Μη χάνης το θάρρος σου, παιδί μου... ( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης )

Μη χάνης το θάρρος σου, παιδί μου. Αι στερήσεις, που υπομένομεν, αποβλέπουν εις το να μας ετοιμάσουν την αιώνιαν απόλαυσιν του Ουρανού! Ημείς εν γνώσει μας υστερούμεθα τα ηδονικά της ζωής αυτής δια την αγάπην του χριστού μας. Αν θέλωμε τα απολαμβάνομεν ελεύθερα, αλλά εκούσια δεν τα δεχόμεθα, δια να μας δοθή η ερασμία αγάπη του υπεργλυκυτάτου Ιησού μας. Ημείς, κόρη μου, έχομεν Νυμφίον αθάνατον και αιώνιον, που διατηρεί την δόξαν της παρθενίας αθάνατον. Άγγελοι εκλήθημεν να γίνωμε, κόρη μου αγαπητή, και δεν θα στερηθώμεν τα ηδονικά, τα αμαρτωλά; Δεν του αξίζει του Ιησού μας να στερηθώμεν τα βρωμερά δια την θεϊκήν Του αγάπην;
Λοιπόν αγωνίσου αξίως της κλήσεως με ανδρείαν. Οι μάρτυρες έχυσαν το αίμα των δια την αγάπην του Χριστού μας, και ημείς να μη αντισταθώμεν εις μίαν συχαμεράν ηδονήν, κάλπικην;
Δόξασε τον Θεόν εις το σώμα σου και εις την ψυχήν σου. Αγών μέχρι εσχάτων. Έρωσο, κόρη μου.
Ο Πατέρας σου.elderephraimarizona.blogspot.gr
 

Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ σημασία του στὴν ζωή μας

Οἱ ὀδυνηρὲς καὶ ἀνίατες ἀσθένειες, ὁ θάνατος προσφιλῶν μας προσώπων, ὅπως καὶ ὁ ἰδικός μας θάνατος, ἡ ἀδικία, ἡ ἀχαριστία καὶ περιφρόνησις, οἱ διωγμοὶ ποὺ ἐνίοτε ὑφιστάμεθα, ἡ πτωχεία καὶ ἄλλες δοκιμασίες, ἀποτελοῦν εὐκαιρίες πού, ἂν τὶς χρησιμοποιήσουμε σωστά, μᾶς συσταυρώνουν καὶ συνεγείρουν μὲ τὸν Χριστό.

Ἂν ἀγανακτήσουμε, ζημιωνόμαστε πνευματικά. Ἂν τὶς δεχθοῦμε παθητικά, στωικά, γιατὶ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε διαφορετικά, πάλι δὲν ὠφελούμεθα. Ἂν ὅμως τὶς δεχθοῦμε ὡς ἐπίσκεψι Θεοῦ καὶ ὡς εὐκαιρίες γιὰ τὴν πνευματική μας τελείωσι, τότε πολὺ εἶναι τὸ κέρδος. Ἡ ἑκούσια ἀποδοχὴ τοῦ πόνου ὡς Σταυροῦ, ὡς δώρου τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν πνευματική μας τελείωσι, μᾶς ἀνεβάζει στὸ ὕψος τῶν ἁγίων μαρτύρων. Ὁ Χριστιανὸς π.χ. ποὺ στὸ κρεββάτι τοῦ πόνου ὀδυνᾶται καὶ ὑπομένει καὶ εὐχαριστεῖ τὸν Θεό, ἀναδεικνύεται σὲ ὁμολογητὴ τῆς δυνάμεως τῆς πίστεως καὶ σὲ σύγχρονο μάρτυρα, ἐφ’ ὅσον διὰ τῆς ἀποδοχῆς τοῦ Σταυροῦ μεταβάλλει τὸ ἀκούσιο τοῦ πόνου σὲ ἑκούσιο.

Η σύναξις του Αρχαγγέλου Γαβριήλ

Του Αρχιμ. Νικοδήμου Παυλόπουλου*

Η αγία μας Εκκλησία, ευσεβείς χριστιανοί, εκτός από τον εορτασμό των μεγάλων γεγονότων της ζωής του Κυρίου και της Θεοτόκου έχει θεσπίσει εορτές, για την εύρεση αγίων λειψάνων, για τη μετακόμιση αγίων λειψάνων, για την ανάμνησι θαυμάτων, για την εύρεσι ιερών εικόνων και για την τιμή των ιερών εκείνων προσώπων τα οποία επρωτοστάτησαν κατά την εκτέλεση της βουλής του θεού και υπούργησαν στα υπερφυή μυστήρια της θείας οικονομίας.

