Εορτή του Αγίου Σίλα και των συν αυτώ Μαρτυρησάντων

Τη μνήμη του Αγίου Σίλα και των συν αυτώ Μαρτυρησάντων τιμά σήμερα, 30 Ιουλίου, η Εκκλησία μας.
Οι Άγιοι Σίλας, Σιλουανός, Επαινετός, Κρήσκης και Ανδρόνικος, ήταν πέντε από τούς εβδομήκοντα μαθητές του Κυρίου. Όλοι υπηρέτησαν το Ευαγγέλιο του Χριστού «εν κόπω και μόχθω, εν αγρυπνίαις πολλάκις, εν λιμώ και δίψει, εν νηστείαις πολλάκις, εν ψύχει και γυμνότητι» (Β' προς Κορινθίους, ια - 27).

Δηλαδή, υπηρέτησαν τον Κύριο με κόπο και μόχθο, με αγρυπνίες πολλές φορές, με πείνα και δίψα στις μακρινές οδοιπορίες, με νηστείες, με ψύχος και γυμνότητα.
Ο Σίλας φυλακίστηκε μαζί με τον Παύλο στους Φιλίππους της Μακεδονίας (Πραξ. ιστ 25-39). Μετά από πολλούς μόχθους και αφού ακολούθησε τον Παύλο σε πολλές περιοδείες του, έγινε επίσκοπος Κορίνθου.
Ο Σιλουανός, από το αξίωμα του επισκόπου Θεσσαλονίκης, αγωνίσθηκε και βασανίστηκε για την πίστη του στον Κύριο.
Ο Επαινετός, από το αξίωμα του επισκόπου Καρθαγένης, αγωνίσθηκε και βασανίστηκε για την πίστη του στον Κύριο.
Ο Ανδρόνικος αγωνίστηκε και βασανίστηκε για την πίστη του στο Ευαγγέλιο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Ο Κρήσκης, τέλος, έγινε επίσκοπος Καρχιδονίας και από την θέση αυτή μόχθησε και υπηρέτησε το Θείο Ευαγγέλιο.
Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Άγιος Ανδρόνικος, εορτάζεται μαζί με την Αγία Ιουνία και στις 17 Mαΐου, ενώ η εύρεση των τιμίων λειψάνων του εορτάζεται στις 22 Φεβρουαρίου.
Απολυτίκιο:
Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Οι θείοι Απόστολοι, ως ουρανοί λογικοί, την δόξαν αστράψαντες, του κενωθέντος εν γη, συμφώνως υμνείσθωσαν, Κρήσκης Σιλουναός τε, και ο ένθεος Σίλας, άμα συν Ανδρονίκω, Επαινετός ο θεόφρων Χριστόν γαρ ικετεύουσι, σώζεσθαι άπαντας.

www.vimaorthodoxias.gr

Δέχεται ο Θεός τον διάβολο σε μετάνοια ( Γεροντικό )

Η ακόλουθη διήγησις που προέρχεται μάλλον από κάποια λιγότερο γνωστή παραλλαγή της συστηματικής συλλογής του Γεροντικού σκοπό έχει να διδάξη πόσο μεγάλη είναι η φιλανθρωπία του Θεού και ότι κανένας αμαρτωλός δεν πρέπει να απελπίζεται, ακόμη κι αν νομίζη ότι έχει γίνει όμοιος στην αμαρτία με τον διάβολο.

Κάποιος άγιος γέροντας, μεγάλος και διορατικός, έχοντας νικήσει και ξεπεράσει όλους τους πειρασμούς των δαιμόνων, είχε λάβει το χάρισμα να βλέπη οφθαλμοφανώς το πώς επιδρούν στην ζωή των ανθρώπων οι άγγελοι και οι δαίμονες· πώς δηλ. ο καθένας από την πλευρά του αγωνίζονται για την ψυχές των ανθρώπων. Ήταν δε τόσο μεγάλος και υψηλός στην αρετή, που τα ακάθαρτα πνεύματα τον υπολόγιζαν πολύ και συστέλλονταν μπροστά του. Πολλές φορές τα κορόιδευε και τα ύβριζε θυμίζοντας τους την πτώσι τους από τους ουρανούς και την αιώνια κόλασι του πυρός που τα περιμένει. Οι δαίμονες λοιπόν μιλούσαν με θαυμασμό για τον μεγάλο γέροντα κι έλεγαν ότι κανένας να μη τολμήση στο εξής να παλέψη μαζί του ή έστω και να τον πλησίαση, μη τυχόν και πληγωθή από τον γέροντα, διότι έχει ανέλθει σε μεγάλο πλούτο απάθειας και έχει τύχει της θεώσεως με την χάρι του Παναγίου Πνεύματος.

