Κατάθεση Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου (31 Αυγούστου)

 

Η ανακομιδή της τίμιας Ζώνης της Θεοτόκου, άλλοι λένε ότι έγινε από το βασιλιά Αρκάδιο και άλλοι από το γιο του Θεοδόσιο τον Β’. Η μεταφορά έγινε από την Ιερουσαλήμ στην Κωνσταντινούπολη και την τοποθέτησαν σε μια χρυσή θήκη, που ονομάσθηκε αγία Σωρός.

Όταν πέρασαν 410 χρόνια, ο βασιλιάς Λέων ο Σοφός άνοιξε την αγία αυτή Σωρό για τη βασίλισσα σύζυγο του Ζωή, που την διακατείχε πνεύμα ακάθαρτο. Όταν λοιπόν άνοιξε την αγία Σωρό, βρήκε την τίμια Ζώνη της Θεοτόκου να ακτινοβολεί υπερφυσικά. Και είχε μια χρυσή βούλα, που φανέρωνε το χρόνο και την ήμερα που μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Αφού λοιπόν την προσκύνησαν, ο Πατριάρχης άπλωσε την τιμία Ζώνη επάνω στη βασίλισσα, και αμέσως αυτή ελευθερώθηκε από το δαιμόνιο. Όποτε όλοι δόξασαν το Σωτήρα Χριστό και ευχαρίστησαν την πανάχραντη Μητέρα Του, η οποία είναι για τους πιστούς φρουρός, φύλαξ, προστάτις, καταφυγή, βοηθός, σκέπη, σε κάθε καιρό και τόπο, ήμερα και νύκτα.

Στη συνέχεια η Αγία Ζώνη...

Άγιος Αλέξανδρος Σβιρ: Το άφθαρτο σκήνωμα συγκλονίζει 483 χρόνια από την οσιακή Κοίμηση του! (Βίντεο)

 

Η Εκκλησία τιμά στις 30 Αυγούστου τη μνήμη του Αγίου Αλεξάνδρου Σβιρ και το άφθαρτο σώμα του συγκλονίζει τους πιστούς 483 χρόνια από την οσιακή Κοίμηση Του.

Η μακρινή καταγωγή του Αγίου ήταν Φινλανδική, αλλά γεννήθηκε ως καρπός προσευχής των ευλαβών και πολυτέκνων γονέων του στο χωριό Μαντέρα της Βορειοδυτικής Ρωσίας και βαπτίσθηκε με το όνομα Αμώς, επειδή γεννήθηκε στη Μνήμη του Αγίου Προφήτη (15 Ιουνίου).

Από μικρός ήταν εγκρατής, απλός και φιλόπτωχος, τρεφόμενος μόνο με ψωμί και προσευχόμενος με αγρυπνίες. Κοντά στον ποταμό Σβίρ άκουσε μία φωνή:

Τον συντρόφευαν και τον υπάκουαν τα στρουθιά τ’ ουρανού…

 

Μοναχός Τρύφων Καψαλιώτης

…Κάποτε ο Γέροντας Ιωάσαφ († 1993) από το Κελλί των Ιωσαφαίων στις Καρυές φιλοξένησε κάποιους προσκυνητές με τον τρόπο της αβραμιαίας φιλοξενίας που συνήθιζε, ενώ ο ίδιος και η συνοδεία του ζούσαν απλά.
Εκείνοι όμως σκανδαλίστηκαν, θεωρώντας πως όλοι οι μοναχοί ζουν πάντοτε πλουσιοπάροχα. Ο Γέροντας τους κατάλαβε και τους πήγε στην Καψάλα στον Γέροντα Τρύφωνα να τον γνωρίσουν. Οι επισκέπτες θαύμασαν τη φτώχεια του.

«Τη χαρά του Γέροντος Τρύφωνα δεν την έχω εγώ. Ζει παρέα με τα πουλιά».

Ο Γέροντας Ιωάσαφ του είπε: «Γέροντα δεν έχει ούτε ένα πουλί ο τόπος».

«Πως δεν έχει μπρε», απάντησε.

Elder Ephraim Arizona - Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας: Ὁ φαρδύς δρόμος ὁδηγεῖ στήν κόλαση ( Γέρων Ἐφραίμ...