Ύστερα σχεδόν από κάθε δεσποτική ή θεομητορική εορτή οι χριστιανοί συνάζονται στους Ναούς για να τιμήσουν τον άγγελο εκείνον ή τον άγιο, ο όποιος έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο κατά την ιστορική και ιερή ημέρα αυτής της εορτής. Γι΄ αυτό και η τιμή του «Πρωταγωνιστού» ιερού προσώπου ονομάζεται Σύναξις.
Έτσι μετά τη γέννηση της Θεοτόκου έχομε τη Σύναξη των αγίων θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης, μετά τη γέννησι του Κυρίου τη Σύναξη της υπεραγίας Θεοτόκου, μετά τη Βάπτισι του Δεσπότου Χρίστου τη Σύναξη του Βαπτιστού Ιωάννου, μετά την Υπαπαντή τη Σύναξι του Συμεών του θεοδόχου και μετά τον Ευαγγελισμό της αγνής κόρης της Ναζαρέτ τη Σύναξη του Αρχαγγέλου Γαβριήλ.
Και βέβαια δίκαια συνάζονται οι χριστιανοί — και πρέπει πάντοτε αθρόα να συγκεντρώνωνται — στους Ναούς για να τιμήσουν τον μέγαν αρχάγγελο Γαβριήλ, γιατί αυτός έγινε ο υπηρέτης του υπερφυούς μυστηρίου της συλλήψεως της αγίας Παρθένου εκ Πνεύματος αγίου του Υιού και Λόγου του Θεού.

Παναγία… η καταφυγή στα προβλήματα!

Μιλώ στη Γλυκοφιλούσα, όταν μου λείπει η αγάπη των δικών μου!
Παρακαλώ την Οδηγήτρια, για να μην χάσω τον δρόμο μου!
Κλαίω μπροστά στην Παυσολύπη, όταν ο ουρανός μου είναι μάυρο!
Δέομαι στην Γοργοεπήκοο, γιατί το πρόβλημα «δεν παίρνει» άλλο!
Γονατίζω στην Παραμυθία, όταν οι λύπες είναι αβάσταχτες και πολλές!
Χαμογελώντας παρακαλώ την Πάντων Χαρά, όταν η χαρά μου είναι μακρινό όνειρο!
Κοκκινίζοντας εκλιπαρώ το Ρόδον το Αμάραντο, για την χαμένη μου ντροπή!
Κι αν η μάνδρα της ψυχής μου απειληθεί, κρούω στην Πορταίτισσα!
Δοξολογώντας τον Κύριο, ψάλλω μπροστά στο Άξιον Εστί!
Ευχαριστώντας τον Θεό για όσα μου έδωσε, ζητώ από την Παναγία Δεξιά να του το πει!
Κι όταν θέλω το «χάδι» του Θεού μου, «κλείνω το μάτι» στην Μεσίτρια.
Αλλ’ όταν δεν αντέχω τον θρήνο των αδελφών, ζητώ από την Θρηνωδούσα να κλαύσω μαζί της!
Κι όσες φορές ως άλλοι «Φιλισταίοι» εχθρικά σύννεφα πυκνώνουν στον ουρανό της πατρίδας μου, ικετεύω την Αγία Σκέπη.
Κι ως μάνα του κόσμου όλου Βρεφοκρατούσα, Σε ικετεύω για τις μάνες!

www.diakonima.gr

Πνευματικοί λόγοι του Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης

Τι θα πει να είσαι άνθρωπος της Εκκλησίας;
Να τι θα πει, με απλά λόγια: Βλέπεις ένα φτωχό που ζητά ελεημοσύνη; Αναγνώρισε σ'; αυτόν τον αδελφό σου, και ελέησέ τον με την πεποίθηση ότι στο πρόσωπό του βλέπεις τον ίδιο τον Χριστό.

Σε επισκέπτεται ένας άνθρωπος, γνωστός ή και άγνωστος; Δέξου τον πάλι όπως θα δεχόσουν τον Κύριο,αν σου χτυπούσε την πόρτα.
Αγκάλιασέ τον με την αγάπη σου, φιλοξένησέ τον με χαρά και συζήτησε μαζί του πνευματικά θέματα.

Το μεγαλείο που κρύβεται στις θείες εντολές

Ο πιστός αγωνίζεται να ζήσει χριστιανικά, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, έως ότου οι εντολές του Θεού αποβούν ο μοναδικός νόμος όλης της υπάρξεώς του, προσκαίρου και αιωνίου[25]. Οι άγιες εντολές του Θεού είναι ως τα άστρα του ουρανού, που φωτίζουν αυτούς που περπατούν τη νύχτα[26] και περνάνε ανάμεσα από πολλές παγίδες[27]. Μέσα από τον καθημερινό αγώνα του να ζήσει σύμφωνα με τις εντολές του Θεού ο πιστός ταπεινώνεται σφόδρα[28]. Όσο ωριμάζει πνευματικά, τόσο αισθάνεται μέσα από το άφθαστο εύρος των εντολών του Θεού[29] από τη μια το υπέροχο μεγαλείο Αυτού και από την άλλη την προσωπική, οικτρή αδυναμία του. Με αυτή την επίγνωση ταπεινώνεται και ελκύει τη χάρη του Θεού στην καρδιά του, η οποία τον στηρίζει στην τήρηση των ενταλμάτων του Θεού και τον διδάσκει τι «δει ποιείν και λέγειν»[30]. «Με την τήρηση των εντολών του Θεού επανενεργοποείται η χάρη του αγίου Βαπτίσματος»[31].

