Ἅγιος Παΐσιος: Ἡ ἁμαρτία φέρνει τὶς συμφορὲς

Ἀπὸ τὸ βιβλίο Λόγοι Α΄: Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη, 

Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, 

Κεφἀλαιο 6 : Ἡ ἁμαρτία φέρνει τὶς συμφορὲς

– Ἔρριξες φάρμακο γιὰ τὶς κάμπιες;

– Ἔρριξα, Γέροντα.

– Τόσες καλόγριες οὔτε μία κάμπια δὲν μπορεῖτε νὰ σκοτώσετε! Στὴν Κατοχή, ὅταν εἶχε πέσει ἀκρίδα, εἶχαν βγάλει ἐδῶ στὴν Χαλκιδική τὴν Ἁγία Ζώνη ἀπὸ τὴν Μονή Βατοπεδίου καὶ ἡ ἀκρίδα ἔπεφτε σύννεφα-σύννεφα στὴν θάλασσα. Στὴν Ἤπειρο, θυμᾶμαι, ἦταν σάν τὸ χιόνι. Κάναμε ὅλοι προσωπική ἐργασία, μὲ τὰ σεντόνια τὴν μαζεύαμε καὶ μετά τὴν πετούσαμε. Ἦταν καὶ ἡ πείνα..., μήν τὰ ρωτᾶς! Τί σιτάρια εἶχαν ξαναδώσει, ἀλλὰ εἶχαν σακατευθῆ.

Οἱ ἀκρίδες, οἱ πόλεμοι, ἡ ἀνομβρία, οἱ ἀρρώστιες εἶναι μάστιγα. Ὄχι ὅτι ὁ Θεὸς θέλει νὰ παιδαγωγήση ἔτσι τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ εἶναι συνέπεια τῆς ἀπομακρύνσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Θεό. Ὅλα αὐτὰ συμβαίνουν, γιατί ξεφεύγει ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ...

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης:Εγωϊσμός, ίσως η πιο φονική αρρώστια

Σ

Συνήθως φοβόμαστε αυτά που φοβούνται και οι άλλοι γύρω μας ή αυτά που μας λένε κάποιοι ειδικοί ότι πρέπει να φοβόμαστε: τους σεισμούς, τις πυρκαγιές, την ανεργία, τον καρκίνο, το AIDS, τη νόσο των τρελών αγελάδων, και ό,τι άλλο καινούριο μπορεί να προκύψει στις μέρες μας. Φυλαγόμαστε και καλά κάνουμε.

Όμως δεν είναι σίγουρο ότι ξέρουμε καλά ποιος είναι ο πραγματικός κίνδυνος, η πραγματική απειλή γύρω μας και μέσα μας, τι είναι αυτό που χρειάζεται να στρέψουμε την προσοχή μας, γιατί η απειλή είναι άμεση, καθημερινή και η κατάληξη πραγματικά οδυνηρή.

Tον μεγάλο κίνδυνο τον κουβαλάμε επάνω μας, ο μεγάλος μας εχθρός βρίσκεται μέσα μας και λέγεται εγωισμός. Εγωισμός με όλα του τα παρακλάδια: φιλαυτία, υπερηφάνεια, έπαρση, προβολή κλπ.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος για τον άνθρωπο και την ψυχή του, δεν υπάρχει χειρότερη ασθένεια, αφού οι συνέπειές της δεν είναι μόνον ισόβιες, καταστροφικές για τον ίδιο «φορέα» του εγωισμού, αλλά και αιώνιες.

«Αυτός δίδει εις πάντας ζωήν και πνοήν και τα πάντα…. εν Αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και υπάρχομεν» (Πράξεις Αποστόλων ιζ΄ 25, 28)

Αφού χαρούμε, απολαύσουμε και ξοδέψουμε τα μοναδικά δώρα της αγάπης Του, μετά Τον προσπερνάμε, Τον αγνοούμε, Του γυρίζουμε την πλάτη και στήνουμε θεωρίες ότι δεν υπάρχει… ότι δεν υπήρξε ποτέ…

Άγιος Παντελεήμονας: Ο γιατρός κάθε ασθένειας († 27 Ιουλίου)

Αγίου Παντελεήμονος: Ο Άγιος Παντελεήμων (Παντολέων το πρότερον όνομα) καταγόταν από τη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας και έζησε στα χρόνια του Μαξιμιανού (286 – 305 μ.Χ.).