 

Elder Ephraim Arizona - Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας: Ὁ φαρδύς δρόμος ὁδηγεῖ στήν κόλαση ( Γέρων Ἐφραίμ...: Οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι βαριές, εἶναι πολύ ἐλαφριές, ἀνακουφίζουν, δροσίζουν καί δημιουργοῦν καί φτιάχνουν μακαριότητα στήν ψυχή...

Οσο περισσότερο αγωνίζεσαι να αγαπάς τον Θεό, τόσο περισσότερο Αυτός σου αποκαλύπτεται!

 

Πρέπει να πιστεύης ότι σε αγαπά ο Θεός, ακόμη κι αν όλοι οι άνθρωποι σε αποστραφούν κι αν όλοι σε εγκαταλείψουν. Όταν σου έλθη λογισμός πως δεν σε αγαπούν και δεν σου συμπαραστέκονται, τότε να θυμάσαι πως, όταν όλοι σ’ εγκαταλείψουν, όμως έχεις τον Θεό για βοηθό. 
«Ο πατήρ μου», λέγει ο Δαβίδ, «και η μήτηρ μου εγκατέλιπόν με, ο δε Κύριος προσελάβετό με» (Ψαλμ. 26, 10).
 Κάποιος Μοναχός ήταν άρρωστος. Πέρασε περίπου ένας μήνας, και κανείς δεν πήγε στο κελλί του να τον ‘δη και να τον βοηθήση.

Ὁ ἱερέας, ὁ ἄγγελος καί ὁ ἐπίσκοπος

 

Σ’ ἕνα μοναστήρι ζοῦσε ἕνας εὐλαβέστατος Ἱερεύς. Ὀλιγογράμματος ἦταν ὁ Ἱερεύς, ἀλλά κληρικός δυνατῆς πίστεως, μεγάλης ἀρετῆς καί πολλῶν πνευματικῶν ἀγώνων.
Παρέμενε στήν Προσκομιδή ὄρθιος γιά πολλές ὧρες, παρ’ ὅλο πού εἶχαν ἀνοίξει οἱ φλέβες τῶν ποδιῶν του καί ἔτρεχαν. Πολλές φορές φαίνονταν τά αἵματα, πού ἔτρεχαν κάτω στό ἔδαφος ἀπό τήν ὀρθοστασία γιά τήν μνημόνευση τῶν πολλῶν ὀνομάτων.

Μέχρι τελευταίας στιγμῆς ἄνθρωπος Θυσίας καί  μάλιστα ἐκοιμήθη ἀμέσως μετά ἀπό Θεία Λειτουργία.


Ὅπως ἦταν ὀλιγογράμματος, ἀπό κάποια παρανόησι τρόπον τινά, δέν τοποθετοῦσε κανονικά τίς μερίδες στόν Ἅγιο Δίσκο.
Ὅταν τοποθετοῦμε τή μερίδα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου πάνω στόν Ἅγιο Δίσκο, λέμε: «Παρέστη ἡ Βασίλισσα ἐκ δεξιῶν Σου…».
Ὁ γέροντας Ἱερεύς νόμιζε ὅτι, ἀφοῦ λέγει «ἐκ δεξιῶν Σου», πρέπει νά τοποθετεῖται ἡ μερίδα τῆς Παναγίας δεξιά τοῦ Ἀμνοῦ (ὅπως κοίταζε τόν Ἅγιο Δίσκο)· δηλαδή τοποθετοῦσε ἀνάποδα τίς μερίδες.

Κάποτε...

Νηστεία και χαρά…

 

 

Όταν χειροτονήθηκα κληρικός, πριν εικοσιπέντε περίπου χρόνια και ήρθα στο χωριό, συνάντησα μια γενιά ανθρώπων που σαν έμπαινε η νηστεία ήταν χαρούμενοι. Ούτε νεύρα, ούτε «τι θα ψήσουμε τώρα να φάμε…» είχε. Χαρά και προσμονή, αυτό υπήρχε. Δεν έψαχναν να βρουν λόγους για να νηστέψουν π.χ. δίαιτας, υγείας, ενίσχυσης του εγώ. Αρκούσε που το έλεγε η εκκλησία, που το είχε κάνει ο ίδιος ο Χριστός και οι άγιοι, που έτσι μεγάλωσαν και έμαθαν να υποδέχονται τις μεγάλες εορτές. Η πράξη αυτή της νηστείας, τους συνέδεε με τους αιώνες, με την χριστιανική κοινότητα στην οποία ανήκαν, με την πραγματική τους πατρίδα την εκκλησία. 

Τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς «Ἡ εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ»

 

(Ματθ. 9, 27-35)

Ἰωὴλ Φραγκᾶκος (Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας)

«Ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυίδ»

Πολλὰ θαύματα ἔγιναν μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἴδιος, ὅταν πήγαινε πρὸς τὸ πάθος Του, εἶπε: «Ὅ,τι ἂν αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου, τοῦτο ποιήσω» (Ἰωάν. 14,13). Ἐπίσης, ὅταν ἀναλαμβανόταν στοὺς οὐρανοὺς κι ἔδιδε τὶς τελευταῖες ὑποθῆκες στοὺς μαθητές Του, πάλι τοὺς τόνισε: «Ἐν τῷ ὀνόματί μου δαιμόνια ἐκβαλοῦσι, γλώσσαις λαλήσουσι καιναῖς…» (Μάρκ. 16,17). Μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ θὰ ἔκαναν θαύματα οἱ Ἀπόστολοι. Πράγματι ἔτσι ἔγινε. Τὸν χωλὸ ποὺ καθόταν ἔξω ἀπ’ τὸ Ναό, οἱ Ἀπόστολοι Πέτρος καὶ Ἰωάννης τὸν θεράπευσαν ἐπικαλούμενοι τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (Πράξ. 3,6). Ἂς δοῦμε μὲ ἁπλᾶ λόγια τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου μας.

Όπως νικήθηκε αυτός, έτσι κι εγώ

 

 Ευεργετινός

Κάποιος γέροντας είπε:

«Αν δεις με τα μάτια σου κάποιον να πέφτει σε αμαρτία, αμέσως πες:

Τί Μάνα εἶναι Αυτή! Νά φροντίζη καί γιά τίς µικρότερες λεπτοµέρειες! Ξέρεις τί θά πῇ αὐτό!

Τί ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιά τήν Παναγία 

– Γέροντα, γιατί ἡ Παναγία ἄλλοτε µοῦ δίνει ἀµέσως αὐτό πού τῆς ζητῶ καί ἀλλοτε ὄχι;

– Ἡ Παναγία, ὅποτε ἔχουµε ἀνάγκη, ἀπαντᾶ ἀµέσως στήν προσευχή µας∙ ὅποτε δέν ἔχουµε, µᾶς ἀφήνει, γιά νά ἀποκτήσουµε λίγη παλληκαριά.

Ὅταν ἤµουν στήν Μονή Φιλοθέου, µία φορά, ἀµέσως µετά τήν ἀγρυπνία τῆς Παναγίας µέ ἔστειλε ἕνας Προϊστάμενος νά πάω ἕνα γράµµα στήν Μονή Ἰβήρων. 

Ὕστερα ἔπρεπε νά πάω κάτω στόν ἀρσανά τῆς µονῆς καί νά περιµένω ἕνα γεροντάκι πού θά ἐρχόταν µέ τό καραβάκι, γιά νά τό συνοδεύσω στό µοναστήρι µας – ἀπόσταση µιάµιση ὥρα µέ τά πόδια.

Ἤµουν ἀπό νηστεία καί ἀπό ἀγρυπνία.

Οι επτά άγιοι μάρτυρες Μακκαβαίοι († 1 Αυγούστου)

 

Οι επτά άγιοι μάρτυρες Μακκαβαίοι, η μητέρα τους Σολομονή και ο δάσκαλός τους Ελεάζαρος ζούσαν κατά την εποχή του βασιλιά Αντιόχου Δ’ του Επιφανούς (175-163 π.Χ.), αδελφού του Σελεύκου Δ’ του Φιλοπάτορος.
Ο Αντίοχος, αφού εξόντωσε και αιχμαλώτισε όλο το έθνος των Εβραίων περί το 168 π.Χ., ανάγκαζε με κάθε τρόπο το λαό αυτό να αρνηθεί την πάτρια θρησκεία του και να ασπαστεί την ειδωλολατρεία. Ειδικά μάλιστα πρόσ­ταζε να τρώνε χοιρινό κρέας, κατά παράβαση του Μωσαϊ­κού Νόμου. Στην προσταγή όμως αυτή του τυράννου...