Ο πιστός αγωνίζεται να ζήσει και να πεθάνει ευαγγελικά τρέχοντας την οδό των εντολών[32] και καταντά «διδακτός Θεού»[33] με τη χάρη που διατηρεί στην καρδιά του. Γνωρίζει οντολογικά σε ποιόν Θεό ανήκει και ποιος είναι ο Σωτήρας του[34]. «Όσοι πορεύονται την οδό των εντολών του Χριστού αναγεννώνται από το γεγονός ότι Τον ακολουθούν, κάποιος περισσότερο άλλοι λιγότερο, ανάλογα με τον ζήλο που δείχνουν. Στον πιστό που συσταυρώνεται με τον σαρκωθέντα Θεό-Λόγο κατέρχεται η χάρη, που εξομοιώνει τον άνθρωπο με τον Θεάνθρωπο»[35].

Αλλά γιατί ο άνθρωπος χάνει τη χάρη του Θεού και στερείται την άνεση[36] που αυτή χαρίζει στο πνεύμα του;

Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης μας απαντάει: «εξαιτίας της υπερηφανείας τους οι άνθρωποι δεν μπορούν να δεχθούν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και γι’ αυτό όλος ο κόσμος πάσχει»[37]. Το πάθος της υπερηφάνειας νεκρώνει την ψυχή, την καταντάει ακατάλληλη της χάριτος, φυγαδεύει τη βοήθειά του Θεού και είναι αντίπαλός Του[38]. Ο υψηλοκάρδιος άνθρωπος είναι αδύνατο να μαθητεύσει στη σχολή του Ευαγγελίου, που διδάσκει: «μάθετε από Εμού ότι ταπεινός ειμι και πράος τη καρδία». Ο υπερήφανος γίνεται ξένος της αναπαύσεως του Παρακλήτου, η χάρη τον εγκαταλείπει και η πτώση σίγουρα θα ακολουθήσει[39].

Η χάρη του Θεού, ιδιαίτερα μετά το άγιο Βάπτισμα, την μοναχική κουρά, την εξομολόγηση, και τα άλλα Μυστήρια επισκέπτεται δωρεάν τον πιστό. Λόγω όμως του ασύμμορφου ακόμη της φύσης του ανθρώπου η χάρη τον εγκαταλείπει, με σκοπό να τον σοφίσει σε μετάνοια και σε κάθε αγαθό έργο ευσεβείας. Ο πιστός τότε, τετρωμένος στην καρδιά από την έλλειψη της χάριτος, αναλαμβάνει εκούσιο αγώνα έως ότου η φύση του θεραπευθεί και η καρδιά του γίνει δεκτική της χάριτος και κατοικητήριό της.

Η χάρη εγκαταλείπει επίσης τον άνθρωπο και κατά πρόνοια Θεού. Χρησιμοποιώντας ένα γενικό σχήμα θα μπορούσαμε να χωρίσουμε την πνευματική ζωή σε τρία στάδια: αρχικά στην κλήση του ανθρώπου από τον Θεό, έπειτα στην απόσυρση της χάριτος και τελικά στην επανάκτηση της χάριτος του Θεού μετά από εκούσιο και συχνά μακροχρόνιο αγώνα. Κατά το δεύτερο, λοιπόν, στάδιο σύμφωνα με την Πρόνοια του Θεού η χάρη κρύβεται και ο άνθρωπος αισθάνεται βαθειά εγκατάλειψη από τον Θεό. Το διάστημα αυτό αν και εξαιρετικά τραχύ, ιδιαίτερα για τους εκλεκτούς της χάριτος, αποβαίνει ιδιαίτερα δημιουργικό. Ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να δείξει την πιστότητά του και ελεύθερα να αυτοπροσδιοριστεί θετικά προς τον Θεό. Είτε ζει είτε πεθαίνει ποθεί τη χάρη του Θεού και όλα όσα κάνει είναι για να γίνει ευάρεστος προς τον Θεό Πατέρα, και να δώσει όλο το είναι του ολοκληρωτικά και αμετάκλητα σε Αυτόν[40].

www.pemptousia.gr

Mε φωνή παρακλητική...