Ο πατέρας του λεγόταν Ευστόργιος και ήταν ειδωλολάτρης αξιωματούχος, μέλος της συγκλήτου. Η μητέρα του λεγόταν Ευβούλη και ήταν θερμή Χριστιανή. Το όνομα που έδωσαν στο παιδί τους ήταν Παντολέον.

Εκπαιδεύτηκε στην ιατρική από τον Ευφρόσυνο και κατηχήθηκε στη χριστιανική πίστη και βαπτίσθηκε από τον πρεσβύτερο Ερμόλαο που ήταν ιερέας της Εκκλησίας της Νικομήδειας. Ένα εντυπωσιακό γεγονός κάνει τον Παντολέοντα να πάρει τη σοβαρή και γενναία απόφαση να δεχθεί το Άγιο Βάπτισμα, να γίνει Χριστιανός. Ενώ περπατούσε στο δρόμο συνάντησε ένα παιδί που το δάγκωσε μια οχιά και πέθανε. Λέει λοιπόν στον εαυτό του: 

Ὅ,τι ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς εἶναι φιλάνθρωπο

Ἡ ἁμαρτία φέρνει τὶς συμφορές

– Γέροντα, γιατί ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς νὰ συμβῆ μία συμφορά; 

– Ὑπάρχουν πολλές περιπτώσεις. Ἄλλοτε ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς κάτι, γιὰ νὰ βγῆ κάτι τὸ καλύτερο, καὶ ἄλλοτε ἐπιτρέπει κάτι γιὰ παιδαγωγία. Ἄλλοι ἀνταμείβονται καὶ ἄλλοι ἐξοφλοῦν, δὲν πάει τίποτε χαμένο. Νὰ ξέρετε πώς ὅ,τι ἐπιτρέπει ὁ Θεός, ἀκόμη καὶ νὰ ἐξοντωθοῦν π.χ. ἄνθρωποι, εἶναι φιλάνθρωπο, γιατί ὁ Θεὸς ἔχει «σπλάγχνα». Ὁ Προφήτης Ἠλίας πόσους ἔσφαξε; Τριακόσιους ἱερεῖς τοῦ Βάαλ. Ὅταν τούς εἶπε: «Κάντε προσευχή, θὰ κάνω καὶ ἐγώ, καὶ ὅποιου ἡ φωτιά θὰ ἀνάψη ἀπὸ μόνη της, αὐτοῦ ὁ Θεὸς θὰ εἶναι ἀληθινός», ἄρχισαν οἱ εἰρεῖς τοῦ Βάαλ νὰ φωνάζουν: «Ἐπάκουσον, ὁ Θεὸς ἠμῶν, Βάαλ, ἐπάκουσον!». Ἀλλά οὔτε φωνή οὔτε ἀκρόαση. Ὁ Προφήτης Ἠλίας τούς λέει: «Εἶναι ἀπασχολημένος ὁ Θεὸς σας καὶ δὲν σᾶς ἀκούει! Φωνάξτε πιὸ δυνατά!». Ἐκεῖνοι συνέχισαν νὰ φωνάζουν καὶ νὰ ξεσχίζουν, ὅπως συνήθιζαν, τὶς σάρκες τους μὲ... μαχαίρια, γιὰ νὰ πονᾶνε, καὶ νὰ φωνάζουν πιὸ δυνατά, γιὰ νὰ τούς ἀκούση ὁ Βάαλ. Ἀφοῦ τελικά δὲν κατόρθωσαν τίποτε, εἶπε ὁ Προφήτης Ἠλίας: «Βρέξτε τὰ δικά μου ξύλα». «Τρισσεύσατε», τούς εἶπε. Ἔρριξαν νερό μία, δυὸ, τρεῖς φορές! Ἀφοῦ ἀπὸ τὸ πολύ νερό εἶχαν γίνει μούσκεμα τὰ ξύλα καὶ ἔτρεχαν ἀπὸ γύρω τὰ νερά. Μόλις προσευχήθηκε ὁ Προφήτης Ἠλίας, ἔπεσε φωτιά ἀπὸ τὸν οὐρανό καὶ κάηκε ὅ,τι εἶχαν στὸ θυσιαστήριο γιὰ νὰ θυσιάσουν, καὶ τὸ ἴδιο τὸ θυσιαστήριο μαζί! Τότε εἶπε: «Πιάστε τούς ἱερεῖς, γιατί παρασύρουν τὸν λαό στὴν εἰδωλολατρία» καὶ τούς ἔσφαξε ὅλους. 