Ενώ λοιπόν έτσι είχαν τα πράγματα, κάποιος δαίμονας ρωτά έναν σύντροφο του:

Εάν εύχεσθε έντονα και αδιάλειπτα, δεν θα πέσετε, εάν την προσευχήν αμελήσετε, να ηξεύρετε, θα έχετε γενικήν πτώσιν. ( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης )

Υπομονή, παιδιά μου, μη χάνετε το θάρρος σας, λέγετε έντονα την ευχήν, μην σκορπίζετε τον νουν σας εις τα γήϊνα, έστω και αν έχετε μερίμνας, ως παρερχόμενα να τα τοποθετήτε μέσα σας, μόνον την προσευχήν και την μνήμην του θανάτου να έχετε προ οφθαλμών σας διηνεκώς, «προωρώμην τον Κύριον ενώπιόν μου δια παντός, ίνα μη σαλευθώ» (Ψαλμ. 15,8 ).
Εάν εύχεσθε έντονα και αδιάλειπτα, δεν θα πέσετε, εάν την προσευχήν αμελήσετε, να ηξεύρετε, θα έχετε γενικήν πτώσιν.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης
elderephraimarizona.blogspot.gr

Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: ο βίος της

Η πολιούχος αγία που ενώνει όλη την Ελλάδα!
Ὁ μήνας Ἰούλιος εἶναι γεμάτος ἀπό ἑορτές Ἁγίων. Ἑορτές στίς ὁποῖες συμμετέχει ὁ πιστός λαός μας μέ πολλή εὐλάβεια ἀλλά καί ἰδιαίτερη χαρά. Ὅπου κι ἄν βρεθεῖς τό καλοκαίρι, ὁπωσδήποτε θά συναντήσεις ἕνα τέτοιο πανηγύρι.
Ὡστόσο ὑπάρχει μιά γιορτή πού ἑνώνει ὅλη τήν Ἑλλάδα. Εἶναι μιά Ἁγία πού τήν αἰσθάνονται πολλές περιοχές ὡς τή δική τους πολιοῦχο… Σημάδεψε τήν ἡμερομηνία 26 Ἰουλίου. Καί ξεκίνα…

Θα ξημερώσει...

Το κερί που θα φωτίσει αυτή την νύχτα, το ανάβω για σένα, που είσαι μόνος και σε βλέπω να κινείσαι μονότονα στο μισοσκόταδο του απεναντινού διαμερίσματος. Για σένα, που σκυμμένη στο κινητό ψάχνεις μια επαφή να σου απαντήσει ή πια αγκαλιά θα σε κρατήσει. Κυρίως όμως για σένα, που σε μπέρδεψε η ζωή από μικρή με σκιές και φαντάσματα, κι όλο προσπαθείς να βγεις στο ξέφωτο μα χάνεσαι. Ξέρω όταν είσαι στο σκοτάδι σε εκνευρίζει να σου μιλάνε για φως, μέσα σου λες, «άσε μας ρε φίλε με τις θεωρίες σου». Ξέρω επίσης ότι θα προτιμούσες να είμαι και εγω χάλια όπως εσένα, μερικές φορές σε παρηγορεί πιο πολύ αυτό, να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνη στο μαρτύριο αυτό, όμως, ένα θα σου πω και να το θυμάσαι: Μην Απελπίζεσαι!!! Όσο κι αν πονάς, όσο κι αν αισθάνεσαι ότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνεις καλά, θα έρθουν καλύτερες μέρες, όσο κι αν αργεί θα ξημερώσει ρε αδερφέ…

π. λίβυος 
plibyos.blogspot.gr

Ο προφήτης Ιεζεκιήλ και η προφητεία που προτυπώνει την Ανάσταση των νεκρών

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΙΕΖΕΚΙΗΛ ΠΟΥ ΕΟΡΤΑΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ
Στην Εκκλησία μας, αγαπητοί αδελφοί, τιμούμε τους Αποστόλους, τους Μάρτυρας, τους Πατέρας και γενικά όλους εκείνους που ενώθηκαν με τον Χριστό και αποτελούν τα μέλη της Εκκλησίας, τα μέλη του Σώματος του Χριστού. Όλοι αυτοί έχουν μέσα τους την Χάρη του Χριστού, που τους αγίασε, τους μεταμόρφωσε και εκεί οφείλονται όλοι οι ηρωικοί τους αγώνες και οι θυσίες τους για τον Χριστό.