Όταν παιδί μου, απευθυνόμεθα στον Θεό, δεν παίρνουμε ύφος στρατιωτικού, που διατάσσει τα φανταράκια. Αλλά ύφος ταπεινού δούλου και φωνή ικετευτική και πολύ παρακλητική.
Μόνο αυτή η φωνή φθάνει στον θρόνο του Θεού, ο οποίος ως φιλόστοργος Πατέρας που είναι, ικανοποιεί το αίτημά μας και «αντικαταπέμπει ημίν την θείαν χάριν και την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος!».

Εάν π.χ. τολμήσεις να χτυπήσεις μία πόρτα με τρόπο αναιδή και απειλητικό, να είσαι βέβαιος, πως η πόρτα αυτή δε θα σου ανοίξει ποτέ! Αλλά και εάν σου ανοίξει, να μην περιμένεις να δεχθείς τη φιλοξενία του ιδιοκτήτη, αλλά το ξυλοφόρτωμα! Αντιθέτως, εάν χτυπήσεις την πόρτα ευγενικά και παρακλητικά, αυτή θα σου ανοίξει διάπλατα και ο οικοδεσπότης θα σου παράσχει κάθε είδους φιλοξενία!
Το ίδιο ακριβώς θα συμβεί και στην περίπτωση που θα ζητήσεις κάτι από κάποιον. Εάν το ζητήσεις με αναίδεια και απειλή, δε θα το λάβεις ποτέ! Ενώ εάν το ζητήσεις με ευγένεια και παρακλητικά, θα το λάβεις αμέσως…
Βλέπεις λοιπόν, ότι δε φθάνει μόνο να χτυπάμε την πόρτα του Θεού, αλλά να ξέρουμε και τον τρόπο, πώς να την χτυπάμε, εάν θέλουμε κάποτε να μας ανοίξει.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Πατήρ Πορφύριος: Ο Διορατικός, ο Προορατικός, ο Ιαματικός» του ΑΝΑΡΓΥΡΟΥ ΚΑΛΙΑΤΣΟΥ
www.agioritikovima.gr

Αυγουστίνος Καντιώτης - Η Ορθοδοξία, το μεγάλο Ιδανικό μας!

«Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία· οὐ ψευσόμεθά σοι, πατροπαράδοτον σέβας·... ἐν σοὶ ἐγεννήθημεν, ἐν σοὶ ζῶμεν, καὶ ἐν σοὶ κοιμηθησόμεθα· εἰ δὲ καλέσοι καιρός, καὶ μυριάκις ὑπὲρ σοῦ τεθνηξόμεθα» (Ἰωσὴφ Βρυέννιος)

Τί θὰ πῇ ἰδανικό; Μέσα σὲ κάθε ἄνθρωπο,ἀγαπητοί μου, καὶ στὸν πιὸ ἀτελῆ, ὑπάρχει κάποια εἰκόνα εὐτυχίας, ἕνα ὅραμα ζωῆς, ἕνας σκοπὸς πρὸς τὸν ὁποῖο συγκλίνουν ὅλες οἱ σκέψεις καὶ ἐνέργειές του· καὶ σκοπὸς εἶνε ἡ ἰδέα ἐκείνη ποὺ κυριαρχεῖ ἐπάνω σὲ ὅλες τὶς ἄλλες ἰδέες καὶ συναισθήματα καὶ ἀποτελεῖ τρόπον τινὰ τὸν κεντρικὸ ἄξονα γύρω ἀπ᾽τὸν ὁποῖο στρέφεται ἡ ζωή του. Καὶ ὅπως ἡ ἀξία μιᾶς λεπτεπίλεπτης μηχανῆς, π.χ. ἑνὸς ρολογιοῦ, ἐξαρτᾶται κυρίως ἀπὸ τὴν ἀντοχὴ τοῦ ἄξονά του, κάπως ἔτσι καὶ ἡ ἀξία τῆς ζωῆς ἐξαρτᾶται κυρίως ἀπὸ τὴν ἰδέα ἐκείνη ἡ ὁποία κυριαρχεῖ καὶ ῥυθμίζει τὴ ζωή. Καὶ ὅπως ὑπάρχουν ἄξονες ἀπὸ φτηνὸ ὑλικὸ καὶ μὲ μικρὴ ἀντοχή, ποὺ εὔκολα σπάζουν, ἀλλὰ καὶ ἄξονες ἀπὸ ἀνθεκτικὴ ὕλη, ἀδαμάντινοι, ἄθραυστοι, ἔτσι ὑπάρχουν καὶ ἰδανικὰ μικρὰ καὶ μεγάλα, ἀδύνατα καὶ ἰσχυρά, εὔθραυστακαὶ ἄθραυστα, γήινα καὶ οὐράνια, θνητὰ καὶ ἀθάνατα.