Πολλοί λένε: «Καλά, πῶς ἔσφαξε ὁ Προφήτης Ἠλίας τόσους;». Ὁ Θεὸς δὲν εἶναι βάρβαρος οὔτε ὁ Προφήτης ἦταν βάρβαρος. Οἱ ἱερεῖς ὅμως τῶν εἰδώλων εἶχαν πλανήσει ὅλον τὸν κόσμο, ἀφοῦ ἔφθασε ὁ Προφήτης Ἠλίας νὰ πῆ: «Ἔμεινα μόνος μου!». Τόσο πολύ! Ἀλλά καὶ οἱ ἱερεῖς τῶν εἰδώλων περισσότερο ὑπέφεραν ἀπὸ τὰ δικά τους σφαξίματα παρά ἀπὸ τὸ μαχαίρι τοῦ Προφήτη Ἠλία ποὺ ἔδωσε τέλος στὸ μαρτύριό τους. Ὁ πόνος ἀπὸ τὰ δικά τους ξεσχίσματα ἦταν μεγαλύτερος. Γιατί, βλέπεις, ὅ,τι ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς εἶναι φιλάνθρωπο, ἐνῶ τὰ σφαξίματα τὰ δικά τους ἦταν ὀδυνηρά. 

– Γιατί, Γέροντα, στὴν Παλαιά Διαθήκη ἡ τιμωρία τοῦ Θεοῦ ἦταν τόσο ἄμεση; 

Κοίμηση της Αγίας Άννας Μητέρας της Υπεραγίας Θεοτόκου (25 Ιουλίου)

Επειδή ο Χριστός είναι ο Σωτήρας των ανθρώπων, και προξένησε την μεγαλύτερη ευεργεσία σε όλο τον κόσμο, γι’ αυτό και η Παναγία, η Μητέρα του Χριστού, είναι η χαρά όλης της κτίσεως. Γιατί αυτή έδωσε την σάρκα της στον Χριστό, αυτή τον κράτησε εννέα μήνες μέσα στην κοιλιά της, και αυτή με την αγάπη και την στοργή της τον θήλασε, τον μεγάλωσε.

Αλλά τιμώντας την Παναγία παράλληλα πρέπει να τιμούμε και την μητέρα της Παναγίας, την αγία Άννα. Η Εκκλησία αιωνίως αποδίδει την ευγνωμοσύνη της και την τιμή της στα πρόσωπα εκείνα που συνετέλεσαν στην δόξα του Θεού. Έτσι, λοιπόν, σήμερα εορτάζουμε και την αγία Άννα, την Μητέρα της Παναγίας μας, η οποία παρέδωσε την ψυχή της σαν αυτή την ημέρα.

Εφ’ όσον η αγία Άννα ήταν Μητέρα της Παναγίας αυτό σημαίνει ότι ήταν η Προμήτωρ, δηλαδή η γιαγιά του Χριστού κατά το ανθρώπινο. Από την πείρα μας γνωρίζουμε την μεγάλη αγάπη της γιαγιάς στα εγγόνια, αλλά και την αγάπη των εγγονών προς την γιαγιά τους. Οπότε μπορούμε να καταλάβουμε και την σχέση της αγίας Άννης με τον Χριστό. Αυτή θα του έδειχνε αγάπη, θα τον βοηθούσε, καθώς επίσης ο μικρός Χριστός θα αισθανόταν την ιδιαίτερη αγάπη και στοργή της γιαγιάς του.

Ο πατέρας της αγίας Άννης, ο ιερεύς Ματθάν είχε τρεις θυγατέρες,

Η άσκηση δεν είναι άρνηση αλλά ζωή....

Στον Χριστιανισμό, δεν αγιάζεσαι μονάχα όταν νηστεύεις, αλλά κι όταν τρως. Δεν αγιάζεσαι μονάχα όταν αγρυπνείς και προσεύχεσαι αλλά και όταν κοιμάσαι. Μήτε μονάχα όταν...