Ἐπιστολή στόν ἀδελφό πού δοκιμάζεται ἀπό πειρασμό...

Εἰκόνα τοῦ «Ῥωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ»

«Ἀββᾶ Δωροθέου Ἔργα Ἀσκητικά» Ἐκδόσεις «ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ», Ἱερά Μονή Τ. Προδρόμου Καρέα

Ἐπιστολή Η´

— Πρῶτα-πρῶτα, παιδί μου, δέν γνωρίζουμε τόν τρόπο πού οἰκονομεῖ ὁ Θεός τή ζωή μας καί ὀφείλουμε νά Τοῦ παραδίνουμε τόν ἑαυτό μας νά τόν κυβερνήσει —πράγμα πού ὀφείλουμε ἀκριβῶς νά κάνουμε καί σ᾽ αὐτήν τήν περίσταση. Γιατί θά δυσκολευτεῖς, ἄν θελήσεις νά κρίνεις μέ ἀνθρώπινα κριτήρια ὅσα σοῦ συμβαίνουν ἀντί ν᾽ ἀφήσεις στό Θεό κάθε μέριμνά σου. Πρέπει λοιπόν, ὅταν σέ περικυκλώνουν θλιβεροί καί πιεστικοί λογισμοί, νά κραυγάζεις στό Θεό:

Το θαύμα και το αγίασμα στον τόπο του μαρτυρίου της Αγίας Μαρκέλλας που γιορτάζει σήμερα

Στο κεφαλοχώρι της Βολισσού σε γραφική ακρογιαλιά βρίσκεται το κτιριακό συγκρότημα του ιερού Προσκυνήματος της Χιοπολίτιδας Αγίας Μαρκέλλας. Εκει είναι και ο τόπος που μαρτύρησε (1500 μ.Χ.).

Η Αγία που είχε καταγωγή από τη Βολισσό ορφάνεψε σε μικρή ηλία από μητέρα. Αργότερα οι σωματικές της καλλονές άναψαν αμαρτωλούς πόθους στο σαρκολάτρη πατέρα της, στις κτηνώδεις επιθυμίες του οποίου δεν ήθελε να υποκύψει και γι αυτό εγκατέλειψε το σπίτι και κατέφυγε στα βουνά.

Οἱ Ὅσιοι Συμεὼν καὶ Ἰωάννης

Οἱ Ὅσιοι πατέρες Συμεὼν καὶ Ἰωάννης, κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἔδεσσα τῆς Συρίας. Ἦταν πολὺ φίλοι καὶ ἔτσι ἀποφάσισαν νὰ πᾶνε μαζὶ στὰ Ἱεροσόλυμα νὰ προσκυνήσουν τοὺς Ἁγίους Τόπους. Ἀφοῦ προσκύνησαν πῆγαν στὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Γερασίμου καὶ ἔγιναν μοναχοί, ἀπὸ τὸν Ὅσιο Νίκωνα.

Συγκλονιστικό θαύμα: Ο προφήτης Ηλίας εμφανίζεται σε στρατιώτη

Ο προφήτης Ηλίας είναι ο μέγιστος των Προφητών είναι ανώτερος κι απ’ αυτόν τον προφήτη Ησαΐα τον μεγαλοφωνότατο. Η παρουσία του με τα θαύματά του συγκλονίζει τους πιστούς και όχι μόνο.
Συνομιλώντας με τον αδελφό Θεόκτιστο από την Ήπειρο, με ρώτησε αν άκουσα ένα αξιόλογο θαύμα που έκανε πριν χρόνια στα Γιάννενα ο προφήτης Ηλίας σε ένα στρατιώτη που φύλαγε σκοπός σε ένα στρατώνα. Του είπα ότι δεν το άκουσα και τον παρακάλεσα να μου το διηγηθεί να το σημειώσουμε σε δόξα του προφήτη Ηλία.
-Άκουσε μου, λέγει....