Καὶ ποιό εἶνε τὸ ἰδανικὸ τῆς Ἑλλάδος; θὰ ρωτήσῃ κάποιος. Στὰ τρεῖς χιλιάδες χρόνια τοῦ ἐθνικοῦ της βίου παρελαύνει μπροστά μας μεγάλη σειρά· Τρωϊκὸς πόλεμος, Περσικά, Μέγας Ἀλέξανδρος, Βυζάντιο καὶ ἀκρῖτες, Παλιγγενεσία, Μακεδονικὸς ἀγώνας, Βαλκανικοὶ πόλεμοι, Ἀλβανικὸ ἔπος. Πάνω ὅμως ἀπὸ τὰ ἐθνικὰ εἶνε τὰ πανανθρώπινα, καὶ πάνω ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα εἶνε τὰ θεῖα, καὶ πάνω ἀπὸ τὰ ἐγκόσμια εἶνε τὰ οὐράνια καὶ ἀθάνατα. Ἀπ᾽ τὰ ὁμηρικὰ χρόνια μέχρι τὴ Μεγάλη Ἰδέα, ποὺ ἐδόνησε καὶ τὴ γενεὰ τῶν πατέρων μας μὲ τὸ «Πάλι μὲ χρόνια μὲ καιρούς, πάλι δικά μας θά ᾽νε», ἀναζητοῦμε τὸ τέλειο. Ποῦ λοιπὸν καταλήγουμε; Ἀπὸ ὅλα ὅσα προβάλλονται ὡς ἰδανικά, ἐκεῖνο ποὺ ἀξίζει νὰ γίνῃ τὸ ἰδανικὸ τῆς Ἑλλάδος, ὁ πολικός της ἀστέρας, εἶνε ἡ Ὀρθοδοξία.

Οι Χαιρετισμοι της Παναγιας μας όποτε τους λέμε μας δίνουν χαρά και φώτιση από την Παναγία μας ! ( Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου )

Οι Χαιρετισμοι της Παναγιας μας όποτε τους λέμε μας δίνουν χαρά και φώτιση από την Παναγία μας !! Οι Χαιρετισμοι της Παναγιας μας , πολυ με βοηθουν !! Με βγαζουν απο πολλά αδιέξοδα !!

 

Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτου

elderephraimarizona.blogspot.gr

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος: Για χάρη των λίγων

Εάν μέχρι σήμερα ο Θεός δεν μας καταστρέφει, δεν μας εξολοθρεύει, δεν μας αποδίδει κατά τις αμαρτίες μας, το κάνει αυτό γιατί είναι εύσπλαχνος, μακρόθυμος, πολυέλεος και περιμένει την μετάνοια και επιστροφή μας. 

Αυτό το κάνει γιατί βρίσκονται σπάνιοι στις ερημιές και τις πόλεις, που προσεύχονται για τη σωτηρία του κόσμου. Για χάρη αυτών των λίγων, σώζει ο Θεός και τους υπόλοιπους.
Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος, Καθηγούμενος Ι.Μ. Λογγοβάρδας Πάρου († 1980)
 pemptousia.gr

Προσπάθησε να βρεις ησυχία, οι δουλειές δεν τελειώνουν ποτέ...

του Αββά Ισαάκ
Τα πολλά υλικά πράγματα δένουν τον άνθρωπο στην γη αυτή, και δεν τον αφήνουν να δεί την Αιώνια Βασιλεία.

Η αφθονία των πραγμάτων είναι εχθρός της εγκράτειας.
Ειναι ευτυχισμένος εκείνος που προσπαθεί να βρεί ησυχία για να έλθει σ'επικοινωνία με τον Θεό, και δεν επηρεάζεται από τις πολλές εργασίες. Γιατί όσο ζεί ο άνθρωπος θα έχει δουλειές και δεν θα σταματήσουν ποτέ. Βέβαια, και η εργασία είναι απαραίτητη για την προκοπή της ψυχής.
Οι Πατέρες μάλιστα ορίζουν ότι οι αρχάριοι στην πνευματική ζωή πρέπει να καταγίνονται πολύ με τη σωμάτικη εργασία, για να μη τους πειράζει ο σατανάς, χωρίς φυσικά να παραλείπουν και την προσευχή.

Η πορεία της Μεγάλης Σαρακοστής

π. Ανδρέα  Αγαθοκλέους

Μεγάλη Σαρακοστή: ένας δρόμος που οδηγεί στην ολόφωτη νύκτα του Πάσχα! Κοινή και προσωπική πορεία. Όσοι θέλουν να τη βαδίσουν, γρήγορα θα διαπιστώσουν πως έχει δυσκολίες, είναι όμως συνδυασμένη με μια εσωτερική γλυκύτητα. Είναι αυτό που οι Πατέρες ονομάζουν χαρμολύπη.