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος γιὰ τὴν χήρα ποὺ φιλοξένησε τὸν Προφήτη Ἠλία

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Πάθη καὶ Ἀρετὲς», Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Ε΄,

ἔκδοσις Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης

Εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ εἶναι καθῆκον μας νὰ κάνουμε τὸ καλό, γιατί ὁ Θεὸς εἶναι ὅλος ἀγάπη. Εἶδες ἡ χήρα πού φιλοξένησε τὸν προφήτη Ἠλία; Εἰδωλολάτρης ἦταν, ἀλλὰ τί ἀγάπη εἶχε μέσα της! Ὅταν ὁ Προφήτης πῆγε καὶ τῆς ζήτησε ψωμί, τοῦ εἶπε: «Ἔχουμε λίγο λάδι καὶ ἀλεύρι· αὐτὸ θὰ φάω μὲ τὰ παιδιά μου καὶ μετὰ θὰ πεθάνουμε». Δὲν τοῦ εἶπε: «Δὲν ἔχουμε νὰ σοῦ δώσουμε». Καὶ ὅταν ὁ Προφήτης, γιὰ νὰ δοκιμάσει τὴν προαίρεσή της, τῆς εἶπε νὰ φτιάξη ψωμὶ πρῶτα γιὰ ἐκεῖνον καὶ μετὰ γιὰ τὰ παιδιά της, ἡ καημένη ἀμέσως τοῦ ἒφτιαξε.

Ἂν δὲν εἶχε μέσα της ἀγάπη, θὰ ἔβαζε λογισμούς. «Δὲν φτάνει ποὺ τοῦ λέω ὅτι ἔχουμε λίγο, θὰ ἔλεγε, ζητάει νὰ φτιάξω πρῶτα γιὰ ἐκεῖνον!».

Φάνηκε ἡ προαίρεσή της, γιὰ νὰ ἔχουμε ἐμεῖς παραδείγματα. Ἀλλὰ ἐμεῖς διαβάζουμε...

Καθηλώνει το πανελλήνιο ο κλινήρης μοναχός Σωφρόνιος: Συμφωνώ σε όλα πλην ευθανασίας

Ομοιοπαθής καλόγερος σε μοναστήρι Χανιά Κρήτης . Συμφωνώ σε ολα πλην ευθανασίας Η ΓΑΡ ΔΥΝΑΜΙΣ ΜΟΥ ΕΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΕΛΕΙΟΥΤΑΙ: Ο κλινήρης μοναχός Σωφρόνιος, ο οποίος πάσχει από την τερματική Νόσο Κινητικού Νευρώνος, παραχώρησε πρόσφατα μια συγκλονιστική συνέντευξη στο Crete TV, με την βοήθεια βλεμματικού συστήματος πληκτρολόγησης. 

ΕΡ: Λένε ότι ο πόνος ολοκληρώνει την ύπαρξη. Εσείς το βιώνετε αυτό και πώς;
.
ΑΠ: Ο πόνος είναι...

Τό ἔθνος τῶν Ῥωμηῶν

Γράφει ὁ  Ἀθανάσιος, Μητροπολίτης Λεμεσοῦ

 Εἶναι γεγονὸς ὅτι καυχόμαστε γιὰ τὴν ἑλληνική μας καταγωγὴ καὶ τὴν σχέση μας μὲ τὸν Χριστὸ καὶ μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, ὄχι ἀδίκως βέβαια, παρόλο ποὺ καμιὰ φορᾶ εἴμαστε λίγο ὑπερβολικοί, ὅμως ἡ ἱστορία δικαιώνει τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος.
Πάρα πολλοὶ λαοὶ ἄκουσαν τὸν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου, πάρα πολλοὶ λαοὶ δέχθηκαν τὶς ἐπισκέψεις τῶν Ἀποστόλων, πρὸς στιγμὴν ἔγιναν χριστιανοί, ἀλλὰ...στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων εἴτε χάθηκαν γιατί ὑποδουλώθηκαν ἀπὸ ἄλλους λαούς, εἴτε ἄλλαξαν θρησκεία ἐξολοκλήρου, εἴτε προσχώρησαν σὲ αἱρέσεις καὶ ἄλλες κακοδοξίες οἱ ὁποῖες νόθευσαν τὴν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Ἡ ἑλληνικὴ φυλή, τὸ ἑλληνικὸ γένος, οἱ Ἕλληνες, παρὰ τὶς πολλὲς δυσκολίες ποὺ εἶχαν, κράτησαν τὸ Εὐαγγέλιο, κράτησαν τὴν πίστη στὴν Ἐκκλησία, στὴν Ὀρθοδοξία. Καὶ ὄχι μόνο δὲν τὴν.... 