Όσο είναι μικρά τα παιδιά, να μπουν στη ζωή της Εκκλησίας…

Όσο είναι μικρά τα παιδιά, να μπουν στη ζωή της Εκκλησίας…  

Πριν από μερικά χρόνια, πριν η τηλεόραση μπει τόσο καθοριστικά στη ζωή μας, στο Παρίσι χάθηκε ένα μικρό κοριτσάκι. Η αστυνομία το βρήκε, όμως το παιδί είχε υποστεί τόσο ισχυρό σοκ, ώστε ήταν αδύνατο να δώσει οποιαδήποτε πληροφορία. Ούτε ονόματα, ούτε διεύθυνση, ούτε τηλέφωνο, ούτε το όνομά του δε θυμόταν. Απ’ το σοκ είχε απενεργοποιηθεί τελείως η μνήμη. Γιατροί και αστυνόμοι βρέθηκαν προς στιγμή σε αδιέξοδο.

Η άσκηση σταματά μόνο στον Χριστό!

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΙ Η ΑΣΚΗΣΗ
Αρχιμανδρίτης Παύλος Παπαδόπουλος
Χριστιανική ζωή και άσκηση θα πρέπει να νοούνται σαν δύο έννοιες ενός κοινού βιώματος. Δεν μπορεί να νοηθεί χριστιανική ζωή χωρίς άσκηση και ορθόδοξη άσκηση εκτός χριστιανικής ζωής.

Ο θεσμός της Εκκλησίας λοιπόν πολύ ορθά και σοφά καλεί όλα τα μέλη της να ασκηθούν, δηλαδή να μπουν στην διαδικασία της εκούσιας στέρησης (όποια κι αν είναι αυτή)...
ώστε να απαγκιστρωθούν σιγά σιγά από τα επίγεια και να γεμίσουν με έρωτα προς τα ουράνια.

« Ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν».. ( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης )

« Ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν» που μας αναμένει. Χαίρε, παιδί μου, χαράν μεγάλην, ότι ο αγαθός Θεός, εις Ον ελπίζομεν την σωτηρίαν μας, θα μας αξιώση να είμεθα όλοι μαζί εις την ουράνιον βασιλείαν και να λέγωμεν τα ρήματα του Αγίου Ανδρέου, του δια Χριστόν σαλού «ω μακαρία η χειρ, η ταύτα ποιήσασα». Η άνω Ιερουσαλήμ, η ευφρόσυνος πόλις, η αχειροποίητος, αναμένει τα τέκνα του Θεού, δια να τα περιθάλψη και να τα ξεκουράση με την μεγάλην της απόλαυσιν, τα τέκνα που εις την ζωήν αυτήν πάσχουν και οδυνώνται φέροντα το σώμα το πολύμοχθον. 

Ετοιμοθάνατος μοναχός παρά λίγο να γίνει τροφή στον νοητό δράκοντα

Στον Ευεργετινό υπάρχει το κατωτέρω περιστατικό, το οποίο και παραθέτουμε, για όσους θέλουν να ωφεληθούν ψυχικά απ' αυτό και προετοιμασθούν για την άλλη ζωή.Ζούσε κάποτε, διηγείται ο Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος, ένας νέος ονομαζόμενος Θεόδωρος.
Ήταν πολύ ακατάστατος και, χωρίς να έχει κλίση για την μοναχική ζωή, ακολούθησε τον αδελφό του που ασκείτο σε ένα κοινόβιο μοναστήρι.
Εάν κάποιος τον συμβούλευε τα σωτηριώδη λόγια, ήταν αδύνατο να πειθαρχήσει και να τα εκτελέσει. Ούτε και δεχόταν ποτέ να γίνει μοναχός.Συνέβη λοιπόν και αυτός να φθάσει στο τέλος της ζωής του, μετά από μία θανατηφόρο ασθένεια που τον προσέβαλε. Κοντά του συγκεντρώθηκαν όλοι οι αδελφοί του Μοναστηριού και παρακαλούσαν τον Θεό να τον ευσπλαχνισθεί, στην ώρα αυτή της εξόδου της ψυχής του.
Ξαφνικά, ενώ οι αδελφοί προσηύχοντο, ο Θεόδωρος άρχισε να φωνάζει δυνατά, διακόπτοντας τις προσευχές των μοναχών, και έλεγε:

