῶ τό ἑτοίμαζαν γιά τήν ἐγχείρηση, καθώς διηγήθηκε ἀργότερα τό ἴδιο,

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: Σήμερα ὁ κόσμος γέμισε ἀσφάλειες‐ἀνασφάλειες, ἀλλά, γιὰ νὰ εἶναι ἀπομακρυσμένος ἀπὸ τὸν Χριστό, νιώθει τὴν μεγαλύτερη ἀνασφάλεια.

 Σήμερα ὁ κόσμος γέμισε ἀσφάλειες‐ἀνασφάλειες, ἀλλά, γιὰ νὰ εἶναι ἀπομακρυσμένος ἀπὸ τὸν Χριστό, νιώθει τὴν μεγαλύτερη ἀνασφάλεια. Σὲ καμμιά ἐποχή δὲν ὑπῆρχε ἡ ἀνασφάλεια ποὺ ἔχουν οἱ σημερινοί ἄνθρωποι. Καὶ ἐπειδή δὲν τούς βοηθοῦν οἱ ἀνθρώπινες ἀσφάλειες, τρέχουν τώρα νὰ μποῦν στὸ καράβι τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ νὰ νιώσουν πνευματική ἀσφάλεια, γιατί βλέπουν ὅτι τὸ κοσμικό καράβι βούλιαξε. 

Ἄν ὅμως...

Δεν γίνεται πάντα να γελάς....

 

 

Δεν γίνεται πάντα να γελάς επειδή το ζητάει η μόδα της «θετικότητας». Υπάρχουν και στιγμές που τα μέσα σου ζητούν να ουρλιάξουν και να κλάψουν. Κι αυτό δεν είναι αρρώστια, αλλά συναισθηματική υγεία. Δεν μπορείς πάντα να είσαι ήρεμος και νηφάλιος, είσαι μεταβλητός και ευάλωτος γιατί πολύ απλά είσαι άνθρωπος. Δεν είναι έλλειψη πίστης ο φόβος, γιατί και ο Χριστός φοβήθηκε και δάκρυσε.

Δεν αλλάζουν όλα στην ζωή μας, υπάρχουν κι εκείνα που θέλουν...

ΜΟΝΑΧΑ ΣΤΟ ΘΕΟ

 

Ο κόσμος αργά ή γρήγορα θα σε απογοητεύσει.Οι φίλοι κάποια στιγμή θα παίξουν το ρόλο του Ιούδα κι εσύ θα μείνεις επί ξύλου κρεμμάμενος.Όσο κι αν δεν το θέλεις η υποστήριξη που αναζητάς από τους άλλους θα χαθεί όπως σβήνει ο ήλιος απ'τον ορίζοντα στο τέλος κάθε ημέρας.Οι άνθρωποι όσο καλή διάθεση κι αν έχουν,είναι φθαρτοί,τρεπτοί,αδύναμοι να σε κρατήσουν την στιγμή της πτώσης.

Μέγας Βασίλειος: Για τις αρρώστιες και τις συμφορές

 

Ο Μέγας Βασίλειος στο λόγο του, «ότι ουκ έστιν αίτιος των κακών ο Θεός», μας λέγει:
«…Κάθε κακό δεν είναι κακό. Κακά είναι οι αμαρτίες· κακά δεν είναι όσα μας προκαλούν οδύνη στο σώμα, όπως είναι οι αρρώστιες και τα τραύματα του σώματος, η φτώχεια, οι ταπεινώσεις, οικονομικές ζημιές, θάνατοι συγγενών , τα οποία ενεργεί ( κατά παραχώρηση ) προς το συμφέρον της ψυχής ο σοφός και αγαθός Κύριος.
Ο Οποίος αφαιρεί τον πλούτο από αυτούς που τον μεταχειρίζονται αμαρτωλά, για να καταστρέψει έτσι το μέσο του κακού. Παραχωρεί αρρώστιες, σ΄αυτούς...