Αν τα βιώματα κατανοούνται με βιώματα, είναι αυτονόητο πως, μπαίνοντας στο δρόμο της Μεγάλης Σαρακοστής, μπορείς να γευτείς την ομορφιά της νηστείας, των μεγάλων ακολουθιών, τη δυσκολία των ημερών. Δεν είναι, άλλωστε, χωρίς λόγο που τόσοι άνθρωποι με την ελεύθερη θέλησή τους χαίρονται, κι ας δυσκολεύονται, να ακολουθούν όσα λέει η Εκκλησία τη Μεγάλη Σαρακοστή.

Η εσωτερική μας ακαταστασία, η καρδιακή θλίψη, η ρουτίνα της ζωής μπορούν, την περίοδο της Μ. Σαρακοστής, ν’ ανατραπούν και να γευτούμε όντως νέα ζωή. Αρκεί

Ποιὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς θεολόγος

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Πατερικὴ Θεολογία», τοῦ πατρὸς Ἰωάννου Σ. Ρωμανίδου (†), ἐκδόσεις «Παρακαταθήκη»

Ποιὸς εἶναι, τώρα, ὁ ἀληθινὸς θεολόγος; Θεολόγος εἶναι μόνον ἐκεῖνος ποὺ διάβασε πολλὰ θεολογικὰ βιβλία καὶ εἶναι ἐνημερωμένος ἐπάνω στὴν σχετικὴ βιβλιογραφία; Αὐτὸς ὅμως μοιάζει μὲ ἕναν μικροβιολόγο π.χ. πού διάβασε μὲν πολλὰ βιβλία ἐπάνω στὴν ἐπιστήμη του, ἀλλὰ δὲν χρησιμοποίησε ποτὲ ἕνα μικροσκόπιο οὔτε ἔκανε ἐργαστηριακὲς ἀναλύσεις κλπ. 
Σὲ ὅλες τὶς θετικὲς ἐπιστῆμες, ἐκεῖνος πού  ἔχει ὁ λόγος του κύρος καὶ εἶναι αὐθεντία στὴν ἐπιστήμη του, εἶναι πάντα ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ἐμπειρία τοῦ ἀντικειμένου ἢ τοῦ φαινομένου στὸ ὁποῖο ἀναφέρεται καὶ τὸ ὁποῖο ἔχει μελετήσει, δηλαδὴ ἐκεῖνος ποὺ ἔχει τὴν ἐμπειρία τῆς παρατηρήσεως καὶ κατανοεῖ τὰ φαινόμενα ποὺ παρατηρεῖ.

Στὴν Πατερικὴ ὁρολογία αὐτὴ ἡ ἐμπειρία τῆς παρατηρήσεως τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος λέγεται θεωρία. Τὸ πρῶτο σκαλοπάτι τῆς θεωρίας εἶναι ἡ ἐμπειρία τῆς αὐτενεργούσης προσευχῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ἐμπειρία τῆς εὐχῆς. Μὲ τὴν εὐχή, ὅταν εἶναι ἐνεργουμένη ἀπὸ τὴν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀρχίζει νὰ θεμελιώνεται ἡ ἐνδιάθετος πίστις στὸν ἄνθρωπο. Δία τῆς ἐμπειρίας αὐτῆς τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὁ Χριστιανὸς ἀρχίζει νὰ θεωρῆ τὸν Θεόν, νὰ γνωρίζη τὸν Θεόν. Ὁ Χριστιανὸς τώρα ἔχοντας τὴν βοήθεια τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μὲ ὁδηγοὺς τὴν Παλαιὰ καὶ Καινὴ Διαθήκη δηλαδὴ...

ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ

π. Δημητρίου Μπόκου

«Ἡ δυ­στυ­χί­α ὑ­πάρ­χει, εἶ­πε… ἁ­πλώ­νον­τας τὰ χέ­ρια του. Εἶ­ναι πραγ­μα­τι­κή… Δὲν μπο­ρῶ νὰ ἰ­σχυ­ρι­στῶ πὼς δὲν ὑ­πάρ­χει ἢ ὅ­τι κά­πο­τε θὰ πά­ψει νὰ ὑ­πάρ­χει. Ἡ δυ­στυ­χί­α εἶ­ναι ἡ ἀν­θρώ­πι­νη συν­θή­κη… Δὲν μπο­ροῦ­με νὰ ἐμ­πο­δί­σου­με τὴ δυ­στυ­χί­α... Μιὰ κοι­νω­νί­α μπο­ρεῖ νὰ κα­ταρ­γή­σει μό­νο τὴν κοι­νω­νι­κὴ δυ­στυ­χί­α - τὴν ἄ­χρη­στη δυ­στυ­χί­α. Ἡ ὑ­πό­λοι­πη ἐ­ξα­κο­λου­θεῖ νὰ ὑ­πάρ­χει. Εἶ­ναι ἡ ρί­ζα, ἡ πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Ὅ­λοι ἀ­πὸ μᾶς ἐ­δῶ θὰ γνω­ρί­σου­με τὴ λύ­πη. Ἂν ζή­σου­με πε­νήν­τα χρό­νια, θὰ εἶ­ναι πε­νήν­τα χρό­νια λύ­πης. Καὶ στὸ τέ­λος θὰ πε­θά­νου­με. Μὲ αὐ­τὴ τὴν συν­θή­κη (=τὸν ὅ­ρο) γεν­νι­ό­μα­στε».