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Με ποιό τρόπο πρέπει να πολεμά ο χριστιανός

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ
Αφού ξυπνήσεις το πρωί και προσευχηθείς αρκετή ώρα λέγοντας, Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν µε, το πρώτο πράγµα που πρέπει να σκεφθείς είναι αυτό:

       το να νοµίσης ότι βλέπεις τον εαυτό σου κλεισµένο µέσα σε ένα τόπο και στάδιο*, το οποίο δεν είναι άλλο, παρά η ίδια σου καρδιά και όλος ο εσωτερικός άνθρωπος· µε αυτόν το νόµο, ότι όποιος εκεί δεν πολεµήσει, θα μένει για πάντα πεθαµένος· και µέσα σε αυτό φαντάσου πως βλέπεις µπροστά σου εκείνο τον εχθρό και εκείνη την κακή σου επιθυµία, την οποία αποφάσισες να πολεµήσεις και είσαι έτοιµος να πληγωθείς και να πεθάνεις, αρκεί µόνο να την νικήσεις.
     Και από µεν το δεξιό µέρος του σταδίου, πίστεψε πως βλέπεις τον νικηφόρο σου Αρχιστράτηγο, τον Κύριο µας Ιησού Χριστό µε την Παναγία του Μητέρα και µε πολλά τάγµατα Αγγέλων και Αγίων και µάλιστα τον Αρχάγγελο Μιχαήλ· και από την αριστερή πλευρά, ότι βλέπεις τον υπόγειο διάβολο µε τους δικούς του δαίµονες, για να ξεσηκώσουν το πάθος εκείνο και την κακή επιθυµία καταπάνω σου, και να σε παρακινήσουν να εγκαταλείψεις τον πόλεµο και να υποταχθείς σε αυτό· φαντάσου και πως ακούς µία φωνή, σαν από τον φύλακά σου Άγγελό, να σου λέει τα εξής:

Καθημερινότητα και πνευματικότητα

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

Λέμε πως η καθημερινότητα, με τα τρεχάματα και τις έννοιες της, δεν μας αφήνει να δούμε τον εαυτό μας, να συναντηθούμε με τον αδελφό μας, να γνωρίσουμε το Θεό μας. Πράγματι έτσι είναι! Η ησυχία και η αμεριμνησία είναι προϋποθέσεις αυτογνωσίας – ετερογνωσίας - θεογνωσίας. Άλλωστε, κατά τους Πατέρες, «άνευ ησυχίας αδύνατον καθαρθήναι». Και όταν τα πάθη κυριαρχούν την καρδία, πώς θα φωτιστεί για να δει Φως Χριστού, να ζήσει τις χαρές της ζωής «της νυν και της μελλούσης»;

Ἡ μαρτυρικὴ ὀσιακὴ κοίμηση καὶ ὁ ἐνταφιασμὸς τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου στίς 12 Ἰουλίου 1994

Φωτογραφία: Τὸ ἱερὸ σκήνωμα τοῦ Ὁσίου Παϊσίου

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης», ἔκδοση Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Βασιλικά Θεσσαλονίκης 2015

«Χθὲς συνεθαπτόμην σοι Χριστέ…»

Στὶς 11 Ἰουλίου, μνήμη τῆς Ἁγίας Εὐφημίας, ὁ Ὅσιος κοινώνησε γιὰ τελευταία φορά. Μὲ πολὺ κόπο γονάτισε ἐπάνω στὸ κρεββάτι, ἔκανε τὸ σταυρό του καὶ μὲ τρεμάμενα χείλη εἶπε: «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλεία σου». Ἔπειτα οἱ ἀδελφές τοῦ ἔφεραν τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Εὐφημίας καὶ τὸν δίσκο μὲ τὸ κόλλυβό της. «Ἄκροις δακτύλοις» πῆρε δύο κόκκους ὡς εὐλογία καὶ ἀσπάσθηκε τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας. Βλέποντας ὅτι δὲν ἦταν στολισμένη, παρατήρησε: «Οὔτε ἕνα λουλούδι δὲν τῆς βάλατε;». Κατὰ τὸ μεσημέρι ἦρθε στὸ Ἡσυχαστήριο ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σιναίου Δαμιανός, καὶ ὁ Γέροντας ζήτησε νὰ τοῦ διαβάση τὴν εὐχὴ «εἰς ψυχορραγοῦντα». Ἀκόμη, τὸν παρακάλεσε νὰ τὸν μνημονεύη. «Νὰ μὲ μνημονεύης, τοῦ εἶπε, γιατί πολλοὶ ἄλλοι θὰ...