Ἁγία Μαρίνα ἡ μεγαλομάρτυς: Ἡ πανέφημη νύμφη τοῦ Χριστοῦ

Λάμπρου Σκόντζου, Θεολόγου - Καθηγητοῦ 

Οἱ γυναῖκες Μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας δὲν ὑστέρησαν σὲ ἡρωικὸ φρόνιμα ἀπὸ τοὺς ἄνδρες. Ὑπέδειξαν τὸ ἴδιο μὲ ἐκείνους ἡρωισμὸ ἢ καὶ τοὺς ξεπέρασαν πολλὲς φορές. Γι’ αὐτὸ καὶ τιμῶνται τὸ ἴδιο λαμπρὰ μὲ ἐκείνους. 

Μία ἀπὸ τὶς μεγαλομάρτυρες γυναῖκες εἶναι καὶ ἡ ἁγία Μαρίνα. Γεννήθηκε στὴν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας τῆς Μ. Ἀσίας περὶ τὸ 255 μ. Χ. ἀπὸ ἐπιφανεῖς γονεῖς. Ὁ πατέρας της ὀνομαζόταν Αἰδέσιος ἦταν ὁ ἐπίσημος ἱερέας τῶν εἰδώλων τῆς περιοχῆς. Ἡ μητέρα της πέθανε λίγες μέρες μετὰ τὴ γέννα τῆς μονάκριβης κόρης της, τὴν ὁποία ὀνόμασαν Μαρίνα. Ὁ πατέρας της, μὴ μπορώντας νὰ φροντίσει τὸ βρέφος τὸ παρέδωσε σὲ μία γυναίκα ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη γιὰ νὰ τὸ φροντίζει μέχρι νὰ μεγαλώσει. Ἡ γυναίκα αὐτὴ ἦταν κρυφὴ καὶ ἔνθερμη Χριστιανή. Ἡ μικρὴ Μαρίνα ἄκουγε στὸ χριστιανικὸ ἐκεῖνο σπίτι νὰ μιλοῦν γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ νὰ τὸν λατρεύουν μὲ εὐλάβεια καὶ σεμνότητα. Ἄκουγε ἱστορίες γιὰ τὴ θαυμαστὴ ζωή του, γιὰ τὰ θαύματά του, γιὰ τὴ διδασκαλία του, γιὰ τὴ... σταύρωσή του, γιὰ τὴν ἀνάστασή του καὶ τὴ θεία ἀνάληψή τους στοὺς οὐρανούς. Ἡ παιδικὴ καὶ ἀθώα ψυχὴ της ἀπομνημόνευε μὲ θαυμαστὸ τρόπο ὅ, τί ἔβλεπε καὶ ἄκουγε στὸ εὐλογημένο ἐκεῖνο σπιτικό. Συγκινοῦνταν ἀφάνταστα μὲ τὸ πάθος τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν κατάλαβε, ρωτοῦσε λεπτομέρειες γιὰ τὴ νέα πίστη, ἡ ὁποία ἔγινε σύντομα καὶ δική της πίστη. 

Βρισκόμαστε στὴν ἐποχὴ ποὺ εἶναι σὲ πλήρη ἐξέλιξη οἱ φοβεροὶ διωγμοὶ κατὰ τῶν Χριστιανῶν. Τὸ νεαρὸ καὶ χαριτωμένο κορίτσι ἄκουγε τὶς συζητήσεις τῶν εὐσεβῶν ἐκείνων ἀνθρώπων καὶ λυπόταν ἀφάνταστα γι’ αὐτό. Δὲ μποροῦσε νὰ καταλάβει ὅτι μπορεῖ νὰ κρύβεται τόσο μεγάλο μίσος στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ νὰ τὸν ὁδηγεῖ σὲ ἀποτρόπαια καὶ ἀπάνθρωπα βασανιστήρια καὶ τὸ θάνατο, ὅπως αὐτὰ τῶν εἰδωλολατρῶν. Ἄκουγε ἐπίσης νὰ μιλᾶνε γιὰ τὸν σπάνιο ἡρωισμὸ τῶν Χριστιανῶν Μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι δὲ δειλίαζαν μπροστὰ στὰ βασανιστήρια καὶ ἀρνοῦνταν νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα καὶ νὰ ἀπαρνηθοῦν τὴν πίστη τους στὸ Χριστό, στὸ μεγάλο Θεό, ποὺ προσκυνοῦσαν στὸ εὐλογημένο σπίτι ποὺ τὴν φιλοξενοῦσε. Δὲν ἄργησε νὰ καλλιεργηθεῖ στὴν ἄγουρη νεανική της ψυχὴ ἕνας μεγάλος θαυμασμὸς γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς Μάρτυρες. 