«Πραγ­μα­τι­κό­τη­τα τῆς ζω­ῆς μας εἶ­ναι ἡ ἀ­γά­πη, ἡ ἀλ­λη­λεγ­γύ­η, εἶ­πε ἕ­να ψη­λὸ κο­ρί­τσι μὲ γλυ­κὰ μά­τια. Ἡ ἀ­γά­πη εἶ­ναι ἡ ἀ­λη­θι­νὴ συν­θή­κη τῆς ἀν­θρώ­πι­νης ζω­ῆς» (Οὔρ­σου­λα Λὲ Γκέν, Ὁ ἀ­ναρ­χι­κὸς τῶν δύ­ο κό­σμων).

Ενας Αγιος αναρωτιέται…

Τι αξία έχει αδελφοί μου, εάν μιλώ αιώνια για τον Θεό και ο Θεός αιώνια σιωπά;
Μπορώ άραγε να υπερασπιστώ το δίκαιο του Θεού εάν ο Θεός δεν το θέσει υπό την προστασία Του;
Μπορώ να αποδείξω τον Θεό στους άθεους εάν ο Θεός κρύβεται;
Μπορώ να αγαπώ τα παιδιά Του εάν Αυτός είναι αδιάφορος απέναντι στα παθήματά τους;
Όχι. Τίποτα από όλα αυτά δεν μπορώ.
Οι λέξεις μου δεν έχουν φτερά για να μπορούν να υψώσουν στον Θεό όλους τους πεσμένους και ξεπερασμένους από τον Θεό, ούτε έχουν φωτιά για να ζεστάνουν τις παγωμένες καρδιές των παιδιών έναντι του Πατέρα τους.Οι λέξεις μου δεν είναι τίποτα αν δεν είναι απήχηση και επανάληψη αυτού που ο Θεός με τη δική του δυνατή γλώσσα λέει.

Μέχρι και της τελευταίας ημών αναπνοής έχομεν ανάγκην της μετανοίας... ( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης )

Η μετάνοια είναι ατέλεστος, όλαι αι αρεταί δύνανται με την χάριν του Θεού, να τελειοποιηθούν από τον άνθρωπον. Την μετάνοιαν ουδείς δύναται να την τελειοποιήση, διότι μέχρι και της τελευταίας ημών αναπνοής έχομεν ανάγκην της μετανοίας, διότι σφάλλομεν εν ριπή οφθαλμού, οπότε η μετάνοια είναι ακατάκτητος.

Ὁ ποταμὸς τῆς φωτιᾶς

π. Δημητρίου Μπόκου

          Τὸ γε­γο­νὸς τῆς τε­λι­κῆς κρί­σε­ως ἀ­ναγ­γέλ­λε­ται ἀ­πὸ πο­λὺ πα­λιά.

Αἰχ­μά­λω­τος στὴ Βα­βυ­λώ­να ὁ προ­φή­της Δα­νι­ήλ, βλέ­πει σὲ ἀ­πο­κα­λυ­πτι­κὸ ὅ­ρα­μα νὰ στή­νον­ται θρό­νοι, ὅ­που κά­θη­σε ὁ «Πα­λαι­ὸς τῶν ἡ­με­ρῶν», ὁ προ­αι­ώ­νιος δηλ. Θε­ός, ντυ­μέ­νος μὲ ἔν­δυ­μα λευ­κὸ σὰν χι­ό­νι, ἐ­νῶ οἱ τρί­χες τῆς κε­φα­λῆς του ἦ­ταν σὰν κα­θα­ρὸ λευ­κὸ μαλ­λί. Ὁ θρό­νος του καὶ οἱ τρο­χοὶ τοῦ θρό­νου του ἦ­ταν πῦρ ποὺ ἐ­ξέ­πεμ­πε φλό­γες. Ἀ­πὸ τὸν θρό­νο του ἐκ­πο­ρευ­ό­ταν καὶ κυ­λοῦ­σε ἕ­νας πύ­ρι­νος πο­τα­μός. Χι­λιά­δες καὶ μυ­ριά­δες ἀγ­γέ­λων τὸν ὑ­πη­ρε­τοῦ­σαν καὶ στέ­κον­ταν γύ­ρω του. Καὶ τό­τε στή­θη­κε κρι­τή­ριο καὶ τὰ βι­βλί­α ἀ­νοί­χτη­καν (Δαν. 7, 9-10).

Με την προοπτική της Αγίας και μεγάλης Τεσσαρακοστής προσφέρουμε στους φίλους την διατροφική αξία της Νηστείας και ποια από τα συστατικά είναι νηστίσιμα.