μὲ ἐγκαταλείψουν, θὰ νομίζουν ὅτι δῆθεν δὲν ἔχω ἀνάγκη».

Ἡ τελευταία ἐκείνη νύχτα ἦταν μαρτυρική.

Εορτή του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ
Τη μνήμη του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου τιμά σήμερα, 12 Ιουλίου, η Εκκλησία μας.
Ο Όσιος πατήρ Παΐσιος ο Αγιορείτης γεννήθηκε από ευλαβείς γονείς, τον Πρόδρομος και την Ευλαμπία Ενζεπίδη, στα Φάρασα της Καππαδοκίας στις 25 Ιουλίου του 1924 μ.Χ., λίγες μέρες πριν από τη φυγή των Φαρασιωτών από την πατρώα γη για την Ελλάδα.

Στη βάπτισή του, ο Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, ο πλήρης ημερών και αγιότητος βίου κοσμούμενος ιερέας των Φαράσων, τον ονόμασε Αρσένιο, «για να τον αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είπε.

Όταν η Aγία Ευφημία πήγε στον πατέρα Παϊσιο

Ηταν στην αυλή της Καλύβης του ο Γέροντας (Παΐσιος), όταν τον επισκέφθηκε κάποιο πνευματικό του τέκνο. Επανελάμβανε συνεχώς από την καρδιά του: «Δόξα σοι ο Θεός», πάλιν και πολλάκις. Σε μια στιγμή ο Γέροντας του είπε: «Αχρηστεύεται κανείς με την καλή έννοια».

-Ποιός, Γέροντα;
-Ήσυχα καθόμουν στο Κελλί μου, ήρθε και με παλάβωσε. Ωραία περνούν επάνω.
-Τί συμβαίνει, Γέροντα;
-Θα σου πω, αλλά μην το πής σε κανέναν.
Του διηγήθηκε τότε το έξης: «Είχα γυρίσει από τον κόσμο, όπου είχα βγή για ένα εκκλησιαστικό θέμα. Την Τρίτη, κατά η ώρα 10 το πρωί, ήμουν μέσα στο Κελλί μου και έκανα τις Ώρες. Ακούω χτύπημα στην πόρτα και μια γυναικεία φωνή να λέη: «Δι΄ευχών των αγίων Πατέρων ημών…». Σκέφθηκα:
«Πως βρέθηκε γυναίκα μέσα στο Όρος;». Εν τούτοις ένιωσα μια θεία γλυκύτητα μέσα μου και ρώτησα:

Ο ταπεινός βίος ενός νεομάρτυρα κηπουρού. Ο θάνατος του Μιχαήλ Μπακνανά από τους Τούρκους

του Ελευθερίου Γ. Σκιαδά 


«1771 Ιουλίου 9 αποκεφαλίσθη ο Πακνανάς Μιχάλης». Αυτές οι λίγες λέξεις, που είναι χαραγμένες στον μεσημβρινοανατολικό στύλο του Ολυμπίου Διός αποκαλύπτουν το μεγαλείο ενός νεομάρτυρα του αγιολογίου μας, τον οποίο η Ορθόδοξη Εκκλησία μας τιμά ως Άγιον Μιχαήλ τον Νέον.

 Ήταν μόλις 18 ετών όταν αποκεφαλίστηκε από τους Τούρκους και η πόλη καταγωγής του, η Αθήνα, έδωσε το όνομά του σε έναν δρόμο στον Νέο Κόσμο. Ο Δημήτριος Καμπούρογλους και ο Δημήτρης Φερούσης διέσωσαν πολύτιμες πληροφορίες για τη σύντομη ζωή του.

Εσύ πόσο αγαπάς το παιδί σου;

Μιλώντας κάποτε στο αρχονταρίκι αγιορείτικης Μονής, ο Μητροπολίτης Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος Ράντοβιτς (γνωστός για την σχέση που είχε με τον Αγ. Παΐσιο όταν ασκήτευαν σε γειτονικά κελιά στο Αγ. Όρος) αναφέρθηκε στην αγιασμένη μορφή του πατέρα του.