Ὅταν ἔγινε δεκαπέντε χρονῶν ἄρχισε...

Προϋποθέσεις για να έχουν αποτέλεσμα οι προσευχές μας (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης ο σοφός διδάσκαλος της εκκλησίας – Εορτάζει στις 14 Ιουλίου

Επειδή μονάχα η κατάνυξη και τα δάκρυα δεν είναι αρκετά για να πείσουν τον Θεό να μας δώσει αυτά που του ζητούμε στις προσευχές μας, πρέπει να προσθέσουμε και κάποια άλλα στοιχεία που χρειάζονται ακόμη, για να έχουν θετικό αποτέλεσμα οι προσευχές μας. Ιδού μερικές από αυτές τις προϋποθέσεις στη συνέχεια, έξι τον αριθμό.

Ἡ μαρτυρικὴ ὀσιακὴ κοίμηση καὶ ὁ ἐνταφιασμὸς τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου στίς 12 Ἰουλίου 1994

Φωτογραφία: Τὸ ἱερὸ σκήνωμα τοῦ Ὁσίου Παϊσίου

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης», ἔκδοση Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Βασιλικά Θεσσαλονίκης 2015

«Χθὲς συνεθαπτόμην σοι Χριστέ…»

Στὶς 11 Ἰουλίου, μνήμη τῆς Ἁγίας Εὐφημίας, ὁ Ὅσιος κοινώνησε γιὰ τελευταία φορά. Μὲ πολὺ κόπο γονάτισε ἐπάνω στὸ κρεββάτι, ἔκανε τὸ σταυρό του καὶ μὲ τρεμάμενα χείλη εἶπε: «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλεία σου». Ἔπειτα οἱ ἀδελφές τοῦ ἔφεραν τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Εὐφημίας καὶ τὸν δίσκο μὲ τὸ κόλλυβό της. «Ἄκροις δακτύλοις» πῆρε δύο κόκκους ὡς εὐλογία καὶ ἀσπάσθηκε τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας. Βλέποντας ὅτι δὲν ἦταν στολισμένη, παρατήρησε: «Οὔτε ἕνα λουλούδι δὲν τῆς βάλατε;». Κατὰ τὸ μεσημέρι ἦρθε στὸ Ἡσυχαστήριο ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σιναίου Δαμιανός, καὶ ὁ Γέροντας ζήτησε νὰ τοῦ διαβάση τὴν εὐχὴ «εἰς ψυχορραγοῦντα». Ἀκόμη, τὸν παρακάλεσε νὰ τὸν μνημονεύη. «Νὰ μὲ μνημονεύης, τοῦ εἶπε, γιατί πολλοὶ ἄλλοι θὰ...

Ἔβλεπε τίς σκέψεις μου

Μαρτυρία π. Ραφαήλ Σ.: «Πάντα ὅταν πήγαινα στόν Γέροντα εἶχε κόσμο καί δυσκολευόμουν νά τοῦ μιλήσω μέ ἄνεση. Τήν τελευταία φορά, πηγαίνοντας σάν διάκος, νομίζω τό 1991, φοβόμουν μήπως πάλι συμβῆ τό ἴδιο καί προσευχήθηκα σχετικά. Ὅταν ἔφθασα στήν “Παναγούδα”, ἔκπληκτος εἶδα ὅτι δέν ὑπῆρχε κανείς. Καί ἐπί πλέον ὁ Γέροντας μοῦ ἀφιέρωσε πολύ χρόνο, συμβουλεύοντάς με γιά τό κάθε τί. Καί ἐνῶ ἀπό μέσα μου δοξολογοῦσα τόν Θεό καί εὐχαριστοῦσα τόν Γέροντα, ἐπειδή περνοῦσε πολύ ἡ ὥρα καί ὁ Γέροντας συνέχιζε νά μέ νουθετῆ καί ἐγώ ἔπρεπε ὁπωσδήποτε... ἐκείνη τήν μέρα νά βγῶ ἀπό τό Ὄρος, ἄρχισα νά ἀνησυχῶ, μήπως δέν προλάβω τό λεωφορεῖο. Ἀλλά τόν λογισμό μου αὐτό, ὄχι μόνο νά τόν πῶ δέν τολμοῦσα, ἀλλά καί μόνο πού τόν σκεφτόμουν τό θεωροῦσα ἀσέβεια.