.

Διανύουμε την περίοδο της Σαρακοστής πριν το Πάσχα και πολλοί έχουν ξεκινήσει να νηστεύουν. Η νηστεία την περίοδο της Σαρακοστής μπορεί να συμβάλλει στην καλύτερη υγεία, σωματική και ψυχική.
Κύριο χαρακτηριστικό της διατροφικής νηστείας είναι η αποχή από τρόφιμα ζωικής προέλευσης όπως το κρέας, το ψάρι, τα γαλακτοκομικά και τα αυγά, και η αυξημένη κατανάλωση τροφών όπως το ψωμί, τα ζυμαρικά, τα όσπρια, τα λαδερά φαγητά, τα θαλασσινά, τα φρούτα και τα λαχανικά.
Τα οφέλη είναι πάρα πολλά, αφού η νηστεία μπορεί να μειώσει τα επίπεδα της χοληστερόλης και των τριγλυκεριδίων, ιδιαίτερα σε όσους υπερβαίνουν τις φυσιολογικές τιμές, είναι πλούσια σε κάλιο, μαγνήσιο, φυλλικό οξύ, βιταμίνη C, Ε και Α και είναι φτωχή σε ζωικό λίπος.
Η μειωμένη κατανάλωση κορεσμένου λίπους (ζωικό-επιβλαβές) κατά τη νηστεία και η ταυτόχρονη κατανάλωση μονοακόρεστου (καλού) λίπους από το ελαιόλαδο, ταχίνι, ξηρούς καρπούς συντελεί στη μείωση των καρδιαγγειακών παθήσεων, στην ομαλοποίηση της αρτηριακής πίεσης και στην πτώση του σακχάρου.
Μια έρευνα του Πανεπιστημίου Κρήτης ήρθε να επιβεβαιώσει και να στηρίξει ότι ο χριστιανισμός εκτός από μια κοινή θρησκεία είναι και υγεία για όσους τον ακολουθούν. Πιο συγκεκριμένα, έρευνα που διεξάχθηκε στον Πανεπιστήμιο Κρήτης απέδειξε ότι η νηστεία εκτός από σωτηρία της ψυχής αποτελεί και σωτηρία για το σώμα, αφού χάρις σε αυτήν δεν παρουσιάζονται προβλήματα υγείας, όπως η δυσλιπιδαιμία (αυξημένη χοληστερόλη, τριγλυκερίδια και ουρικό οξύ) και κατα επέκταση τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Επίσης, σύμφωνα με την ίδια έρευνα, η νηστεία καταπολεμά και την κατάθλιψη.
Η μελέτη της Κλινικής προληπτικής ιατρικής του Πανεπιστημίου Κρήτης έδειξε επίσης ότι τα άτομα που νηστεύουν παρουσιάζουν μειωμένα επίπεδα λιποπρωτεϊνών στο αίμα και χαμηλότερα ποσοστά παχυσαρκίας, ενώ αποκτούν υποσυνείδητα καλές διατροφικές συνήθεις, υιοθετώντας μια διατροφή φτωχή σε κορεσμένα λίπη και χοληστερόλη και πλούσια σε μονοακόρεστα λίπη, φυτικές ίνες και βιταμίνες.
Το μεγαλύτερο ίσως πλεονέκτημα της νηστείας είναι....

Τα επτά έργα της Πνευματικής Ελεημοσύνης

 

• τον αμαρτάνοντα διορθούν
• τον αμαθή διδάσκειν
• τω απορούντι καλώς συμβουλεύειν
• υπέρ της σωτηρίας του πλησίον προσεύχεσθαι
• τον λυπούμενον παρηγορείν
• την ύβριν υπομένειν
• τα πταίσματα τοις ενόχοις συγχωρείν

exomologistetokirio

Τα επτά έργα της Υλικής Ελεημοσύνης

• πεινώντα τρέφειν
•  διψώντα ποτίζειν
•  γυμνόν ενδύειν
•  ξένον υποδέχεσθαι
•  ασθενή επισκέπτεσθαι
•  αιχμάλωτον εξαγοράζειν
•  νεκρόν θάπτειν 

exomologistetokirio

Κατώρθωσες να καταισχύνης τον διάβολον, που χαίρει τόσον πολύ, όταν κρύβη τους λογισμούς του κανείς από τον πνευματικόν του πατέρα. ( Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης )

Αύτη η εξομολόγησις μου έδωσε χαράν εις την ψυχήν, διότι εχάρη ο Θεός και οι άγγελοι, που την περίμεναν από στιγμήν εις στιγμήν. Κατώρθωσες να καταισχύνης τον διάβολον, που χαίρει τόσον πολύ, όταν κρύβη τους λογισμούς του κανείς από τον πνευματικόν του πατέρα.