Θυμήθηκε ότι στα χρόνια της αθεϊστικής Γιουγκοσλαβίας, τότε που κανείς δεν τολμούσε να πάει στην Εκκλησία, ο πατέρας του τούς έπαιρνε και τους πήγαινε τακτικά για να κοινωνούν. Στο χωριό, του είχαν προτείνει να γίνει δάσκαλος, επειδή είχε τελειώσει Λύκειο. Κι εκείνος απάντησε: «Δεν θέλω να αναλάβω, γιατί θα αναγκαστω να διδάσκω αθεΐα».

«Ένα βραδάκι», διηγείται ο επίσκοπος Αμφιλόχιος, «μετά τις αγροτικές δουλειές, είχαμε μαζευτεί όλα τα αδέλφια μου, επτά παλληκάρια, και συζητούσαμε περί ομολογίας της πίστεως.

Είναι οι λογισμοί που πολλές φορές δεν σε αφήνουν να πάρεις ανάσα...

Του π. Εφραίμ Παναούση
Είναι οι λογισμοί που πολλές φορές δεν σε αφήνουν να πάρεις ανάσα. Είσαι μια χαρά, ήρεμος, αναπαυμένος και ξαφνικά από το πουθενά, έρχεται ένας λογισμός και σε αναστατώνει.

Και ξαφνικά έρχεται κι άλλος και άλλος και γίνεσαι σπηλιά από ληστρικούς λογισμούς.
Αδιέξοδο… Τι να κάνω. Πως να το αντιμετωπίσω;
Να τα δούμε λίγο με τη σειρά;

Εορτή της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Κυριακής

Η Αγία Κυριακή ήταν κόρη του Δωροθέου και της Ευσεβίας. Αυτοί ήταν άτεκνοι και παρακαλούσαν το Θεό να τους δώσει παιδί.

Πράγματι, ο Θεός ευδόκησε, και το χριστιανικό αυτό ζευγάρι, απέκτησε παιδί. Γεννήθηκε ημέρα Κυριακή, γι' αυτό και της έδωσαν το όνομα Κυριακή. Κατά το διωγμό του Διοκλητιανού, το έτος 282 μ.Χ., οι γονείς της συνελήφθησαν και μετά από ανάκριση βασανίστηκαν και αποκεφαλίστηκαν από το δούκα Ιούστο. Η δε Κυριακή παραπέμφθηκε στον Καίσαρα Μαξιμιανό, και από εκεί στον άρχοντα Βιθυνίας Ιλαριανό, ο οποίος της υπενθύμισε ότι η ομορφιά της είναι για απολαύσεις και όχι για βασανιστήρια.
Τότε η παρθένος κόρη του απάντησε:

Διαβάστε το όσοι έχετε άγχος! Αυτό που θα νιώσετε είναι κάτι μοναδικό...

Αν διαβάζεις τώρα αυτό το μήνυμα, μόλις έλαβες μια διπλή ευλογία!
Είδα στον ύπνο μου πως επισκέφθηκα τον Παράδεισο κι ένας άγγελος ανέλαβε να με ξεναγήσει.

Περπατούσαμε δίπλα – δίπλα σε μια τεράστια αίθουσα γεμάτη με αγγέλους.Ο άγγελος οδηγός μου σταμάτησε μπροστά στον πρώτο σταθμό εργασίας και είπε :

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Ενας λόγος μόνο χρειάζεται: ​​«Αμάρτησα»!

Είσαι αμαρτωλός; Μην απελπίζεσαι!
Μπες στην εκκλησία με μετάνοια. Αμάρτησες; Πες στον Θεό: «Αμάρτησα». Τόσο δύσκολο είναι να ομολογήσεις την αμαρτία σου;

Αλλάζουν οι μηχανισμοί λειτουργίας της καρδιάς. Και μετά δεν σ’ ενοχλεί κανένας απ’ τους διπλανούς σου, ό,τι και αν...

Αλλάζουν οι μηχανισμοί λειτουργίας της καρδιάς. Και μετά δεν σ’ ενοχλεί κανένας απ’ τους διπλανούς σου, ό,τι και αν κάνουν.
Τους αγαπάς, προσεύχεσαι, πονάς, συμπάσχεις, ελπίζεις, θέλεις την αλλαγή τους, αλλά δεν έχεις κάποια απαίτηση ούτε προσκόλληση.
Δεν θες να γίνει τίποτε με το ζόρι.