Ὁ Γέροντας τόν ἔπιασε καί διακόπτοντας γιά λίγο, μοῦ λέει:

Ἡ προσευχὴ τοῦ πάπα Ἐφραὶμ ἦταν φωτιά.

Μᾶς διηγήθηκε γιὰ τὸν πάπα-Ἐφραὶμ τὸν Κατουνακιώτη:

Τὰ πρῶτα χρόνια ποὺ τὸν γνωρίσαμε, ἀγωνιζόταν μὲ πολλὴ ζῆλο στὴ προσευχή. Μία βραδιὰ ἔπεσε στὸ κρεβάτι, νὰ ξεκουραστεῖ λίγο καὶ μετὰ νὰ σηκωθεῖ γιὰ ἀγρυπνία. Οἱ δαίμονες πολὺ φθόνο εἶχαν μέσα τους. Ἡ προσευχὴ τοῦ πάπα Ἐφραὶμ ἦταν φωτιά. Ἔρχονται, λοιπὸν , ἕνας ὁλόκληρος λεγεώνας, ἔξω ἀπὸ τὸ κελί του καὶ...

Δεν θέλω άλλες σκέψεις....

Ρωτάνε πολλοί, «πως μπορώ να αδειάσω το μυαλό από τις σκέψεις όταν προσεύχομαι;» Καταρχήν όσο ρωτάς τόσο πιο πολλές σκέψεις θα έχεις. Το να θες να αδειάσεις το μυαλό σου είναι κι αυτό ακόμη μια σκέψη...

Ἡ μεγαλομάρτυς Ἁγία Κυριακὴ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου Καθηγητοὺ 

Οι Μάρτυρες κατέχουν τὴ σημαντικότερη θέση στὴν Ἐκκλησία μας, διότι Αὐτὴ εἶναι θεμελιωμένη στὴ μαρτυρία, στὰ βασανιστήρια, στὸ αἷμα καὶ στὴν ἴδια τὴ ζωὴ ἐκείνων. Τὰ λεγόμενα «Μαρτυρολόγια» εἶναι οἱ βιογραφίες τῶν Μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας, τὰ ὁποία διηγοῦνται τὶς ἡρωικές τους ὁμολογίες στὸ Χριστὸ καὶ τὰ ἀφάνταστα δεινοπαθήματά τους ἀπὸ τοὺς διαχρονικοὺς χριστιανομάχους. 

Οἱ Μάρτυρες γυναῖκες ὑπῆρξαν τὸ ἴδιο ἡρωικὲς μὲ τοὺς ἄνδρες, καὶ σὲ πολλὲς περιπτώσεις τοὺς ξεπερνοῦσαν σὲ θάρρος, ἡρωισμὸ καὶ παρρησία, μπροστὰ στοὺς δημίους βασανιστές τους! Μία ἀπὸ αὐτὲς εἶναι καὶ ἡ μεγαλομάρτυς Κυριακή, ἕνα εὔοσμο ἄνθος πίστεως, εὐσέβειας, ἁγνότητας, ἡρωισμοῦ καὶ... 

«Ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι»!

ΣΤ´ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (9,1-8)

1. Ἁπλό καί σύντομο, ὅπως πάντα, θά εἶναι καί τό σημερινό μου κήρυγμα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, καί παρακαλῶ να τό προσέξετε.
Θά ἀρχίσω μέ ἕνα ἐρώτημα. Κακό εἶναι ἡ ἀρρώστια, κακό καί ἡ ἁμαρτία. Ἀλλά ποιό εἶναι μεγαλύτερο κακό; Ἡ ἁμαρτία ἤ ἡ ἀρρώστια; ῾Ο κόσμος, ὁ πολύς κόσμος πού ἁμαρτάνει ἄφοβα καί εὐχάριστα, «ὡς ψύχει λάκκος ὕδωρ, οὕτω ψύχει κακία αὐτῆς (τῆς Ἰερουσαλήμ)», (Ἰερ. 6,7), θά ἀπαντήσουν ὅτι ἡ ἀρρώστια εἶναι τό μεγαλύτερο κακό. Καί ὅμως, ἀδελφοί, ὅλα τά κακά καί αὐτή ἡ ἀρρώστια καί αὐτός ὁ θάνατος προῆλθαν ἀπό τήν ἁμαρτία. Ἡ ἁμαρτία, λοιπόν, πού ἔπραξε ὁ ἄνθρωπος μέ τήν ὑποκίνηση τοῦ Διαβόλου, αὐτή ἔφερε τό «φυσικό» λεγόμενο κακό καί τήν ἀρρώστια καί τόν θάνατο ἀκόμη.
2. Τά λέγω αὐτά, ἀδελφοί, γιατί τά ἔλεγε τό ἅγιο Εὐαγγέλιο, πού ἀκούσαμε σήμερα ΣΤ´ Κυριακή τοῦ Ματθαίου. Ἡ περικοπή πού ἀκούσαμε μᾶς ἔλεγε γιά ἕνα παραλυτικό, τόν ὁποῖο ἔφεραν στό Χριστό πάνω σέ ἕνα κρεβάτι, γιά νά τόν θεραπεύσει βέβαια. Καί ὅμως ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὅταν τόν εἶδε, δέν τόν....

Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης: Ο Θεμελιωτής του Αγιορείτικου Κοινοβιακού Μοναχισμού († 5 Ιουλίου)

Το Άγιο Όρος αποτελεί την κιβωτό του ορθόδοξου μοναχισμού εδώ και χίλια χρόνια. Αποτελεί δε δημιούργημα ενός μεγάλου άνδρα της Εκκλησίας μας, του αγίου Αθανασίου του Αθωνίτου. Αυτός υπήρξε ο πρώτος κτήτορας κοινοβιακής μονής στον Άθωνα, της σεβάσμιας Μονής της Μεγίστης Λαύρας.  

Γεννήθηκε το 930 μ. Χ. στην Τραπεζούντα του Πόντου από γονείς που είχαν έρθει από τη μακρινή Αντιόχεια. Δυστυχώς πέθαναν νωρίς. Ο πατέρας του πριν γεννηθεί ο Αθανάσιος και λίγο καιρό αργότερα η μητέρα του. Πριν πεθάνει η μητέρα του βάπτισε το νεογέννητο αγόρι και του έδωσε το όνομα Αβράμιος.

Μια ευσεβής φίλη της και μοναχή, ανάλαβε να μεγαλώσει το ορφανό. Το φρόντιζε σαν δικό της παιδί και του ενέπνευσε την πίστη στο Θεό, την ευσέβεια και την αγάπη για το μοναχικό ιδεώδες.

Όμως και αυτή,

Μ’ αυτές τις δύο προσευχούλες, σωζόμαστε όλοι οι Χριστιανοί

Οι Άγιοι Πατέρες φωτίστηκαν και μας άφησαν αυτές τις προσευχούλες...

Ο καρπός της νυχτερινής προσευχής και η δύναμη της ευχής (Θαυμαστή Αγιορείτικη διήγηση!)

– Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών…, η φωνή του Αφυπνιστή* αντήχησε μέσα στην παγωμένη νύχτα του χειμώνα και ταυτόχρονα ένας ρυθμικός χτύπος ακούστηκε στην πόρτα του κελλιού.

Ο μοναχός ξύπνησε. Κοίταξε γύρω του. Σκοτάδι απλώθηκε σ’ όλο το κελλί του. Η αμέλεια ρίχνει τα πρώτα βέλη της, για να λαβώσει τον αγωνιστή.

– «Είναι νωρίς ακόμη», του ψιθυρίζει. «Κοιμήσου λίγο να ξεκουραστείς και αργότερα με όρεξη… θα κάνεις τα πνευματικά σου».

Ο μοναχός όμως δε φαίνεται να συμφώνησε με το λογισμό.

– «Αμήν», απαντά αμέσως. Η πρώτη νίκη της νύχτας! Και ταυτόχρονα χαρά μεγάλη στον ουρανό. Οι άγγελοι χειροκρότησαν τον αγωνιστή. Αλλά ο δαίμονας της αμέλειας δεν αποθαρρύνεται.

– «Είναι νύχτα και έχει υγρασία. Πώς θα προσευχηθείς;»

Και είναι αλήθεια πως στον Άθω αυτή την εποχή έχει υγρασία. Το «δι’ ευχών» ακούγεται και πάλι έξω από την πόρτα.