Η Κατάθεση της τιμίας Εσθήτος της Θεοτόκου (2 Ιουλίου) – Το θαύμα της Παναγίας κατά την Α΄ Πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τους Ρώς

Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί ἀδελφοί, τελεῖ τήν ἀνάμνηση τῆς καταθέσεως τῆς τιμίας Ἐσθῆτος τῆς Ὑπεραγίας ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας στίς Βλαχέρνες.
Πρόκειται γιά μία ἑορτή ἑνός γεγονότος πού ἀναφέρεται στήν Παναγία μας καί ἀφορᾶ ἕνα ἔνδυμά της πού εἶναι τό «ἐπανωφόριόν» της.
Σύμφωνα μέ τόν Συναξαριστή τῆς ἡμέρας, δύο Πατρίκιοι, ὁ Γάλβιος καί ὁ Κάνδιδος, ἐπί τῆς ἐποχῆς τοῦ Βασιλέως Λέοντος τοῦ Μεγάλου, στήν πορεία τους πρός τά Ἱεροσόλυμα γιά νά προσκυνήσουν τούς Ἁγίους Τόπους, ὅταν ἔφθασαν στήν Γαλατία, βρῆκαν μία εὐσεβεστάτη Ἑβραία, πού εἶχε μέσα στήν οἰκία της τήν ἁγία Ἐσθήτα, τό ἐπανωφόριον τῆς Παναγίας. Ἡ γυναίκα αὐτή προσευχόταν μέρα καί νύκτα μιμούμενη τήν προφήτιδα Ἄννα πού βρισκόταν στόν Ναό καί ἀξιώθηκε νά δῆ τόν Χριστό, ὅταν Τόν πῆγε ἐκεῖ ἡ Παναγία τεσσαράκοντα ἡμερῶν.

Η εμπιστοσύνη μας στο Θεό δοκιμάζεται «σκληρά»

Η οδός του χριστιανού σε γενικές γραμμές είναι τέτοιας λογής.

Στην αρχή ο άνθρωπος προσελκύεται από το Θεό με τη δωρεά της χάρης, κι όταν έχει πια προσελκυσθεί, τότε αρχίζει μακρά περίοδος δοκιμασίας. Δοκιμάζεται η ελευθερία του ανθρώπου και η εμπιστοσύνη του στο Θεό, και δοκιμάζεται «σκληρά».

Στην αρχή οι αιτήσεις προς το Θεό, μικρές και μεγάλες, ακόμη και οι παρακλήσεις που μόλις εκφράζονται, εκπληρώνονται συνήθως με γρήγορο και θαυμαστό τρόπο από το Θεό.

Όταν όμως έλθει η περίοδος της δοκιμασίας, τότε όλα αλλάζουν και σαν να κλείνεται ο ουρανός και να γίνεται κουφός σ' όλες τις δεήσεις.

Για το θερμό χριστιανό όλα στη ζωή του γίνονται δύσκολα.

Προσευχή Ευχαριστίας

Φώτη Κόντογλου

Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ’ έπλασες από το τίποτα.

Οι Άγιοι Ανάργυροι και η συκοφαντία

Στους εκ Ρώμης καταγόμενους Αγίους Αναργύρους Κοσμά και Δαμιανό, εορτάζει και τιμά σήμερα, αδελφοί μου, η Αγία μας Εκκλησία.

Οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός, οι οποίοι έζησαν την εποχή πού αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Κάρινος, ήταν γιατροί στο επάγγελμα και παρείχαν ιάσεις σε όλους όσοι είχαν ανάγκη. Αμοιβή τους δεν ήταν τα χρήματα, αλλά η οικειοθελής πίστη στον Χριστό των θεραπευθέντων ανθρώπων. Κάποιοι, όμως, καλοθελητές συκοφάντησαν τους Αγίους στον αυτοκράτορα, λέγοντας ότι τις θεραπείες και τα θαύματα πού επιτελούσαν τα έκαναν χρησιμοποιώντας μαγικές τέχνες. Πληροφορούμενοι την διαβολή οι Άγιοι Ανάργυροι προσήλθαν μόνοι τους ενώπιον του αυτοκράτορα, ο οποίος προσπάθησε να τούς μεταπείσει να αρνηθούν τον Χριστό.